Programma van 1 jan. tot 31 dec. 1923
Brochure
Bron: FelixArchief nr. 1968#456
Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.
Toon alleen de facsimile’s van dit programma
CINEDHAWERELD
ORGAAN DER CINEMA'S VAN BELGIË
Aangesloten bij den „ Bond der Belgische Periodieke Drukpers ”
MARY MILES MINTER
Cinema ZOOLOGIE
Statieplein, 21, Antwerpen - Telefoon 5259
ANVERS
LOUIS CAVENTS
Installations et Réparations dfElectricité
Maison Principale:
21, RUE LÉOPOLD
Succursales
60, rue de l'Église l. 118, rue Nationale
Ateliers:
rue Guillaume 4 Tell, 1
GROS
Devis gratuit sur demande
DÉTAIL
FABRIQUE:
Rue Virçotte, 8
RQRGERHOUT
Spécialité: LUSTRER1E
TELEPHONE 5842
w&SàXfSJSHüâ
HACKIN
Ksrihaisersstrsal, 9A - Erussei 4
Kortelings te Antwerpen: t
D: i " ai s'p. sueeei filmen
De Liefde sterft nooit
Zijn Plicht j
Ver lossing*
Do Zeeduivel t
HUIS DE LANGE
Kortelings te Antwerpen:
Een film van bijzondere groote waarde
Ie Kleine Martelares
D. W. Griffith
met LILIAN ÜÏSH
Een Levend Woordenboek
WAARDE Lezers, kent gij diegene welke men in de Veree-nigde Staten noemt de Ant-woord-Man (the Answer-Man)?
Welnu, dan zullen we trachten u dit uit te leggen.
De Antwooord-Man is de beklagenswaardige opsteller van een cinemablad die belast is de vragen, hem door de Izers gesteld, te beantwoorden.
Dit is u zeggen dat het werk van den Answer-Man aan het onmogelijke grenst.
Bovendien, laten wij eens eenige brieven nakijken uit den reusachtigen koerier die hij dagelijks ontvangt.
Ziehier een schrijven van Mej. No Name die de naam der vertolkers van dezen film vraagt. Dit is niet moeilijk, zult ge zeggen?
Bedriegt u niet, vriendelijke lezers; die onbekende briefwisselaars hebben dikwijls een ingewikkelde, een schalksche geest; daardoor willen wij beduiden, dat zij somtijds die rolverdeeling zeer goed kennen, maar zij houden er zoo veel van hun naam of deknaam in een blad afgedrukt te zien.
Anderen stellen u « rem »-vragen, o.a. diegenen welke de rolverdeeling van den oudsten film die er bestaat vragen. De arme Answer-Man is dan genoodzaakt opzoekingen te doen en dikwijls niets vindt, om de goede reden dat de film van 1909 dagteekent, en vóór dien tijd werden de namen der scenaristen, regisseurs, operateurs en vertolkers niet medegedeeld.
In dit geval, indien onze held niet kan antwoorden, dat hij dan acht geve, daar hij zich de toorn van zijn briefwisselaar op den hals heeft gehaald. Deze zal niet lang wachten om hem een « gepeperde » brief te zenden, hem met al de mogelijke namen betittelende (en er zijn er zeer lieve, hoor!) hem mededeelende dat,
aangezien men hem niet heeft kunnen in-4 lichten, hij het blad in kwestie niet meer zal lezen.
Nemen wij nu eens de brief van Mej. Zed. Deze jonge dame moet een zeer beschaafd persoontje zijn: haar stijl en haar briefpapier getuigen hiervan; óngeluklcig schijnt zij aan eene ongeneesbare ziekte te lijden: zij wil aan cinema doen!
Onze held ontvangt honderden brieven in dien trant, wat hem de rol van eene repeteer-machine doet spelen! Het meeste deel van den tijd verstrekt hij adressen van film voortbrengers, alsook deze van eenige regisseurs. Dit bevredigt de meerderheid dier briefwisselaars. Maar het andere deel, zult ge vragen?
Het andere gedeelte? Dit is eene andere zaak! Het omvat de eerzuchtigen (en zij zijn talrijk!) die star willen worden alvorens door eene op-een-kier-staan-de deur van het eerste het beste Studio gekeken te hebben. Diegenen vragen u allerlei middeltjes, aanbevelingen, om, in korten tijd tot een uitstekend rezultaat te komen en, indien ge dan het ongeluk hebt hun te zeggen dat deze loopbaan overbezet is, en dat het wenschelijk ware dat zij hun huidig beroep bleven uitoefenen, dan zijt ge zeker ’s anderendaags een schrijven te ontvangen, u als een idioot, enz. enz. komplimenteerende.
Lezen wij eens even wat Mej. Chichi zegt: Haar brief is vriéndelijk, maar wat nog vriéndelijker is: zij is niet nieuwsgierig! O, neen! Zij wil alleenlijk maar het privaat adres van Viola Dana kennen. Of zij gehuwd is? Zoo ja, met wie? De kleur van heur haar? Harer oogen? Haar gewicht? Haar geboortedatum? Of zij wel 1 m. 48 meet? Hare voornaamste filmen? Hoe zij aan cinema is gaan doen? enz. enz... Zooals u dus zelf zult kunnen, oordeelen, beste lezers, is dit persoontje hoegenaamd niet nieuwsgierig, maar weet toch graag veel...
« CIN EMA WERELD
Indien u dergelijke brieven moest ontvangen, zoudt ge er u zeer verlegen mede gevoelen, niet waar?
Welnu, de Answer-Man ontvangt dagelijks dergelijke brieven en, wij geloo-ven dat het niet zou overdreven zijn hem te vergelijken met die aankondiging welke een gentleman voorstelt, die als hoofd een wereldbol heeft waarop de woorden « Je sais tout » (ik weet alles) te lezen staan.
Zekeren dag hadden wij het ongelukkig gedacht aan een onzer lezers de be-teekenis van ons pseudo uit te leggen, waaruit bleek dat we niets minder dan een levend raadsel moesten zijn. De daarop volgende weken gewerden ons eene menigte brieven, vragende onze photo af te drukken. Zelfs was er een bij die begon: « Ma très chère Nemo ».
Anderen deelen ons mede dat zij ons erkend hadden en dat het bijgevolg nutteloos was om ons nog verder achter den naam van Nemo te verschuilen, vermits wij M. X... zijn, die, naar ’t schijnt, er dezelfde stijl als de onze op na houdt. Indien wij per ongeluk ontkennend moesten antwoorden, dan waren wij er overtuigd van ’s anderendaags een ander schrijven te vinden, de bewering staande houdend, dat wij werkelijk wel M. X. waren en ongelijk hadden aldus te handelen. Nochtans weten we wel wie we zijn...
We herinneren ons insgelijks nog een brief ons door een onzer briefwisselaar-sters toegezonden, omdat wij haar niet hadden geantwoord ten propooste van de kleur der oogen van Thomas Meighan. Haar brief begon als volgt: « Dat de Goden u van uit den Olympus neerbliksemen, en dat er niets blijve overleven! » Lief, nietwaar?
Daarentegen, indien ge de private adressen der artisten verstrekt, alsmede eenige bizonderheden uit hun intiem le-yen, laten deze laatste dikwijls of min of meer vreindelijke wijze weten dat hun privaat leven niemand aangaat. In den grond, vrienden lezers, moet ge met ons bekennen dat zij gelijk hebben, en dat zij wel iets anders te doen hebben dan de vlammende epistels te lezen, door hunne bewonderaars toegezonden.
Zooals ge dus ziet, is de taak van den Answer-Man zeer delikaat, en hij moet
de geit en de kool op handige wijze zien te behandelen. Ondanks dit alles speelt er immer een glimlach om zijne lippen.
Waarom? Wel heel eenvoudig omdat zekere korrespondenten mordicus dit beroemd mensch wenschen te kennen. Gelukkiglijk dat deze laatste het anonymaat bewaard.
Wanneer we eens niet meer weten wat te doen, zullen we de verschillende pseu-do’s ofte deknamen onzer korrespondenten verzamelen en ze op verschillende wijzen rangschikken, waardoor we een zeer zonderling artiekel zullen bekomen.
Gij allen, die ons wel tot hiertoe hebt/ 1 willen lezen, gij die dikwijls tot het licht -van den Answer-Man hebt toevlucht genomen, verwenscht hem niet, indien hij niet altijd op al de vragen die gij hem stelt antwoordt, daar die ongelukkige opsteller zich dan zou genoodzaakt zien op nog jeugdigen leeftijd ontslag te nemen ofwel zich in eene inrichting voor zenuwlijders terug te trekken.
Nemo.
CINEM ANIEU W S JES
De boezemvriend van Wallace Reid was Antonio Moreno en Wallie’s weduwe verzocht Antonio om bij de begrafenis van haar man de diensten te leiden. In het Lasky Studio werd de kleedkamer van Wallace Reid gegeven aan Moreno1 welke, naar men zegt, de prachtigste is van Hollywood. Antonio Moreno is er trotsch op deze te mogen innemen.
Een gebroken hand. — William Duncan heeft zich de hand gebroken bij zijn laatste opname voor het witte scherm, « Terrible Terry ». Hij moest over den kop van zijn paard een schot lossen; het dier schrok zoo hevig dat het den kop achterover wierp met zulk een kracht dat Bill’s hand getroffen werd. Het zal wel twee weken duren eer Duncan iets kan verrichten.
Leest in ons volgend nummer het REFERENDUM dat wij uitschrijven over onze Cinema Rubriek. Ieder’s medewerking is gewenscht.
» CINEMAWERELD »
s-wj O
Q,-k co CQ
ca ca
nI 8_-:Hr° 0) Lu Lu co
fi CQ
Tg-s a
-CtbO
i-t ni
ca -p ca ca
i.l 4-> C0 4-> e ca ce • i—»
SI -u
S-s Ts g
g.S g SJ
uV ID T3
CN i CT\ iD
co 0)
"2 13
213
eu -Q
Cu BO
CU T3
1 4-4
Daniels wordt tot
« CINEMAWERELD »
EEN GROOTE TREURSPEELSTER
CLARA KIMBALL YOUNG
Clara Kimball Young is op September 1890 te Chicago (U.S.A.) geboren en betrad voor de eerste maal de planken op driejarigen ouderdom, onder de leiding van haar vader Edward M. Kimball, die rond dit tijdstip, met zijne vrouw, Miss Pauline Madern, deel uitmaakte van het rondreizend too-neelgezelschap Holden.
Eeinge jaren later vertrouwden Clara s ouders hunne dochter aan dezes tante, die te Benton Harbor, een klein stadje in den Staat Michigan woonde, toe. Kort daarop gaat zij hare opvoeding in het St-Xaverius College, te Chicago, volledi-gen.
Hare studies geëindigd zijnde, werd Clara, inmiddels een mooi jong meisje geworden, door haar oom, die een kleine schouwburg te Goldfield (Nevada) bestuurde, aangeworven om er « jonge meisjes »-rollen te vertolken.
Na in menige stukken, waaronder zelfs
CLARA KIMBALL YOUNG
Amidst ail the tumult and shouting, this beautiful screen star moves serenely on, with a larger following than ever.
PROFIEL
CLARA KIMBALL
YOUNG
After finishing a drama of high society, this beautiful star will appear before the camera in a tale ‘ of old Madrid.
IN STADSKLEEDIJ
een paar belangrijke, in de schouwburgen van Tonapah en van Seattle (Washington) opgetreden te zijn, besloot Miss Clara hare kans te New-York te gaan beproeven.
Zekeren morgend, het was in 1899,' landde de jonge tooneelspeelster in de groote Metropool aan, er niemand kennende, en niet wetend waarheen, met als eenige aanbeveling slechts haar talent en schoonheid.
De eerste dagen waren natuurlijk zeer moeilijk en ontmoedigend, maar hoe groot was hare vreugde niet toen zij een rol in (( The Skylark », eene operette van Rida Johnson mocht vertolken. Daarna maakt zij wederom deel uit van een rondreizend tooneelgezelschap, dat in de groote steden vertooningen gaf. Bizonderlijk te Philadelphia, Saint-Louis en Boston werd zij fel opgemerkt.
Het volgend seizoen werd zij door Percy Winter, bestuurder der « Orpheum Players » van Philadelphia, aangeworven voor de somme van 20 dollar per week; haar spel was zóó volmaakt dat de film-
* CINEMAWERELD »
regisseur, J. Stuart Blackton, der Vita-graph Cy, haar 25 dollar aanbood, indien zij het tooneel voor het witte doek vaarwel wilde zeggen.
Zooals men het wel kan veronderstellen ging zij met groote vreugde op dit voorstel in en eenige dagen later vertolkte zij de rol van Anna Boleyn in een geschiedkundige film getrokken uit het private leven van Hendrik VIII, koning van Engeland; daarna was het « My Official Wife » cn « Forbidden Woman » met Maurice Costello, die destijds eene beroemde star des Vitagraph was.
Daarna draaide zij voor de World Cy menige banden om nadien hare eigen maatschappij te stichten. De bureelen waren gevestigd in het Aeolian Building te New-York, terwijl de filmen in de Tannhauser Studios dierzelfde stad gedraaid werden.
Dààr was het dat zij hare eerste hier bekende filmen draaide.
Sinds eenige maanden heeft Clara Kimball Young New-Rochelle voor Los Angeles verlaten. Daar zij hier in betere voorwaarden dan voor eigen rekening kon draaien, ontbond zij hare eigen maatschappij en sloot in Califomië eene verbintenis met de Harry Garson Productions af. Hare banden worden nu echter door de zorgen der Metro Pictures Cy de wereld ingezonden.
Haar eerste film voor de nieuwe kom-binatie was « Straight from Paris »; deze werd nog door de zorgen der « Equity Pictures Corpor. » uitgegeven.
In Amerika neemt Clara Kimball Young een immer belangrijker wordende plaats in tusschen de graaggeziene filmdiva’s. En hare sekretarisse weet er iets van mede te vertellen: in eene enkele maand verzond zij 952 photo’s in antwoord op de brieven der bewonderaars en bewonderaarsters.
Toen het Belgisch koningspaar in Amerika op omreis was landden zij natuurlijk insgelijks in het filmparadijs, Los Angeles, aan. Aldaar bezochten zij o. a. de Garson Studios. Clara Kimball Young was er juist een band aan t draaien en de Koning vroeg den bestuurder er hem eene kopij van te doen geworden.
In een harer laatste banden, waarin eenige honderden Indianen gebezigd worden, was Clara Kimball Young door de ontwikkeling waarvan een jongetje.
CLARA KIMBALL YOUNG
Greater and greater grows the screen following of this beautiful actress, whose vogue is no passing fancy.
FACE
van den Sobodastam getuigde, zóó getroffen, dat zij er zich terstond het lot van aantrok.
« Penasca » — zoo heette de boy — was een en al opgetogen, en weinige dagen later mocht hij zijne opvoeding 'in eene militaire school gaan volmaken. Wanneer man aan die lieve star de volgende vraag stelt: <( What are your hobbies? » (Hoe brengt u het liefst uw tijd door?), zal zij antwoorden: « Ik houd dol graag van dieren, en wanneer het studio mij niet weerhoudt, breng ik gan-scher dagen met mijne honden, paarden, vogels en... papegaaien door! Ik vind ze oprechter dan de mannen, en in mijne jeugd hebben zij mij geholpen menige moeilijkheid te boven komen. »
Clara Kimball Young, die in Amerika den naam draagt van « Sarah Bernhardt van het Witte Doek », weegt 65 kgr., meet 1 m. 68. Hare haren zijn zwart alsmede hare oogen, en de brieven haar toegezonden kunnen geadresserd worden aan: Harry Garson Studio?,
1845, Glendale Boulevard,
Los Angeles (California) U. S. A.
Nemo.
Het Masker van Venus
Scenario van ...V. E. Bravita
Hippolita Duodo . Linda Pini
Hippolyta Duodo is de laatste afstammelinge eener patriciërsfamilie. Langen tijd was zij trotsch over hare schoonheid geweest, en nu, op den drempel van het verval voelt zij dat al hare bekoorlijkheid, die al wat in de aristocratie naam had aan hare voeten gebonden hield, in het niet ging verzwinden.
lottigen invloed dier vrouw zal komen, invloed die voor al hare aanbidders ten laatste fataal werd.
Maar het is niet de kunstenaar die zij in Furio liefheeft, alléén de jeugd van den jongen dichter.
En Marco begrijpt dit plotseling: hijf ~) beeft voor Furio, hij beeft voor Lauretta.
Onmachtig zich in haar lot te schikken, is zij smoorlijk op een jong dichter, zekere Furio Argenti, verliefde geworden. Maar de jonge schrijver bemint eene arme doch mooie wees, Lauretta Quadrio, nicht en pleegdochter van den grooten beeldhouwer Marco Quadrio. Met eene innige zelfvoldoening heeft de oude Marco de liefde in het hart dier beide jonge lieden zien ontluiken.
Maar hoe Furio aan den noodlottigen invloed der verleidster onttrekken?
Marco zelf zal het beproeven, zonder te voorzien dat ook hij onder den noodc CINEMA WERELD »
De eene kan onder hare verleiding bezwijken, de andere kan hare bloeddorstige wraak oploopen.
Besloten alles te wagen, spant hij haar een strik waarin alléén de vrouwen zich zullen verwarren.
Op zijn aandringen begeeft zij zich naar een Schoonheids Gesticht ten einde er haar gelaat door zekere kunstmiddelen te laten bewerken.
Zij zal in de toekomst slechts het gelaat van Venus vertoonen, maar het zal slechts een porceleinen masker zijn, waarop Furio’s lippen zich bij den eersten kus zullen verstijven.
Maar eene diepe droefheid wordt in het hart van den dichter geboren, wanneer hij door Marco het droevige geheim van den vervallen afgod verneemt, en in eene plotselinge omwending zijner ziel, keert hij terug naar Lauretta, wier oneindig innigere liefde hij scheen vergeten te hebben.
De strijd tegen het onvermijdelijke opgevende, begrijpt Hippolyta dat niemand ter wereld de tijd kan overwinnen. Levensmoe en ontgoocheld, zoekt zij in de diepe waters van het meer de stilte en de eeuwige rust...
A A A FILM HAA
Van Goitsenhoven
Oude Kleerkoopersstraat, 17
BRUSSEL
De Roman eener Straatdeerne
Lore .... Maria Zelenka
De oude Nöttens leeft met zijne vrouw en zijne dochter Lore op een armzalige zolder en alle drie doen hun uiterste best om de eindjes aan een te knoopen voor het dagelijks bestaan. De vader
Walton haar wil verlaten. Zij ontvlucht haar huis zonder spoor na te laten.
Een jaar later is zij in Londen waar zij veel bijval inoogst. Zij ontvangt eene aanbieding om in Amsterdam, hare geboortestad, te komen spelen. Eerst twijfelt zij, ten laatste neemt zij aan.
De eerste dag der vertooning wordt zij door Wal ton herkend. Hij bemint haar nog altijd doch hij
geeft het aan Walton hem zeggende dat Lore er zich wil van ontmaken. Walton heeft mistrouwen en verwittigd de politie. Deze komt en herkent de kerel die aangehouden wordt.
Lore verneemt intusschen al wat er voorgevallen is en hoort ook dat haar huwelijk met den Italiaan ongeldig is daar deze haar gehuwd heeft onder een valsche naam.
speelt de harinonika in een tingeltangel waar de dochter danst.
Zekeren dag komt zij in kennis met een rijk man, Harry Walton. Deze wil van haar eene groote kunstenaresse maken. Men komt haar zeggen dat
verneemt dat Lore gehuwd is met een Italiaan. Deze is een lid eener stroopersbende en wordt door de policie opgezocht. Hij wdl vluchten en wil Lore dwingen hem te vergezellen. Deze weigert. Om zich te wreken neemt de Italiaan het kind mede en
Zij huwt aldus met Walton zich aldus een nieuw leven van geluk scheppende.
Film De Lange, (19, Groenstraat, Brussel.
Wanda Hawley, lid der U. C.
Wanda Hawley is lid eener Amerikaansche Bui ger Vereeninging (Union Civique), doch die aldaar alléén voor doel heeft in geval van ontoereikendheid van personeel, de extra-tramway’s te bedienen. Hier ziet men haar aan de « Controll » staan, net alsof zij haar gansche leven niets anders dan
ALICE BRADY
Alice Brady denkt er aan te hertrouwen. Over ongeveer een jaar werd de echtscheiding tusschen haar en James Crane uitgesproken. Twee maanden later werd zij moeder van een zoontje, Donald. Alice Brady is de dochter van een bekend New-Yorker schouwburgbestuurder, en tevens scenarioschrijver.
Deze hier nog bitter weinig bekende doch in Amerika oeroemde filmartist is de zoon van een Spaansche Grande. Zijn ware naam is Ramon Sa-maniagos. Een geschil in den familiekring was de oorzaak dat hij naar Amerika uitweek en het lot was er hem gunstig: nu is hij er eene beroemdheid. Voor ’t oogenblik is hij aan de Metro verbonden, waarvoor hij « Scaramouche » draait.
MARIO AUSONIA
He is to portray, “Scaramouche," one of most promising characters upon the screen horizon.
Zie levensbeschrijving onder Trilbeelden.
RAMON NOVARRO
CINEMA WERELD »
REGINALD BARKER
Having burned up a forest in his last photoplay, this noted director » of great spectacle dramas devotes himself in his next picture to filming a buffalo stampede and an ice jam.
Deze filmergisseur houdt er de specialiteit op na groote spektakelbanden ineen te zetten. Nu is hij echter bezig aan een film, die tevens kluchtige en dramatische tooneelen zal omvatten en waaran het scenario eener gaansche. nieuwe strekking is.
Reginald Barker zal in de zomermaanden is verlof gaan. Hij komt naar Europa en zal denkelijk ook België bezoeken.
Deze lieve Paramountstar schijnt van fransche afkomst te zijn. Familiebanden hechten haar aan de afstammelingen van den onder Napoleon I bekenden maarschalk Ney. In hare vrije oogenblik-ken is zij danseres, en de danskursus welke zij te New-York houdt en bestuurt wordt door de aldaar vertoevende High Life druk bezocht.
CINEMANIEUWSJES
Eene akelige misrekening. — Er heeft bijna eene dubbele tragedie plaats gehad welke het leven kon gekost hebben yan twee zeer geliefkoosde filmsterren, namelijk Milton Sills en John Bowers, gedurende het opnemen van tooneelen voor «What a Wife Learned». Beiden moesten over een, voor de gelegenheid gebouwde dam klimmen; op een gegeven signaal liet men deze dam springen zoodat zij door het stroomende water verrast werden. Doch de ingenieurs hadden eene misrekening gemaakt voor wat betreft de hoeveelheid water welke op beide artis-ten neerstortte. Eene massa water van 40 voet hoog kwam met zulk geweld op hen neer dat zij met een vreeselijke slag in de
rivier geworpen werden; zelfs de beide operateurs op de oevers werden weggeslagen. Gelukkig kwam ieder er met den schrik van af.
Een romantisch minnaar. — George Walsh wint meer en meer veld op het witte doek als een romantische minnaaT. Hij was zoo heerlijk in zijne Spaansche kleeding in de film: « Serenada » dat de Goldwyn Co hem toegestaan heeft om met Mary Pickford te « draaien » in haar laatste voortbrengst « Rosita » genaamd welke ook in Spanje speelt.
Joseph Schildkrant welke in «De Wee-zen in den Storm» zoo meesterlijk de rol vertolkt van «Ridder de Vaudrey» zal nu optreden in een film met Mary Pickford. Haar nieuwe film zal «Rosita» heeten.
Hoe ik aan Cinema ben gaan doen door
CLAIRE WINDSOR
A CO Ul? W V IS PICTURE P-2-I COL
« Velen hebben lange jaren moeten zwoegen en dan nog wachten om toch maar ets in de cinema te kunnen worden; met mij is dit het geval niet en toch ben ik er niet verheugd om.
» Hoe graag had is insgelijks eerst na noesten arbeid de belooning willen in ontvangst nemen, maar het lot heeft er anders over beslist, en daar ik fatalist ben, kan ik niet anders dan mij in de uit-spraakt van het lot berusten.
» Ik ben over een vijf-en-twintigtal jaren geleden te Cawker City, in den Kansas, geboren en genoot er de eer als het mooiste meisje van het dorp aanzien te worden. In 1919 kwam ik over naar Californië en met mijne moeder bezocht ik eens een studio, niet om de inrichting zelve, maar om een oom die er bediende was.
» Ik zag « draaien » en de lust bekroop me, mij ook eens in de plaats dier vertolkers te bevinden.
» Stoutmoedig als ik was, sprak ik de eerste de beste aan, en dit was mijne gelukster. Die man in kwestie was de beroemde regisseur Allan Dwan. Naar hij mij later vertelde, was hij door mijn
naïef spel zoo zeer getroffen dat hij niet kon nalaten aan mijn verzoek te voldoen.
» Ik mocht dus ook « draaien »!
» Na verscheiden maanden als figurant gewerkt te hebben, moest er iemand gevonden die een aristokratisch opzicht had. Het scheen dat ik in dit geval verkeerde, en iedereen duidde er mij toe aan.
» Dit was de aanvang van mijn « stardom ».
» Ik ben er hoegenaamd niet trotsch op nu aanhoudend aanbiedingen van verschillende filmmaatschappijen te ontvangen. Ik ben bij Goldwyn tevreden, voor dewelke ik nu « Broken Chains » (Gebroken Ketens) kom te eindigen.
» Voor het overige, is mijn grootste genoegen ’s avonds met mijn echtgenoot en vierjarig zoontje voor het lustige haardvuur te zitten droomen. »
ONS PHOTOHOEKJE
Reina Guns ontving gratis de photo van Georges Carpentier, 20x30, na 16 dagen; van Fernand Hermann, na 11 dagen; van Blanche Montel, na Yl dagen; van William S. Hart, 20x23, na 7 weken.
R. Antwerp F.C. ontving gratis de photo van Luciano Albertini na 6 dagen; van Georges Carpentier (groot formaat) na 3 weken.
Eddie Polo ontving gratis de photo van William Farnum en van William S. Hart na 2 maanden.
Pensylvanië ontving gratis de photo van Charley Chaplin na 46 dagen.
Onagra ontving ratis de photo van Lady Diana Manners na 4 weken.
Pol en Mit ontvingen gratis de photo van Raquel Meller en van Andrée Brabant.
Recht door zee ontving gratis de photo van William S. Hart na 39 dagen, 21.5x 16.3; van Flora Le Breton na 31 dagen, 13.5x8.5.
Zwartje ontving gratis de photo van William S. Hart na 6 weken; van Mary Pickford na 9 weken; van Thomas Mei-ghan na 5 weken; van Rudolph Valentino na 7 weken; van Constance en Norma Talmadge na 7 weken; van Maë Murray na 18 weken.
« CINEMAWBRELD »
Brievenbus —
R. Guus. — 1° Luciano Albertini, adres; Friedrichstrasse, 12, Berlin S'. W. 48.
2C Bij gelegenheid laten we de photo van Jack Mulhall als bijlage verschijnen.
3° Jacques Gretillat zendt zijne photo.
Zonnestraaltje. — 1° Van welke maatschappij was dien film?
2° Geduld hebben, en hen uw schrijven eens herinneren.
3° Die band is hier kort na den wapenstilstand in den Cinema Majestic vertoond geworden.
R. Antwerp F. C. — 1° Baby Peggy is 4 jaar oud; adres: Universal Studios, Universal City (Cal i U. S. A.; is een meisje hoor!
2° Ginette Maddie, adres: 41, rue Dauviemont, Paris.
3° Lya de Ptti zendt hare photo; adres; Tauent-zienstrasse, 14, Berlin W. 50.
Avonstond. — Buck Jones is geboren te Vin cennes (Ind. U. S. A.) in 1889; zendt zijne photo, adres: 1954, Crasena Drive, Los Angeles (Cal. ) U. S. A.
Suzie. — 1° La couleur naturelle des cheveux de Gina Kelly est noire. (De natuurlijke kleur dei huren van Gina Relly is zwart.)
2’ Dans « l’Empereur des Pauvres » elle portait une perruque blonde. (In « De Keizer der Armen » droeg zij eene blonde pruik.)
Star. — 1° Een studio is geen duivenhok, en ieder buitenstaander, die er door zijn bezigheid niet geroepen is, wordt er streng geweigerd.
2° Een « buitenreeks-film » is een band die buiten het gewone peil der voortbrengst eener maatschappij treedt: b.v. een film die groote onkosten vergde.
3” Jack Holt is rond de 35 jaar oud, gehuwd en heeft 3 kinderen; adres: Lasky Studios, 5284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U. S. A.
N.-B. — Ons kompliment voor uwe symbolische teekening, hoor! en geparfumeerd!
Eddie Polo. — 1° Die artist was Jack Gilbert,
2J Die rol werd vertolkt door Darell Foss.
3" Best is hem uw schrijven nog eens herinneren.
Pensylvanië. — Laat u patriotisme met «vervoering » door een mooie filmtooneel niet verwarren.
2° Daar Jack Pickford reeds sedert eenigen tijd hertrouwd is, zal hij u meer dan waarschijnlijk de photo zijne overledene eerste vrouw, Olive Thomas, niet zenden.
Onagra. — 1» De derde en huidige echtgenoot van Maë Murray is Robert Z. Leonard, die hare filmen bestuurt.
2° Norma Talmadge, adres: 318 East 48th street New-York City (U. S. A.).
Sphinx van Giseh.— 1» Alla Nazimova is de ware naam dezer artiste; is van Russische nationaliteit.
2° Alice Terry adres: Metro Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U. S. A.
3° Rudolf Valentino, adres: 6776, Wedgewood Place, Whitley Heights, Hollywood (Cal.) U. S. A.
Schoolgirl. — 1. Emile Drain, adres: à la Comédie Française, Paris.
2° De rol van Josephine in « l’Aiglonne » werd vertolkt door Celia Clairney.
3J Die artisten zijn geene « Stars » en zenden hunne photo.
Pol en Mit. — Met genoegen vernemen we dat het album u bevalt; het overige spijt ons geweldig hoor, maar, eilaas, zoovelen houden er tegen de cinema nog vooroordeelen op na, en uw geval is geen alleenstaander!
Wally. — 1° In een onzer volgende nummers zult u een artikel over het « scenario » vinden.
2' Doorgaans niet, daar de meeste bekende letterkundige werken reeds op het scherm zijn gebracht geworden.
3" Moeilijk om zeggen: het origineele scenario kan b. v. 100 blz. bedragen en na overlezen en bewmrking door den inceneerder blijven er dikwijls nog maar, een 20-tal blz. over.
Hoopstertje. 1° Beroepsfilmartisten tellen we in België nog niet; wèl operettenvertolkers, en;dip bij gelegenheid een band draaiden.
2° Dit is het ideaal, maar hoevelen bezeitten het?
3° Rudolf Valentino’s ware naam is Rudolph, Gu-glielmi, geboren op 6 Mei 1895 te Castellaneta (Italië), gehuwd met Nastacha Rambova, wieus ware naam Winifred Hudnut is; zij is de dochter van een bekend Newr-Yorker reukwerkfabrikant.
M. Tailler. — Wilskracht hebben is, in dergelijke gevallen vaak het eenige geneesmiddel, m’n Deste,
Recht door Zee. — 1° Al de vernoemde artisten zenden de hun gevraagde photo.
2° Tot hiertoe zijn er die nog niet.
I. en A. Mullekens. — 1» Het ware is er niet van gekend; ons inziens is dat hunne karakters niet overeenkw-amen.
3° « Cinemawereld », het officieele programma der cinema’s, is in de dagbladwinkels niet te koop.
2- Niet vergeten dat Amerikaasnche kinderen vroeger ontwikkeld zijn dan die ten onzent.
3- Kortelings verschijnt de volledige oplossing.
Sapho. — 1° U kunt zelf die photo aan Gladys
Cooper vragen, adres: c/o 6015, Hollywood Roul-vard, Hollywood (Cal.) U. S. A.
2° Zie antwoord n° 3 aan J. A. Mollekens.
N. -B. — Hqpen dat u nu ganseh genezen zijt!
Zwartje. — Zonderling hoe we toch iedereen afluisteren, niet Het projekt is ter studie doch kun nen niet met zekerheid zeggen wanneer het zal uitgewerkt worden.
Femina. — 1° Francis X. Bushman, a'dres: c/o 6015,Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A
2’- Beverley Bayne, zelfde adres als voorgaande; is haar echtgenoot.
3° Milton Sills, adres: 1320, Crescent Height* Boulvard, Hollywood (Cal. ) U. S. A.
N.-B. — Zenden alle drie hunne photo.
Lucie. — 1° Mary Miles Minter, adres: 701, New Hampshire Boulvard, Los Angeles (Cal.) U. S..A.
2’ Dorothy Philips, adres: 7510, Laurel Avenue, Hollywood (Cal.) U. S. A.
3° Mile Madys, . adres: 47, rue Saint-Vincent, Paris.
Boscliroosje. — 1" Crane Wilbur, adres: Vita-graph Studio, East 15th street and locust avenue, Brooklyn New-York (U. S. A.).
Margot. — 1» Jean Bradin, essayez une fois, asresse: c/o 3, rue Rocroy Paris. (Tracht eens..,)
2° La biographie de Gabriel de Gravonne paraîtra certainement. (De levensbeschrijving van G. d. G. zal zeker verschijnen. )
3- Gaston Glass, l’interprète de « Humoresque », est de nationalité française; né en 1896; adresse: FV>rmosa Apparteemnts, Los Angeles (Cal.) U.S.A. (G G., de vertolker van « H .. », is van fransche nationaliteit; geboren in 1896.)
N.-B. — Le fait que « Le Cheik » ne vous a pas plu entièrement, provient de ce que les Américains n’ont pas le même sens des scènes du désert que nous autres. (Het feit dat « De Cheik » u niet geheel voldaan heeft, komt hierdoor dat de Amerikanen over de woestijntooneelen hetzelfde-begrip niet hebben als wij.) NEMO.
N.-B. . . Vragen ons toegekomen na Zondag wórden in ons volgend nummer beantwoord.
14
« CINEMA WERELD
Ja, men zegt... och God, men zegt dikwijls zooveel maar toch, rechtuit gesproken, het spijt ons grootelijks wat men zegt aangaande Viola Dana, die lieve kleine Viola Dana wiens goede naam op zonderlinge wijze in opspraak gekomen is en dewelke veel moeite zal hebben om deze weder in orde te brengen.
VIOLA DANA
Ziehier dus van wat er sprake is: Over eenigen tijd was Viola in betrekking gekomen met zekeren Steward, uit Kansas City, die er eene zekere faam verworven had betrekkelijk zijne kunst om op den jachthoorn te blazen. Had die kunst eenigen invloed op de lieftallige Viola? Heeft het blazen op dien jachthoorn op haar zulk effekt gemaakt dat de trillingen van dit hoorngeschal een zeker gevoel bij haar losgemaakt heb Den en dat die aanlokkelijke en meeslijpende muziek in haar verlichten geest die joelige en ridderlijke jachtgenoegens van verloopen tijden in herinnering brachten, dit is zeker dat de vriendschapsbetrekkingen met Dick Steward zoodanig nauw werden toegesnoerd dat er door haar vele innige brieven naar hem geschreven werden en dat men haar dikwijls ontmoette op stille plaatsen, in gezelschap van den befaaipden hoornblazer.
Dit alles zou stil verloopen zijn, ingeval deze zonderlinge muzikant het stilzwijgen bewaard hadde. Doch neen, niet genoeg dat, hij onze Viola in stilte bekoord had, pochtte deze kerel in clubs en drinkhuizen er fel op dat hij het hart der «little star », Viola Dana, veroverd had en dat zij smoordronken op hem verliefd was. Aldus kwam alles aan de ooren van vrouw Steward, en deze werd alzoo van de betrekkingen en de briefwisseling van haar man met de befaamde star op de hoogte gebracht.
Vrouw Steward heeft dus een klacht ingediend en beschuldigt Viola dat zij haar heur echtgenoot ontvreemd heeft.
Viola antwoord, ter verrechtvaardiging, dat de betrekkingen zich maar bepaalden tot wandelingen in dèn buiten, tot vriendschappelijke samenkomsten .met kriticeeren van de kunst der muziek en... voorwat het schrijven der brieven in kwestie ne-treft dit maar loutere uitboezemingen waren, meer illusies 'dan werkelijke daden, en vooral dat zij nooit wist dat Dick Steward gehuwd was, waarover deze nooit een woord gerept had.
In alle geval, ons insziens staat de lieve kleine Viola voor een bizonder erg geval, daar de Ameri-kaansche wet niet lacht met afwijkingen van dezen aard, in verband met de huwelijkstrouw.
Ons dunkens geven wij aan Viola Dana den stillen raad, wanneer zij irj het vervolg nijging zou gevoelen om met een heer een wandeling naar buiten te gaan doen of vriendschappelijke samenkomsten met hem te willen hebben, dat zij zeer voorzichtig zou handelen eerst inlichtingen te nemen betreffende hare nieuwe vrienden en zich vooreerst te verzekeren of deze gehuwd zijn of niet.
De goede naam van eene lieftallige « Star » voor w e ieder een sympathiek gevoel over heeft, hangt er van af.
CINEM ANIEU W S JES
Naar wij vernemen is de film « De Dame van Monsoreau », van het huis Aubert, en waarvan wij in ons blad reeds het scenario opnamen, door de Centrale Commissie goedgekeurd en komt kortelings in een der voornaamste cinemas van Antwerpen.
Wij wenschen hier aan toe te voegen dat deze film zoowel door de binnen» als buitenlandscbe pers zeer gunstig onthaald is.
Armand Tallier, de beroemde vertolker van den Jocelyn-rol in de film van dien naam, en die, wegens de crisis in de fransche filmnijverheid, reeds bijna zes maanden zonder werk was, heeft eene verbintenis afgesloten met de Ameri-kaansche Paramount. Hij is reeds verleden week vertrokken om er aldaar aan de zijde van Charles de Rochefort, insgelijks een Fransch uitgewekene, te gaan draaien...
Een groot artist gestorven. — Nanouk is dood! Dit nieuws is ons toegekomen door Robert J. Flaherty, de voortbrenger van «Nanouk de Eskimo». Flaherty kreeg het nieuws van een pelsenhandelaar uit de Hudson Baai. Nanouk was bij deze als gids in de wilde ijswoestijn van Noord Labrador. Degenen welke Nanook op het doek gezien hebben zullen opgemerkt hebben welk fijn jager en welk geboren artist hij was.
Goldwyn Pictures Corporation heeft eene premie uitgeloofd van 1000 pond sterling aan diegene welke een middel kan vinden om de oogen der artisten te vrijwaren van het straffe licht der projecteurs want steeds worden onze filmhelden er door getroffen, ieder om beurt. Nu zijn door dit zelfde licht weer in behandeling Barbara La Marr, Mae Bush en George Walsh.
« CINEMAWERELD »
Onze Cïné-Römans
Levensbeschrijving = van Pola Negri
door Ed. Neorg.
(3e Vervolg)
Mijn eerste optreden was bijna een triomf. Na de vertooning werd ik door mijne kollegas overstelpt met kussen en in mijne loge werd ik gekomplimen-teerd door ieder welke aan de schouwburg verbonden was, te beginnen met den bestuurder en te eindigen met den portier. Maar wat mij het gelukkigste maakte was de omhelzing mijner moeder.
« Mijne kleine Pola is nu eene actrice geworden! » riep zij na mij herhaalde malen gezoend te hebben. « Ik hen trofsch op u, kind! »
En ik herinner mij haar gezegd te hebben da- wij nu niet meer bezorgd moesten zijn voor de toekomst want dat ik nu in ons beider onderhoud kon voorzien.
Dien nacht kon ik niet slapen, zoo speelde het debuut mij in het hoofd. Ons appartement in de Senatorska Uliza .was gevuld met prachtige bloemen ons door vrienden gezonden en maakten van onze woning een paradijs.
De herinnering komt mij te binnen dat ik voor mijn bed neerknielde en God dankte voor Zijne goedheid. Mijne moeder, in mijne kamér iets hoo-rende bewegen, kwam zien en mijne gevoelens begrijpende sloot zij mij in hare armen en, zoo beiden om strengelend, weenden wij van gelukzaligheid. De morgen brak aan wanneer ik in slaap viel; toen ik ontwaakte was het reeds middag.
Nooit zal ik mijn eerste dejeuner na mijn de-butt vergeten.Moeder bracht de koffie aan mijn bed tegelijk met de dagbladen welke mijn eerste optreden bespraken; allen roemden mijn spel en waren vol lof over mijn talent. Moeder las de artikels, niet eens, maar twee en driemaal en daarna overlas ik ' ze zelf nog eens. Ik was zoo blij dat ik nit mijn bed sprong en de kamer rond danste. Dien namiddag kwamen vrienden en verwanten mij feliciteeren, nu dat ik plots beroemd geworden was als actrice.
Alvorens verder te gaan moet ik u het een en ander vertellen aangaande het appartement dat mijne moeder en ik bewoonden, gedurende mijn engagement aan het Kleine’s Theater. Het was op het 7e verdiep van eene der oudste gebouwen in de Senatorska Uliza en daar er geene lift was kon men bijna zeker zijn dat, indien er een bezoeker kwam om u zoo hoog te komen komplimenteeren, het wel degelijk gemeend was.
Wij hadden vier kamers, zeer netjes gemeubeld en steeds versierd met bloemen. Zelfs wanneer ik geld bestemd had voor kleedsel dan kocht ik er bloemen voor, want ik wilde, na mijne dagtaak in het donkere theater, schoonheid om mij heen. Later in Warschau heb ik grootere appartementen bewoond maar in geen enkel was ik gelukkiger dan in het eerste.
Warschau is eene groote stad, met één millioen inwoners, maar zelden is het dat een tooneelstuk meer dan 3 weken affiche houdt.Daarom onmiddellijk, na de eerste vertooning van Hannele» begonnen wij aan «Slubie Panienskie» drama door Alexander Fredro, eene der grootste Poolsche schrijvers. Gezien mijn schitterende bijval in « Hannele » werd mij de hoofdrol « Anela » toevertrouwd.
Mijn tweede verschijning was even triomfante’.'ik als de eerste. Maar nog meer,- het succes was zoo enorm dat de bestuurder van het Keizerlijk Theater, het grootste van Warschau, mij eene verbintenis voor één jaar aanbood met een veel grooter salaris dan ik nu had. Onnoodig te zeggen dat ik dit aanbod aannam want op te treden in het Keizerlijk Theater was mijn grootste verlangen.
Ik las in het Poolsch Oscar Wilde en deze zegt-: « In het leven zijn er twee treurspelen: Niet te krijgen wat ge wenscht en het toch te krijgen. » Zeker was mijne .tragedie het tweede geval. Niet dat ik alles had wat ik verlangde maar tot zoover in mijne artistieke loopbaan is mij alles meegevallen.
Het jaar aan het Kleine’s Theater heb ik hard moeten werken. Des morgends om 10 nur moest ik reeds op de repetitie zijn en er werd eiken avond gespeeld, de Zondag inbegrepen. Daar ik veel gelezen had begreep ik zeer vlug de uit te beelden karakters en daar ik al mijn tijd aan de studie besteedde kreeg ik maar eerst een liefdesgeval lang reeds nadat ik aan het Keizerlijk Theater was. Ik had weinig gelegenheid om met jonge mannen om te gaan. Aan liefde dacht ik nooit. Mijne zinnen stonden alleen op mijne loopbaan. Ik leefde in den schouwburg zelfs wanneer ik tehuis was daar ik steeds nieuwe rollen aan te leeren had; had ik een weinig tijd over dan was het om met mijne kleermaakster te overleggen hoe mijne kostumen te maken.
De maanden gingen vlug voorbij tot dat in het midden van den Zomer Warschau de eerste geruchten opving van den oorlog. De mobilisatie bracht groote opschudding en de eerste dagen van Augustus werden besteed aan manifestaties. Bij de oorlogsverklaring werden alle schouwburgen gesloten en het Kleine’s Theater veranderde in gasthuis.
Ik bood mij aan als ziekenverpleegster en onmiddellijk werd ik als zoodanig geoefend. Gelukkig dat eenige weken later de schouwburgen terug open gingen en ik terug op de planken kon, want om werk te doen in een militair hospitaal daarvoor was ik niet sterk genoeg en voorzeker zou ik er onder bezweken zijn. Nochtans bood ik mijne diensten aan het Roode Kruis, waardoor ik bestemd werd om brieven te schrijven voor de gewonden; elke dag besteedde ik aldus verschillende uren om berichten te zenden aan de familieleden der gekwetste soldaten. Die dagen waren voor mij eene veropenbaring en danste mij steeds voor oogen het woord: Plicht! Als Poolsche patriote beschouwde ik den oorlog met gemengd gevoel: y oor de Russen waren wij niet en zooals al mijne medebroeders dacht ik aan een vrij Polen. Deze hoop spiegelden wij allen ons voor den geest in die beroerde dagen van 1914.
De eerste berichten waren groote Russische overwinningen; zij waren Oost-Pruisen binnen gevallen en de kreet « Naar Berlijn! » werd overal gehoord. Doch na de Duitsche victories te Tannenberg en de Masuria-Meeren kwam de waarheid aan het licht en als de oorlog veranderde in het stadium van op- en aftrekken verkreeg Warschau zijn gewoon leven terug.
Gedurende de twaalf maanden kontrakt, in het Keizerlijk Theater was ik van een kind van 16 jaar veranderd in eene vrouw van 17,
16
CINEMAWERELD »
Als ik terug zie naar toen en mij voor den geest spiegel hoe weinig ik wist van de buitenwereld dan begrijp ik niet hoe ik den moed had te volharden. Doch de jeugd is moedig en dat is de grootste charme.
Na mijne triomfen met de genoemde tooneel-stukken boekte ik een ander succes in: « oumurun » van Richard Ordynski, welke later tooneeldirekteur werd in het Metropolitan Opera te New-York; hij kwam van het Deutsches Theater uit Berlijn om mij deze rol in te studeeren. Voor deze leider zal ik steeds eene groote vereering bewaren, niet alleen dat hij en landgenoot en groot patriot is maar ook om zijne artistieke gaven.
Niettegenstaande dat Rusland en Duitschland in oorlog waren werd er nu een stuk in studie genomen van de Duitsche schrijver Hermann Suder-mann: « Sodom’s Ende ». Sudermann was eene van mijne geliefkoosde tooneelschrijvers en menigmaal had ik van hem een ander werk gelezen: « De Zang der Zangen».
Nogmaals een glorieavond met « Sodom’s Ende». De volgende morgend ontwaakte ik als de beste Poolscho tooneelspeelster, daar alle bladen mij zoo noemden.
Over het Keizerlijk Theater zal ik kort zijn; alleen nog moet ik zeggen dat wij een groot repertorium hadden en er veel gerepeteerd werd.
Het was gedurende mijn tweede jaar aan het Keizerlijk Theater dat ik voor de eerste maal ernstig verliefd werd.
Een jonge Poolsche kunstschilder, welke veel beloofde voor de toekomst, kwam bij me met het verzoek mijn portret te mogen schilderen. Op het eerste zicht boezemde hij mij veel belang in. Lang voor dat het portret geëindigd was waren wij verloofd en plots gedurende onze plannen voor het huwelijk, werd hij ziek. Ik staakte mijn werk aan den schouwburg om hem op te passen, helaas zijn toestand verergde en op zekeren kouden Decemberdag stierf hij in mijne armen. Zijn dood was een vreeselijken slag voor mij; hij was de eerste man welke ik vurig beminde; buiten mijn moeder was hij ook de eenige w'elke ik lief had. Het duurde wel eenige dagen alvorens ik die ramp te boven kwam. Ik dacht onophoudend aan onze gelukkige dagen en onze plannen voor de toekomst.
Eindelijk kwam ik tot de overtuiging dat ik mij ziek ging maken en ik zette mij aan het werk met meer energie dan vroeger. Nooit, dacht ik, zou ik nog een ander man kunnen beminnen, want ik had mijn verloofde zoo hartelijk lief gehad.
Doch God wikt en de Mensch beschikt. Tijd verzacht het grootste verdriet en laat enkel schoone en teedere herinneringen na. Die liefde schijnt me nu meer een droom dan ze wrerkelijk was.
-— Pola Negri, zegde ik bij mij zelve, uw leven ligt in uw werk, gij hebt geen tijd om verdriet te hebben.
Ik keerde aldus terug naar de schouwburg met grooter verlangen naar mijne tooneelloopbaan. En in mijn werk vond ik heil voor mijne genezing.
Ik wenschte de naam te kennen van de film welke de oorzaak was dat ik mij aangetrokken gevoelde tot de kinema. Want deze en de onbekende vertolkers ervan ben ik zeer dankbaar. Ik was nog steeds een leerlingen in « Gravin Platen’s School » te Warschau, ik was nauwelijks 15 jaar oud, wanneer ik deze film nag en hoopte eens eene filmster te worden.
In werkelijkheid, wanneer ik deze op het witte doek zag afrollen, een cowboy- en Indianengeschiedenis, werd mijt, geest geprikkeld maar het tooneèl behield bij mij toch de bovenhand. Doch het moét herinnerd worden dat tien jaar geleden de cinema
in Polen om zoo te zeggen niet bestond. De eenige filmen die in Warschau vertoond werden waren armzalige Scandinavische en Duitsche voortbrengsels en, per toeval, deze Amerikaansche film met zijne Indianengevechten.
Ik zal nooit vergeten welke indruk deze band op mij maakte. Ik dacht de cowboy de flinkste man van de wereld en de blonde heldin, welke door hem gered werd, de heerlijkste vrouw welke ik ooit gezien had. Het avontuurlijke van de geschiedenis maakte grooten indruk op mij en ik had het verlangen om eenmaal Amerika te doorkruisen.
Wanneer het mij mogelijk was bezocht ik cinemas en thaters maar de theaters verkoos ik boven de eerste en wat meer, de tijd welke ik doorbracht op de Balletschool te Petrograd, belette mij van meer filmen te zien en gedurende mijne studies op cl- Philharmonie dacht ik er niet meer aan.
Het was enkel nadat ik reeds 7 maanden aan het Keizerlijk Theater was dat ik opnieuw belang stelde in de kinema. Ik had twee belangrijke pan-tominerollen gespeeld, eene in « Sumurun » et de titelrol in « De Stomme van Portici »; vele vrienden maakten mij wijs dat ik zeer goed zou prestoeren op het witte scherm. Veel aandacht gaf ik daar niet aan daar ik niet kon begrijpen dat de kinema groote vlucht zou nemen en inderdaad, tegen mijn wil, bezocht ik de twee groote kinemazalen welke een Itàliaansche en Fransche film vertoonden; deze beteekenden niet veel maar mijne belangstelling voor deze kunst werd echter grooter. Nog meer, ik wilde zelf een film vervaardigen om te laten zien hoe dit gedaan moest w’orden.
Dit was gedurende de Zomer Van 1915, de oorlog was volop aan gang, ik maakte plannen om een scenario te schrijven en het uit te werken; ik dacht er niet aan dat het wel van een leien dakje zou loopen. Wanneer ik nu dit alles overdenk dan begrijp ik niet hoe ik toen zulken durf had.
Eerst en vooral, in gansch Polen was er geen studio. Er was geen enkel persoon welke ooit een film gemaakt had of maar iets begreep van dezes techniek; en het schoonste van al, ik had geen geld om zulk avontuur te wagen. Toch deden al deze moeilijkheden mij niet terug deinzen. In mijn vrijen tijd schreef ik mijn eigen scenario, een too-neelspel in 5 deelen, genaamd: « Liefde en Hartstocht »; een jong meisje welke hare woning verliet om aan het tooneel te gaan en later eene danseres te worden. De jongeling welke zij vroeger beminde ziet zij in later jaren terug aan het theater, beminnen elkaar opnieuw en huwen; enfin eene ruwe geschiedenis.
Wanneer het scenario geëindigd was huurde ik van een vriendin, een fotograaf, zijn werkhuis en begon de film te « draaien ». Ik vertolkte de hoofdrol. De genoemde fotograaf had een gelegenheids-apparaat om te filmen. Nooit had hij zelf aan zoo iets gedaan maar nu nam hij de gelegenheid te baat om het te leeren. Daar wij geene kunstlichten bezaten moesten wij uitsluitend gebruik maken vàn het daglicht en als acteurs hielpen ons sommige colleges van het theater enkel en alleen uit nieuwsgierigheid.
Niettegenstaande vele moeielijkheden en tegenslagen was « Liefde en Hartstocht » toch gefilmd in minder dan eene maand. En in minder tijd was alles gereed om hem te vertoonen in het publiek, want ik had hem uitgegeven en tot zelfs ook alle titels er voor geschreven.
(Wordt voortgezet).
Als ge het woord
aan de deur van een Kinema ziet staan
treedt dan binnen en ge zijt zeker een aangenaam oogenblik door te brengen
Abonneert u op TOONEELWERELD.f
Het beste en meest gelezen weekblad van
BelgIS.
Prijs per jaargang: 30 frank.
oleil-Lm&t
volgt de uitgave eener reeks ’’Groote filmen”, binnen kort
Neal H ART
jfde lieveling van het Amerikaansch publiek
