BESSIE BARRISCALE

BESSIE Barriscale is in 1891 te New-York geboren. Haar vader was een Engelseh too-neelspeler die zich voor goed in de Ver-eenigde Staten gevestigd had toen hij er eenige jaren vroeger met een Engelsch gezelschap op omreis was., Het was in dit midden dat Bessie vanaf haar vijfjarigen ouderdom de planken betrad Lid van het gezelschap geworden, vertolkte zij de meeste kinderrollen der stukken van Shakespeare. Wanneer zij met het voetlicht wat meer vertrouwd was geworden, liet men haar be-iangrijker rollen vertolken, zoo onder andere die der kleine Eva in «De Negerhut van Oom Tom», alsmede in «De Kleine Lord Fauntleroy».

Jong meisje geworden, werd Bessie Barriscale door Russ Whytall,' daarna door Louis James aangeworven, die in haar onmiddellijk groote dramatische hoedanigheden hadden ontdekt; zij deden! aar de gropte rollen van het Shakesperiaansche repertorium vertolken.

Het was rond dit tijdstip dat Bessie Barriscale te New-York de rol van Lovey Mary in «Mrs Wiggs of the Cabbage Patch», een ten huidigen dage in Amerika klassiek geworden tooneelstuk, kreëerde. Haar succes was zóó groot dat zij die rol, tien riiaanden lang, te Londen nadien ging vertolken.

Het was één jaar later, in het Bush Temple Theatre, te Chicago, dat zij hem, die welhaast haar echtgenoot worden zou, ontmoette, en die later haar filmregisseur zijn zon, Howard Hickman. Deze artist had zich eene specialiteit gemaakt in het vertolken van onsympathieke rollen, en langen tijd kon men hem aldus op ’t tooneel « zijne vrouw zien vervolgen». Wat hen niet verhinderde een uiterst goed huisgezin te zijn, en dit komt hierdoor, zoo verklaart Bessie, dat zij, noch haar echtgenoot, nimmer eene verbintenis afsluiten waarbij zij niet te samen aan één gezelschap zouden kunnen verbonden zijn, alhoewel deze laatste wijze van handelen hen meer geldelijke voordee-len zou bijbrengen.

Dit was eene der redenen welke hen naar de Stille Kunst zou brengen.

In 1913 bevond Bessie Barriscale zich in het Belasco Theatre te Los Angeles, alwaar zij in «The bird of Paradise» en in «The Rose of the Rancho » een reuzensuoces behaalde, toen Cecil B. de Mille besloot voor de Famous Players diezelfde « Rose of the Rancho» te filmen. Op het aanraden van Belasco zelve, vroeg hij aan Bessie Barriscale de rol van Juanita in het studio te Hollywood voor het opname-apparaat te komen vertolken.

« Ik was niet het minst zenuwachtig, bekende zij later, misschien wel uit oorzake dat ik die rol

reeds achttien weken te voren iederen dag op het ' tooneel vertolkte.

» Dé herinnering die me van mijn eersten dag in het studio ovërblijft is erg onsamenhangend.Het-gene mij het meeste opviel was het gerucht veroor-, zaakt door het opnamé-appaifcat en de figuranten in avondkleedij met gele hemden. Ik vernam er weldra de reden van: hét geel komt op de photo wit uit.

» Maar mijn« grootste ontgoocheling was toen ik mij- op het doek terugzag. Het opname-apparaat is onmeedoogend voor diegenen welke zijne eisehen niet kennen. Nu weet ik dat er zekere dingen zijn welke .ik niet moet doen; zekere gebaren welke ik mij moet afwennen, hoeken onder dewelke ik niet dien opgenomen te worden; op dit tijdstip wist ik van dit alles, niets, en ik vertolkte mijn rol juist op dezelfde wijze als ik op het tooneel deed, en toen men voor Cecil B. de Mille en de andere vertolkers «The Rose of the Rancho» als proef afrolde, kon ik al mijne missingen zien, alsmede het over-drevene in mijn spel. Want men moet zeggen dat niet alleenlijk uwe gebreken trouw worden opgenomen, maar dat zij -nog bijzonderlijk opvallend voorkomen waardoor zij ù overdreven toeschijnen./ Ik bleef dus zoolang mogelijk in de vertooningzaa!

•—• ongeveer twee minuten — en toen kon ik het niet meer uithouden, ik stormde naar buiten meer ontroerd dan ik ooit op het tooneel was geweest. Eenmaal buiten zette ik mij neder op de treden van een trap en borst in een hartstochtelijk snikken los. En wanneer Cecil B. de Mille er mij de reden kwam

Nochtans moet men gelooven dat Bessie Bamscaie in dien film vele blijken van hoedanigheden, welke haar de gunst van publiek en regisseurs zouden verzekeren, had gegeven, vermits Thomas H. Inee, na «The Rosie of the Rancho» gezien te hebben, haar voor drie jaar aanwerfde.

Van 1914 tót 1917 draait Bessie veel, leerde veel en beviel veel.

Een uiterst lenig talent maakte het haar mogelijk met een verbazend gemak van de ontroering naar het gevoelvolle en van het gevoelvolle naarde fantazij over te gaan.

In 1918 bij het eindigen van hare Inceverbinte-nis, wordt zij eene der sterren der Paralta Productions. In ’t vervolg zal zij nu haar eigen scenario’s en eigen regisseur mogen kiezen. En het is dan dat haar echtgenoot Howard Hickman haar regisseur werd. Hare voornaamste filmen zijn nu: «Madame Wh o», «The Woman who Understood», « Luck of Geraldine David », Reckonning Roads », De Hickman’s — Howard, Bessie en hun zoontje

— bewonen te Hollywood een kleine bungalow hare groote bedijvigheid: nimmer is zij rusteloos»,

welke «Bess», zooals men haar noemt-, haar pop- Na de lezing is hare geliefkoosde inspanning een

penhuis heeft gedoopt. Groote bewonderaars der autotoertje, zonder eenig doel, te midden der

Natuur zijn de wanden hunner vertrekken behan- mooie landschappen.

gen met eene menigte .natuurgezichten, en waai- Om te eindigen, eenige tynisJie bijzonderheden:

sohijnlijk om dezelfde reden zijn de zolderingen er in het hemelsblauw geschilderd. Bessie houdt veel van het huiselijk leven, en haar grootste genoegen is wanneer zij, na het gedane werk, haar chaufleur het woordje «Home!» kan toeroepen.

En nochtans is haar. voornaamste karaktertrek

Bessie Barriscale — dit is haar ware naain — meet juist 1 m. 57, heeft eene albasten gelaatskleur, terwijl zij mooie donkerbruine oogen en blond haar heeft. Haar huidig adres is: Brunton Studio, 5341, Melrose Avenue, Los Angeles Cal.), U.S.A.

NEMO.

€ ClNBMAWBitEU) »

“De Sneeuwwoestijn”

Treurspel der Poolstreken - Vertolkt door Frank Mavo

In de onmetelijke vlakten van Canada, onmetelijke velden met sneeuw bedekt, groien menschen en planten krachtig op. Pierre Baptiste leefde dààr, in dienst der groote pelsjagerij van het fort Roubi-deaux.

De pelserij werd bestuurd door André Vallois die in zijn werk geholpen werd door zijne dochter Mardelle.

Reginald Stannard, een rijk Engelsch-man, kwam zekeren dag in die streek, op zoek naar eene goudmijn. Op het fort aangekomen zocht hij een gids die hem de noodige liggingen zou kunnen aanduiden.

Dien dag, door een toeval geleid, ontmoet hij daar een vriend uit zijne jeugd. Nefferson, die ook aldaar gekomen was met het inzicht er fortuin te zoeken. Nefferson, na de kaart en het plan aan zim vriend ontstolen te hebben maant de! aan te vertrekken met een gids die hij. Nefferson, gekozen had.

De dag van vertrek was aangebroken en ondanks den raad van Pierre-Baptiste begaf de karavaan zich toch op weg.

Marcelle Vallois, die een man als Stannard hoog schatte, smeekt Pierre zich óp weg te begeven ten einde hen te redden van een gewissen dood.

Inderdaad, Pierre volgt de raad van Marcelle en vindt op een gegeven oogen-blik Stannard en zijn gids onder de blam ke sneeuw bedolven. Hij verstrekt hen beiden zijne beste zorgen en brengt Stannard, gekwetst, terug naar het fort. Die zorgen hadden bij Stannard een gevoel van echte vriendschap doen ontstaan tegenover Pierre-Baptiste. Na hem uitge legd te hebben onder welke gevaarlij omstandigheden hij vertrokken was, sten Stannard aan Pierre voor hem te vergezellen om voor beider rekening de mijn te gaan ontdekken.

Pierre slaat toe en beiden begeven zich

op weg.

Stannard heeft zijn doel bereikt en keert naar zijn land terug waar hij zijne verloofde gaat vervoegen en hij schenkt de mijn aan Pierre.

Hij verlaat het fort Roubideaux, er de herinneringen latende, van een man zoo-als de bewoners dier ongelukkige streken er gaarne velen willen ontmoeten.

Soleil Levant Fit

19, Zerezostraat, 19 ü i? BRUSSEL il ü

« CINEMA WERELD

Een brief van ISIS AIRES

hen onzer lezers ontving van Agnes Ayres een schrijven dat hij ons welwillend ter inzage heeft gezonden. Wij laten het hier vertaald volgen:

(( Waarde vriend.

Ik heb uw geacht schrijven ontvangen en nam er goede nota van. Ik wenschte dat het mij mogelijk ware u in een uitvoeriger schrijven alles te zeggen wat ik te zeggen heb, maar dagelijks heb ik honderden brieven te beantwoorden die mij'-ie vrienden en bewonderaars mij uit alle deden der wereld doen toekomen en de' lijst dezer groeit nog dagelijks aan. Het publiek vraagt aanhoudend dat ik meer filmen zou maken en meent dat ik meer uren in mijn studio zou moeten werkem Doch daar zijn andere redenen toe die ik in een gewoon schrijven niet zeggen kan. Dit wetende ben ik zeker dat gij mijn toestand zult beseffen en het spijt mij dat ik niet iedere vraag van den brief die gij mij toestuurt, beantwoorden kan. Maar het zou mij aangenaam wezen nu en dan iets rmn u te vernemen, nadat gij een mijner filmen gezien hebt, ten einde te weten hoe gij hem vindt, wat gij er goed en wat gij er van afkeurt. Natuurlijk verschillen al de filmen van elkaar en de eene schijnt beter te zijn dan de andere, maar ik verzeker u dat ik immer mijn best doe om van ieder scenario een klassieke film te maken.

Over eenige maanden was ik waarlijk -verwonderd vast te stellen hoe mijne

briefwisseling aangegroeid was en heb ik dikwijls nagedacht om eene regelmatige methode toe te passen om met mijne vrienden en bewonderaars regelmatig in betrekking te blijven en besloot dan eene < Vriendenclub » te stichten dewelke aldus in staat zoude wezen regelmatig alle brieven te beantwoorden.

Deze club zou een klein tijdschrift uitgeven om aldus mijne vrienden in staat te stellen op de hoogte te blijven mijner filmen. I en bewijze mijner vriendschap zend ik u hier ingesloten mijne photo en ik denk er u mede aangenaam te wezen en hoop dat u ze in goede voorwaarden moge ontvangen.

Moest er iets ter bestemming komen dat beschadigd is. laat het mij dan weten en ik zal er u eene andere doen geworden.

Gelieve mij te verontschuldigen dat ik niet meer kan schrijven daar mijn tijd te kostbaar is, te meer daar ik dagelijks zooveel te beantwoorden heb en dit eveneens onkosten vergt, alhoewel ik niet graag een mijner vrienden mishagen wil.

Hopende dat gij mij zult begrijpen en dat gij dit schrijven moget ontvangen met dèzelfdè goede inzichten waarin het geschreven is, bied ik u mijne ware vriendschap aan.

CÏNEM ANIEUW S JES

Alle cinema-stars ontvangen ontelbare brieven

welke soms zeer vermakelijk zijn. Zoo heeft no weer Bull Montana bekend gemaakt wat men zooa) schrijft, De zoete minnebrieven brengt hij niet op de markt, alleen diegene welke hem zelf amusee-ren. Wij laten er eenige volgen:,:

« Mijn man heeft zes kinderen bij eene vroegere vrouw en hij weigert mij zijn Ford te laten besturen. Hij geeft mij 50 cents per week (Ameri-kaansche centen natuurlijk), de prijs om tot Hollywood te reizen is 86 dollars en 20 centen, indien je/nij 500 dollars stuurt dan kan ik in twee weken tijd echtscheiding bekomen, eenige kleederen en een ticket en kan dan naar Hollywood komen om bij u te zijn. s « Lieve Montana. Ik ben een flinke vrouw en gij' een flinke mam. indien gij belang in mij stelt zend dan uwe foto. ik zal de mijne opzenden. »

«Waarde Heer. Gij verlangt eene vrouw en. ik een man, ik kan goed kousen stoppen en wat ineer ik kan goed koken »

« Bull Montana. Denk niet dat ik n ten huwelijk zal vragen, ik denk er niet aan; gij zijt tweemaal zoo oud als ik, antwoord bi j keerende post.

<( Mijn lieve Bully. Ik ben juist de vrouw welke gij noodig hebt. indien gij uw auto wilt rood ver wen dan heeft hij de kleur van mijn haar. »

« Waarde Heer Buil. Ik ben een meisje van 17 jaar en zou gaarne uw aanbod om te huwen aanvaarden. -

cCINEMAWBRBLD

Een Filmcongres te New = York

DE IDEALE REGISSEUR

in het schitterende millionnairrestau-rant Waldorf—Astoria zou men al lunchende en dineerende twee dagen lang in zonnige after lunch en after dinner-stemming het wel en wee en de artistieke mogelijkheid van de film in de toekomst overwegen.

Met echt Amerikaansche animo voor dingen van algemeen belang, is men in grooten getale opgekomen.

Evenementen op filmgebied dragen nu eenmaal altijd een speciaal cachet, hetwelk niet het minst is te wijten aan charmante filmdiva’s, gekleed volgens de mode van 1925, welke met kennis van zaken voor den persfotografen defileeren en de meest ernstige bijeenkomst trachten op te luisteren met hun liefste lachjes, omdat ze dat nu eenmaal bij de rolprent zóó gewoon zijn, op zijn voordeeligst uit te komen.

Verder regisseurs, helden van het witte doek, groote kopstukken van de filmindustrie, zooals de Zukor’s, de Lasky’s bekende schrijvers, schilders, beeldhouwers, allen zijn aanwezig.

Dit alles zou in Europa ook nog mogelijk zijn, maar nu komt het typisch Amerikaansche van het geval.

Het congres staat onder leiding van niemand minder dan Henry Taft, een der grootste advocaten van New-York en broeder van den ex-president, welke bij deze samenkomst president Coolidge moet vertegenwoordigen.

Verder als vertegenwoordigers van de kerk de Aartsbisschop en de Opperrabijn van New-York en Reverend Reisner met nog vele anderen geestelijken. James Gerrard de voormalige Amerikaansche gezant te Berlijn, geleerden waaronder Professor Rowlands in de filmkunst en techniek aan de Harvard University, Julien Champenois voor de Fransche universiteiten, Zangwill en Maxwell voor

de Engelsche letterkundigen, benevens vele hoofden van bekende Amerikaansche dagbladen en tijdschriften. (

I aft opende het congres en begon het doel der bijeenkomst uiteen te zetten.

«We zijn hier allen te zamen gekomen, kunstenaars, geestelijken, journalisten, zoowel als vertegenwoordigers uit de filmindustrie om de aandacht te vestigen op de artistieke mogelijkheden van de film. We weten allen, dat de invloed van de rolprent, die van preekstoel, pers, too-neel of litteratuur, ten goede of ten kwade verre te boven gaat.

De macht van het kwade is tot nu toe steeds sterker gebleken, dan die van het goede.

En nu wij allen, die ons langs verschillende banen van het maatschappelijk leven bewegen, het nauwe verband hebben leeren inzien, tusschen film en gemeenschap, nu is het oogenblik gekomen dat we met vereende krachten het goede in den ruimsten zin van het woord aan de menschheid trachten te brengen door middel van den film.

Na een periode van ongelooflijke mechanische en commercieele ontwikkeling hebben we leeren zien, wat er aan de rolprent ontbreekt.

/ De eerstgenoemde factoren kon men bereiken door vlijt, energie en intellect, doch hetgeen ontbrak, de voltooiing, de ethiek, het goede, konden we slechts brengen, door bezieling en inspiratie, en daartoe hebben we de kunst en de kun-, stenaars noodig, welke tot onze vreugde hier in zoo grooten getale zijn opgekomen.

En nu zijn we zoo langzamerhand aan het essentieele punt van onze besprekin gen gekomen.

Hoe ging het, en hoe gaat het nog in de filmindustrie

«CUTOMAWBREKJI

Als zijn schrijver zijn pennevrucht aan een maatschappij ter verfilming geeft, want nog kan geen enkele schrijver zelf een film maken, zooals Balzac bijvoorbeeld een roman wist te schrijven, dan is er één man bij die maatschappij, die het wel en wee van het kunstwerk in handen heeft. Deze man is de Regisseur, en om hem recht te doen wedervaren zou men dit woord minstens altijd met een hóófdletter moeten schrijven. Die man moet ongeveer alles in zich vereenigen, wat nauwelijks in één man vereenigbaar schijnt.

Hij moet litterair ontwikkeld zijn, assimilatie vermogen hebben, om zich met den schrijver te kunnen vereenzelvigen en hij moet met devotie de scheppende kracht van den kunstenaar aanvoelen. Hij moet eigen persoonlijkheid totaal weten weg te cijferen, waar het gaat om de ideeën van den kunstenaar te vermen-schelijken; en tot zóóver gaat zijn verhouding tot zijn lastgever, hier den schrijver.

Verder heeft hij rekening te houden met de kapaciteiten van zijn mensçhen-materiaal, met de financieele draagkracht zijner maatschappij; de fantazij van den schrijver is immers onbegrensd, en de beurs van de filmstudie gewoonlijk niet.

En nu is het u zeker duidelijk geworden, tot welk punt ik u hier wensch te leiden, nl. dat alle aandacht van de filmindustrie en van hen die daarbij belang hebben (dat zijn wij allen) moet gevestigd worden op hem die door middel van da film ons het ideale moet brengen en die op zijne beurt weer middel is waardoor werkelijke kunst langs den weg van de rolprent aan de gemeenschap wordt gebracht.

Er zijn goede Regiesseurs, zelfs schitterende maar daar men vóór twintig jaar nog niet wist wat een filmregisseur was en elk vak ontwikkeld moet worden door traditie, kunde en techniek, beweren wij dat er wel een generatie noodig is, om den idealen regisseur te kweeken. Hij moet zijn, de geniale, universeel ontwikkelde fijngevoelige organisator, die het bedrijf van jongs af kent en in alle finesses heeft meegemaakt.

Van waar zal hij tot ons komen? Misschien zal hij begonnen zijn als bescheiden assistentje van de requisiteur of van den fotograaf (kourantenjongens hebben het wel tot groote uitgevers gebracht) of wellicht gaat zijn weg bovenlangs;. dat de dichter of schrijver leert begrijpen hoe hij zijn kunst kan dienstbaar maken aan de film zonder haar of zichzelve- daardoor te verkleinen. .

Onze jongere generatie moet de ideale film brengen en zal ze brengen. Ik heb gezegd. »

Met luid applaus werd deze enthousiaste redevoering begroet. Het congres behandelde daarna nog vele interessant; kwesties op filmgebied, welke ons te ver zouden voeren. Op zichzelve was het reeds van het grootste belang voor de filmindustrie dat zoovele menschen er hun gedachten en activiteit aan hebben gschonken.

Stellig zal de belangstelling van die allen de rolprent weer een stap verder op den goeden weg brengen.

CINEMANIEUWSJES

Het eerste to-oneelstuk van John Galsworthy gaat gefilmd worden. Het is « The First and Last » en de filmcompariy is niet meer of minder dan de Famous Players-Lasky.

Het paard van Jack Holt maakt?ijn debuut voor de film; het dier « Robin Hood » genaamd, staat bekend als een buitengewone springer, hetgeen het noodig heeft voor de film « North of the Rio Grande ».

De First National gaat een nieuwe band beginnen « The Lord of the Thundergate », daarvoor heeft men ineer dan 1000 Japansche en Chineesche personen noodig; aan de baai nabij Los Angeles wordt eene Oost ersehe stad opgebouwd.

Renée Adorée, de vrouw van Tom Moore, heeft

meer dan cinema-talent; zij is eene zeer goed» mu zikante en componiste; zij heeft muziek gemaakt op de film « The Man Thou Gavest Me > waarin zij de hoofdrol heeft.

De junge Douglas Fairbanks heeft zich gevestigd in de Lasky Studios om zijn werk vo

Met de ilm van Jackie Coogkn « Long live tbc Ring.» zal Rosemary Theby haar 500e rol vervul len. Zij begon aan het w'itte doek in 1911.

Sessue Hayakawa te Parijs. — Om « La Ba taille » te filmen heeft deze Japonees de kleinigheid te trekken van 850,000 franken!

Montmartre. — Ernest Lubitsch gaat een nieuwe film draaien: « Montmartre ». met Pola Negri in de leidingrol

UOLVERDEELTNO

Jîsrbary Thayer .... Peggy Hyland

Dr Robert Lindsay .... Lewis Willoughby

Yvonne Lindsay .... M iss "Valia

Pierre Moreau .... Richard Atwood

Samuel Thayer .... Gibson Gowland

Jacques Lindsay, op 4 jaar . Tony Melford

Jacques Lindsay op 14 jaar Douglas Webster

Tijdens een feest bij M. et Mme Lindsay bemerkt Barbara Tayer, de dochter van den vermaarden schilder Samuel 1 aÿer, dat het gevoel dat zij koestert voor Robert Lindsay meer is dan vriendschap. Zij heeft geen macht om dit gevoel te bedwingen. Zij begrijpt dat eene verre reis haar kan genezen en zij verzoekt haar vader aan haar verzoek te willen voldoen. De schilder maakt van deze gelegenheid gebruik om de woestijn te gaan bezoeken en hij betrekt met zijne dochter eene villa in Tripoli, in het noorden van Afrika.

Met verbazing bemerkt zij op zekeren dag dat de vrouw van Lindsay zich ook in Tripoli bevindt, gevolgd van een andere man. Zij beseft dus dat Robert s vrouw hem verlaten heeft.

Deze, zijne vYouw achtervolgende, landt ook te Tripoli aan.

Robert die bloot staat aan de vervolging van Moreau, de man die zich bij zijne vrouw bevindt, wordt erg gewond tijdens een nachtelijke aanval. Robert, die door deTayers opgenomen is, wordt teederlijk verzorgd: hij geneest, doch het verblijf aldaar heeft zijn werk verricht: Robert is verliefd geworden op Barbara. Hij 'wilde vooreerst de echtscheiding vragen, maar op dit oogenblik werpt zijne

vrouw zich aan zijne voeten, vergiffenis afsmeekendf voor haar misstap.

Moreau ufreft opnieuw Yvonne achtervolgt en de b. hem willende ontsnappen, woif dooi dijk sf wetst. Alvorens te stervefi sr cekt zij de Tayer’s Robert op te i jan zoeken en zijne vergiffenis voor ha ir af te smeeken.

Tien jare i zijn verloopen. De Tayèr's ontvangen j >p zekeren dag nieuws over Robert en arbara alsmede over de zoon van Robert rn besluiten hem in de woestijn te gaai opzoeken.

Na vele vonturen vinden zij Robert weder in ville woestijn. Hij keert terug naar de bichaafde wereld, te midden van geluk, aan de zijde van zijn zoon, die man g-Mcorden is en aan die zijner vrouw, dieöich voor hem heeft opgeofferd .

Monopol Film

140 Emile Jacqmainlaan 140 JS Jt d* BRUSSEL jx jx

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOM BEECK

BERCHEM - Tél. 5 210

en BOUTEILLE«; - en PUTS

La Fouruitüre liràfela Amimiliüt

Té!. 2921

12, rue Van Ertborn ANVERS

Té!. 2 921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai "FERODO"

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Nobles Polish

La seule maison de la place fournissant aux garages aux prix de gros

Maison RERTHY

106, rue de l’Eglise, 106

Arrangements — Réparations Conservation de fourrures Prix avantageux — Travail soigné

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

Champ Vleminekx. Ö ANVERS

Telépm 9209

EXECUTION RAPIDE ET SOIGNÉE

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

17, Longue rue d’Argile

OUVRAGES DE DAMES fi

OUVRAGES PESSIXES

LAINES, SOIES, COTONS. COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BONNETTERIE A LA MAIN,

DENTELLES, JUMPERS

MAISON EMMA

HANDWERKEN

WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIQOED,

JUMPERS

Anvers, Rue VondelsLraat, 15, Antwerpen ß

GARNITURES

POUR

Fumoirs, Salons, Boudoirs Chambres à coucher Verandah Fauteuils - Club

11, Longue rue du Vanneau

(PRÈS DU PARC)

J MEUBLES

Les plus grands Magasins en Belgique

9 Longue rue des Claires 9

(près Meir)

Grand choix de garnitures, 200 salles à manger, g I chambres à coucher, salons, cuisines, verandah, g I bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc. . |

.Maison Américaine

I Meilleur marché qu'ailleurs

I Ouvert tous les jours jusqu'à 8 h. f. g Magasin fermé

Autos pour Cérémonies. Mariages, Baptêmes et Fêtes

Garage J- & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

Ai • e“Roo s

I oEHiÏÏNTestmat20

BRODERIES

DESSINS MODERNES

PERLA.GE5, BOUTONS, POINTSCLAIRS. PLISSAGE

RYCKAERT

RUE RUBENS, 17, ANVERS

AVAIL SOIGNE ET RAPIDE

rTilET“

.. ENGELSCH HO ED ENM A GA ZIJN..

V0NDELSTR.,

CAUS

(nabij St. Jansplaats)

De laatste nienwiglieden iu Vilten Hoeden

üitrie h2US Zi et Etalage

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

Dans la Blancheur des Neiges

Drame des Régions Polaires interprété par Franck Mayo.

Dans l'immense étendue des plaines du Canada, immenses plaines tapissées de neiges en hiver et où, en été, Pes arbres se couvrent de fleurs, les hommes et les arbres croissent forts et droits. Pierre Baptiste vivait là, à la Grande Pelleterie du Fort Roubideaux. .

La pelleterie élait dirigée par André Vallois qui était aidé dans sa lâche par sa fille Marcelle, jeune fille pure et belle qui faisait la joie et la gaieté du fort.

Reginald Stannard, riche Anglais, vint un jour dans les parages à la recherche d’une mine d’or que lui avait légué un parent décédé. Arrivé au fort il se mit immédiatement en quête d’un guide susceptible, sur les indications qu’il donnerait, de retrouver l’endroit exact où se trouvait cette mine.

Le jour de son arrivée, par le plus pur des hasards, il rencontra à Roubideaux un ami d’çn-fance Neffcrton, qui cherchait fortune dans ces lieux pourtant si peu hospitaliers. Nefferton n’eut de cesse, après avoir dérobé tà Stannard sa carte et son plan, qu’à faire partir ce dernier avec un guide choisi par lui avec la mission bien arrêtée de faire disparaître son ami.

Au jour fixé pour le départ de l’expédition et malgré les avis de Pierre Baptiste, de ne pas partir par un temps aussi incertain, la caravane se met en route, mais est surprise peu après par une tempête de neige qui fait fureur. Marcelle Vallois qui, par instinct, avait deviné le caractère de Monsieur Stannard, pour qui elle s’était, prise d’amitié, supplie son ami Pierre très au courant de tous les détours de la région, de se porter au secours de lui. A grand regret Pierre se met en roule et découvre peu après les corps de Stannard et de son guide ensevelis dans les neiges. Tl prodigue ses soins à Stannard blessé et le ramène au fort. Après lui avoir fait voir sous quelles mauvaises inspirations il avait accepté de partir en expédition, il finit par gagner la confiance de Stannard et celui-ci lui fait la proposition de faire à deux la recherche et d’exploiter pour leur compte la mine aussitôt celle-ci trouvée.

Une fois guéri, Pierre et M. Stannard se mettent en route et après divers avatars sur leur chemin, finissent par trouver l’endroit où se trouvait la mine tant recherchée.

Stannard, de plus en plus épris du désir de revoir et son pays et sa fiancée, qu’il avait laissée à Londres, fait le don à Pierre de sa mine et quitté Roubideaux en laissant le souvenir d’un galant homme, comme souvent les habitants de ces malheureuses contrées désireraient en voir.

PROGRAMME DU 1 AU 6 SEPTEMBRE

La Muette de Portici....Auber

(ouverture)

La Ferronnerie d’Art

Gaspard, franche canaille

Sunshine Comédie

Au Brésil immense....E. Moon

(Fox-trotj

Le Double Piège

Comédie

Mme Butterfly

(fantaisie)

G. Puccini

Dans la Blancheur des Neiges

drame en 5 parties avec FRANK MAYO

PROGRAMMA VAN 1 TOT 6 SEPTEMBER

De Stomme van Portici

(openingstak)

Auber

Kunstijzersmederij

3. Gaspard, de ploert

Sunshine tooneelspel

4. In het uitgestrekte Brazilië

E Moon

De Dubbele Valstrik

T ooneelspel Y

Mme Butterfly....G. Puccini »

(fantasie)

In de Blankheid de Sneeuw

van

drama in 5 deelen met FRANK MAYO

Semaine prochaine - Le superbe film

LE LYS ROUGE

d’après l’œuvre d’Anatole France et interprétée par SUZANNE DELVÉ

Prochainement le film sensationnel

L’Afrique

In de Blankheid van de Sneeuw

ln den pelterijwinkel van Fort Roubideaux, in het hartje van Kanada, waar wonen: André Vallois, zijn dochter Marcelle — een pas ontloken roos — en Pierre-Baptist, komt op zekeren dag een rijke Engèlschman: Reginald Stannard, toe. Hij had een goudmijn van een afgestorven familielid gëërfd en zocht nu in die onherbergzame streken een geschikte gids om die mijn te vinden. Door een louter toeval ontmoette hij hier een vriend uit zijn kinderjaren: Nefferton, die echter die oude genegenheid gebruikte om het plan der mijn te ontfutselen en een gids omkocht om Stannard uit den weg te ruimen.

Den dag vastgesteld voor het vertrek, en niettegenstaande de raadgevingen van Pierre-Baptist, om niet te vertrekken met zulk een onzeker weer, zet de karavaan zich toch op weg, maar wordt overvallen door een vreeselijken sneeuwstorm. Aangezet door Marcelle — die voor Stannard een instinktmatige vriendschap had opgevat, — om de ongelukkigen te helpen, snelt Pierre hen ter hulp, redt hen van een zekeren dood en voert hen mee naar het Fort.

Langzaam wint Pierre het vertrouwen van Stannard, die hem voorstelt samen de mijn te zoeken en ze dan uit te baten. Hersteld van de bekomen wonden, zetlen beide mannen zich op weg en na tal van voorvallen vinden zij eindelijk de zoo betrachte mijn.

Stannard voelt zich echter onweerstaanbaar aangetrokken én door zijn land, én door zijn verloofde die hij te Londen achterliet. Hij vertrekt dan ook uit dat woeste land, na de mijn aan Pierre te hebben geschonken, achterlatend een onuitwisbare herinnering van een man zooals men er zelden ontmoet...

Imprimerie du Centre, 26. Rempart Kipdorp, Anrers.

« CINSMA WERELD

— Brievenbus —

.Krapper. — Shirley Mason was de hooîdvertolk-sier van o La Poupée Chinoise», zie beknopte levensbeschrijving onder hoofd « ster » in rubriek « Trilbeelden » van vorig nummer.

Lekkerbek. — 1° Almirante Manzini, voornaam ste film: « Amoureuse »;

2* Die artist was denkelijk Conway Tearle.

R. Antwerp F. C. - 1° Nemen voorstel in over

weging.

2° Nog wat geduld hebben, antwoorden doen zij u in. ieder geval, al was het na één jaar tijd, zooals het reeds het geval is geweest.

3* Zullen aan uw wensch voldoen, alhoewel we de levensbeschrijving van Dorothy Dalton onder de « eter- » rubriek reeds gaven.

A. V.i.Borght. — Besten dank voor de waardee ring van ons blad, maar ’t spijt ons dat we uw schrijven niet in de « Vrije Tribuun » kunnen opnemen daar bet te persoonlijk ie.

J. Verbeeck. -4- ]o Lila Lee. adres: Lasky Sju dio, Vine Street, Hollywood (Cal. (U.S.A.

2* Wanneer u de onkosten van de cliché voor uwe rekening nemen wil; zijn wel genegen dit te doen. wel verstaan, indien de photo interessant is.

V. Sternbrugce— 1» Zoudt u ons kunnen zeggen van welke maatschappij bewuste filmen zijn!

2° Wanda Hawley, adres: c/o Room 53, The Fleetway House, Farringdonstreet London E. C. 4

3° Aan Almirante Manzini kan in de fransche taai geschreven worden, adres: Ttala. Film. Vicolo Parioli. Villino Franchetti, Rome.

Jwephine V. Pelt. — 1« Die artiste is Eileen Sedgwick, gehuwd met J. H. Mc Gloskey; adres: Bouivard Appartments, Hollywood Boulvard, Los Angel«» (Cal.) U.S.A.

2« Gina Relly, ongehuwd, 53, rue Caulainbourt,, Pat ie.

3* Hélène Darly, denkelijk ongehuwd; adres c/o Albatros Film, 105, rue de Richelieu, Paris.

N.-B. — We hebben alle achting over voor iemand die zich de. moiete geeft eene vreemde taai aan te leeren.

Mari va. — Gladys Brock well zendt immer de heer gevraagde photo; adres: Fox Studios, 1401. Western Avenue, Lps Angeles (Cal.) U.S.Â.

lellepot. — 1° Elsie Ferguson, adres: Famous Players, 485, Fifth Avenue, New-York City U.S.A

2• Madlaine Traverse, adres: Hollywood Hotel, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3* re Frarrcis, adres: 1Ö, rue de l’Eglise, Paris

Pekoog. — Olive Thomas is op 10 September 1920 in hei Ritz Hotel te Parijs overleden.

Pennsylvania. . . 1° « De vrouw door de eeuwen heen » was een Amerikaansche band en t Het boek der ondeugd » een Duitsche.

2° Marion Davies, adres: International Film Uh 2478, Second Avenue, New-Y’ork (U.S.A.).

N.-B. — Zonderling daar anderen aan dit zelfde adres gezonden brieven beantwoord zagen: zie

trouwens « Ons Photohoekje ».

Leve Norma Talmadge. — 1° Zoolang niet ieder belanghebbende er aan meewerkt is een refereo dum waardeloos.

2° Norma Talmadge is in « Onwakrdige Moeder » prachtig maar toch haalt « Hare Blauwe Oogen lachten me toe » het nog op de eerste band.

3° De Hackin zendt tijdens het komend seizoen verscheidene nieuwe Talmadge-filmen in wereld.

M. S. J. — 1° De eerste kostelooze bijlage in « Tooneelwereld » verscheen in het. nnrhmr van 18 Mei 1923.

2° U hebt de volledige verzameling.

.1. B. 21. — 1° Henry B. Walthall, geboren te Shelby (U.S.A.) is reeds van in 1910 filmartist, doch zijn eerst« groote rol draaide hij in Griffith’s re Geboorte eener Natie »; gehuwd met Mary Char lestan; lengte 1.65 m.; donker bruin haar en bruine oogen.

2° Russel Simpson, in 1880 te San Francisco geboren; specialiteit in het vertolken van groote krachtige rollen. Is vooral een athleet en leeft steeds vanaf zijne kinderjaren in openlucht. Op kunstgebied was hij eerst treur- en daarna klucht speler. Ts een meester in het grimeeren. Meet. 1.80 rn. en heeft bruin haar en grijze oogen.

3° Chas. Ie Moyne, te Chiahua (Mexico) geboren: was vroeger luilpsheriff ergens in Nebraska: was

een figurant in films door eene toevallig ter plaatse aldaar vertoevende maatschappij opgenomen en is aan de zevende kunst gebleven; is oud kampioen in het bal-echieten; donker bruin baar en cïïto oogen.

N. -B. — Niet vergeten dat èn opsteller èn zet ter op drukkerij twee verschillende personen zijii.

Blonde Dactylo. — Dit tooneel stelt de eindscène voor in a De Zoon van den Vrijbuiter », wanneer Georges Biscot, na het uitstalraam gereinigd, te hebben terug de modewinkel binnen treedt.

Elval. 1° Doorgaans laten de;u listen in kwestie het dan zelf wel weten.-

2° Die artist was Nigel Barrie.

3° Vroeger, in ieder geval, zonden Alexandre en Gahrielle Robinne hunne photo steeds grati.

N.-B. — Gelieve juiete naatri en adres te doen kennen opdat wij e het ontbrekende programma zouden kunnen opzenden.

Zangvogeltje. — U kunt genist inzenden; wd zullen het verhaaltje aan den bevoegden medewerker overhandigen.

J. S. 1 Monroë Salisbury, adres: Hotel Hollywood, Lob Angeles (Cal.) U.S.A.

Rosa. — 1* Lionel Barrymore, adres: Lamb« Club, New-York (U.S.A.).

2° Matt Moore, adres: 130. West. 44th Street. New-York City (U.S.A.).

3° Alice Joyce, adres: c/o YTlagraph Film Cy. Brooklyn, New-York (U.S.A.).

N.-B. — Doorgaans zenden al deze artisten hunne photo.

J. J. — U kunt al de nummers van « Tooneel-wereld » met de bijlage ontvangen vanaf die datum: doe ons uw naam en adres kennen.

Nemo.

N.-B. — Vragens ons toegekomen na Zondag »Orden in het volgend nummer beantwoord.

lensjes

ENID BENNETT, FRED NIBLO, BARBARA LA MARR

The director of “Strangers of the Night” has some secret plans, but the artful ones to left and right of him are trying to get them out of him.

rechts en links trachten ze te weten te komen in de hoop. dat er een rol voor lien hij is.

De regisseur van «De Vreemdelingen van den Nacht » heeft geheime plannen en de schoonheden

ALICE TERRY

The days of the French Revolution were real lively, and as a lady of those days in Rex Ingram's production of “Scaramouche”

Alice has a lot to do before the camera.

Alice Terry vertolkt nu een groote rot in « Scaramouche ». een stuk dat onder de Fransche Revolutie speelt.

ANTONIO MORENO

Antonio Moreno en zijne echtgenoote Daisy Can field. Zij is de dochter van D. Canfield, de olieko-ning van Californië, en zijn dit jaar gehuwd. Antonio Moreno is een Spanjaard en te Madrid in 1888 geboren. Is nu een film met Gloria Swanson aan het draaien.

CINBMAWBRELD »

VRIJE TRIBUUN

Ik ben het niet geheel eens met de meening van Wally.

Er zijn wel degelijke Fransche filmen die met de Amerikaansche kunnen gemeten worden, zooals bijvoorbeeld « Jocelyn « (Armand Tallier), «Visages voilés... Ames closes » (Emmy Lynn-Marcel Vibert), « Les Opprimés » (André Roanne-Raquel Meller-Marcel Vi-. bert), « L’Homme du Large » en « L’Atlantide » (met Melchior en Angelo en Staci* de Napierkowska).

Leve Th. Meighan.

Mijnheer,

Ik heb het artikel over « 1 ilmschoon-heid » in uw blad verleden week gelezen. Ik geloof dat ik daar iets van kan zegge*... omdat ik de hooge eer gehad heb om met de beroemdste van alle film-sterrem te spreken: met niemand anders als Norma Talmadge!

;< It .happened as follows. » Ik was bij ee* Engelsche vriend te Londen uitge--noodigd (het was in Oktober 1922) en het wa« juist in dezen tijd dat de gezusters lalmadge clààr vertoefden.We wandelde* zoo in Hyde Park op een zekeren morgen. Als er op een keer een auto voorbijkwam, die precies voor ons stopte. Ee* heer stapte er uit die naar ons toe-kwara en ons vroeg of wij geen twee dam«* hadden gezien. Wij antwoordden: « No Sir », toen wij opeens eene stem achter-ons hoorden: « You, dearie! we’t* been waitin’ here about an hour for you. Where have you been such a long time? »

Wij draaiden ons om, en... tot onze grootste verbazing stond daar voor ons: Norma! Norma Talmadge. Onmiddellijk herkenden we ze. Dezelfde prachtige oogen als op het doek, dezelfde bekoorlijkheid en wat nog meer! een buitengewoon jong uiterlijk, veel jonger als in de cinema.

Zonder den tijd aan Joseph Schenck te laten zijne vrouw te omhelzen en hee-iemaal onze savoir-vivre vergetend, begonnen we haar komplimenten te maken (Norma is altijd onze « favorite) » geweest) en tot slot zegden we nog hoe populair ze te Antwerpen is. Heel dien tijd glimlachte ze en dan:

« I am really very pleased to meet you.

I’m so sorry I must leave you now, but 1 have an appointment with my, sister Constance at the Savoy jthat’s why 1 must leave. Give my best regards to all my friends of Antwerp. »

En ze was weg, in gezelscKaf) van haar moeder en haar echtgenoot.

Zoodus.t. ik kon natuurlijk niets van de andere stars zeggen! maar, wat Norma betreft: in de cinema lijkt ze schoon, maar in werkelijkheid is ze nog veel, veel mooier en nog sympathieker. p,

Ik hoop dus dat dit alle « lalmadge Li Adorers of Antwerp » (en er zijn er zooveel) gerust zal stellen.

Armand Cabrey.

< F is voorwaar een goed gedacht, een « Vrije Tribuun » ingericht te hebben, waardoor men zoowat het gedacht van eenieder in het algemeen kan kennen. Dit. ‘geeft ongetwijfeld Aanleiding tot redetwisten.

Een paar medewerkers aan uwe Vrije 1 ribuun beginnen een soort van « Campagne » tegen de filmsterren, willen veropenbaren dat ze niet zóó schoon zijn dan men ze ziet, dat de photo bedriegt, enz. het zij zoo. Maar verkiezen deze kritie-kers dan onze Belgische artisten — en die zijn ook geschminkt —, deze bijvoorbeeld van « Cœur Belge »? Ik dan liever —- de geschminkte, zoo ge wilt — van Amerika. Wat geeft er ook aan wat deze cmésterren doen, zij zijn schoon op het doek, en t is al wat wij wenschen. »

Ons clubje, uit onze vroegere correspondentie wel bekend, meende ook goed te doen er cens op uit te gaan om meer te weten betreffende de prijsverhooging op de zitplaatsen in de kinema’s, zulks in verband met de duurdere filmexploitatie waarvan wij in de beide vorige Cinema-programma’s onder « Vrije Tribuun » op de hoogte werden gesteld.

Wij mogen onze vriendjes en vriendinnetjes, die evenals wij, geregeld de kine-ma bezoeken, geruststellen met de informatie door ons opgedaan. Alhoewel gewettigd, blijkt het dat deze verhooging toch niet in die mate zal tpegepast worden waarop de kinemauitbâters het recht zouden hebben.

Deze verhooging weflee met 15 September ingaat en van 25 tot 75 ctm. zal

CINBMUWBBBU»

bedragen, in verhouding der zitplaatsen, zullen wij gaarne betalen, wanneer wij, van onzen kant, mogen hopen, evenals voorheen, de goede en schoone filmen op het affiche te zien prijken.

Het Cinéclubje.

Maria-Anna-Louiza en Bertha. * *

« Ik houd van schoone en goede filme*, van die filmen welke ons opheffen uit den sleur van het dagelijksch bestaan, die ons al het edele en het beste uit het leven toohen, echt en waar weergegeven. Ik heb bewondering en een stillen eerbied voor die menschen welke zulke mooie dingen kunnen vóórtbrengen, voor de artisten die hun rol medeleven en er ziek gansch indenken om zoo natuurlijk en, waar mogelijk te zijn. Maar dan... wanneer ik verder ga, rijst er een groot vraagteeken in mijn geest. Waarom zijn de mooiste filmen van over zee, van Amerika? Waarom brengen onze buren Frankrijk, Engeland, Zweden, Düitsch-land zulke goede banden voort, en hoe komt het dat wij er weinig of geen te zien krijgen van ons eigen lieve, schilderachtig landeke, zoo rijk aan mooie plekjes en panorama’s en zoo vol afwisseling? We hebben alles wat we hebben moeten: kust (en wat een mooie kust!), prachtige oude, oorspronkelijke gebouwen; onze geschiedenis is vol van edele heldendaden en grootsche figuren; de liefelijkste, legenden doen den ronde in den volksmond... en we laten ons dit alles voor den neus wegkapen. We zijn dom. Is België niet steeds een der eersten geweest op kunstgebied? Waarom blijven we dan nu ten achter. Waarom dóen we dan nu onder voor dan vreemde, laten we onzen góeden ouden naam van ondernemend en handelend volk te loof gaan op gebied van filmindustrie en doen we door eigen schuld millioenen verdienen aan den vreemden? Waarom? Het is alles een groot vraagteeken.

Ik wéét nu wel, ’t kan alles niet ineens komen en er is veel moed en opoffering toe noodig, een groote dozis zelfs om zoo iets te beginnen. Men is beducht voor vreemde mededinging; het publiek is gewoon aan bijna volmaakte dingen. Maar ach! «Die niet waagt, niet en wint » zegt een oud Vlaamsch spreekwoord en... wie weet wat fijne, echte, eigene kunst zou doen. Geen banale, storende dingen,

neen: een liefelijke, Vlaamsche idylle, mei een kleine eigene artiste en een robusten kerel van eigen ras, gespeeld met echte kunst en waar talent, opgenomen in een mooie, eigene streek?

Wie weet! Een droomerige idylle, vol zonneschijn'en goudglans...

O! Ik tril bij de gedachte aan het grootsche beeld dat zich vormt in mijn geest, en ik wacht... en ik hoop... en ik droom

Zangvogeltje.

ONS P3ÖTG10EKJE

Mae en Gloria ontvingen gratis de photo van Betty Balfour na vijf maanden en die van Lilian Gish, vergezeld van een vriendelijk schrijven, na elf maanden.

Onagra ontving gratis de photo van William Farnum na drie maanden, van Billie Burke na twee maanden met vriendelijk schrijven, van Norma Talmadge na negen weken en van Wanda Hawley na vijf maanden.

Keizer der Armen ontving mt» de photo van William S. Hart na eene maand en vijftien dagen; Larry Sernon (Zigoto) na twee maanden; Betty Balfour (1 photo uit « Squibs») ne twee maanden en een en twintig dagen.

Nero ontving gratis de photo Vün: Herbert Rawlinson, Alla hÖfcimoVa, Leatrice Joy, Lilian Gish, Dórothy Gish, Charles Ray, Ramon Navtero, Alice Terry, Maë Mac Avoy, Viola Dana. Larry Semon, Olaf hönss, Milton Sills en Jane Novak, alien gratis.

Le\berbe\ ontving gratis de photo van Wanda Hawley, na 18 dagen; ven Herbert Rawlinson, na 4 maanden; van Betty Compson, na 1 1/2 maand; van Alice Brady, na 5 maanden; van Viola Dana, na 3 maanden.

V. Steenbruggc ontving gratis de photo van Rudolphe Valentino, na 6 maanden 13 x18, met vriéndelijk schrijven; en die van Dorothy Gish, 13 x 18, na 6 weken.

R. Antwerp F. C. ontving gratis de photo’s van Betty Balfour, na 4 maanden; Flora Le Breton, na 1 maand; Gina Païenne, na 10 dagen; Baby Peggy, na 2 maanden; William Farnum, na 1 maand: Theodore Roberts, na 30 dagen (buiten-' gewoon schoen).

€ CtHEMA WBRBLO

Onze Ciné-Romans!

Haar Heer en Meester

Naar de Vitagraph-Film: « Her Lord and Master » door Ed.. Neorg.

Indiana....Alite Joyce.

(Vervolg)

De volgende dag kwamen de Stillwatèrs aan op Canning House en niettegenstaande Indiana zich ongerust maakte aangaande hare grootmoeder, met betrek tot Lady Canning, was zij toch zeer gelukkig hare familie te zien.

D oude Lady was zeer voorkomend tegen M. Stillwater en Bess maar wanneer zij grootmoeder zag, kon toch Indiana opmerken dat haar blik ver-lonkerde.

Mrs Chazy Bunker, grootmoeder’s naam, was gekleed strikt naar de laatste mode, waarbij hare kleindochter erg afstak, zooda't dit des te meer in het oog sprong van de oude Lady Canning. Hare ' kleeding paste dan ook beter voor een jong meisje.

Lady Canning maakte natuurlijk geene opmerking maar wanneer zij naar hare kamer ging keerde zij zich tot haar zoon.

« Ik hoop, Thurston, dat mijne oogen niet uïtge-drukt hebben wat ik dacht want deze Mrs Bunker... »

. De woorden bleven haar in de keel steken; maar na een oogenblik ging zij verder:

« Eene oude dame met eene kleeding van een jong meisje, waarlijk, het is schande! »

« Deze lieden’ uit Amerika hebben andere ideeën dan wij, moeder», iantwoordde Thurston. «Mrs Bunker is eene lieve dame, eenmaal dat gij haar kent».

« Alle respekt. voor de familie van Indiana, maar nooit zal het mij gelukken Mrs Bunker te kennen!» wedervoer Lady Canning koel.

« Gij zult toch met hen de thee nemen? »

« Ik zal mijn best doen deze pil te slikken. Gelukkig heb ik Lady Fitzgerald beloofd met haar dezen avond te dineren, zoodat ik niet verplicht zal zijn met Mrs Bunker samen aan het diner te zitten. Ik heb nu haar namiddagkleedsel gezien, dus kan ik mij wel voorstellen wat haar avondtoilet zal zijn».

Beneden hadden de Stillwatèrs het over Lady Canning.

« Die oude dame schijnt van stijfsel gemaakt,» zegde Mrs Bunker, «ik dacht, wanneer zij vorn- ons eene buiging maakte, dat zij ging breken».

« Het moet hier voor u maar droevig zijn, Indiana,» vervolgde het meisje hare moeder.

« Integendeel, moeder, ik ben gelukkig. In den beginne heeft het mij moeite gekost mij hier te gewennen, maar nu houd ik van Canning House».

Lady Canning kwam naar beneden voor de thee; haar zoon wenschte vurig dat zij dit niet gedaan had.

Met de gedachte eene gezellige atmospheer te scheppen, beheerschte grootmoeder, welke bezit genomen had van Lord Stafford, het gesprek.

« U moest maken, Lid y Canning, dat uw broeder eene vrouw huwde, want ik geloof dat hij een fijne flirter is». v

« Neemt gij suiker moeder?» kwam Indiana spoedig er tusschen gevallen.

« Laat mij maar uw thee inschénken, kind, ik wil niet dat gij naar mij wacht», antwoordde deze, insgelijks om het gesprek af te leiden.

« Indiana, als meesteres van Canning House kent haar plicht!» schimpte hare schoonmoeder.

« De beste weg om met Indiana over de baan te kunnen is haar steeds gelijk te geven», luchtte haar vader.

Waarop grootmoeder terug het woord nam en in de ooren van Lady Canning eene litanie begon af te lezen over de deugden van Indiana. De oude dame was verontwaardigd over de vertelsels, maar Mrs Bunker liet haar de tijd niet om haar aan het word te laten.

Gelukkig voor Indiana en Thurston dat de thee ten einde liep en Lady Canning zich spoedig verwijderde. Haar zoon vergezelde haar tot aan hare kamer en daar moest hij menig kompliment hoorei» wegens grootmoeder.

De Stillwatèrs maakten zich gereed om te vertrekken.

. « Indiana, ge moest ons het plezier doen naar ons hotel te komen om daar met ons het diner te nemen», zegde hare moeder.

« Ik zou wel willen, moeder, maar Thurston houdt er niet van op een Zondag in een hotel te dineeren. Dat is één van de menigvuldige dingen in de En-gelsche groote wereld, maar ik zal het hem toch vragen».

« He, het was uwe gewoonte toch niet iets te vragen!» mompelde hare moeder. «En) Indiana, wij hebben eene verassing voor u. Glen Masters verblijft ook in het hotel».

Glen Masters beminde Indiana en wanneer zij Thurston hare toestemming gaf, zegde zij aan Glen dat zij hem enkel als haar broader kon lief hebben. Doch de tegenwoordigheid van haar vroegeren speelkameraad deed haar toch besluiten in het hotel te dineren.

« Ween niet, moeder, ik kom naar het hotel, zelfs al was Thurston er tegen!»

Wanneer de Stillwatèrs vertrokken waren, zag Indiana haar echtgenoot en sprak hem van de uit-noodiging.

« Ge weet, lieveling, dat ik niet gaarne heb dat men u op een Zondag in hotels of restaurants zie», antwoordde Thurston.

« Maar ik verlang zoo Vurig te gaan, Thurston».

« Zie hier, kind» zegde Lord Canning ernstig. «Gij herinnert u wel dat ge mij deed beloven, wanneer ge iets wildet doen dat niet goed voor u zou zijn, ik het u moest weigeren.Dit diner buitens huis is niet goed voor u en ik ben besloten mijne toestemming te weigeren!»

Bij deze woorden kwam de vroegere Indiana te voorschijn.

« Gij zijt hardvochtig! Een eigenwijze brute!»

•CÜNBMA WBKBL0

kreet zij met den voet stampende. «Ik haat u! » «Niets zal mij beletten te gaan! »

Thurston was een en al verbazing over haar uitval en eer hij tot bezinning kwam was zij weg ge-loopen naar hare kamer.

Hij ging nadenkend naar do bibliotheek. Hij was zeker dat zij tot hem zou komen wanneer zij wat gekalmeerd was... maar... zij deed het niet.

Een weinig voor het uur om dineren kwam -,ord Stafford in de bibliotheek en daar hij de bekommerde Thurston zag, vroeg hij hem wat er gaande was.

Lods Canning vertelde hem do zaak.

« Mij dunkt dat ik zoo niet zou gehandeld hebben» antwoordde zijn oom. «Het zijn toch hare ouders welke haar uitgenoodigd hebben».

« Ik heb haar beloofd te weigeren, oom’. Maar, ik zou toch toegegeven hebben uaar, zooals ge zegt, het hare ouders zijn ».

Thurston verliet de “bibliotheek om naar zijne vrouw te gaan, maar als hij de groote hall bereikte zag hij haar juist uitgaan met Glen Masters. Hij kende de vroegere liefde van deze voor Indiana, daar zij hem alles verteld had, en hij zou nooit eenig gedacht van jaloerschheid gekend hebben, maar nu was hij ontstemd dat zij toch uitgipg tegen zijn wil. Hij deed niet de minste moeite om zijne vrouw terug te houden maar ging naar de bibliotheek met een bleek gelaat.

Eenige oogenblikken later bracht Jennings hem een briefje welke Indiana achter gelaten had.

« Lieve Thurston. Ik heb besloten te dineren met vader en moeder. Gelievje zoo goed te zijn mij om 10 ure te komen halen ».

Thurston vouwde het briefje op en stak het in -zijn zak.

«Lady Canning is weggegaan om hare familie te vervoegen, Jennings» zegde hij, «zij kan daar den ganschen avond blijven, doch, indien zij om 12 ure niet te huis is, dan sluit gij als gewoonte de-deur, begrepen».

Jenning opende de mond om iets te zeggen, maar zweeg, hij schudde zijn oud hoofd en verliet de bibliotheek.

Het kan niet gezegd worden dat in het « Revoy Hotel» Indiana de ziel van de partij was; zij had hare onafhankelijkheid hernomen maar had er geene voldoening over.

Wanneer het 10 uur sloeg en zij Thurston niet zeg opdagen, kreeg zij angst en werd zenuwachtig.

« Laat mij u naar huis brengen», zegde haar vader.

« Ik blijf hier tot mijn echtgenoot mij komt halen, al was het de heele nacht!» antwoordde zij gejaagd.

« Telefoneer hem» fluisterde Bess tot haar man.

M. Stillwater belde Canning op.

« Indiana is hier en zij verlaat het hotel niet of gij moet haar komen halen. Dit is haar ultimatum».

« Eu hier is het mijne!» kwam de klalre stem van Thurston over den draad zeggen: «Mijn huis sluit om 12 ure. Indien zij dan niet te huis is, wordt de deur gesloten tot morgen vroeg».

Stillwater bracht aan zijne dochter dit antwoord niet over. Hij verdubbelde zijne welsprekendheid om haar over te halen naar huis te gaan, doch tevergeefs. Om 11 1/2 ure maakte hij toch Thurston’s ultimatum bekend en nu bad de ganscho familie Indiana naar hare woning te vertrekken.

« Het is uw plicht, Indiana» voegde Gien Masters zich bij de anderen.

« Hoe durft ge zoo tot mij spreken! » vloog zij uit. «Gij allen zijt tegen mij! Ik ga naar een ander hotel! »

De daad bij het woord voegende, vertrok zij.

« Naar het «Ritz Hotel!» zegde zij tegen een taiivoerder, maar spoedig veranderde zij van gedacht. «Canning House!» riep zij door de spreekbuis.

Om 12 1/4 ure belde zij. Geen antwoord. Zij belde, belde tot eensklaps eene der Fransche ramen gelijkvloers zich opende en het hoofd van Jennings verscheen.

« Zijn Lordschap heeft mij bevel gegeven te sluiten, mevrouw, en de deur niet te openen, maar omtrent de vensters heeft hij niets gezegd. Als u wilt binnen komen».

Indiana; overwon haar trots en klauterde naar binnen. Zij ging recht naar Thurston’s kamer en hamerde op zijne deur.

«iNet noodig zulk gerucht te maken» zegde hij kalm wanneer hij opende:

Indiana kookte van razernij.

« Gij sluit mij buiten gij hoort mij bellen en loch laat ge mij aan de deur! »

« Gij waart gewaarschuwd. Ik wil geen slachtoffer worden uwer grillen».

« Gij zijt een tiran! » riep zij woedend. « Het spijt mij u gehuwd te hebben! »

Zij ging naar beneden en liet zich in de bibliotheek in een zetel vallen.

Des morgends kwam Thurston bij zijne vrouw, en zegde haar kalm:

« Ik ga de uitnoodigipg voor die expeditie aannemen. Het zal dus het beste voor u zijn naar Amerika terug te keeren. Ik geef u uwe vrijheid terug. Ik dacht uwe liefde te kunnen behouden, inaar ik heb mij vergist».

Indiana begon te weenen. Hare woede was verdwenen.

« Ik wil niet naar Amerika terug gaan, Thurston. Ik ben zeer slecht tot u geweest.., ik bemin u.. ik bemin u zoozeer...

Thurston nam zijne weenende vrouw in de armen en omhelsde haar. Wanneer hij haar los liet, zag zij uit zijn binnenzak een brief komen piepen gericht aan de Voorzitter van het Wetenschappellijk Genootschap.

« Mag ik deze brief lezen, Thurston? vroeg zij.

« Zeker, lieveling» lachtte hij, « want zooals uwe landgenooten zeggen, herhaal ik ook: «De Zuid-Pool laat mij nu zeer koud»

EINDE.

Toekomende week:

Kazan, de Wolfhond

onze nieuwe Ciné-roman

ANVERS

LOUIS CA VENTS

Installations et Réparations d’Electricité

Maieen Principale:

21, RUE LÉOPOL»

Satccar—lej

6«, me de l’Éac m, rue Natkansie

ƒ• rriî

FABRIQUE:

FiiViicotts, St

I D01GERÜ0UT

uins pnun

SpédtÜlé: LUSTRÊBiE

TELEPHONE 5842

I Films

I VAN H ET IIUS

Overtreffen alles

a. HACKED a.

Karikijcs’sslraal, g& ~ Eruffiael

Winneer de Tegenspoed komt!

Alhoewel in enkeke kirtema’s afgedraaid vernemen wij dat

deze stiksèsfilm nog in een grodt aantal andere kinema’s op het witte doek zal komen.