KinemawerelD

MAY MAC AVOY

Uitgave Kinema- en Tooneelwereld Korte Gasthuisstraat 16, Antwerpen.

Nr 22

Onze Biographie’s

« KINEMAWERELD »

BEBE DANIELS

EZE LIEVE ARTISTE is, wat men werkelijk kan noemen, geboren in het teeken van de kunst.

Haar vader, Mr. Daniels, was de im-pressario van een nederige troep rondreizende tooneelspelers, waarvan hare moeder de groote diva was. Zij reisden van stad tot stad en gaven vertooningen waarin het treurspel en de opera zich afwisselde met het tooneelspel en de operette. De eerste zangrollen bepaalden er zich toe de rollen van gedienstigheid te ver-olken in het treurspel, en als tegenhan-;er zongen en figureerden de tooneelspe-ars de koren in het opera, zoo goed zij, onden.

Het was in een woonwagen, zooals onze foorreizigers nu nog gebruiken, dat de 'familie leefde. Zekeren avond, den 14 Januari 1901, tijdens eene vertooning, gegeven in het diepste van den Texas, te Dallas, werd gansch het gezelschap geschorst door de voorbarige geboorte van het kind van Mr. en Mrs. Daniels. Men voerde er juist: De Mascotte op, en vanaf het tweede bedrijf, kon Bettina, haar rol niet meer vervolgen.

Het publiek nam het geval zeer lichtjes op en de officieren van het Fort Worth wilden de geboorte der nieuwe wereld-burgeres vieren. Eenige weken later, tijdens eene Amerikaansche omwerking van een onzer oude melodramas: De Kinderroof ster, deed Bebe Daniels, ondanks zichzelve, haar eerste optreden op de planken. 2ij schreeuwde, riep, en spartelde, vertolkte gewetensvol haar rol, en bekwam enkel van de onderstane ontroering door zich gulzig op de borst harer moeder te werpen.

Door het gansche gezelschap verafgood, was zij aldra van iedereen het lievelingskind, en stilaan begon zij deel te maken der kinderf iguraties. Doch het was slechts op drie-jarigen ouderdom dat zij haar eerste werkelijke rol vertolkte in: The Confederate Spy, een melodrama, dat

destijds in de Vereenigde Staten een ongezien succes kende.

Het klassieke treurspel aanvattende, vertolkte Bebe de rol van den Hertog van York in Shakespeare’s Richard III.

Rond 1905 namen de groote tooneelrei-zen eene grootere en weelderigere uitbreiding. Zij deden zich niet alleen kennen in de hoofdsteden der Vereenigde Staten, maar ook in steden van derden en vierden rang. Bovendien werden aan die gezelschappen Europeesche tooneeldi-va’s verbonden, wat de volkstoeloop nog, grooter deed worden. Het wais het bankroet van Mr. Daniels onderneming, en zoovele andere, en het gezelschap werd ontbonden.

In 1906 vinden wij Bebe Daniels terug bij het gezelschap Burbank welke haar te Los Angeles als eene ster « di primo cartello» deed doorgaan. En waarlijkj op het affiche was er maar een naam te ’e-zen; Bebe Daniels, en dan in zulke blok-letters dat er bijna geen plaats overschoot om toch nog maar een paar woorden te plaatsen.

Te dien tijde was Los Angeles de nijverheids- en kunsthoofdstad van het Amerikaansche filmrijk nog niet geworden? Het was nog slechts een klein plaatsje, alwaar de doorreizende goudzoekers, cow-boys en gelukzoekers niet lang bleven pleisteren.

Na drie jaren onafgebroken rondreizerf en optreden op al de tooneelen der Vereenigde Staten. Canada en Mexiko, zegde Bebe, op achtjarigen ouderdom, het schouwburgleven vaarwel.

Zij gaf hare laatste voorstelling in .The Squaw Man, en werd door de oudere kollega’s die als aandenken aan hare geboorte, Bebe nog immer Mascotte waren blijven heeten, in triomf rondgedragen.

Bebe Daniels had de planken slechts verlaten om aan kinema te gaan doen. Zij werd aan de Selig verbonden, eene der oudste Amerikaansche filmuitgevers-firma’s en gedurende langen tijd vertolkte zij er kinderrollen, ’t zij van een meisje, of van een jongen.

Zeggen wij tevens, dat al deze filmen onmogelijk waren. Destijds waren de scenario’s zoo belangrijk niet als zij het nu zijn. En ieder filmregisseur draaide er gemakkelijk één film per week.

« KINEMAWERELD »

Na hare verbintenis met de Selig Co, was Bebe een mooi jong meisje van 16 lenten geworden en sloot toen eene verbintenis af met de Robin Film Co, om er onder de leiding van Harold Lloyd, ten onzent beter gekend onder den naam van aLuin, en waarmede zij talrijke kluchten draaide, waarin hare oprechte schoonheid, haar vermakelijk uiterlijk van kluchtig bakvischje, zoozeer werd

succes, maar eene oprechte openbaring waren. Want Bebe Daniels die ons tot * dan toe had doen lachen, ontroerde het publiek door haar oprecht eenvoudig en ongekunsteld spel. En hare mooie oogen, die wij zoo lachend wisten, hadden zoo’n droevige blikken, zoo verduisterd door tranen, dat men, ondanks zichzelve, ontroerd werd.

Het feit, dat zij rollen van hoog tootoegejuicht in filmen zooals: Les Deux_ Larrons, Le Flirt, L’Amour s’envole, welke wij op de Pathé programma’s gezien hebben.

Nadien werd Bebe Daniels verbonden aan de Paramount. De beroemde filmregisseur Cecil B. de Mille, die haar liaient ten zeerste waardeerde, deed haar eenige dramatische tooneelspelen draaien onder andere: Male and Female en Why change your wife, die niet alleenlijk een

neelspel vertolkte, had voor gevolg, dat Bebe Daniels zich een auto aanschafte.

Handig in alle sporten, is zij tevens onversaagd en zij spot met de politieregle-ménten zooals eene Amerikaansche Girl dat alléén maar kan doen.

Laatsleden, werd zij door een policie-man genoteerd wegens overdreven snelheid en het niet gehoorzamen aan een bevel tot stoppen.

Het werd eene snelheidskoers, een

« KINEMAWEPELD »

dolle rit tusschen Kaar en twee, daarna vier, moto-agenten. Na er drie aangereden en buiten strijd gesteld te hebben, werd zij door den vierde aangehouden, tengevolge van een ongeval: de benzine- .

vergaarbak van haar auto was totaal ledig.

Een streng proces-verbaal werd opge-maakt en de beklaagde werd veroordeeld om, naar keuze, een hooge boete te betalen of tot tien dagen gevangenisstraf.

Bebe Daniels verkoos dfe gevangenis.

En het was de « great event », want van hare talrijke bewonderaars ontving zij niet min dan 3,000 brieven, bloemengarven, dat zij niet wist waar ze te plaatsen, honderden doozen lekkernijen, en op de toegelaten uren, overtalrijke bezoeken.

Max Linder, welke destijds in Califor-nië voor de Goldwyn. aan ’t draaien was, was haar gaan bezoeken en vond ze, omringd van eenige kameraden, terwijl het vroolijke gezelschap, op de tonen van een phonograaf, de fox-trot der ballingschap aan ’t dansen was.

Tevens een klein bewijs, hoe lustig het er in de Amerikaansche gevangenissen toegaat, zoo lustig zelfs, dat stugge lieden, in den aard van Woodrow Wilson, er over ontsticht waren op de wijze waarop zekere veroordeelden werden behandeld, en die zich eene onzedelijke publiciteit wilden maken met de straffen

die zij hadden verdiend door de niet navolging der rechtvaardige Wetten. Ouf!..

Arme Bebe Daniels!

Deze jonge artiste is, wat men overeengekomen is te noemen, een «enfant terrible)). Over vier jaar, ging er geen dag voorbij dat zij van de een of andere harer talrijke aanbidders niet een vurig opgesteld epistel ontving, naar hare hand dingende, haar zeggende hoe gelukkig hij zou zijn aan hare zijde te mogen leven, ditzelfde woelige en bewogen bestaan te mogen slijten, dat zij in de kluchten met Harold Lloyd zoo goed uitbeeldde.

Om er zich voor goed van te ontmaken ( en zich een weinig genoegen te verschaffen, verleende Bebe hem een « redez-vous » voor den daaropvolgenden Zondag bij het uitgaan van den Temple. Gekleed als een QuakeTsvrouw, werd zij door den galanten ridder- moeilijk herkend, te meer daar het bovendien doorgaans een reeds bejaard weduwnaar was, die droomde een jong schepseltje aan zijn lot te kunnen verbinden.

De oogen neerslaande en eene houding « à la Nitouche » aannemend, terwijl zij in de hand een lijvig gezangenboek gekneld hield, vertrouwde Bebe Daniels hem toe dat zij de kinema voor goed vaarwel zou zeggen de dag dat zij een ernstig echtgenoot vond, die haar, ver

van de "tad, een kalm en rustig leven zou aanbieden: en dat haar droom was veel, veel kinderen te hebben, aan dewelke zij een zeer strenge opvoeding zou geven.

Haar bewonderaar maakte eene diepe buiging en sloeg op de vlucht...

< KINEMA WERELD »

Vele kinemaliefhebbers zijn de vaste gedachte toegedaan dat « Bebe » maar een toenaam is, zelfs heeft iedereen al in programma’s, op affichen o. a. gelezen dat men er zelfs « Bébé » van maakte.

Niets van dit al: «Bebe» is zelfs geen tooneelnaam, maar de ware, onverval-schte voornaam van Miss Daniels. Zij werd alzoo gedoopt en tot nu toe zag zij de noodzakelijkheid nog niet in om die te veranderen.

De naam «Bebe» werd haar door hare grootmoeder, VOOR de geboorte van het »wicht reds gegeven. Het goede mensch had Onidâ’a roman: Two Little wooden shoes gelezen en hierin was eene zekere Bebe de heldin. Die naam had op haar indruk gemaakt, en de eerstgeborene, ’t zij een jongen of een meisje, zou ten minste dan toch één voornaam Bebe dragen.

Bebe Daniels stamt af uit eene adelijke familie. Hare grootmoeder, Eva de la

KfNEMANIEUWSJES

CECIL B. DE Ml.LLE is een groot filantroop. Hij zegt dat de edelste daad, voor rijke men-schen is om arme kinderen als de hunne aan te nemen. Hij zelf heeft een dochtertje van 14 jaar, maar heeft buitendien nog een meisje van 12, een jongen van 9 en een baby van 1 jaar aangetrokken als zijn eigen kinderen. Hij verklaart dat kinderen aannemen niet alleen bestaat in dezen te kleeden en te voeden, maar ze te beminnen zooals hun eigen vader en moeder zou gedaan hebben. Hij voegt er bij dat het veel aangenamer is kinderen te adop-teeren dan oude schilderijen te koopen.

TVLLY MARSHALL, de oude « scout » in De Karavaan naar het Westen had het, tijdens de opname van dien film niet onder de markt. Op hetzelfde tijdstip draaide hij nog in vijf andere filmen. In de eene was hij een «Koning van Frankrijk, in een andere een « Joodsche •woekeraar », dan weer in een andere een « opium-smokkelaar », dan nog een « Onderwijzer en een « Kluizenaar uit de Middeleeuwen ». Volgens hem was dit wel een beetje te veel, waaraan hij zich niet meer wagen zal.

JEAN LAMON BIJ DOUBLAS FAIRBANKS

Met genoegen kunnen wij mededeelen dat den heer Jean Lamon, eigenaar van Kinema Modern Palace, te Mechelen, bij zijn zaken-bezoek te Parijs, in de gelegenheid kwam een onderhoud te hebben met den filmartist Douglas Fairbanks; laatstgenoemde, welke op het oogenblik in het Hôtel Royal Carillon, te Parijs, zijn intrek heeft genomen, ontving onzen vriend Lamon met de meeste welwillendheid en toonde zich zeer belangstellend in alles wat voor België op filmgebied gedaan wordt; in

Plaza Griffin, dochter van den Spaan-schen gouverneur van Colombia, (Zuid-Amerika) huwde destijds de Amerikaansche konsul van Buenos Ayres, wat de ontknooping was van eene der meest beroemde wederlandsche liefdegeschiedenissen. ,

Om te eindigen, zullen wij hier eenige van Bebe’s voornaamste filmen, voor Paramount gedraaid, opnoemen:

Buiten de reeds vermelde Male en Female en Why change your wife, hebben we: Every woman, Vice; The affairs of Anatol; Sick Abed; The Dancing Fool; Oh! Lady, Lady!; Ducks and Drakes; One Wild Week; The Speed Girl; Nancy from Nowhere; The Game Chicken; Nice People; Pink Gods; Singed Wings en Notoriet.

Miss Daniels is nog ongehuwd. Zij meet 1 m. 62, heeft zwart haar en zwarte oogen en weegt rond de 65 kgr.

NEMO.

het bijzonder betoonde hij zich aangedaan, en liet zich hier dan ook over uit, dat juist België in alle opzichten ook veel belang stelde in zijn persoon en zijn filmen, hetwelk hij kon opmaken uit de dagelljksche brieven welke hem uit alle oorden van het land worden toegezonden.

Hij vroeg aan den heer Lamon of hij zijn tolk wilde zijn bij de Belgische vriendjes en vriendinnetjes om zijn hartelijken en welge-meenden dank over te brengen. Naar aanleiding nu van dit laatste werd ons verzocht onder Kinemanieuwsjes het bovenstaande in te lasschen.

HET VOLGENDE IS VOORGEVALLEN op de Amerikaansch-Canadeesche grens: De politie was op zoek naar een geheime stokerij van whisky. De uitslagen waren steeds negatief. Zekeren morgen, zeer vroeg, bemerkten zij een wagen zwaar geladen, waarop personen zaten met verdachte gezichten en bewegingen. Deze wagen verdween in een bosch, welke halt hield op een open vlakte voor een huisje. De politie, welke hen gevolgd had, wachtte op versterking om in den namiddag de bende te omsingelen. Hoe groot was hun verbazing, toen ze eensklaps voor artiesten van Paramount stonden, welke aan het < draaien » waren.

HARNEY BERNARD, welke men nu zien kan in de film » Potash and Perlmutter » in de rol van «Abe Potash», is, naar wij vernemen, jjestorven in zijn huis te New-York, aan pneumonia. Het was Mr. Bernard welke op het Arnerikaansch tooneel die rol creëerde en daarmede iedereen aan het lachen bracht met zijn aardige vertolking. Zijn dood werpt de plannen van Goldwyn omver, om’ dezen artist, te amen met Alexander Carr, in een nieuwe film to laten optreden, namelijk <- Potasch and Perlmutter te Hollywood ».

KINEMAWERELD »

& (L’OMBRE DU BONHEUR)

Scenario en Tooneelschikking van Gaston Roudes.

Operateur: Albert Brès.

ROLVERDEELING:

Colette Vincent .... France Dhélia

Claude Honorât .... Constant Rémy

Doudou, dochter van Claude .. Régina Dumien

Silvio de Pedroso .... Jean Devalde

Mevr. de Pedroso .... Maggy Delval

Christine de Pedroso .... Simone Mareuil

Joachim .... Léonce Cargue

De Dokter .... Angely

en met de gewaardeerde medewerking van den heer Joseph Paquin in de rol van den eigenaar van het Modemagazijn Paquin te Parijs.

Het bedrijvige Parijs ontwaakt. Mannen en vrouwen spoeden zich naar hun werk. Colette Vincent en Claude Honorât kuieren zijde aan zijde. Colette is eerste werkster in het befaamde kleedermagazijn van Jozef Paquin. Claude behoort onder de voortreffélijkste werklui van den Meester ijzerhandelaar Edgar Brandt: beiden koesteren voor 'elkaar een innige

een klein vrouwtje en acht zich genoodzaakt behulpzaam in het huishouden te zijn.

Een massa klienten verdringt zich in de salons van Jozef Paquin. Een jong tittaché bij een gezantschap, Silvio de Pedroso, vergezelt er zijn moeder en zuster, welke enkele dagen bij hem te Parijs zijn komen doorbrengen. Hij merkt Colette onder de verkoopsters, de eerste werksters en de mannequins op. De omstandigheden zijn hem gunstig. Het jonge meisje dient menig bezoek in het hotel der Pedrosos af te leggen om kleedingsstukken aan te passen en te wijzigen. Zij oefent op Silvio de groote bekoring der Parisienne uit. Een dag verklaart de jonge man haar zijn gevoelens.

Dit alledaagsche avontuur was de eerste bladzij van het belangrijkste hoofdstuk uit het leven van Colette en Silvio.

Inderdaad. De gebeurtenissen volgden elkaar snel op. De moeder en de zuster van Silvio keeren terug naar Amerika. Inmiddels wisselen beiden dc verlovingsbelofte. Hij sçieekt Colette vaarwel te zeggqr aan haar atelier. De jonge werkster raadpleegt haar grooten vriend Claude. Doudou, die het gesprek heeft afgeluisterd stottert: « Ik dacht... ik dacht... dat gij goed zoudt zijn... » en breekt in snikken uit. Claude troost haar. Colette zal hen niet verlaten. Zij behoort immers eveneens aan de Arbeid, aan bet Atelier. Zonder omwegen verklaart Claude aan zijn vriendin dat zij liever een flink jonkmensch huwen moet, die werkt en hetzelfde leven als zij leidt!

Korten tijd daarna vertrekt Silvio terug naar Amerika om enkele geldzaken te regelen en

vriendschap: Geburen op dezelfde rusting werden zij door het ruwe lot getroffen. Het meisje verloor haar moeder en bleef eenzaam achter. De jongeling zag zijn teerbeminde moeder door een snelle ziekte van prils weg-gerukt.

Doudou, het schattig kindje van Claude, is nochtans de troost dér twee ongelukkigen geworden: Het relt acht jaar. Opgevoed in de school van het ongeluk, denkt het zich reeds

maatregelen tot zijn huwelijk te treffen. Hij vertrouwt Colette toe aan Joachim, zijn secretaris en tevens zjin vriend. Deze moet Colette voorbereiden tot een nieuw bestaan van weelde en mondaniteit.

Aanvankelijk loopt alles zachtjes van de hand. Weldra echter bedrukt de dwang en het nietsdoen haar gemoed. Het verlangen ontwaakt om haar vriendinnetjes terug te zien en nog eens in het vroegere midden te leven. Zij

< KINEMAWERELD »

keert naar de Castiglionestraat terug. De onvoorziene afwezigheid verklaart zij aan haar meester: zij was aan ’t ziekbed geroepen geworden van een familielid in de provincie. Haar bezoek is slechts van korten duur. Nog denzelfden avond wil ze de werkplaats verlaten; maar Joseph Paquin heeft een dringende bestelling. Hij dwingt Colette het werk te hervatten. Tegen haar wil in zet ze zich opnieuw aan ’t werk

Vervolgens brengt ze een bezoek bij Claude. Haar oude vriend en de kleine Doudou ontvangen haar op vreugdekreten en vol teerheid. Zij vertelt haar ontvluchting. Claude is in de hoogsten hemel dat zijn voorspelling bewaarheid werd.

In het hotel Pedroso wacht Joachim met den angst in het hart op zijn leerling. Slechts diep in den nacht, bereikt Colette in gezelschap van Claude haar woning: Joachim ligt op loer en bemerkt beiden in de straat. In zijn oogen is Colette schuldig. Hij rekent het tot zijn plicht Silvio van zijn vermoedens op de hoogte te stellen.

Vanaf dit avontuur neemt Joachim een koelere houding tegenover Colette aan. Zij merkt het op. Voor haar huwelijk heeft ze nog een onderhoud met Claude. Colette licht hem over Joachim’s handelwijze in. Voor de laatste maal omhelst haar Doudou. Na haar vertrek begrijpt en voelt Claude eerst hoe diep en oprecht zijn liefde voor Colette is. Doudou ontdekt het gevoel van haar vader en deelt in zijn smart.

In het hotel Pedroso slèept het leven van Colette zich jammerlijk voort. ;

Claude kan zijn gevoel niet overmeesteren. Zekeren dag biedt hij zich bij Colette aan; hij bevindt zich vóór zijn groote vriendin, die eerst dacht dat Doudou in gevaar verkeerde. Claude stelt haar nochtans gerust. Zij ondervraagt hem. Claude durft niet antwoorden. Hij waagt het niet de ware oorzaak van zijn bezoek bekend te, maken.

Silvio keert van Amerika terug. Hij treedt onverwachts het hotel binnen. Joachim ontvangt hem. Hij wil niettegenstaande den weerstand van zijn bediende de eetzaal binnendringen. Plots bemerkt hij het schaduwbeeld van Colette in Claude’s armen. Hij lost een revolverschot in hun richting; Colette snelt op hem toe. Hij grijpt haar bij de polsen en roept:

« Dit is uw minnaar! » Colette is verontwaardigd en ontkent uit al haar macht. Claude smeekt Colette, hem even met Silvio alleen te laten. Een heftig tooneel volgt tusschen beide mannen: Claude bekent zijn liefde voor Colette. Hij schreeuwt Silvio toe: « Ik bemin haar. U kunt me zulks niet verhinderen. »

Bloeddroppelen leken op den grond. Silvio bemerkt ze Hij schrikt op. Claude verklaart in het aanschijn van den dood, dat Colette rein is en... bezwijkt. Silvio is overwonnen. De aandoening beroert zijn hart. Hij brengt de hand aan het hoofd en vraagt zich af: wat helj ik verricht? Hij beveelt Joachim den dokter te halen.

Colette snelt gek van angst toe: zij werpt zich aan de voeten van Claude. Zij begrijpt dat hij gewond is. Claude in een laatste krachtsinspanning verlangt naar zijn woning te worden overgebracht: Silvio buigt onder de smart en wroeging het hoofd. Hij staat als aan den grond vastgeklonken.

Colette zit aan Çlaude’s lijdenssponde: zij weet dat zijn wonde doodelijk is. Zij overmeestert haar smart, lpudt de tranen op en toont een rustig wezen. '

Eenige dagen later, een avond... vieren Colette en Silvio hun verlovingsfeest. De portier vallende verstoort echter de vreugde: hij meldt dat zijn huurling op sterven ligt: Claude wenscht nog eenmaal Colette terug te zien.

Colette snelt op den oppersten roep toe. Claude vraagt haar bescherming voor Doudou, de opoffering van een bestaan, rijk aan weelde en vermakelijkheden, dat niet voor haar geschikt is. Colette legt den eed af zich met hart en ziel voor Doudou op te offeren. Een nieuw mateloos en bovenmenschelijk gevoel heeft zich in haar geopenbaard: de Moederlijke liefde. Zij neemt Doudou in haar armen en zegt: « Noem mij moeder! »

Deze Fransche productie, waarin de bekende France Dhélia de hoofdrol vertolkt, staat bekend als een der beste voortbrengselen der kinemanijverheid. De beste artisten buitendien hebben er aan medegewerkt, waardoor deze film beschouwd wordt als een der schoonste scheppingen, in den laatsten tijd voortgebracht.

Soc. Générale Cinématographique

153-155, rue Neuve, BRUSSEL

KINEMANIEUWSJE

7 VOTt SO VELU) vertelt een anecdootje, hetgeen waar gebeurd is:

Ie filmacteur: « Hallo, oude jongen, ik heb uw doodsbericht toch in de gazetten gelezen? » 20 filmacteur: « Ja, beste vriend, maar ge ziet ik ben niet dood. Dit was de eenige manier om over mij een weinig publiciteit te hebben. »

DOOIi de wetenschappelijke waarde van de film « Little Old New-York » heeft men een copij van deze productie in de New-Yorker archieven geplaatst van het American Museum van Natuurlijke Geschiedenis.

TOM MIX heeft reeds voor al zijn filmen meer dan 100 sombrero’s (cow-boy hoed), gebruikt.

LEEST!! KOOPT I !

DE VERTELSELS VAN

RARE MARUS

CE LUIMIGE REVUE VAN

” DE SNUIVER ”

OVER - t_ TE VERKRIJGEN

50 CENTIEM

Dokter Ludwig von Saulbourg besteedt zijn tijd en zijne pharmaceutische wetenschap aan de verpleging van een jong meisje — hetwelke hij' ernstig ziek verklaard — en ieder jaar beloopt zijn honorarium duizenden dollars.

De notaris — een oude vriend der familie — raad den vader aan een ander dokter bij te halen, maar Dr von Saulbourg besluit de zieke naar zijn gezondshuis te laten brengen. Het zoogezegde zieke meisje werd haar nieuwen leefregel al gauw moede, en wanneer men haar naar huis voerde, stapt zij even af in het dorp van Magnolie Meadows.

In dit dorpje woont Dr Jackson — door ieder « Dr Jack » genoemd. De jonge dokter verpleegt zijne zieken op natuurl jke wijze en zijne minzaamheid was in de gansche streek bekend.

Allen willen door Dr Jack verpleegd worden. Hij alleen is reeds een onvergelijkelijk geneesmiddel.

Dr Jack werkt alle dagen 24 uur en om geen tijd te verliezen neemt hij zijn morgenmaal in een herberg op ’t dorp. Daar was het, dat hij het zieke meisje in gezelschap van haar vader en Dr von Saulbourg ontmoette.

Wanneer de notaris — door de krachtdadigheid der methode Jackt over haalt — hem aan zijn dochter voorstelde, was Dr von Saulbourg geërgerd.

Dr Jack onderzocht de oogen der zieke — hoe zou het jonge meisje door zulk een blik niet ontroerd worden?

Hij, wier tegenwoordigheid alleen noodig was om andere zieken te genezen, was... op zijne beurt aangetast! En hij werd doorgezonden.

Doch Dr Jack was gekomen om het meisje te verplegen en ondanks alles, zou hij het toch doen.

< KINEMAWERELD »

Het nieuwe Programma der Famous Players-Lasky

1924-25 (PARAMOUNT) 1924-25

j\ ARAMOUNT heeft geen inlei-1*“ ding noodig. De vooruitgang van 3L deze firma, op gebied van reuzenfilmen, en een blik op hun nieuwe lijst voor het seizoen 1924-25, beginnende in de maand September, en dit voor de eerste drie maanden, zeggen meer dan Barnum-reklaam.

GLORIA SWANSON

Savoir en behaalde in Londen, verleden seizoen, triomf op triomf. Haar tweede film is Zaza, een Allan Dwan-voort-brengst, en welk bij ieder gekend is als een succes van alle schouwburgen. Voor Gloria Swanson is dit een gansch nieuwe rol; men heeft dan ook al gedaan wat mogelijk is om Zaza als’ filmspel meer. bijval te doen behalen dan het beleefde als tooneelspel.

Den welbekenden en geliefkoos-den artiest, Thomas Meighan, is gelast met een karakteristieke film, Woman Proof (Bewijs der Vrouw), door George Ade. Tom is een der beste filmspelers en George Ade een der beste schrijvers; beter combinatie kan men zich niet indenken. De inhoud loopt rond een laatste wilsbeschikking van een vader, welke zegt dat zijn geld niet mag uitgereikt worden of zijn kinderen moeten gehuwd zijn.

Als bijzonderheid dient vermeld, den terugkeer van William S. Hart; het debuut van Douglas Fairbanks junior onder Paramount’s vlag; eene van Rudyard Kipling’s onsterfelijke werken, verandert in fotospel, en last not least, het vaste engagement van Ernest Torrence, welke een verdiende bijval behaalt met zijn vertolking in The Covered Wagon (De Karavaan naar het Westen).

Gloria Swanson verschijnt in twee nieuwe filmen, dewelke overeenstemmen met het karakter dezer actrice. De eerste: Bluebeard’s Eighth Wife (De Achtste Vrouw van Blauwbaard), is getrokken uit het theaterstuk van Alfred

BEBE DANIELS

Arizona, het hart van het Westen, wordt vereeuwigd door twee filmen, getrokken uit boeken van Zane Grey. The

« KINEMAWERELD »

Call of the Canyon (De Roep van den Canyon), een waardig tegenhanger van To the Last Man (Tot den Laatsten Man). Het is de geschiedenis van een jazz-gek New-York en de ruwe Far-West, in welker beide phasen voorkomen Richard Dix, Lois Wilson en Marjorie Daw. De andere film, The Heritage of the Desert (De Erfenis van de Woestijn), wordt bestuurd door Zane Grey zelf, welke de vertolkers mede nam naar de plaats der handeling. Als vertolkers worden genoemd Bebe Daniels, Ernest Torrence, Noah Beery en Lloyd Hughes.

Op zijn actief komen weer twee bijzondere productie’s. De eerste, Ruggles of Red Gap (Ruggles van de Roode Gaping) door Harry Leon Wilson, welke met de Ruggles Serie de gansche wereld.

LOIS WILSON

aan het lachen brengt. De rolverdeeling~ is in handen van Ernest Torrence, Lois Wilson, Fritzi Ridgway, Charles Ogle, Edward Horton en Louise Dresser. De.

MEK3HAN

starring in -

PARAMOUNT PICTURES

Ernest Torrence maakt een andere verschijning en wel in West of the Water Tower (Ten Westen van den W toren); als « star » hierin komt voor Glenn Hunter, welke een creatie maakte van Merton on the Movies (Merton op de Film) op het Amerikaansch tooneel. May Mac Avoy, George Fawcett en Zasu Pitts spelen mede in dit drama van jeugdige liefde.

Dan heeft men den onvermoeibaren James Cruze, welke ons voorstelde De Karavaan naar het VFesten enHollywood.

tweede productie van James Cruze is To the Ladies (Aan de Damen), met Edward Horton, Theodore Roberts, Helen. Jerome Eddy en Louise Dresser.

CONRAD NAGEL

« KINEMAWERELD »

Ook weten wij reeds dat Pola Negri prachtig is in Bella Donna en The Cheat (Forfaiture), maar in The Spanish Dancer (De Spaansche Danseres), naar het gekende stuk Don Cesar de Bazan, zien wij een gansch andere Pola; haar partner is Antonio Moreno.

POI.A NEGRI

Allan Dwan maakte zijn naam als regisseur met Robin Hood; nu is ieder benieuwd hem te zien met zijn Paramount-film Lawful Larceny (Wettelijke Diefstal), een theatersucces, met in de hoofdrollen Nita Naldi, Hope Hampton, Lew Cody en Conrad Nagel.

Dan komt de novelle van Rudyard Kipling op de film; het is de geschiedenis van het Bohemerleven, woestijnzand en Londensche studio’s; daarin zullen wij de volgende filmsterren aan het werk zien: Jacqueline Logan, Percy Marmont, Sigrid Holmquist en David Torrence. Regisseur George Melford.

Een nieuwe « star », en in zijn eerste film Stephen Steps Out, is Douglas Fairbanks junior. Met den glimlach en de bekwaamheden van zijn vader, lijdt hetgeen twijfel of den jongen Doug zal in deze film, naar de novelle The Grand Cross of the Crescent (Het Groot Kruis van het Turksche Rijk), door Richard Harding Davis, alle kinemaliefhebbers veroveren.

Na een lange afwezigheid krijgt men William S. Hart terug op het zilveren scherm, hetgeen vele liefhebbers zal verheugen. Zijn herverschijning is in de film Wild Bill Hickok, een geschiedenis uit de bewogen dagen van de vroegere Far-West.

Sinds Het Mirabel en Humoresque heeft men in dien aard geen fotospel meer gehad. Welnu, Big Brother (Groo-ten Broer) zal ditmaal deze twee succesvolle banden komen vervoegen. De handeling, door Rex Beach, zal ons de-ware onderwereld laten zien, zooals die vroeger nooit vertoond werd. (r

Dit programma toont ons dus nogmaals, welke vooruitzichten de Famous Players-Lasky hebben, en welke machtige maatschappij zij is. P. D. G.

De Twee Verstootelingen en Jealous Husbands

De Fransche filmmaatschappij Phocéa Tieeft een proces ingespannen tegen de Amerikaansche Associated First National Pictures van New-York.Naar het heet zou de laatste maatschappij de film Jealous Husbands (Jaloersche Echtge-nooten) de wereld ingezonden hebben, waartoe zij het recht niet heeft, aangezien deze film niet meer of minder is,

dan Les Deux Gosses (De Twee Verstootelingen), het meesterwerk van Pierre Decourcelle, en waarvan Phocéa het recht voor de gansche wereld gekocht heeft.

Op de volgende manier kwam de zaak aan het licht:

M. Louis Mercanton, de bekende regisseur, uitgekozen om Les Deux Gosses

< KINEMAWERELD »

op het doek te brengen, en M. Laurent, bestuurder van Phocéa, begaven zich naar Londen om eenige «hoekjes» op te zoeken, daar er sommige tooneelen spelen in deze stad, alsook om eenige En-gelsche artisten daarvoor aan te werven. Deze beide heeren, op Engelschen bodem aangekomen; werden gevraagd of zij de nieuwe film van Maurice Tourneur reeds gezien hadden, omdat de in-houd daarvan gansch overeenstemde met hun te draaien productie; die film heet Jealous Husbands, uitgegeven door First National, waarvan er te Londen een bij-( mis bestaat.

M.M. Mercanton en Laurent begaven zich naar het bureel van First National, alwaar hun zeer hoffelijk de film vertoond werd. Er was geen twijfel mogelijk, het was wel degelijk het scenario van The Two little Vagabonds, het beroemde theaterstuk, de Engelsche aangen aangaande de plannen van Phocéa tot het draaien van Les Deux Gosses.

De rolverdeeling zal Franco-Engelsch zijn, daar verschillende tooneelen over het Kanaal genomen worden. De groote vedette Yvette Guilbert heeft kontrakt geteekend om de rol te creëeren van «Zéphyrine»; Gémier speelt de rol van «De Slak», de kleine Jean Forest, deze uit «Crainquebille» zal «Claudinet» vertolken; deze straatjongen (?) zal de Engelsche taal aanleeren daar de andere, «Fanfan» Engelsch is, Lewis Shaw welke te Londen woont; deze van zijnen kant zal zich op het Fransch toeleggen. Marjorie Hume en Carlyle Blackwell, Engelsche filmsterren, zijn ook reeds aangeworven. Bekende Fransche artisten hebben ook kontrakt geteekend. De kleine Jean Mercanton maakt ook deel uit van Les Deux Gosses, dezelfde welke zijn debuut op hét witte doek maakte, op

, Èmily fitzrciy and. Ben Alexander /«“Jealous H as bands"

passing van den heer Arthur Shirley, van Les Deux Gosses.

Den 12en Februari werd Jealous Husbands als proef gedraaid en den 26n Mei zou hij voor het eerst in het publiek vertoond worden. Onmiddellijk werden de noodige wettige maatregelen genomen voor alle landen waar de film zou verschijnen.

Wij laten hier verdere inlichtingen volden ouderdom van twee maanden, en wel met Réjane in de film Miarfya. Dit kind, nu 4 jaar zijnde, zal «Fanfan» vertolken in het voorspel van De Twee Ver-stooteBngen.

Dit gezegd hebbende, wachten wij zeer benieuwd den uitslag van het proces, hetwelk reeds gaande is, en wenschen voor beide maatschappijen dat alles zich ten goede mag schikken. P. D. G.

14

« KINEMAWERELD »

Onze Ciné-Romans

In den Wervelstorm

(The Old Homestead - Sous la Rafale)

bewerkt naar het scenario van de Paramount-iilm door Ed. Neorg

;5e VERVOLG)

Wanneer Rosine Blaine te Ganzey den trein nam, 'bouwde zij niet veel op de beloften van Lem Holbrook. Zj wist, goed dat de laffe kerel haar als speelpop gebruikt had en zich van haar wilde ontmaken. Haar eenig doel was om Lem aan zijn plichten te doen herinneren, om het wichtje dat moest geboren warden. Zij zou dan ook, indien hij niet naar Boston kwam. naar Ganzey terug keeren en het schandaal trotseeren.

Lem, van zijn kant, geloofde haar daartoe niet ui staat. Hij geloofde in de karakters der manschen, voortgaande op het zijne. Driemaal zou hij haar een weinig geld zenden vergezeld van andere beloften, om ten laatste niet meer aan dit avontuur te denken.

Twee dagen na haar aankomst te Boston, begaf Rosine zich per toéval naar het postbureel. Een brief lag er voor haar bestemd. Zij verwachtte er zich niet aan dat Lem haar werkel jk nieuws zond. Haastig opende zij den omslag maar vond een naamloos briefje met de volgende woorden:

« Geduld, alles gaat goed, maar voorzichtigheid is noodig om tot het verlangde doel te geraken. Zal volgende weck opnieuw schrijven. »

Rosine Blaine voelde zich rood worden van verontwaardiging. Voor wie dan nam die ellendeling haar? Haar een aalmoes sturen met een verdraaid geschrift!

Gansch onder den indruk sloeg het meisje den weg in naar haar eenvoudige woning. Zij wist nog niet wat onmiddellijk te besluiten, maar daar zou het er in elk geval niet bij blijven.

In haar kamer wierp zij zich in een ouden zetel; onwillekeurig nam zij een dagblad, hetwelk haar huismeesteres tijdens haar afwezigheid daar gelegd had, en sloeg het open zender te lezen; maar plots vielen haar oogen op het woord « Ganzey » en staarde dit verwonderd aan. Daarop las zij:

« Een diefstal van 2000 dollars is er gepleegd, op Woensdag 17, tusschen 8 en 10 uur des avonds, in de magazijnen van Ephrem Holbrook, de welgekende eigenaar. De dader moet iemand zijn, goed op de hoogte van het magazijn.

Omtrent dezen diefstal stonden er geen bijzonderheden in, hetgeen dan ook de gewone lezers van de « Boston Daily. News » geen belang inboezemde.

Doch, Rosine Blaine schrikte op; Woensdag 17 was juist de dag waarop zij Ganzey verlaten had; het was juist tusschen 9 en 10 uur dat Lem buitengekomen was, haar geleid had door donkere straatjes en in een duister hoek haar de 300 dollars had overhandigd; zij had een ernstige reden om te begrijpen waarom hij niet wilde opgemerkt worden. Zij herinnerde zijn angstige houding, en ook dat hij de morgens van denzelfden dag, verklaarde geen geld te bezitten. Alles in haar zegde haar dat Lem zelf de schuldige was van den diefstal van de 2000 dollars.Dus, de vader van het kind, dat ging geboren worden, was een dief... hij was een dî%f geworden om zich van dit kind en de moeder te ontmaken.

De verachting, welke zij voor Lem gevoelde, veranderde nu in vrees. Plots nam zij het besluit zelf van dien eerloozen kerel af te zien en zich moedig aan het werk te zetten om haar kind een opvoeding te geven. Uit fierheid zelfs, zou zij geen beroep doen op haar grootmoeder, aan wie .zij gezegd had dat een vriendin uit Boston haar verzocht had eenige weken bij haar door te brengen... Later zou zij wel verder zien...

Lem was verwonderd en zelfs ongerust over het lange stilzwijgen van Rosine. Twee brieven met een weinig geld, ipgezonden alle 15 dagen, bleven onbeantwoord. Het meisje had ze ontvangen maar deze met misprijzen verscheurd; het geld had ze aan arme lieden uitgedeeld.

I)e schurk vroeg zich angstig af of dit stilzwijgen van zijn slachtoffer niet de voorbode was van een naderend onweer. Doch. de dagen volgden elkaar op zonder nieuws van haar. Ten slotte wreef hij zicli de handen en bedacht dat hij goed gedaan had, met de vrouwen zoo te behandelen zooals zij verdienen. Zij zou wel ander cc stof » gevonden hebben om zich te troosten. Weldra dacht hij niet meer aan de ongelukkige, wier bestaan hij gebroken had.

Op de hoeve van Whitcomb ging liet leven zijn gewonen gang, evenals vroeger. Daar was het. dat men van Ruben niet de minste tijding ontving.Nonkel Jos, zelf beangstigd om zijn jongen, zegde aan Tilly en aan Mary dat men niet ongerust moest zijn.

« Beiden zijt gij, evenals ik, overtuigd van de onschuld van Ruben, nietwaar?... Waarom dan aanhoudend jammeren?... De brave jongen is noodt met de justicie in aanraking geweest; dus zal hij, uit schrik, het gevang ontvlucht zijn. Doch, het is niet hij, riiaar wel Jack, de zwerver, 'welke de vlucht vergemakkelijkt zal hebben. En nu, onwetend, heeft de jongen niets meer te vreezen, doch, hij zal verdriet hebben bij de gedachte dat wij niets van hem weten. »

« Maar is er geen middel, Nonkel Jos, om hem op de hoogte te brengen, om hem te vinden? »

« Geduld, mijn kleine Mary » antwoordde de brave man. « Heb ik u niet reeds dikwijls gezegd dat ge niet moet wanhopen en datle wegen van God ondoorgrondbaar zijn? ...»

De zomer ging, zonder eenige verandering voorbij. Mary werd al droeviger en droeviger gestemd. Mr Cop tin Mr Pil bleven steeds maar om Tilly komen. Nonkel Jos had voor beiden verliefden steeds zijn gewone plaagzucht behouden; zijn goed humeur verliet hem nimmer. Edoch, zijn aanstaande wissel van September, nu beloopende tot 1400 dollars woog hem zwaar dp de schouders. Niettegenstaande een buitengewonen arbeid,, zag hij zich verplicht, om aan zijn schuld te voldoen, zijn twee laatste koeien te verknopen.

cc En dit alles » jammerde Tilly, welke aan haar dieren hield, cc om dit geld aan Holbrook te geven, hetwelk door, wie weet, gestolen is. De oude Vrek heeft een goed middel gevonden om zich schadeloos te stellen... een oneerlijk middel! En indien het daarmee maar geëindigd was!... Neen, binnen drie maanden moeten wij weer zooveel betalen! Hoe zullen wij daartoe geraken, mijn arme Jos? »

« Windt u niet op, Tilly » lachte de grijsaard, ik heb er een middel op gevonden, zuster; door de vele bezigheden heb ik er nog niet kunnen aan den-

« KINEMAWERELD »

ken. Bill, mijn oude vriend:edert onze jeugd, heeft fortuin gemaakt; eenige dagen geleden nog las ik in de dagbladen dat hij een groote zaak op touw zette. Ik ga hem te New-York opzoeken en hem vragen mij het geld te leenen, hetwelk ik Holbrook schuldig ben, hem dezelfde waarborgen gevende ads aan den anderen. Bill, ik weet het. zal het mij niet weigeren. Wat denkt ge, Tilly, is dit geen goed gedacht? »

« Ik wensch het, Jos... Maar hoe lang is het niet geleden dat ge Bill nog gezien hebt? Zijt ge wel zeker dat hij u nog herinneren zal? »

cc Men kan elkaar wel 30 jaar en meer uit het oog verloren hebben', maar nimmer kan men elkaar vergeten, deweiken te samen de eerste lange broek gedragen hebben... Ik heb hem niet vergeten, zelfs de lieve kleine Betsy niet, dewelke hij gehuwd heeft, ge weet wel, het dochtertje van Brigg... Ik zie reeds hunne vreugde mij te ontvangen... Gauw, Tilly, maak mijn valies met eenig linnen gereed; die goede vriend zal me zeker twee of drie dagen bij hem willen houden... Morgen is het Zondag, dit valt juist goed... »

« Weet ge zijn adres? »

« Dit zal ik wel vinden in het eerste het beste adresboek. »

De goede man was zoo verheugd over zijn verzekerd welslagen dat hij Tilly en Mary meesleepte in zijn vroolijkheid.

Wanneer bij des anderendaags zich gereed maakte om te vertrekken, stopte Mary hem een brief in de hand en murmelde:

cc Mijn goede Nonkel Jos, indien ge hij toeval Ruben in dit groote New-York mocht ontmoeten, wilt ge hem dan dit geven? »

Des avonds, rond 8 uur, een katoenen regenscherm en een oud valies in de hand, belde Whitcomb aan een prachtig huis, gelegen in een voorname wijk van New-York. Zijn gelaat glansde van vergenoegdheid, bij de gedachte boe verrast zijn vriend Bill zou opkijken.

Een hofmeester opende.

cc Goeden dag! » zegde hij gemeenzaam tot den man. « Ga Bill verwittigen dat zijn ouden kameraad Jos, van Ganzey, verlangend is hem de hand te drukken. »

« Bill? » vroeg verwonderd de dienaar, cc Bedoelt ge soms mijnheer James Hopkins? »

cc Ja, ja, James is Bill, en voor mij is Hopkins steeds mijn ouden Bill. Wilt ge me niet begrijpen, ook goed, maar uw patroon zal zich niet vergissen... Waar is hij? »

Al sprekende was Whitcomb in de vestibuul getreden.

cc Ga een .oogênblik zitten » zegde de hofmeester, meer en meer Verwonderd, cc Ik ga mijnheer verwittigen. maar het zou mij niet verrassen wanneer hij u niet wilde ontvangen. Hij .geeft dezen avond een groet diner en al de genoodigden zijn reeds aangekomen. »

cc Uitstekend, dan heeft hij een genoodigde meer. Vooruit, haast u! »

Op dit oogênblik verscheen een oude dame, prachtig uitgedoscht, op den drempel van de salon, waaruit de weelde u tegenstraalde. Jos bezag haar met aandacht en riep dan uit:

« Eh!... Maar. ik vergis mij niet, het is Betsy, die oude goede Betsy! »

Met een strengen blik beantwoordde de dame ' diegene welke haar zoo durfde toespreken. Maar Jos lette daar met op en kwam op haar toe, haar verder .familiaar behandelende:

cc Gij herkent me niet? Ja, dit is te begrijpen na zoo’n langen tijd; maar rechtuit gezegd, ik zou u ook niet herkend hebben, ware ik niet zeker geweest zich bij mijn goeden Bill te bevinden... Maar, het is me nu precies of ik u eerst gisteren verlaten heb, zoo komen uw trekken me nu weer voor... Zijt ge er nu nog niet?... Jos Whitcomb... de kleine Jos, van Ganzey... Wat hebben wij in onze jeugd samen gespeeld... Ik zie u nog de ver-kens, te huis bij uw schelmsehen vader, eten geven, ha! ha! »

Een gelach ontstond onder de genoodigden. want dezen hadden zich langzamerhand rond Jos geschaard. Hij zag daarin een vleiende betooging en ging verder:

cc Ja, dames en heeren, ge kunt u dit niet voor-, stellen, nietwaar? Maar, men blijft geen eeuwige jonkheid. Had ge in den tijd Betsy gezien, trippelende over het neerhof, stampende in den mesthoop, met loshangende haren en hloote voeten in haar holleblokken, ge zoudt, geloof ik, haar gevonden hebben om te kraken! Dit was tenminste de opinie van den kleinen -winkelbediende, die brave Bill, die nu zijn weg gemaakt heeft en een rijk man geworden is. »

Dit was nu wel een beetje te veel voor de waardige echtgenoote van James Hopkins, eigenaar vai) een der grootste fabrieken voor voedselwaren. van den Staat New-York. Zich zoch te laten behandelen, het was ongehoord!

cc Die man is gek! » kon ze eindelijk uitbrengen, cc Ik begrijp niet wie op liet gedacht gekomen is hem binnen te laten!... John!... Edward!... Breng die man naar buiten! »

Niets van die ontvangst begrijpende, liet Jos zich werktuigelijk wegbrengen. Doch, in de vestibuul teruggekomen zag hij ditmaal de eigenaar van het huis in wien hij Bill 1 erkende; deze was in zijn werkkabinet, waarheen hij telefonisch geroepen werd; door de openstaande deur zag Jos .zijn ouden kameraad weer; met uitgestrekte handen ging hij er dan ook op af.

cc Hallo, mijn oude Bill, zie ik u dan eindelijk weer! Maar waarlijk, jongen, ik begrijp niet hoe’ Betsy mij niet herkend heeft. Doch, wij beiden, nietwaar, zullen elkaar steeds erkennen al waren wij veranderd in een mummie, hé?... Ah! bij Ju-piter, wat doet het goed u weer te zien! »

Bill, alias James Hopkins, 'bleef zeer koel tegenover Jos; hij vond dezes gekscheren wel ongepast.

« Het doet mij spijt, Mr Whitcomb, » begon hij, u op dit oogênblik niet te kunnen ontvangen; gij zult wel begrijpen dat mijn tijd kostbaar is; ik heb dezen avond veel volk ten mijnent en deze wachten op mij om aan tafel te gaan. Indien gij mij spreken wilt, bunt ge echter naar mijn bureel komen, morgen. daar zal mijn gevolmachtigde u te woord staan. »

Voor zulk oen antwoord stond de goede oude man waarlijk verbaasd. Hij gaf zioh dadelijk rekenschap dat zijn zuster gelijk had niet te veel op oude vrienden te rekenen.

Daar Whitcomb een man was met een goed hart, gaf hij zich niet zoo spoedig gewonnen. Hij antwoordde dan ook dadelijk:

cc Neen. neen, oude jongen, morgen ben ik weer terug té Ganzey. Ik zal daar aan iedereen vertellen boe goed ge geïnstalleerd zijt, wat een rijke kerel er van u geworden is. Dit zal hen allen o-p het dorp plezier doen en de geruchten tegen spreken, als zoudt ge in cc slechte papieren » zitten. Ik zelf heb nu gezien. Intussohen kan ik u wel zeggen, indien ge mij noodig hebt, om u van avond te helpen, ik wel een handje zal toesteken. Ik stel vast dat u op het oogênblik alles wel gaat en dit verheugd mij. Tot weerziens, oude jongen; smakelijk eten en mijn koimplimenten aan die lieve Betsy. »

(Slot volgt).

Verwacht: ROBIN HOOD.

Rayait laologis Cinéma

ziet staan, treedt dan binnen en gij zijt zeker een aangenaam = oogenblik door te brengen.

Abonneert u op «Kinema- en Tooneel-wereld». Fr. 15 per half jaar; Fr. 7.50 per drie maanden.

AAN DE HH. ADVERTEERDERS VAN WEEKBLADEN

Wenscht U een goede publiciteit, plaatst dan uw aankondigingen In «Kinema- en Tooneel-,wereld».

«Kinema- en Tooneelwereld» Is het beste' en meest gelezen weekblad van België.

«Kinema- en Tooneelwereld» is het officieel orgaan van het Nationaal Verbond der Vlaam-sche Tooneelmaatschappljen, waarbij bijna al de tooneelkrlngen van het Vlaamsche land zijn aangesloten. Het Is alleen daardoor reeds het voornaamste famllieweekblad van België.

Met een aankondiging van slechts enkele lijnen in «Kinema- en Tooneelwereld », bereikt men meer dan met heele pages In andere

u/pokh InHon

«KINEMA- EN TOONEELWERELD» WORDT DOOR HAAR AANQENAMEN INHOUD, van

artikels van de beate en meest gekende schrijvers en letterkundigen van België, OVERAL BELEZEN.

Onze bureelen zijn open alle werkdagen, van 9 tot 1 en van 3 tot 7 uur. Korte Gasthuisstraat, 16, Antwerpen.

H ACKIN

86, rue des Plantes, 86 — BRUSSEL

Kortelings! Kortelings!

Groot succes!

Douglas Fairbanks

Een Huwelijk op zijn Amerikaanseh

(Mariage à l’américaine)

Drukk. Neptune, Steenhouwersvest, 28, Antw.

sSb)83 ÏSJ2

sns sLuiriij

iiepaou nm ui iMpapimiu ôjsjm’i 9(j

(seeitlsuep AS Hqeu)

xnz vo vwmavoH iijsiïïoxu

miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiniiiiiiiiittim I OUU3J UIS'Bgf.J ë

I •) q g çtnbsnf sjuof saj sno; j-iaAtio 8 I sjna{[ie nb aqo.ieui jnaniajy

I OIHU.>I.I,>MI\T IIOSM!|V

I 'op 'ap ‘S3nSuo[-sas;Eip ‘S3U31Ü ‘xjiBSjnq I I ‘S,ljBpUBJ3A ‘SSUjSlllD ‘suojbs ‘xaqanoa b ssxqiuBqo! §‘xaSiiBui v. S3|[BS 002 ‘S3.mqu.iB3 3p xjoip puBXQ!

HCI Id VH JLH HNOIOS HIVAVHX

SH3ANV ‘sNHann ami

aovssrid

-s¥iviDsiKiod ‘sNOJ.noa saov'Hjsd

sa îm >im o o K SNissaci

SHIM3aO>IC

(jiaw s?adi

6 saaiBp sap atu anSuoq 6

1 anbi3[ag ua suisEgeq spuBjS snfd saq g

sananaw

Ifl&ozTfyyonAG - 137ÿ&oo "Vooo

(nava na ssraa)

nesauA np 9iu snfiuoi ‘u

qrqo - spnajmjj m?pin?j3A

jaqonoo p sajquimp} saiopnopf ‘suojeg‘sjiöuin J

anoa

saanxiNravo „

XITHOÆ V XIHd

SNOisanoxa - aaoNvaxad v saovAOA SH3ANV - sjnasstJa saP IBnB£) ‘Bt7 ZOIC

nH3a H V r aSBJBQ

S3J5Æ Ï3

samçidEg 'sageuEw s3înoni9J?n mod sojnv

E5a£E5H5H5Z5aSÏ5H5E5H5H5E5H5H5HSH5Z5

3 u9dj9/v\T.uv ‘si, eej-jsjspuc/v any sjqauv K

SBSHSHSHSHSHSHStlSHCriS

saaawnr

'ciaooiaaaaNVH ‘naxNVM ‘s3aoxs ‘.vaaaaaaiM -aaavx ‘Naiaaasaaa ‘Naoxva ‘aciriz ‘iom

v:imii:iw»ivv n

VIAIIAI3 NOSIVIAI

saaawnr 'samaxNaa •Nivw vn v aiaaxxauNoa 'saaoxs 'saddVN ‘sxn-aaAnoo ‘snoxoo 'Saios ‘samvi

s:iviss:hi saovaAflo

sawva aa saovaAno

60SG «ajnai

Sd3Als|tf g -scHOUimaiA dmoqg

s»n3iwMiss3a

SM3AM90JL0Hd

scuS ap xud xnB saSejsS xnc juESsnuno} 3DB|d B[ ap uosiBui a|nas B-q

qsqog s.aiqojq (3 puouiBiQ np snbjSpg B| jnod sibjsusS sousSy J M ‘S

S3|]|q b s)U3ui3jnoy ssp SiSAuy jnod 33U3?y „oaouajn 1KJA np sj3Auy, p 3Duuojcj b( jnod 3DU3Sy

iz6z i?x Sd3ANV lz6z 'l?1

ujoqijg UBA ana ‘£i

»Iiqomonv quwt UDiiuDii n

euBios iieABJX — xnoSeueAe xm, j ssjnjjnoj ap uo/fVAjasuoQ suoifUJBdpÿ — sjuauiaSuBjjy

s&un uun oui

AAA

901 ‘3snS3t| ap anx ‘901

A HIM nosivk

9fix?jy(p aru aniïuoj ‘n

S1MVJN3

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

Robin bes Bois

Avant de partir aux Croisades, Richard Cœur-de-Lion a convié tous ses chevaliers à venir déployer leur force et leur valeur dans un grand tournoi. Il a décidé de donner au vainqueur de la fête le commandement général de la Croisade. Les doux plus redoutables champions sont Guy de Gisbourne, homme ambitieux, sans scrupule, et le Comte de Huntingdon, favori du roi. Après les premières passes d’armes, Gisbourne et Huntingdon se trouvent face à face. Leur rencontre est terrible, mais Huntingdon finit par triompher.

Au milieu de toutes ces réjouissances, Richard constate avec tristesse que Huntingdon, au lieu de rechercher la présence de quelque damoiselle, préfère la société de soldats. Le Roi fait attacher Huntingdon à une colonne de pierre et déclare qu’il est prêt a doter en terres, château et écris celle qui, parmi les dames de la cour, saura toucher le cœur du noble chevalier. Toutes les belles se précipitent vers Huntingdon et lui prodiguent leur plus doux sourire. Mais... au fond de l’immense salle, le chevalier aperçoit le Prince Jean, frère du roi, et son antagoniste de tantôt, Guy de Gisbourne, faisant violence à la Jolie Lady Marian. Huntingdon 'se dégage de la colonne et sauve des mains du prince la jolie damoiselle. A ce moment, un amour immense naît dans son cœur pour Lady Marian. Il la présente au roi comme sa fiancée.

Le Prince Jean fail promettre à son sinistre ami Gisbourne, qui convoite aussi Lady Marian, de tuer Richard et de les venger dp Huntingdon.

Indigné de ce qu H apprend par sa fiancée, Huntingdon veut partir en Angleterre.

II brave l’autorité de Richard, encourt sa disgrâce... subit la prison... mais sauvegardera le trône de son Roi.

En Angleterre, il joint et devient, sous le nom de Robin des Bois, le chef d’une bande de rebelles, vivant dans les forêts et livrant aux mercenaires du prince une guerilla sans merci

Les Croisés sont en Terre Sainte... Une nuit, Gisbourne pénètre dans la tente du Roi et le poignarde, puis... part pour l’Angleterre chercher sa récompense? Mais le Roi n’est pas mort.

Nottingham est en révolte, Robin commande la place... Soudain on lui apprend que Lady Marian vient d’être enlevée du couvent, amenée au château et qu’elle est entre les mains de Gisbourne. Affolé, il se précipite au château, brave mille périls, parvient à la hauteur de la plus haute tour, juste a temps pour sauver sa fiancée. Un terrible corps à corps s’engage entre Gisbourne et Robin des Bois, ce dernier finit par briser les reins du misérable traître. Mais l’alarme est donnée, les soldats du prince pénètrent dans la tour. Robin lutte de toutes ses forces, les trois sons de cor se font entendre, ses forces l’abandonnent, il se rend. On l’amène au Prince Jean qui ordonne à jo archers de le viser... A ce moment... un bouclier couvre la poitrine de Robin des Bois et c’est Richard Cœur-de-Lion lui-même qui vient de sauver la vie de son fidèle chevalier.

PROGRAMME du 1 au 5 JUIN

1. Marche de Rienzi....R. Wagner

des

(voyage)

Oliviers

3. Robin des Bois....C. At. V- Weber

(ouverture)

Douglas Fairbanks

dans

Robin des Bois

Adaptation musicale synchronique complète pour grand orchestre

PROGRAMMA van 1 tot 5 JUNI

1. Marche uit Rienzi.... R. Wagner

2. In st land der Qifîboomen

De Vrijschutter....C.M.V. Weber

(openingstuk)

Douglas Fairbanks

De Vrijschutter

Algeheele en gelijktijdige muziekaanpassing voor groot orkest

Semaine prochaine

Bert Lytell

dans

l„ it

* Imprimerie dn Centre. 26. Rempart Kipdorp. Anvers

John Gilbert

dans

HÉRITAGE

HAINE

drame

LA SIRENE

ET SON

DOMPTEUR

comédie

De Vrijschutter

We zijn aan ’t hof van Koning Rijkaard, kort vóór het vertrek der Kruisvaarders. Graaf Huntingdon heeft zich met Lady Marian Fitzwalter verloofd, Gwijde van Gisburn ten spijt.

Naar ’t Heilig Land vertrekt het leger: Prins Jan, de leidsels van T bewind eens in handen, treedt op als dwingeland: de haat tegen hem groeit aan.

Groot is de verontwaardiging van Lady Marian Fitzwalter, bij ’s prinsen handelingen; zij stuurt haren verloofde een bode; Huntingdon, bij ’t hooren dier gruweldaden, wil ijlings naar ’t Vaderland terugkeeren; hoe zulks evenwel gedaan zonder den Koning op de hoogte van prins Jnn’s wangedrag te brengen, hetgeen hij als ridder en uit eerbied voor den vorst niet doen mag. Dus zal hij in ’t geheim naar ’t Vaderland terugkeeren; doch een pijl heeft hem getroffen, en hij wordt, gewond, tot vóór den Koning en Gwijde van Gisburn gebracht. Deze laatste beticht hem van schrik en laHiartigheid, en eischt de doodstraf voor zijn desertie. Doch Huntingdon weet te ontsnappen.

Vijandelijk zijn nu ook de burgers opgetreden. Zij hebben een keurbende gevormd die zich schuil houdt in de Sherwood-wouden, en nu en dan een guerilla-ooriog voert tegen de prinselijke troepen; het hoofd dier «dappere bandieten» is Robin Hood, niemand anders dan Huntingdon.

Terwijl de expeditie naar ’t Heilig Land wordt voortgezet...

Zekeren avo/id is Gwijde van Gisburn de koninklijke tent binnengetreden; hij bukt zich over de legerstede, meent met een dolksiag Rijkaard gedood te hebben, en verdwijnt in den donkeren nacht... Edoch, niet den koning, wel zijn nar heeft de moordenaar getroffen.

Intusschen heeft Robin Hood zijn verloofde liij Nottingham teruggevonden, maar de krijgslieden van den prins hebben de verblijfplaats van Marian maar al te gauw opgespoord. Jan geeft bevel Lady Fitzwalter uit het klooster weg te voeren, doch hijzelf wordt door den opstandeling aangevallen. Robin treedt zegevierend Nottingham binnen, redt nog bijtijds Marian en maakt zich meester van het kasteel. Ook heeft een vreemdeling zich bii Hood’s troepen gevoegd, die inziet dat een valstrik den dapperen kapitein bedreigt. Robin heeft den strijd na hardnekkiger) tegenstand opgegeven. Daar treden vier en twintig forsche boogschutters op hem af, en hun pijlen zouden hem doorboord hebben, zoo de vreemdeling hem niet gedekt had met zijn stevig schild!

Het slot wordt stormenderhand veroverd... Dan ontdoet de geheimzinnige redder zich van zijn helm: ’t is Koning Rijkaard!

Nu heersehen vreugd en geluk ten hove en te lande, in aller harten. Dienzelfdon dag worden de helden door den echtelijken hand vereenigd. Met zijn stevige vuist gaat Koning Riikaard nog op hun deur honken, doch Mary en Robin geven geen gehoor.