HERINNERINGEN UIT VROEGER DAGEN

OSSI OSWALDA

TOEN er op zekeren dag in een Lubitsch-film, in een bepaald too-neel, de hoofdvertolkster zich moest verdrinken, weigerde zij met het kille nate kennis te maken. Om het too-neel toch maar te kunnen af draaien, wierp zich eene kleine figurante, die zoo pas van het Berliner Theater tot de film bevorderd was, te water en bekwam hierdoor een extra-loon van twee mark.

Dit was de eerste filmdaad van Ossi Oswalda.

Ossi Oswalda begon hare kunstloop-baan in ditzelfde Berliner Theater, als figurante in « Bummelstudenten ».

Ernest Lubitsch was zijne kleine figurante zeer dankbaar de film in kwestie gered te hebben, en zij mocht zich dan ook in zijne verdere belangstelling verheugen.

De volgende band was een kluchtfilm <( Die Firma Leiratet », die de naam van Lubitsch voor goed bekend maakte. In deze band trad zij reeds op als eerste figurante, en in de volgende filmen werden haar reeds kleine rollen toevertrouwt die van lieverlede belangrijker werden. Na den dood van Dorrit Weixlers, werd zij nogmaals, dank aan Lubitsch, tot star verheven.

Een tijdlang was Ossi Oswalda eene Berlijner beroemdheid. Menigmaal werd haar naam in liefdeavontuurtjes der keizerlijke hofkringen genoemd.Als iemand haar om het eene of andere eens een verwijt maakte, was haar éénig antwoord, — dat tevens als argument dienen moest, — hare... tong uit te steken.

Ossi droeg immer, in de Berlijnsche straten, in de provincie, in het studio, tehuis, een mannen-sportkleedij. Ossi ergerde alle vrouwen; kortom: zij was Ossi.

En zij was immer Ossi. Stak immer de

tong uit. Daar zij eene graaggeziene verschijning was, een « type », waren hare doenwijze en de over haar vertelde anek-doatjes, eene kostbare reklaam voor hare populariteit.

Doch, welhaast waren de inkomste niet meer zoo schitterend en er kwam een tijd, dat andere wegen moesten ingeslagen worden; en deze waren destijds niet zóó moeilijk om vinden als nu.

Zoo ging Ossi, immer nog onder de bescherming en voorspraak van Ernst Lubitsch, aan het blijspel doen.

Al spoedig verwierven zij zich eene reuzenberoemdheid met hunne Austern Prinzessin.Kort daarop kwam Die Puppe, dat ru’ nog als eene der eerste Duitsche blijspelen bekend staat. Met deze band werd er eene nieuwigheid in de Berlijnsche reklamemethodes voor filmen ingevoerd; tot dusver was het steeds de gewoonte van op de affiche, welke aan het publiek een nieuwe film kenbaar maakte, slecht den titelnaam alsmede dien van de regisseur mede te deelen. Welnu voor ((Die Puppe» werd er aan deze gewoonte afbreuk gedaan en naast de naam van Ernst Lubitsch, prijkte die der « Haupt-darstellerin » Ossi Oswalda.

Sindsdien werd die nieuwigheid door iederen filmuitgever gevolgd.

Later, toen Ernst Lubitsch tot de meer ernstiger filmgenre overging, scheen het natuurlijk dat hij Ossi Oswalda’s talent hier niet meer te pas zou kunnen brengen. Scheiden scheen dus onvermijdelijk.

Voor het oog van het groote publiek greep die dan ook plaats en Ossi Oswalda verliet Ernst Lubitsch. Zij deed zelfs nog beter: zij stichtte hare eigen filmmaatschappij, en officieel werd overal bekend gemaakt dat zij nu eens recht hare individualiteit vrijeren loop zou kunnen laten. Maar wat het groote publiek

« CINEMA WERELD » 3

niet wist, was, dat hare filmen nog steeds, van achter de schermen, onder Lubitsch s raadgevingen, gedraaid werden.

Wat er ook van zij, Ossi Oswalda bracht in die nieuwe kombinatie verscheidene meësterstukjes voort, o.a. Amor am Stner, Das Mädel mit der Mas\e en Der blinde Passagipr. Deze drie banden maakten van haar bijna de eerste ster van het Duitsche Rijk en een oogenblik zelfs dacht men dat haar glans die van

genre der Duitsche kluchten een tijdlang te laten rusten en zich in de toekomst toe te leggen op de gezonde blijspelen, zoo b.v. deze waaraan Viola Dana en Mary Pickford hun roem te danken hebben, want Ossi Oswalda is nu... gehuwd en heet officieel Frau von Koczian. Haar echtgenoot is van adelijke afkomst en, « noblesse obligeant », moest zij zich wel aan een ernstigeren levensregel aanpassen.

de nochtans zóo zeer geroemde en zóo graaggeziene Henny Porten zou doen tanen.

Sinds zij op het einde van het vorige jaar Das Milliardensouper draaide, wordt Ossi Oswalda in Duitschland algemeen aanzien als de éénige kluchtfilmvertolk-ster.

Na « Das Milliardensouper » draaide zij nog Kolibri, naar het scenario van Paul Frankschen.

Zij heeft nu echter besloten de grove

Maar Ossi Oswalda heeft een ijzersterk karakter, en wat zij ook wil, dit gebeurt. Dank aan dergelijke energie, zal zij, ongetwijfeld, nietegenstaande hare nieuwe filmgenre, toch wel de sympathiën van het Duitsche publiek kunnen verzekeren.

Ossi Oswalda, die op 2 Februari 1897, te Pankon, geboren is, woont nu Kon-stanzerstrasse, n° 10, te Berlin-Wilmers-dorf en voor diegenen die nog meer wen-schen te weten: haar telefoonnummer is: Uhland 40.07. NEMO.

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

LA DAME DE MONSOREAU

Résumé de la première partie:

C’était en 1578, alors qu’Henri III régnait en France et dont le frère, le d-uc d’Anjou, et le cousin, le duc de Guise, s’efforçaient à s’emparer du trône...

Pendant une chasse le duc d’Anjou et le comte de Monsoreau rencontrèrent Diane de Méridor, et pour l’un et pour l’autre c’est le coup de foudre: le duc d’Anjou fait enlever la. jeune fille qui cependant est sauvée par Monsoreau, qu’elle épouse...

Pendant un combat que livrent les «Mignons» du roi au comte de Bussy, ami du duc d’Anjou, mais le plus noble et le plus brave gentilhomme de France, celui-ci est sauvé par Diane qui le soigne tendrement...

Quelques jours après, Chicot, le fou du roi mais l’homme le plus sage du royaume, surprend une conspiration tramée contre le roi.

Il se promet d’empêcher l’exéculion de ce coup monté.

2e EPOQUE.

Quelques jours après son départ, Bussy revenait à Paris avec le baron de Méridor.

Quand le duc d’Anjou sut qu’il avait été trahi par Monsoreau, il jura de so venger.

La présorilalidn au Louvre eut lieu quelque temps plus tard, le duc d’Anjou ne quitta pas Diane et. Monsoreau, jaloux, exila sa femme à Méridor. Bussy, qui était devenu follement amoureux de Diane, s'enfuit; Diane de son côté n’avait plus devant les yeux que l’image de ce brave et loyal genl il homme.

Le duc de Guise avait organisé une journée de la Ligue. Tout le peuple de Paris était, dans les rues acclamant le duc d’Anjou et le duc de Guise. Conseillé par Chicot, le roi résolut de faire arrêter le duc d’Anjou, d’exiler le duc de Guise et de se nommer lui-même chef de la Ligue.

Chicot qui voulait amener Bussy à être des amis du roi, se chargea de son ordre d’arresta-tion el se précipita chez lui pour lui dire de fuir en Anjou où se trouvait Diane. Bussy partit immédiatement, le soir même, tandis que lé duc d’Anjou était enfermé. Bussy retrouva en Anjou Diane, et M. et Mme de Saint-Luc qui l’avaient aidée à s’enfuir du Louvre, et se réfugia dans sa province. Quand il apprit cela, Monsoreau, jaloux, accourut en Anjou et en arrivant vit dans le parc du château de Méridor deux ombres qu’il prit, pour celles du froTe du roi et de Diane, mais qui étaient en réalité celles de Bussy et de Mme de Monsoreau.

Blessé en duel par Saint-Luc, Monsoreau emmena Diane à Paris pour la soustraire aux poursuites du duc d’Anjou. Un nouveau complot était alors tramé par de Guise.

Le jour de la Fête-Dieu le roi entra en pénitent à Sainte-Geneviève et il trouva Gorenflot

PROGRAMME DU 14 AU 18 OCTOBRE

Les Joyeuses Commères de Windsor

Ouverture

Nicolaï

Wee, wee, Madame

One Step

Paso doble

Dame de Monsoreau

d’après l’œuvre d’Alex DUMAS Suite et Fin

PROGRAMMA van 14 tot 18 OCTOBER

De Lustige Vrouwtjes van Windsor

Openingstuk

Nicolaï

wee, Madame....Moretti

One Step

Paso doble

Dame van Monsoreau

naar het werk van A. DUMAS vervolg en einde

A LA DEMANDE GENERALE mardi 16 et mercredi 17 octobre à 8 heures

reprise du grand succès

L’flFRiQoe m:t€Rieosc

dévoilée par l’explorateur H. A. SNOW

Semaine prochaine

ICE. LAKE

dans

LA VICTOIRE DE L'ENFANT

Drame de la vie réelle

qui lui conseilla d’abdiquer. Tandis que tous les autres ligueurs attendaient à la porte, le roi accepta et signa son acte d’abdication.

De Guise était triomphant,, quand une voix nasillarde cria: « Au nom du roi, ouvrez ». Cette voix était celle d’Henri III; les ligueurs s’éclipsèrent, alors le pénitent qui avait signé l’acte d’abdication releva son capuchon et se mit à rire aux éclats: c’était Chicot, j

Tous les jours, grâce à la complicité de Gertrude, Bussy venait voir Diane. Le duc d’Anjou en averti) Monsoreau. Le comte de Monsoreau vint surprendre Bussy et Diane. Une bataille terrible s’engagea et Bussy allait succomber, mais Chicot et de Saint-Luc arrivèrent et dégagèrent, Bussy et celui-ci, quoique blessé, voulu I combattre seul le comte de Monsoreau et le tua.

Les jours passèrent, Diane et Bussy qui s’ai-;« niaient tendrement, vécurent heureux sous la douceur du ciel angevin.

DE DAME VAN MONSOREAU

In 1578 was Hendrik III koning van Frankrijk. Zijne hovelingen waren slechte' raadgevers en stuurden hein in allerlei onzinnige avonturen, ’s Koning’s nar, Chicot, was de wijste man van het koninkrijk en verdedigde zijn meester tegen de samenzweringen welke de Hertog van Anjou tegen zijn broeder smeedde in samenwerking met zijn kozijn, de Hertog tie Guise. Tusschen hen bevond zich de Graaf de Bussy, een der dapperste Fransche edellieden.

Zekeren dag ontmoeten de Hertog van Anjou en Graaf de Monsoreau, Diana, dochter van Baron de Méridor. Beiden worden op haar verliefd; de eerste wil er zijne minnares, de tweede zijne echtgenoote van maken.

Zekere nacht laat de hertog van Anjou, Diana en hare gezelschapsdame, Gertrude, oplichten en in een kasteel opsluiten. Een geheimzinnige vriend laat hen ontsnappen en in do vlucht verliest Diana haar sluier, die in ’t water valt. De Hertog van Anjou gelooft in hare zelfmoord.

Eenigen tijd later is Diana te Parijs met de Graaf de Monsoreau gehuwd.

Tengevolge der voortdurende politieke samen zweringen voelt de Hertog van Anjou zich door graaf de Monsoreau bedrogen. Deze verbant zijne vrouw te Méridor. Vrienden komen hem eenige dagen nadien mededeèlen dat Hertog van Anjou Diana te Méridor vervoegd heeft. Vol woede verdenkt Monsoreau zijne vrouw van ontrouw en ijlt naar Méridor, maar in plaats van er de Hertog van Anjou te vinden, bemerkt hij er Graaf de Bussy.

De Monsoreau neemt zijne vrouw terug naar Parijs mede.

Dank zij de •medeplichtigheid vàn Gertrude, komt Graaf de Bussy iederen dag Gertrude ten harent bezoeken. De Hertog van Anjou, welke deze verhouding vernam, verwittigt Monso*. reau. Geholpen dodf een vijftiental leegloopers komt deze Bussy en Monsoreau betrappen. Een verschrikkelijk gevecht ontbrandt en Bussy ging bezwijken toen Chicot en de Saint-Lüc kwamen toegesneld die hem ontzetten.' Alhoewel gekwetst; wil Bussy Monsoreau alléén bevechten en hij doodt de Graaf.

Dagen vloden voorbij. Diane en Bussy die elkaar teederlijk beminden leefden gelukkig onder den zachten hemel van Anjou.

SSI

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOMBEECK

BERCHEM - Tél. 5210

MÈRES en BOUTEILLES - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Maison BERTHY

106, rue de l’Eglise, 106

TfT ▼V

FO U FF U FIES

Arrangements — Réparations Conservation de fourrures Prix avantageux — Travail soigné

na imjuiuuuic uoiuM

12, rue Van Ertborn

Tél. 2921 ANVERS Tél .2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai 11FERODO"

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble’s Polish

La seule maison de la place fournissant aux garages aux prix de gros

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXÉCUTION P1"’ HBPIDE ET SOIGNEE

Champ Vleminekx.. Ö AM VERS

EsasasHsasasaïasasiiiasHsasHsasHsasESHS

OUVRAGES DE DAMES K

OUVRAGES ÖESSIJVÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, l[j STORES, BONNETTERIE A LA MAIN, Ul

DENTELLES, JUMPERS trj

MAISON EMMA

H VNDWERKEX

WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIGOED,

[n JUMPERS

3 Anvers, Rue Vondslstraat, 15, Antwerpen

GARNITURES

POUR

Fumoirs, Salons, Boudoirs Chambres à coucher V erandah Fauteuils - Club

11, Longue rue du Vanneau

(près du parc)

MEUBLES

1 Les plus grands Magasins en Belgique |

9 Longue rue des Claires 9

2 (près Meir) |

Grand choix de garnitures, 200 salles à manger, | g chambres à coucher, salons, cuisines, verandah’s, | I bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc. 1

Maison Américaine

Meilleur marché qu'ailleurs I Ouvert tous les jours jusqu'à 8 h. f. | Magasin fermé |

miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTÎ

Autos pour Cérémonies. Mariages, Baptêmes & et Fêtes j

Garage J & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

2.01X i9l LL PjößpertD—

c¥M £?Src strmt20

BRODERIES

DESSINS MODERNES

PERLAGES, BOUTONS, POINTSCLAIRS. PLISSAGE

M” RYCKAERT

RUE RUBENS, 17, ANVERS

TRAVAIL SOIGNÉ ET RAPIDE

.. ENGELSCH HO ED EN MA GA ZIJN..

CAU5 (nabij St. Jansplaats)

VONDELSTR., 19

De laatste nieuwigheden in Vilten Hoeden

üifrje leus

Ziet Stalave

« CilMEMflWERELD » _ _ _

Keizerlijke Viooltjes

HOE DEZE SUCCESBAND GEDRAAID WERD

Filmregisseur HENRY ROUSSEL

De dag na het grootë succes der « Verdrukten », ging Henry Roussel op zoek naar een scenario voor zijn volgende film, dat hem zou toelaten een uitgestorven tijdperk wederom te doen herleven en tevens het groote talent zijner bewonderenswaardige vertolkster, Raquel Meller, te benuttigen.

Uit de verschillende ontwerpen welke den beleven vol wederwaardigheden die niets anders dan de toeschouwers kunnen boeien.

Daar Henry Roussel van harte wenschte, in het Spaansche gedeelte van zijn film, al de vereischte lokale kleur te leggen, aarzelde hij niet met zijne twee uitmuntende opnemers, Kruger en Portier, 'een hulp-regisseur en twaalf vertolkers, met aan het hoofd Raquel Meller, Suzanne Bianchetti, de

RAQUEL MELLER

roemden Franschen regisseur werden voorgelegd koos hij er één uit dat bizonder boeiend is. Het is eene épisode uit het leven der onlangs overledene ex-Fransche Keizerin Eugénie; het hoofdper-sonnage is echter eene kleine Sevillaansche welke overdag bloemen verkoopt in de omgeving van het Alcazar en der Giralda en ’s avonds in een danshuis zingt. Een doodgewoon toeval brengt de kleine bloemenverkoopster op het pad der liefde van Eugénie de Montijo en van af dien oogenblik zullen de twee vrouwen niet meer scheiden en een roman

Castello en O’Kei’iy, twee kinderen en twaalf over-groote manden kleedingstukken, — dienende om de ter plaatse aangeworven figuranten te kleeden, — de reis naar Sevilla te ondernemen. Na van de plaatselijke overheden de noodige toelatingen bekomen te hebben om in de straten, op de pleinen, en tot zelfs in het wereldberoemde Alcazar te 'draaien, toog hij, zonder een oogenblik te verliezen, aan het werk.

’s Morgens o mzeven uur, kwamen lichte auto's de reeds geschminkte en verkleede artisten aan hun

I CINEMA WERE LD »

hotel afhalen om ze door een doolhof van kleine straatjes, naar de uitgekozene plaats te voeren. Den eenen dag is het een marmeren paleis, ’s anderendaags is het de armzalige achterbuurt van eene der armste, wijken der stad. De kijklustigen, door de politie uit het veld der opname gehouden, bleven uren lang staan om van het wonderlijke en door hen nooit geziene schouwspel te kunnen genieten. Onder eene brandende zon was Henry Roussel aan der. arbeid, hij regelde de ontmoeting van Violetta (Raquel Meller) met Eugénie de Montijo (Suzanne Bianchetti).

’s Middags werd er ving een sober ontbijt genomen en was men terug aan den arbeid om eerst rond 6 of 7 uur te eindigen, ten einde zoodoende, zooveel mogelijk van het prachtige zonnelicht te kunnen gebruik maken.

Zoo ging het gedurende 15 dagen. Na Sevilla was hét Zamorra.

Daar was het echter een ware krachttoer: Henry Roussel gelukte er m, na vele moeite 'en veel tijd, een groot aantal tooneelen te draaien binnen in de

welijk van Napoleon'III met Eugénie de Montijo kenmerkten. Na van den Minister der Schoone Kunsten de toelating bekomen te hebben om gedurende drie dagen in het Nationaal Domein te Compiègne te mogen draaien, deed hij daar al de pracht uit vroeger dagen terug heerschen. Tijdens dit tijdperk komt André Roanne, in den rol van een jong garde-officier op het tooneel om het drama toe te laten Violetta met de Keizerin terug in aanraking te brengen.

In de tegenwoordigheid van Napoleon III (Do-rslly) en van Eugénie, maakt. Violetta, voorgesteld door graaf de Morny (Guilbert) kennis met de hofdames der Keizerin, Claude France, Farnèze, Suzy Béril). En Raquel Meller, gansch ontroerd in haar wit kleed, versierd met tuiltjes rozen, verwijdert Zich, aan den arm van Suzanne Bianchetti onder het gestreelde doch onverschillige oog van André Roanne.

En... maar dit laten wij aan de film zelve over on; het verder te vertellen.

Naar vrij uit de fransche persverslagen over deze

kathedraal, tooneelen die wegens hunne uitzonderlijke lichtéffekten een groote ophef zullen teweeg brengen.

Daarna was het de terugkeer naar Parijs; hier werden de tooneelen aan het keizerlijke hof gedraaid, wat een scherpe tegenstelling was met die zichten welke in Spanje werden gedraaid.

Hier zette Henry Roussel, tot in het minste onderdeel, al de plechtigheden ineen welke het huband konden opmaken moet het een buitengewone prachtfilm zijn, zelfs gingen er zekere konfraters zoover te schrijven dat « Keizerlijke Viooltjes » het meesterwerk zou zijn der hedendaagsche fransche cinematografie. Wat er ook van zij, wij kunneji niet anders dan onze lezers, aanraden deze film te gaan zien. Voegen wij er er nog aan toe dat hij het Ministei-ieele visa bekomen heeft en dat hij bijgevolgd door kinderen mag gezien worden.

"Société Française des Films Artististiques” - rue d’Argent - Bruxelles

De Oogen die zich openen

Groot treurspel, met de vermaarde ster, DOLORES CASSINELLI, in den prächtigen rol AAA der Blinde Kunstenares, miss CYNTHIA HOLMES & & A

( CINEMAWERELD »

hij volgt den man op. Warren richt zijn weg naar de statie. Zich achtervolgd ziende w;l hij vluchten, doch dan houdt de Inspetceur hem aan... en War-' ren, gansch uit zijn lood geslagen, verwardt zich, spreekt zich zelf gedurig tegen... en eindigt met alles te bekennen.

Victor Baileÿ wordt aanstonds in vrijheid gesteld en de roman van liefde, eens door Bailey en Cin-thia geschetst, wordt verwezenlijkt. Bailey huwt de schoone harpiste, die hij altijd bemind heeft.

Zekeren dag wordt Cinthia moeder, en oh! hemel, een wonder.... Eensklaps krijgt zij het gezicht weder... Zij ziet!... Een echt mirakel der moederschap doet zich voor, en haar echtgenoot vindt het diepste geluk bij zijne geliefde wiens oogen eindelijk open gegaan waren.

Film C. DUBOIS

40, Plantenstraat « BRUSSEL

Het was op een schoone lentenamiddag in eene stille wijk te New-York... Eensklaps lieten zich vrouwenkreten hooren in het huis van Holmes. Een gebuur waagde zich om meer te weten... en ziet een man langs eene zijdeur ontsnappen. Hij brengt hem eene wonde toe, ten einde hem in zijne vlucht tegen te houden. De politie komt toegesnelt en neemt hem gevangen. Boven wordt Miss Cynthia Holmes, jonge blinde harpiste, en hare vriendin Miss Nancy Wright oogenschijnlijk zonder teeken van leven op den grond gevonden. Miss Cynthia was echter maar in onmacht, maar hare vriendin was dood....

Wanneer Cynthia tot het bewustzijn kwam vertelde zij dat in afwezigheid van haar vader en der dienstboden, zij bezig was een leesboek voor blinden te bestudeeren, terwijl Nancy in de nubij-zijnde kamer was. Zij vernam stappen en vroeg naar Nancy, maar geen antwoord krijgende, vroeg zij de hand van den onbekende. Op het oogenblik dat hare hand die van den vreemdeling aanraakte,

toegenegenheid voor Miss Holmes zal hij voor het gerecht bewijzen. Trouwens hij kent Miss Holmes sinds geruimen tijd... Miss Holmes zal zelf verklaren dat hij de aanvaller niet was (men zal haar niet gelooven vermits ze blind is). Victor Bailey zal veroordeeld worden.

Cynthia is troosteloos tot in het diepste van haar hart door deze veroordeeling, die haar onreehtvaa( dig toeschijnt. Hare gezondheid is er door geschokt. Ten einde haar te verstrooien richt haar vader, met medewerking van eenige zijner vrienden, een wel-dadigheisconcert in ten voordeele van de arme blinden, en Cynthia, die een ware kunstenares is, ogst als harpiste, een kolosale bijval in. Maar toch kan zij de ongelukkige niet vergeten, die in het gevang zit te zuchten, door de schuld van een ander.

Zekeren avond, na een concerto, wordt haar door een vriend, een zekere heer Warren, voorgesteld, en welken donderslag? Toen zij even zijne hand aanraakte, kreeg zij het volle bewustzijn dat dit de

trachtte deze haar te omhelzen, maar zij verweerde zich hevig. Nancy kwam toegeloopen, verdedigde haar en zij viel zoo ongelukkiglijk dat zij zonder teeken van leven bleef liggen.

De aangehouden man was een gebuur, Victor Bailey, letterkundige, en ondanks zijn hevig loochenen, werd hij toch in verzekerde bewaring gehouden. Het gerechterlijk onderzoek duurde niet lang, want allen schijn was tegen Bailey. Doch hij zal zich schitterend verdedigen. Zijne vriendschap, zijne

hand was van den man die Nancy vermoord, en die haar aangevallen had. Maar niemand wilde haar gelooven daar er geen bewijzen waren om hare meening te staven. En nochtans was de beschuldiging van Cinthia zoo kenschetsend, te meer daar zij, lijk alle blinden, een scherp gevoel bezat. Zij drong zelf hevig aan bij den Inspecteur der politie, en deze, om haar genoe'gen te doen, zou zich met de zaak, bezig houden. Bij het uitgaan bemerkt deze dat Warren zich haastte om weg te geraken en

« CINEMAWERELD »

DENISE

-o-_DRAMATISCHE SCHETS -onaar het werk van Alexander Dumas Zoon

Denise, de eenige dochter van Roger Brissot, had als vriend uit hare kinderjaren Fernand de Thauzette, zoon van een vriend haars vaders.

De kinderen hadden zich verloofd, maar Denise was alleen blijven beminnen. Fernand gaf weinig om deze liefde en had maar één doel: van het leven genieten zooveel hij kon. Lievelingskind zijner moeder was hij een ikzuchtig en hoovaardig man geworden, zonder ge-wetensbegrip. Voor hem was het eergevoel maar een louter woord. En Denise dacht dat dit schepsel goed en heerlijk was. Zij vergaf hem zijn te' laat komen,

hem te doen besluiten, door een huwelijk, het gedane ongeluk goed te maken. Het urr is geslagen om te weten wie er zich onder het masker van dien hupschen en vriendelijken jongman verbergt. Geen belang hechtende aan het bewijs van liefde hem door Denise geschonken, laat hij haar weten dat hij geenszins het inzicht heeft haar te huwen.

Alsdan komt er over het stille huis der Brissot’s eene diepe droefheid. Denise heeft alles aan hare moeder bekend, doch haar vader mag er niets van weten.

Bestuurder der eigendommen van de graaf André de Bardannes, loopt vader

zijne koelheid en zijne onverschilligheid.

Zekeren avond — na eene erge en on-kiesche daad begaan te hebben, die voor hem een tweegevecht ten gevolge had — vroeg hij een onderhoud met Denise en het arme meisje dierf hem dit niet weigeren. En de gewetenlooze speler maakt een slachtoffer te meer.

De ontwaking van het meisje was verschrikkelijk. Haar misstap zet haar het schandeteeken op het voorhoofd. Zij wil, zij moet volstrekt Femand terug zien om

Brissot hoog op met het gevoel van eer en daarom wordt hij door de graaf zoo gaarne gezien. Denise heeft aangenomen de opvoeding van de jonge zuster van de graaf te voltooien. Ook zij wordt zeer gewaardeerd en hoog geschat. Zelfs de graaf heeft voor haar eene bijzondere hooge achting.

Denise voelt dat zij door de graaf bemind wordt, maar, geschandvlekt, mag zij er niet meer aan denken de achting te behouden van dien eerlijken man.

CINEMAWERELD

Een avontuur, gesmeed door Fernand en zijne moeder, zal welhaast het arme slachtoffer dwingen te spreken. De de Thauzette’s beoogen het fortuin van

sluit neemt het kasteel te verlaten, komt André de Bardannes terug en vraagt opnieuw de hand van Denise.

Terwijl de Thauzette’s razend van

Marthe de Bardannes en Fernand heeft besloten haar hart te veroveren.

Denise, die op dit kind waakt dat zij lief heeft, besluit van moeder de Thauzette te gaan spreken. Aldus doet zij hun plan ineenvallen en tevens bekent zij alles aan de graaf die juist zinnens was hare hand te komen vragen.

Na eenige dagen van diep lijden, gedurende dewelke vader Brissot het bewoede zijn, komt het geluk met zijne warme zonnestralen het huis der Brissot’s binnen en André de Bardannes zegt tot Denise: « Denise, uw mondje is geschapen om te lachen en uwe schoone oogen om de schoonheden van het leven te aanschouwen; laat uw hartje spreken dat het mijne begrepen heeft... »

Ciné-Belge. Martelarenpl. 7, Brus.

• CINEMA WERE 1-D j

VRIJE TRIBUUN

Onder deze rubriek mag eenieder, onder deknaam, zijne opinie, de cinema aanbelangend, uitdrukken. De inzenders moeten nochtans hun naam en adres doen kennen op ons bureel en blijven verantwoordelijk voor het Ingezondene. De hoofdredaktie behoudt zich echter het recht der opname of weigering voor.

« Talmadge for Ever! », « Leve Thomas Meighan! », « Vive Valentino! » is al wat de klok slaat!

’t Is net of er geene anderen meer zijn!

Een Henny Porten is voor velen dood. Eien Charlotte Neumann al lang begraven! Olaff Eons, het noemen niet waard! Bah! wat kleingeestigheid! Omdat Norma schoon is, en Rudolf zoo’n mooie oogen heeft, zijn zij de helden! Hoe kleingeestig!

Ik betwist de degelijkheid dier sterren niet, maar, a, u. b., bestaan zij dan maar, alleen? Zijn die maar alleen in staat iets prachtigs op het doek te brengen? Laat ons hu niet aan zulke flauwe polemiek doen, niet waar? Geve eere aqn wie eere toekomt! Allen doen hnn best, gebruiken al hun knunen. Waarom dan steeds bij diezelfde blijven?

Komaan, lieve lezers en lezeressen, voor ’t heil var: de einé-kunst: « Eere wie Eere toekomt! »

SNOBSKE.

Ik wou ook wel eens een artikeltje in de «Vrije Tribuun» optimmeren en namelijk over het opstellen der brieven, zooals Leönore Perducala, Minou, Jim, enz., welke daar zeer in ervaren schijnen en wel een weinig beter dan ik. Maar, waarin ik bij hun gelijk sta, is in dc voorliefde voor de stille kunst met hare artisten, want dit verraden zij ge-genoeg in hunne brieven.

Dan heeft men er weer, zooals Mitje, die voor de achterblijvende schaapjes bevreesd zijn.

Maar zij, die van de eene goed en van de andere kwaad willen, die vind ik niet de e.ehte liefhebbers.

Nu ieder, zijn gedacht, niet waar, vrienden?

GEDULDIG.

Aan Norma Talmadge’s bewonderaar! Vurig aanbidder van vrouwelijk schoon, waarom bezingt ge. slechts de godinnegestalte uwer heldin en verstomt uwe lier zonder ook maar ééne strophe aan uw tweederang-ideaal (Valentino) te wijden?

Waarom is Norm;! «in do eerste plaats» eene buitengewone prachtig vrouw? Voorzeker de sym-patieke verschijning eener bevallige ster kan (voornamelijk bij het mannelijke publiek) slechts bewondering oogsten. Doch, volgens mijne bescheidene meening, dient de kunst, het talent der ster, op het voorplan geplaatst, zonder dat het publiek .zich overigens veel late beinvloeden door sommige physieke hoedanigheden, soms heel «kunstmatig» geaccentueerde — ik zeg niet: verkregene — hoedanigheden.

En waarom in uw lofzang liet sterk getinte «fortissimo» niet tot een geleidelijker «moderato» laten overslaan, bij het komplimentceren van Mary Milis en Agnès Ayres, onder eeiie opwelling van... hoffelijkheid, uit eerbied voor andersdenkenden, bijvoorbeeld?

GIORNA.

Om zoo maar met de deur in huis te vallen, lees ik in de «Vrije Tribuun» niets anders, dan hoog ophemelen van Amerikaansche filmstars en sterren. Doch er zijn ook Fransche, Hollandsche, Duitsche, Engelsche, Deensehe en tot zelfs in Home zitten de filmartiste(n). Ik voor mij vind dat de Fransche artiste(n) Régine Duimen in «Verstooteling» en Georges Lannes in «Mysteriën van Parijs», in mijnen smaak vallen.

Ik zou er wel honderd kunnen noemen, doch, dat zou te lang worden en ik moet kort zijn.

Als artisten der Duitsche filmen, noem ik de voornaamste: Henny Porten, Mia May, Caria Ferra Hary Piel, Lya de Putti, Paul Richter, Lissy Lind.

Voor de Hollandsche filmartiste(n) noem ik het werk van Heyermans «Op Hoop van Zegen» waarin den hoofdrol vertolkt wordt door Annie Bos.

ANDRE V. D. K.

Iets over mannelijke filmspelers. — Velen gaan in bewondering op en verklaren zich vurige bewonderaarsters) van Rudolf Valentino. Men noemt hem de schoonste de beste filmacteur; elk volgens zijne opinie. Volgens «mijne meening», is zijn spel niets beter dan vele andere beroemde artisten. Hij heeft wel een bijzonder «type». Daarom was de film « De Sheik », waarin hij de hoofdrol vertolkte, om zoo te zeggen, voor hem gemaakt. Maar dat is nog geene leden om hem boven alle andere filmacteurs te stellen. Vermits elke star zijne eigenaardigheden, aanlokkelijkheden, bezit. Elke artist is van evenveel waarde, indien hij maar zijne rol weet uit te beelden gelijk het in werkelijkheid zou moeten zijn. Maar daar ligt voorzeker de grootste knoop, en ik weet wel, dat men altijd de rol niet te kiezen heeft, waarin men waarlijk gansch zijn talent zou kunnen doen uitblinken. Elke artist heeft zijne specialiteit in het vertolken van zekere filmen, en op die manier zijn het allen goede artisten.

Zoo b.v. House Peters in: «Het Menschelijk Hart» was hij de gedroomde, do ideale smid. Neem nog, William Farnum in «Meincedig»,hij was de onschuldige veroordeelde, door het noodlot en het lijden voor altijd geknakt. House Peters, Thomas Mei-ghan en William Farnum zijn « mijne » mannelijke idealen in de film. Zijn dat geene goede, talentvolle artisten? Ik verklaar dat zij met eender welke artistes kunnen vergeleken worden. En zoomin als Rudolf Valentino zou kunnen doorgaan voor een smid of een beproefde vader, zoomin kan House Peters of William Farnum doorgaan voor een pikfijn elegant heerschap als Rudolf Valentino zich voordoet op de film.

En om de waarheid te zeggen, ik zie aan hem niets bijzonders. Maar ik beken ook, dat elk zijn. gedacht over iets of iemand heeft, en dat de mee-ningen dikwijls nog al ver uiteenloopen. Elk zijn gedacht is mij duurbaar, en alles vind ik evenveel waard gelezen te worden. Immers wij werken slechts om onze « favori’s » op het voorplan te stellen, hetgeen bewijst dat wij ons om de cinema en zijne artisten bekommeren. En dat is ons doel.

ALICE PA VOR.

Na de «Vrije Tribuun» dezer week gelezen te hebben, meenen we dat ze twee artikels bevat vol onnauwkeurigheden.

Eerstens vinden wo do vergelijking van visch en «Tooneelwereld» belachelijk, M. Fany, en dan, men vergelijkt geen cinema aan sport! Cinema is kunst en football is sport!

Maar het verschrikkelijkste van alles is de opinie van « Pierlala » (prachtige deknaam!!). Deze lezer vindt dat de vroegere filmen beter waren en dat men nn alleen vechtpartijen ziet! Neen, maar...

• CINEMAWERELD

dat is te erg! En de techniek, M. Pierlala!... en de reusachtige vorderingen die de stille kunst in de laatste tijden gemaakt heeft! U gaat misschien alleen Eddy-Polo-films zien. Daarom zijn het maar vechtpartijen die u ziet. U kent zeker D. W. Griffith niet, anders zoudt U zoo niet spreken. U hebt ook zeker nooit « Way down East » of « Smiling Through » gezien? En de tegenwoordige sterren: Valentino, de gezusters Talmadge, Priscilla Dean? Die kent Ü zeker ook niet. Vroeger zagen we alleen maar: M. of Mme van de « Comédie Française » (hm!) en belachelijke detective-verhalen. L? spreekt van Quo Vadis... De ensceneering was goed! maar de vertolking?! Nu is het de overwinning der licht-effekten en der sterren. • Tot slot, nóg een vraag, beste medewerkers der « Vrije Tribuun »:

Wat denkt ü ervan als de «Tooneelcereld» eens een wedstrijd inrichtte, met de volgende vragen.

1° Welke is uw meest geliefde artist?

2° Welk is uwe meest geliefde actrice?

3‘ De insceneerder die u liet meest bewondert?

4" De film die u het meest bevallen heeft?

Het zou hoogst interessant zijn de uitslagen daarvan te zien. De ciné-directeuren zouden dan ook onze smaken kennen, en zoo zou het AntwerpSch publiek zijne «favori’s» dikwijls kunnen zien.

ANITA EN GEORGES.

Nooit durfde ik het aan eenig persoonlijk gedacht of kritiek neer te pennen, omdat ik me daartoe nog niet bevoegd bevond; doch, ’k geloof dat de « Vrije Tribuun » me eindelijk nu en dan de gelegenheid zal verschaffen, en dit daar . « Minou » het maar zoo raak zegt, er zooveel onzin in voorkomt, hetgeen spijtig is en vele lezers zooals ik, zich kwaad bloed doet maken, hetgeen ongezond is.

Ik vind ook (rechtuit gesproken) dat « Eddy » nogal ver nevens den bal geslagen heeft met zijne rangschikkingen. ((Waarheid of niet, beste vrienden lezers)?

Als er iets is waar men vele tegenstrevers met op den hals halen kan, dan is het wel met artisten te durven rangschikken on dit te publiceeren, juist omdat er zoovele soorten van artisten zijn en zoovele roeeningen van verschillende aanbidders.

Liefste «Mitje» ik heb uw gedacht gelezen en tot mijn spijt kan ik uwe gevoelens niet deelen.

Er zijn wel « mindere artisten », die, moest men het> een schoone rol voorleggen bewijzen zouden dat ze meer kunnen, wat men in schouwburgen al gezien heeft, doch. om dan precies met een Norma Talmadge vergeleken te worden?? De kompetentie der studio-bestuurders of van hen die de rollen verdeden, moogt ge zoo licht niet loochenen.

Nu, met gedachten en kritieken en tegengedach-ten ofte tegenkritieken leeren wij allemaal.

Sans rancune. FLON.

Ik ben een wekelijksch bezoeker van « Colysoum» op de Kuiperskaai (Gent). Sinds eenigen tijd had men in deze instelling, tot ieders genoegen de gewoonte aangenomen, films af te rollen, waarvan de uitleggende teksten behoorlijk in de beide landstalen versehenen. Is dit niet in den smaak gevallen van sommige heeren die meenen dat zonder het eenig en waarachtig Fransch de zaligheid onmogelijk is? Dit zal wel, want het is nog slechts bij uitzondering dat men films met tweetaligen uitleg te aanschouwen krijgt.

Ik weet dat het bestuur zeer fransehgezind is. De bestuurder, een Luikerwaal, is sedert jaren hier en nog is hij er niet in gelukt een enkel woord-te leeren der taal van de menschen, -waartusschen hij zijn brood verdient. Tot zelfs de loopjongen, moet het

Fransch machtig zijn om dien heer aan to spreken.

We weten nu wel dat sommige bezoekers dier insteiing zeer fier zijn «UN entrée» en «UNE demi» te kunnen vragen. Vroeger bestelden ze met veel brio « UNE cigare ». Die mensohen meenen het nu eenmaal ohik, enkele worden te willen brabbelen in eene taal die ze niet kennen. Hetzelfde geval bestätigt men iederen avond gedurende den winter als de Fransche Opera speelt, maar het laat niet na, volledig op valsche grondstellingen te berusten.

Hoever de franschdolheid bij sommigen gaat, werd ons betoond de verleden week. Wij woonden het weinig verheugend schouwspel bij, aan ’t einde van de film « France-Belgique ou la Cause Commune», de Fransche vlag stormachtig te zien toejuichen, terwijl de Belgischo vlag slechts, zeer kalmpjes ontvangen werd.

Vindt u niet, dat alle cinomabestuurders zouden moeten aandringen, opdat er degelijke tweetalige teksten bij de films aangebracht worden? Als er reeds zoo duur betaald wordt om een prachtfilm te zien, dan zit er toch niets onredelijks in, te eisohen dat de firma die de films ten toon spreidt, ons toch toelaat, alles in die film te lezen en te begrijpen, in onze eigene taal.

Hopende dat u de tolk zulk willen zijn van onze klachten, groeten wij u beleefd.

EENIGE LEZERS UTT GENT.

De gevolgen van een generale repetitie

Zooals vele mijner vriendinnetjes schreef ik ook om een photo naar Mejuffer Gina Palerme. Van het standpunt uitgaande dat een actrice gemakkelijker de vraag van een jonge heer beantwoord en omgekeerd een acteur de voorkeur geeft aan een lieve juffer, besloot ik dus van gedaante te ver-, wisselen en... zoo kwam het dat ik mijn briefje met den mannelijken naam... Leo, onderteekende.

Deze «truk» scheen zijn uitwerking niet te missen, want zie, nog geen drie dagen waren verloopen •f ik ontving het volgend briefje, vergezeld van een photo-postkaart:

Mijnheer,

Uw zeer vriendelijk schrijven heeft mij diep getroffen.

Ik stuur u binnen kort een mooie photo, die ik speciaal voor u besteld heb, als blijvende herinnering aan uw lievelingsartiste.

Ik denk binnen zeer korten tijd de Stad Antwerpen met een bezoek te vereeren en het zal mij dan een zeer groot genoegen zijn U persoonlijk te komen vinden en U van harte de hand te kunnen drukken.

In de hoop, enz., enz...

(g.) Gina Palerme.

Pa-rdaf! Het was alsof alles begon te draaien rondom mij. Het koude zweet brak mij uit. Neen, hoor, aan Zoo iets had ik nu toch niet gedacht en eigenlijk had ik reeds groot spijt dat ik zoo onbedachtzaam kon zijn het in mijn hoofdje te krijgen onder den naam van Leo te schrijven.

Ik was radeloos en in mijn verbeelding zag ik reeds Mejuffer Palerme aan mijn huisdeur aanbellen. Hoe moest ik mij dan voorstellen?

Ik dacht er reeds ernstig aan Mejuffer Palerme dan maar de waarheid te zeggen.... Misschien zou zij pret vinden in de grap en mij vergiffenis schenken?! Toen plotseling de kamerdeur openging en mijn vriendin Jeanne met haar... vriend, Carl — ’n mooie jongen — binnentraden.

Al dadelijk liet ik hun het briefje lezen in de hoop een oplossing te vinden. Doch Jeanne gierde het uit en niet het minst haar vriend. Die vond het

12

« CINEMAWERELD

noodig mij nog wat voor ’t lapje te hoorden en al dadelijk was Mijnheer bereid zijn pakje uit te schieten om eens te zien hoe ik er wel zou uitzien in een travesti.

— Maar... indien ik nu eens de rol van Leo op mij nam om Mej. Palerme hier te ontvangen, stelde Carl, opgetogen, voor.

— Top, Carl, dat is een oplossing! Wil je dat heusch voor mij doen?

— Met plezier, Leonore!

Doch mijn vriendin Jeanne voelde weinig geestdrift voor dit voorstel. Zij zag de reden niet in waarom juist haar Carl die rol op zich moest nemen. Zijn overdreven bewondering voor mooie filmsterren stemde haar een w'einig jaloersch.

Doch, Carl, die over groote capaciteiten beschikt in welsprekendheid, wist het gauw zóó te schikken, dat zijn duifje al dadelijk haar toestemming gaf.

Cari, zou dus... Leo zijn, en ik. Jeanne en nog ’n paar vriendinnetjes en... vrienden, zouden het « Clubje » vormen, dat tegenwoordig zou zijn bij de ontvangst.

Al dadelijk vangde Carl aan met een generale repetitie en zou eens een staaltje geven van wat hij aan Frankrijks groote filmster zou vertellen.

Hij nam een zeer voorname houding aan, maakte een diepe buiging, kuchte even, en met een vriendelijke trek om zijne lippen, begon hij:

— Mejuffer Palerme. Wij zijn te zeer getroffen door de groote eer welke ons te beurt valt,. U, groote filmkoningin, in ons nederig midden te mogen begroeten. Ik stel U voor mijne vriendinnen en vrienden, Leonore, Jeanne, enz.... Allen zijn wij betooverd geweest door uwe meesterlijke prestaties in vele filmen welke wij de eer hadden hier te mogen aanschouwen. Maar niet alleen uwe prestaties, Mejuffer, betooverden ons. Ook uwe schoonheid bracht ons in extase. Ik kan U moeilijk uitdrukken, Mejuffer, de gewaarwordingen die ik voel telkens ik uw jeugdige, soepele verschijning op het doek zie. Hoe dikwijls heb ik niet gedroomd van dit snoezig blond krullekopjë met dat mooie blanke voorhoofd; van die mooie, groote, grijze kijkers, overschaduwd door die lange wimpers.

—7 Ik vind dat ge erg overdrijft, Carl, merkte Jeanne ironisch op. Bovendien is Mejuffer Palerme bruin en' niet blond van haar.

Dóch Carl scheen die opmerking niet te hoorem en opgetogen, molenwiekend met beidé armen, ging hij verder:

— Moet ik spreken van uw guitig neusje, van uw ivoorwitte tanden, van uw mondje. dat tot zoenen noopt? Mejuffer Palerme, aanzie mij voor wat ge wil; noem mij onbescheiden, banaal, sentimenteel, om het even. Nu ik n hier voor mij zie als ee» ideaal van vrouwelijk schóón, moet het mij van hart hoe vaag ik wenschte dat de arm, die u op het doek omstrengelde, mijn arm was; den mond die uw lieve wangen zoende, mijn mond was. In mijn verbeelding hoor ik dan de klopping van uw jeugdig hartje, voel ik dan uw warme adem om mij heen; zie ik dan uw weelderige....

— Schei uit! Schei uit! schreeuwde eensklaps Jeanne uit, vol jaloersche opgewondenheid. Foei. Mijnheer, gij moest u schamen dergelijke woorden te dnrven uitspreken. En dit nog wel in mijne tegenwoordigheid. En hoe vindt Mijnheer mijn neusje,.. en mijn mondje,., en mijn oogen. Nog nooit hebt ge zooiets tegen mij gezegd. En als ge denkt dat Mej; Palerme zooveel mooier is dan ik, welnu... neem ze dan, Mijnheer... en... en....

En snikkend stormde ze mijn kamer uit, de straat op... En... de generale repetitie was gedaan.

Leonore perducala.

CINEMABRIEVENBUS

John Webbs, — 1° Best is lien uw vraag nog eens te herinneren, alhoewel er geene reden tot wonhopen is; ons zijn er gevallen bekend dat men na één jaar slechts de gevraagde photo ontving.

2° Tom Moorp, adres: 1919, Van Ness Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3° Ivan Mosjoukine’s adres is wel: 31, rue Greuze, Paris; voeg er bij: à faire suivre s.v.p.

Rudolf Valentino. — Rudolf Valentino is op 6 Mei 1895 te Castellaneta (Italië) geboren; doet sinds 1918 aan cinema; gescheiden van Jane Acker en hertrouwt in 1922 met Nastacha Rambova, eene schilderes, dochter van een groot New-Yorker reuk-werkfabrikant: haar ware naam is Winifred Hud-nut; waarom hij van zijne eerste vrouw gescheiden is, is een hartsgeheim.

Sidonie. — 1“ Lee Moran en Eddie Lyons, adres: c/o 6015 Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.), U.S.A.

2° Harold Lloyd, adres: 369, South Hoover Street, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

N,. B. •— Dit bijvoegsel aan uw deknaam hebben we maar liefst achterwege gelaten, niet?

Gerard Tor. — 1° Die artist is denkelijk George Stewart, adres: c/o Eirst National, 6 West, 48th Street, New-York City.

• 2° Marga Lindt, adres: Winterfeldstrasse, 46,

Berlin W. 30.

Dudule. — 1° Harold Lloyd, zie adres antwoord 2 aan Sidonie.

2° Leatrice Joy, adres: c/o 1626 Vivie Street, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3° Eliott Lexter, adres: Artcraft Pictures, Hollywood (Cal.) U.S.A.

V. Steenbrugghe. — 1° Armand Bernard, adres: 30, Avenue Kleber, Paris.

2° Henri Bandin, adres: 11, rue d’Orsel, Paris.

3° Nathalie Lissenka, adres: Studios Albatros, 56, rue du Sergent-Bobillot, Montreuil-sous-Bois (France),

Bobyke. 1» Gunnar Tolnaes kunt U in de duitsche of vlaamsche taal, maar dan duidelijk geschreven, schrijven; hij zendt zijne photo.

2° Lester Cuneo, zendt zijne photo; adres: 127, West, Chestnut Street, Glendale (Cal.) U.S.A.

Maurice. — 1° Reginald Denny, adres: Universal Studios, Universal City (Cal.) U.S.A.

2° Marcel Vibert, adres: 75 bis, rue de Flandre, Paris.

3° Thomas Meighan, adres: Athletic Club, L is Angeles (Cal) U.S.A.

N. B. —1 Rudolf Valentino is op omreis in Europa; in één dollar gaan er 100 centen; dus kunt U de koers in aanmerking nemen, gemakkelijk de waarde van 35 Amerikaansche centen uitrekenen.

Bobby. — Die uitgeknipte photo’s maken deel uit van een door een buitenlandsch konfrater uitgeschreven prijskamp, en om die reden wenschen we er geen antwoord op te geven.

Caramba. — Die rol in « Miorka het Beren-nreisje », werd door den schrijver zelf, Jean Riche-pin. vertolkt.

Mitje. — In « Dronken Lot » werd de rol van haar echtgenoot, M. Lamarche, vertolkt door Jean Worms.

Geduldig. — 1° Een brief voor de Vereenigde Staten, hoeft 0.50 fr. port.

2° IJ kunt gerust aan Douglas Fairbanks en Mary Pickford in de vlaamsche taal schrijven; zij houden er sekretarissen op na welke die taal machtig zijn.

Hary Singleton. — 1° John Bowers is geene staren zendt doorgaans de hem gevraagde photo; adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard Hollywood (Cal.) U.S.A.

< Cl N EM A WERELD ï

2° Leatrice Joy, adres: 1626, Vine Street, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3° Seena Owen, adres: Cosmopolitan Productions, 127th Street, 2nd Avenue, New York City (U.S.A.)

Albert. — De kwestie is ter studie, en bij mogelijke oplossing zal ze ongetwijfeld eenieder voldoening verschaffen.

De Sheik. — 1° De titelrol in « Dr Mabuse » werd vertolkt door: Rudolf Klein Rogge; is geene star, doch een bekend duitsch filmartist.

2° Douglas Fairbanks is geboren op 23 Mei 1883 en draait nu voor eigen rekening: zijn adres is: Hollywood (Cal.) U.S.A.

3°’ Charlie Chaplin is te Brixton nabij Londen geboren; zijn ware naam is: Charles Spencer

Chaplin.

Operateur Hemixem. — Het is ons niet mogelijk uwe bijdrage in « De Vrije Tribunn » op te nemen; uwe beschrijving van dit Studio-tooneeltje is niet-erg juist: tevens zou uwe opmerking over het ontvangen der photo’s in de ooren dier liefhebbers alles behalve aangenaam klinken. Tot een volgende maal, en dan wat beter, niet?

Luciano. — 1° Wel m’n waarde, Harry Carey speelt immer in « Far-West » filmen.

2° Charlie Chaplin’s z.g. huwelijk met Pola Negri schijnt niets anders dan eene reuzenreklame der Paramount te zijn geweest om er aldaar die ster te lanceeren.

Gloria. — Van inzendingen met potlood geschreven en dan nog zonder adres, kan geen rekening gehouden worden.

Eric von Stroheim. — Rudolf Valentino’s echt-genoote doet niet aan cinema; zijn laatste film is « The Young Radjah »; daar hij voor ’t oogenblik op omreis in Europa is, kunnen wij U xijn juist adres niet bezorgen; geene aangekondigde photo gevonden.

Alice Pavor. — Daar deze uw deknaam is kunnen we natuurlijk niet weten of U in onzen prijskamp geluk hebt gehad of niet; uwé teekeriingen verraden werkelijk een waar doch sluimerend talent, en zijn ons steeds welkom. Voor de Vrije Tribuun, naam en adres opgeven.

Imo. — 1° Mits eene speciale toelating der bestuurders dier studio’s zal het wel mogelijk zijn hunne inrichting te . bezoeken: betwijfelen het

echter of deze toelating aan niet-professioneelen zal verleend worden.

N° 5 b. — 1° Bebe Daniels, adres: Realart Studios, Occidental Boulvard, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2° Alice Terry, adres: Metro Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3° Affiches in de engelsche taal, komen rechtstreeks uit Amerika.

Franck. — 1° Rudolf Valentino’s voornaamste filmen zijn: « The Four Horsemen of the Apoca-lypsns », « The Sheik »,, « Moran of the Lady Letty », « Blood and Sands », « The Young

2° Eenige cinema’s van Londen: Oxford Street Palace, Strand Movies Theatre, Picadilly Palace.

N. B. — ’t Spijt ons maar vragen om onlichtin-gen worden alleen door deze brievenbus beantwoord; houden uw postzegel ter uwer beschikking.

L. B. s. 37. — 1° Op een paar uitzonderingen na, zenden al de Amerikaansche filmartisten hunne photo’s gratis; juist: (Cal.) U.S.A. beteekent California, United States America.

2° Doorgaans houden de Amerikaansche filmsterren er sekretarissen op na welke de fransche taal machtig zijn.

De Waarheid, — Onzen besten en welgemeenden dank voor uwe belanglooze (?) en rechtzinnige (??) opmerkingen: niemand verplicht U ons blad te koopen, laat staan te lezen; steeds tot uw dienst.

Anita en Georges. — 1° Uw voorstel is niet onaardig en zal bestudeert worden.

2° Hackin brengt dit seizoen o.a. op de markt,

« Amour and Mensonge ».

3° Wij vinden Norma Talmadge prachtig in alle filmen.

Giorna. — 1° De voornaamste vertolkers van « De Weezen in den Storm » zijn: Henriette (Lilian- Gish); Louise (Dorothy Gish); Graaf de Li-nières (Frank Losel); Ridder de Vaudrey (Joseph Schildkrant); Madame Frochard (Lucile La Verne); Jacques Frochard (Shelden Lewis).

2° « De Vrouw van den Pharao » werd gedraaid door de Lubitsch Film Gesellschafft.

3° Tom Mix werd te El Paso (Texas) in 1881 geboren.

Dudule. — 1° Uwe ingezonden teekening is redelijk wel gelukt.

2° Voor ’t oogenblik is Eddie Polo gewone filmen aan ’t draaien.

3° Gloria Swanson is in de filmwereld vooral beroemd om hare weelderige en kostbare toiletten; zij heeft ros haar.

Peggy. — 1° André Roanne, adres: e/o Henri Roussel, 6, rue de Milan, Paris.

2° Marcel Vibert, adres: 75 bis, rue de Flandre, Paris.

3° Henri Baudin, adres: 11, reu d’Orsel, Paris.

N. B. — Welkom, en hopen dat we nog veel van u zullen te lezen krijgen: gullen handdruk

terug.

Rijkholt. — Toen die briefkaart verzonden was hadden we van uwe bijdrage nog geene kennis genomen, ’t Spijt ons zeer, maar wij blijven bij onze meening; uwe bijdrage is wel interessant, doch niet geschikt voor de cinemarubriek.

Piot. — 1° Op speciale aanvraag van den be-wusten persoon, spijt het .ons U zijn adres niet te kunnen verstrekken.

2° Eddie Pola, adres: c/o Dreamland Film Co, Ltd, Rennweg, 5, Weenen.

3° William Russel, adres: Fox Studios, 1401, Western Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

Kort weg. — 1« Jaque Catelain, adres: 45,

Avenue de la Motte-Piqnet, Paris.

2° Gina Palerme, adres: 11, rue da Colisée,

Paris.

3° William Farnum, adres: Fox Studios, 14d, Western Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

Nemo.

ONS PKOTOHOEKJE

Bobyfye ontving gratis de photos van Mary Pickford, in « Rosita », na 6 maanden, formaat 16.5 x 21.5); William Hart, na 7 weken, formaat 16.5x21.5.

Louis Van den Heuvel ontving gratis de photo van: Jackie Coogan, na twee maanden; William Farnum, Charlie Chaplin, Frank Mayo, Clyde Cook, Thomas Meighan, alien na 9 weken, formaat 18x13; Norma Talmadge en Haydon Stevenson, na 3 maanden, formaat 25x20; Viola Dana en William S. Hart, na 6 weken, formaat 21 x 16f Grey Jane, Ginette Maddie, Georges Biscot, alien na 8 dagen, postkaartformaat.

14

< C1NEMAWERELD »

Onze Ciné-Romans

Levensbeschrijving van Norma, Nathalie en Constance Tahnadge

DOOR ED. NEORO

4de VERVOLG.

Op het ergste voorbereid, trad zij het bureel binnen en bevond zich. tegenover M. Wilmare, de regisseur. Hij wandelde de kamer op en neer.

« Ga zitten, als ik u verzoeken mag » zegde hij zonder haar een blik te gunnen terwijl hij zijn wandeling voortzette.

Bedeesd nam het meisje plaats op den rand van een stoel; zij staarde de groote man met angstige oogen na.

Plotseling bleef hij voor haar staan en zag op Norma neer met een glimlach om den mond.

« Welnu» begon hij, «wat denkt gij zooal van cinemaspelen?»

« Ik... ik ben... bevreesd... dat ik... er nooit toe., bekwaam zal zijn.. .Ik geloof., dat ik., -het niet goed heb gedaan...» stamelde zij.

« Goed gedaan!... Ge waart afschuwelijk slecht! Ge begrijpt dus wat het zeggen wil?..»

« Neen, mijnheer...»

« Dat ge van tooneel- of cinemaspelen geen benul hebt!» kreet de regisseur haar toe.

Deze brutale opmerking deed bij Norma het bloed naar het hoofd stijgen, hare oogen schoten bliksems. Waarom kon hij haar niet doodeenvoudig doorzenden? Welk recht had hij haar te beleodigen?

« Gij zijt een onbeschofte rekel!... Ik haat u!..» snauwde zij opeens met een dramatische beweging M. Wilmore toe.

De knappe 'egisseur bezag aandachtig het kleine figuurtje, glimlachte en wreef zich over de kin.

« Waarom kunt ge dat zoo niet doen voor 'de Camera?» vroeg hij kalm.

Norma deed een stap achteruit, zoo iets had zij in het geheel niet verwacht.

« Ik... ik doe mijn best, mijnheer,» zegde zij weer bedeesd.

« Zeker, maar gij kunt niet spelen».

« Dit hebt ge reeds gezegd!» vloog zij weer uit.

« Eti ik zeg het u nogmaals: gij hebt geen benul van cinemaspelen; maar.... maar, gij bezit sommige kwaliteiten.... »

Zij bezag’hem wantrouwig; was dit weer geen beleediging?

« Ja, ja, gij bezit een zekere kwaliteit. Weet gij wat dit zeggen wil?»

« Neen... neen, mijnheer. »

« Ik weet niet of ik het u duidelijk maken kan... Het is iets in elk geval waarmede af te rekenen

valt... Het is iets raar en toch iets van waarde. Wanneer het publiek u op de film ziet zal het lachen om uw onbehendigheid en juichen om uw verlegenheid. Wanneer het u dan op een tweede film ziet zal het zich herinneren u nogmaals gezien te hebben en het zal u niet vergeten... Dit is... kwaliteit...»

Hij herhaalde dit woord meermaals alsof er een zekere toovermacht in zat. De goede kwaliteit hij een artist kan verkregen worden door hard en aanhoudend studeeren of... die kwaliteit moest een artist ingeboren zijn. Dit dan is een gift van moeder Natuur en al wil het grillige lot die gift een tijd verborgen honden, toch zal op zekeren dag die kwaliteit te voorschijn treden ën de begiftigde persoon op tooneel of cinema beroemd maken.

Norma was een en al verbazing; zij kon maar niet begrijpen wat er in den man omging. Eindelijk vroeg zij:

« Moet ik blijven?»

« Natuurlijk! » antwoordde M. Wilmore. « Blijf en werk hard. Gij zult een deel kleine rollen te vervullen krijgen indien ge bij ons wilt blijven. Bestudeer elk alsof het een hoofdrol ware en indien gij er toe komt een klein beetje cinemaspelen te leeren dan zult gij uw weg wel maken.»

« Ik wil leeren! Oh ja, ik' wil leeren!» riep het meisje met glinsterende oogen.

Dien avond was de familie van Norma uit haar lood geslagen bij dezes opmerking:

« Peg, ik bezit iets zeer raar en toch van waarde!»

« En wat is dat, mijn lieveling?» vroeg Mevrouw Talmadge verwonderd opkijkende.

« Kwaliteit! » antwoordde zij majestueus.

Een vol jaar werkte Norma hard in de Vitagraph Studios voor zij eenigen indruk maakte. Doch zij deed des te meer ondervinding op hetgeen zij al dien tijd zelf niet op prijs stelde.

Het scheen haar toe dat zij geen vooruitgang maakte; maar den moed daarom opgeven deed zij niet. Zij studeerde in het Studio en zij studeerde te huis; zelfs te huis het hardst. Soms uren lang stond zij voor een spiegel, oefende zich in haar bewegingen en ging haar gelaatsuitdrukkingen na.

Bij zulke gelegenheden had zij dikwijls een bewonderenswaardig en dankbaar publiek: haar

zusters Nathalie en Constance.

Nergens was er een familie welke meer van elkaar hield dan de Talmadges. De eene ging op in het geluk of succes van de andere en nooit was er bij eene, een zweem van jaloezie.

In den familiekring werd Norma nu aanzien als een groote persoonlijkheid. Nathalie bewonderde haar en Connie vereerde haar.

« Norma is wonderbaar!» zegden de twee zusters, niet droomende dat elk van hen haar voetstappen volgen zou.

Op het einde van het eerste jaar gebeurde er in het Vitagraph Studio een incident hetwelk aan Norma den weg zou banen.

Zij kwam zekeren avond te huis, zeer ernstig gec CINEMAWERELD »

stemd, en daar dit haar gewoonte niet was, merkte men dit aanstonds op.

Lijk eene verstandige moeder, wachtte Mevrouw

Talmadge hare dochter te ondervragen; Norma zou dit zelf wel doen bij de eerste de beste gelegenheid.

Kleine Constance, steeds vol guitenstreken, ws minder diplomatiek en begon haar oudste zuster te plagen.

Norma nam het haar niet kwalijk, maar antwoord niet. Men zag duidelijk dat haar gedachten op een vast doel stonden.

Zij ging vroeg naar bed. Zij en Constance sliepen op dezelfde kamer.

« Goeden avond » zegde zij. «Connie kan nog opblijven; voor één enkelen avond kan ik wel eens alleen gaan slapen.»

« Ik vind dat zonderling, Peg» zegde Constance wanneer Norma weg was. Doch er bestaat geen twijfel meer. De lang verwachte slag is op het huis der Talmadges gevallen!»

« Wat onzin babbelt ge daar, kind?» merkte Mevrouw Talmadge op.

Constance schudde bedenkelijk haar hoofdje.

« Nonna heeft een vrijer!» verklaarde zij met holle stem.

« Doe niet zoo gek, kind! »

« Wat zon het anders zijn? Ik heb altijd gehoord dat de liefde neerslachtig werkt op het slachtoffer. In het werkelijk leven natuurlijk. Op de cinema is dit geheel anders. Doch in het werkelijke leven maakt u dit droevig. Norma geeft er al de teekens van. Zij heeft bijna niet gegeten. Ge moet met mij bekennen dat dit gevaarlijk is. Ja, ja, de liefde is een aardig ding. Niets anders kan een jong meisje zoo van streek brengen. Heb ik gelijk of niet?- Wij gaan Norma verliezen! Is het geen schande?.. Is het niet tragisch?... Juist wanneer...»

« In Godsnaam, kind, staak die onzin!» riep Mevrouw Talmadge half lachend maar ook half angstig. « Norma is te verstandig om haar tijd te verkwisten met jongens. Daarbij, zij studeert. Zij houdt vaal haar beroep en denkt op niets anders.»

Constance bezag hare moeder met een güitigen blik.

« En toch, Peg, zult gij ons niet eeuwig hij u kunnen houden!» knipoogde zij.

« Ik denk dat het tijd wordt dat gij naar bed gaat» antwoordde Mevrouw Talmadge, een weinig geërgerd.

Constance sloeg haar armen rond moeder’s hals en kustte haar.

« Goed, moedertje, il ga en zal u niet langer plagen. Doch Norma is dezen avond niet wel. Misschien werkt zij te hard. Arme zuster. Ik zal zoo stilletjes zijn als een muis om haar niet wakker te maken. Goeden avond, moeder.»

En met een nieuwe kus liep zij weg.

Wanneer Constance op haar teenen de slaapkamer binnen kwam zag zij twee kaarsen branden en een wit gekleede gedaante voor een spiegel staan.

Het was Norma in haar nachtgewaad welke zulke alarmmakende bewegingen deed dat het kleine zusje bang werd.

« Oh! » riep Constance verschrikt.

Norma draaide het hoofd om en lachtte.

« Kom hier, Constance, ik moet u iets zeggen.»

« Oh, Norma! Norma, hoe is zijn naam?»

De oudste zuster keek haar verwonderd aan.

« Zijt ge niet verliefd?» vroeg Constance.

Connie’s gelaat helderde op; zij vertelde haar zuster wat zij dacht.

Onnoozel kind» lachtte Norma. «Ik heb aan wat beters te denken. Eindelijk heb ik in het Studio een groote rol gekregen; nog niets bijzonders maar de kans is gekomen.»

« Is dat alles? »

« Het scenario beteekent niet veel, maar er komt toch een tooneel in voor waarin ik kan schitteren... indien ik het kan vertolken.»

Spoedig was Constance’s teleurstelling, aangaande de vrijer, voorbij en werd zij zeer nieuwsgierig.

« Natuurlijk kunt gij dat, zegde zij, vertel er mij meer van, spoedig?»

Norma, op den rand van haar bed gaan zittende gaf allen uitleg terwijl hare zuster zich ontkleedde.

« In deze nieuwe film, waaraan wij morgen beginnen, hen ik een lief meisje, hetwelk eenzaam leeft in een landhuisje. Ik ben natuurlijk niet de «leading-lady». Ik ben het vriendinnetje van de heldin. Een jonge man komt uit de stad en maakt mij het hof; daar hij zeer galant is wordt ik verliefd op hem; nog meer, daar hij altijd tegenover mij zeer vriendelijk en sympathiek is wordt hij mijn held, ik droom van hem en zoo meer. Wanneer ik hem niet zie, ben ik er ellendig aan toe. Wanneer hij terug naar de stad keert, volg ik hem in •het geheim. Ik maak mij onkennelijk en wordt in zijn bureel aangenomen als dactylo. »

« Wat een idiote rol » mompelde Constance, in haar nachtgewaad zittend op haar bed.

« Ja, dat komt in filmen voor » antwoordde hare zuster. «Luister verder. Ik wil mijn held leeren kennen in zijn woelig stadsleven. Ik zie hem nu in zijn ware gedaante. In plaats van do galante, hoffelijke jongman zie ik nu een ruw en hardvochtige kerel, welke zich verrijken wil ten nadeele van anderen.

Verschrikt en ontmoedigd keer ik terug naar huis. In mijne aangename woning tracht ik mij te herstellen... Luistert gij, Connie?»

« Ja, ja, ga maar voort. Ik begin het aardig te vinden.»

« Nu kom ik aan het deel hetwelk mij kans op welslagen moet geven... Ik zit in den hof, palende aan ons huis. Ik ben het beeld der vertwijfeling. Mijn liefdedroom is vernietigd. De warme zonnestralen schijnen met mijn verdriet te spotten.Plot-seling zie ik op de groote baan een auto naderen. Een jongman stapt er uit en komt naar mij toe. Hij lacht me tegen. Het is mijn afgevallen afgod, eenmaal mijn held... Algernon Bruce.. Ziet ge nu wat een heerlijken toestand?»

« Ik ben zoo aangedaan dat ik geen woord kan reppen... Ik ben ontroerd... ik beef, zoodat ik hem geen welkom zeggen of hem wegjagen kan... Nu begint hij mij zijne liefde te verklaren... Ik luister naar hem als in een droom. Hij neemt mijne hand in de zijne en haalt een verlovingsring te voorschijn welke hij tracht aan mijn vinger te doen. Ik kijk hem strak aan. Hij lacht mij vriendelijk toe maar plots zie ik een ander gelaat: hard, wreed, gevoelloos, zonder medelijden: het gelaat van den geldwolf!»

Terwijl Nonna nu sprak sprong zij van het bed, haar gansche wezen was veranderd. Zij was niet langer het jonge meisje, maar de vrouw gefolterd door minnepijn.

(Wordt voortgezet.)

FABRIKANTEN EN WINKELIERS

Plaatst uwe aankondigingen in

Cinema- en Tooneelmereld

Officieel Orgaan van het Nationaal Verbond der Vlaamsche Tooneelmaatschappijen van België

Het best en meestgelezen Familie weekblad

Wanneer een Kin erna in Uw woonplaats

film

geeft, dan is het de schoonste

in Uw woonplaats vertoond

HAOKIN

Karthuizersstraat, 9A. — BRUSSEL

GROOT SUCCES!

„Harlekijnen in Zijde en Goud”

met Raquei Rfleller

LIEFDE en

met Norma Talmadge

Drukk.«Neptune»* Steenhouwersvest, 28, Antw.