Programma van 1 tot 5 juli 1923



Brochure

Bron: FelixArchief nr. 1968#443

Deze tekst werd automatisch gegenereerd op basis van gescande pagina’s met OCR-software. Door de diverse historische lettertypes gebeurde dat niet altijd foutloos.

Toon alleen de facsimile’s van dit programma


Be­heer

Korte Gast­huis­straat, 16, A1MT­WEE­PEM

LON CHA­NEY

DE MAN MET DE HON­DERD GE­ZICH­TEN


De [Contrôleur der Slaap­wa­gens

Naar het vau­de­vil­le van Alexan­der JSIS­SON .- .

vilm­re­gie van Mario Al­mi­ran­te

Rol­ver­deel­ing

Ge­or­ges Go­de­froid Ores­te Bi­lan­cia Frine Montpépin .. Léonie Lapor­te Al­fred Go­de­froid .... Al­ber­to Collo

« Huw nooit eene we­du­we ». Ik wilde dat hij die op het punt stond eene we­du­we te huwen, door de wet ge­straft werd », zoo sprak een dich­ter.

Clo­do­mi­re... ja, dat was hij die door zijn af­ster­ven, van zijne jonge echt­ge­noo-te eene we­du­we maak­te. De jonge vrouw be­treurt haar echt­ge­noot niet zoo erg, en in het bin­nen­ste van haar hart wordt zij wel ge­waar dat... zij niet veel ver­lo­ren heeft.

De eeni­ge on­troost­ba­ren zijn: Clo­do-mi­re’s schoon­va­der, Arist­i­des Montpépin en zijne schoon­moe­der, Frine. En de rede vol­staat om te ver­kla­ren: Clo­do­mi­re was niet jong, Clo­do­mi­re was niet erg ver­stan­dig, Clo­do­mi­re hield veel van het ‘stil­le leven. Hij kende de zwak­ke pun­ten zij­ner schoon­ou­ders uit het hoofd en wa» hun afgod ge­wor­den.

Met den dood van Clo­do­mi­re, werd hij ten huize zeer ge­mist, zoo erg dat de schoon­ou­ders hem ge­du­rig aan­haal­den als een voor­beeld van goed­heid, enz.

Lu­ci­en­ne was niet van dit ge­dacht... en daar haar toe­stand als jonge we­du­we on­houd­baar was, be­sloot zij aldus voor de twee­de maal in het hu­we­lijk te tre­den.

Ten op­zich­te van haar twee­de man roe­pen wij hem toe: « Denk op Clo­do-mir! » Deze twee­de echt­ge­noot, Ge­or­ges Go­de­froid, vroeg niets be­ters dan zijne vrouw ge­luk­kig te maken, maar als hij, die jong en ver­stan­dig was, het bij de jonge vrouw zoover kon bren­gen, dan was hij er verre van af, om de vriend­schap en de ach­ting zij­ner schoon­ou­ders te ver­wer­ven.

Voor deze laat­sten waren die losse en jo­vi­a­le ma­nie­ren al­le­maal be­wij­zen van

licht­zin­nig­heid en dit lui­mi­ge en gulle la­chen voor hunne schil­de­rij­en, waren al­le­maal af­keu­rings­be­wij­zen. Over­al hoor­de hij de naam van Clo­do­mi­re met lof uit­spre­ken, die naam hoog­schat­ten en met eer­bied over­la­den, zoover dat hij die naam over­al voor zich zag. Ge­du­rig zag hij in zijn slaap en in zijn da­ge­lijks be­staan ee-e scha­duw: die van Clo­do­mi­re.

Go­de­froid dacht er ern­stig aan te schei den, te meer nog... daar hij een boon­tje over had voor Ro­si­ne, die een goede vader én eene op­recht lief­tal­li­ge moe­der had en waar er nooit spra­ke was van Clo­do­mi­re, en waar nooit zelfs die naam uit­ge­spro­ken wérd.

Ge­or­ges was zijne vrouw wel niet moede maar zij zou hem gaan ver­ve­len, daar hij gan­scher dagen las­tig ge­val­len werd • met die aan­ha­lin­gen be­tref­fen­de Clo­do­mi­re, dit ge­ween en ge­snik als zijne schoon­ou­ders over den af­ge­stor­ven spra­ken en dat dit alles ein­di­gen zou met het hem ten huize on­houd­baar te maken.

Hij nam dus zijne schik­kin­gen om de echt­schei­ding te ver­krij­gen. Doch hoe dit aan­ge­vat? Hij moest toch eene oor­zaak vin­den ten einde het goede recht langs zijne zijde te heb­ben.

Bij toe­val, ge­du­ren­de eene reis, had hij voor met­ge­zel, in zijn kom­par­ti­ment, een kont­ro­leur der Slaap­wa­gens die zich ook Ge­or­ges Go­de­froid noem­de. Met veel takt tracht­te hij het ge­sprek te bren­gen op zijn per­soon. Zon­der dat deze eeni­ge ach­ter­docht had, gaf de kont­ro­leur vef-schil­li­ge in­lich­tin­gen be­tref­fen­de zijn per­soon, zijn doen en laten, zijne ge­woon-tens, even­als be­tref­fen­de zijn dienst als kont­ro­leur.

Zijn plan was ge­maakt.

Hij liet zijne schoon­ou­ders weten dat hij als kont­ro­leur der Slaap­wa­gens aan­ge­no­men was.

De zelf­de naam die bei­den droe­gen gaf hem de moed dat, in­ge­val er in­lich­tin­gen zou­den ge­no­men wor­den, de naam van Ge­or­ges Go­de­froid dààr was om te be­wij­zen dat hij waar­heid ge­spro­ken had.

« CI­NE­MA­WE­RELD »

De drie dagen dienst die hij per week had, waren juist ge­noeg om bij ieder zij­ner twee schoon­ou­ders (te­gen­woor­di­ge en toe­ko­men­de) zijne af­we­zig­heid te ver­recht­vaar­di­gen en deze tijd tussçhen zijne twee duif­jes te ge­brui­ken tot de dag der echt­schei­ding aan­brak.

Het geval zelf dat Ge­or­ges ge­hol­pen had om zijn plan ineen te zet­ten, was nu tegen hem. Zijne vrouw en de echte kont­ro­leur, ook Go­de­froid ge­naamd, be­von­den zich te­gen­over el­kan­der, be­tref­fen­de een be­zoek dat M. Montpépin ge­bracht had aan zijn bu­reel­over­ste, waar­over hij, de echte kont­ro­leur, aan zijn chef uit­leg­gin­gen had ge­vraagd, en daar­door kreeg hij spoe­dig de in­druk dat er iets niet erg juist in den haak zat. Hij zegde dit aan Lu­ci­en­ne. Deze werd be­ang­stigd van het ge­vaar dat zij liep en aan hare ja­loersch-heid ge­voelt zij dat zij haar Ge­or­ges be­min­de, en zij be­sloot alles in het werk te stel­len om hem te be­hou­den.

Doen­de alsof zij niets wist, schik­te zij het zoo met den kont­ro­leur en de vier schoon­ou­ders, dat zij Ver­vaar­lij­ke grap­pen uit­speel­de te­gen­over haar echt­ge­noot ten einde hem terug in hare armen te

bren­gen. Langs een an­de­re kant be­sloot

zij Clo­do­mi­re gansch te ver­ge­ten en nim­mer de ge­zeg­dens harer moe­der te vol­gen om ten allen tijde Clo­do­mi­re als een ora­kel te aan­roe­pen. De mid­de­len die zij aan­wendt zijn kos­te­lijk en wek­ken aan­hou­dend de lach­lust op. Ver­beeldt u eene hoe­veel­heid din­gen en per­so­nen: Een ja­loer­sche man... Eene dame die scheel ziet... De echte kont­ro­leur... De bu­reel­over­ste van de Com­pag­nie der Slaap­wa­gens... De vi­si­oe­nen... De Engel St. Mi­chiel... Een fo­no­graaf... De photo van eene juf­fer die, wel­ker af­beel­ding in •de gou­den kast eener hor­lo­gie eene ne­ge­rin uit Soe­dan ge­wor­den is... Wa­ter-gie­ters... Lijn­waad... Krie­ken en con­fi­tu­ren... En na al die ver­war­de ge­schie­de­nis­sen komt... de kalm­te terug. Lu­ci­en­ne wint de zaak en heeft haar echt­ge­noot terug.​Rosine ver­liest eene par­tij maar zal wel­dra een nieu­we vriend vin­den in den per­soon van de echte kont­ro­leur. Wat be­treft Clo­do­mi­re... deze is vast uit de ge­dach­ten ge­ban­nen van Lu­ci­en­ne, maar zij zal zich ij­zer­vast hech­ten aan zijne gas­we­zen schoon­moe­der want vroeg of laat zal zij hem toch moe­ten gaan ver­voe­gen.

Naar aan­lei­ding van

"De Kont­ro­leur der Slaap­wa­gens,,

Hei wijd en zijd be­ken­de, zelj we­reld­ver­maar­de blij­spel van Bison, is ein­de­lijk. ook op het doek ge­bracht, en dit door eene Ita­li­aan­sche maat­schap­pij met lta-li­aan­sche ver­tol­kers. Reeds Veel is over dit stuk ge­schre­ven, zoowel pro als con­tra. Laatst nog Ver­wek­te het in de Ant-werp­sche pers eene po­le­miek naar aan­lei­ding eener ont­wor­pe­ne Ver­toon­ing Van « De Kron­t­ro­leur der Slaap­wa­gens » in den Ko­nin­kl- Ne­der­landb­chen Schouw­burg.

Hoe het groote pu­bliek er °°k moge over den­ken, het stuk Van Bis­son op doek ge­bracht houdt niets stoo­tends in zich in en ie­de­re ska­breu­se kP IS Voor­zich­tig om­zeild ge­wor­den.

Ook heejt de « Com­mis­sie van Toe­zicht » deze band goed­ge­keurd en haar visa ter ver­toon­ing voor ie­der­een ver­leend.

Film Ch. Hen­d­rickx, Plan­ten­straat, 67, Brus­sel.


«CI­NE­MA­WE­RELD »

ONS RE­FE­REN­DUM

Zooals het te voor­zien was, heb­ben een over­groot getal le­zers ge­bruik ge­maakt van de hun ge­bo­den ge­le­gen­heid om eens hun wensch uit te druk­ken, wat zij, op ci­ne­ma­ge­bied, zooals het liefst te lezen of te zien krij­gen.

Een zeker aan­tal ble­ven in al­ge­mee­ne be­schou­win­gen, waar­van som­mi­gen wel zeer juist waren, maar zon­der noch­tans be­paal­de pun­ten aan te raken of in eene ze­ke­re rich­ting voor­stel­len te doen.

Tus­schen deze laat­sten en we kun­nen den le­ze­res­sen en le­zers ver­ze­ke­ren dat er hon­der­den waren, no­teer­den we er bij­zon­der­lijk vier die in de mees­te in­zen­din­gen voor­kwa­men en die ons per­soon­lijk in­ziens, voor ver­de­re ver­de­di­ging vat­baar is.

Een eer­ste voor­stel:

ln ver­schil­len­de vreem­de tijd­schrif­ten treft men le­vens­be­schrij­vin­gen van film­men­schen aan, ar­tie­kels die tot 4 en 5 blad­zij­den over het­zelf­de on­der­werp be­slaan. Graag wil een zeker ge­deel­te le­zers dat wij ook die rich­ting zou­den in­slaan. Al­hoe­wel we hier kun­nen wij­zen op onze hui­di­ge Ciné-Ro­man, Pola Negri's levèns­be­schrij­ving, die nu reeds de ver­schei­de­ne weken loopt, zul­len we in de toe­komst nog meer der­ge­lij­ke uit­ge­brei­de le­vens­be­schrij­vin­gen onder het hoofd « Ciné Roman » het licht laten zien.

Een twee­de: x

Meer be­spre­kin­gen over, fran­sche fil­men en ar­tis­ten. Al­hoe­wel de Ame­ri-kaan­sche ci­ne­ma-in­du­strie ver­uit de voor­naams­te çn de be­lang­rijk­ste is, zul­len we op dien wensch in­gaan, en zoo dik­wijls de ge­le­gen­heid zich aan­biedt er ge­bruik van maken om een ar­tie­kel over de fran­sche ci­ne­ma-in­du­strie en hare ver­tol­kers te laten ver­schij­nen.

Een derde:

Meer ar­tie­kels over de film tech­niek en ge­schie­de­nis. Wij had­den reeds vroe­ger aan dit punt ge­dacht, en het er maar op ge­wacht met de stu­die over Los An­ge­les te laten ver­schij­nen, al­hoe­wel we

immer vrees­den dat der­ge­lijk stof wat « té droog » zou zijn. Het te­gen­deel blijkt nu de waar­heid te zijn en we geven dus graag aan dien wensch ge­hoor.

Het sier­de:

Den le­ze­res­sen en le­zers hun ge­dacht over al wat de ci­ne­ma aan­gaat laten zeg­gen. Eene soort « Vrije tri­buun ». Niets belet ons aan die wensch onmid-de­lijk ge­hoor te geven en met het vol­gend num­mer ope­nen wij dus eene nieu­we ru­briek:

Met het oog op de be­perk­te plaat waar­over we nu be­schik­ken, en in a. wach­ting van de ver­de­re uit­brei­ding van ons blad, kun­nen we ieder in­zen­der maar voor­loo­p­ig over 25 lij­nen druk laten be­schik­ken.

Ie­der­een mag vrij aan deze ru­briek me­de­wer­ken en zijn ge­dacht, oor­deel, over ci­ne­ma, fil­men, ci­ne­ma­za­len, ar­tis­ten, enz. uit­druk­ken. Ech­ter be­hou­den wij ons het recht van opnam» f om­wer­king voor.

_ De in­zen­ding moet op een af­zon­der­lijk blad in­ge­le­verd wor­den.

Een raad voor­af: wees kort en bon­dig en- tracht in wei­ni­ge woor­den, zoo­veel mo­ge­lijk te zeg­gen.

En nu, met moed aan t werk!

Re­dac­tie Ci­ne­ma en Tooneel­we­reld.

CI­NE­MA­NIEUWS­JES

Twin­tig «stars » in één tooneel. — In « Zie­len te Koop » ver­schij­nen in het tooneel van het res­tau­rant twin­tig film­star­ren te­ge­lij­ker tijd, na­me­lijk: Blan­che Sweet, Mar­shall Nei­lan, Zazu Pitts, Mabel Bal­lin, Hugo Bal­lin, Flo­ren­ce Vidor, Bar­ba­ra Bed­ford, Ri­chard Dix, Frank Mayo, Anita Ste­wart, Mil­ton Sills, Anna

Q. Nils­son, El­li­ott Dex­ter, Bes­sie Love, Elai­ne Ham­mer­stein, Ches­ter Con­klin, Ro­bert Ede­son en John Sain­po­lis.

«CI­NE­MA­WE­RELD »

ONS PHO­TO­HOEK­JE

R. Ant­werp F. C. ont­ving de photo van Henny Por­ten na on­ge­veer 2 weken mits op­zen­ding van 300 mark.

Dür\opp ont­ving gra­tis de photo’s van Tho­mas Meighan for­maat 8XI2, Ge­or­ges Bis­cot post­kaart for­maat na 6 dagen.

Sp­hinx ont­ving de photo’s van Glo­ria Swan­son na 3 maan­den en 20 dagen; van André Ro­an­ne na 8 dagen mits Fran­sche post­ze­gels.

Alla Na­zi­mo­va mits man­daat van 25

A. C. na 1 maand en 5 dagen. Edna Pur­vi­an­ce na 3 maan­den en 2 dagen.

Schab­ber­nak ont­ving gra­tis "de photo van Wanda Haw­ley na 14 dagen.

Leve Th. Meighan ont­ving gra­tis de photo van Tho­mas Meighan (2) 13 x 18 na 58 dagen; Frank Mayo, 13x 18, na 46 dagen; Ar­mand Tal­lier, post­kaart­for-maat, na 4 dagen; Andrée Bra­bant, post­kaart­for­maat, na 6 dagen; San­dra Mi­lo­wan­off, post­kaart­for­maat, na acht dagen; Ma­ri­on Da­vies, 20x25, na 35 dagen; Gi­net­te Ma­d­die (2 ver­schil­len­de), post­kaart­for­maat, na twee dagen; Wanda Haw­ley, 16.5X21.5, na 13 dagen.

Léonore Per­du­ca­la heeft gra­tis de pho­tos ont­van­gen van San­dra Mi­lo­wan­off, na 8 dagen; Gi­net­te Ma­d­die, na 3 dagen (2e pho­tos: een post­kaartje en

eene kunstpho­to 25 x 36);Ma­ri­on Da­vies, na 1 1/2 maand 22x30); Henny Por­ten, na 14 dagen; Norma Tal­m­ad­ge, na 1 1/2 maand 20x30; Henry Krauss, na 8 dagen.

M. Félix vader liet weten dat zijne doch­ter Ge­ne­viève op het oog­en­blik in Wee­nen ver­blijft waar zij twee fil­men draait. Zij zal eerst in de maand Oogst te­rug­keeren.

De se­cre­ta­ris van Sta­cia de Na­pier-kows­ka liet weten dat deze op danstour-nee is in het bui­ten­land en voor­loo­p­ig geen fotos zend.

F. Por­ta­bel­la ont­ving gra­tis de photo van Jane Rolet­te (post­kaart­for­maat) na on­ge­veer 3 maan­den.

ONZE VER­BE­TE­RIN­GEN

Toen we over eeni­ge weken schre­ven dat we, ter­zelf­der­tijd met de nood­ge­dwon­gen prijs­ver­hoo­ging, eene reeks ver­be­te­rin­gen aan ons blad zou­den bren­gen, kon­den we nooit ge­looven dat deze zulke reus­ach­ti­ge bij­val zou­den te beurt val­len.

On­tel­ba­re brie­ven ge­wer­den ons, en bijna allen ge­schre­ven in den trant als de vol­gen­de:

« Met deze acht ik het noodig U mijne beste fe­li­ci­ta­ties over te bren­gen voor Uw geëerd blad, dat in den laat­sten tijd tot mijne groote ver­ba­zing een bui­ten­ge­wo­ne voor­uit­gang ge­maakt heeft.

» Reeds een tien­tal maan­den ge­le­Jen begon ik eerst Uw blad te nemen, het­geen on­ge­luk­kig­lijk reeds te laat was en waar­in ik dan na­tuur­lijk ook nut uit trok, na­me­lijk van de « Ci­ne­ma Ru­briek ». Dank de tal­rij­ke adres­sen die ik in U v blad opnam ont­ving ik reeds op zeven maan­den tijd 18 mooie pho­tos uit Frank­rijk, Duit­sch­land en Ame­ri­ka, waar­van ik tot heden toe nog on­ge­veer 30 pho­tos ont­van­gen moet.

» De laat­ste prijs­kamp die U uit­schroef, was ook mijn eer­ste waar­aan ik mede deed, en met een goed re­sul­taat, want ik werd be­loond met een schoon praehtal-bum « Au­bert ».

» Laat mij hopen. Mijne Hee­ren, dat Uw blad steeds ster­ker en ster­ker wordt, dat ik het nog ZEER lang mag nemen als­ook al­tijd aan de prijs­kam­pen mode te doen.

» On­vangt in­mid­dels. Mijne Hee­ren, nog rpij­ne beste fe­li­ci­ta­ties en wel­ge­moon­de groe­ten van .... »

Een be­wijs te meer dat wij op de goede baan zijn en maar één doel voor oogen moe­ten heb­ben, en dit is

VOOR­WAARTS 1

Ci­ne­ma be­zoe­kers

In­dien gij naar de ci­ne­ma gaat vraagt «Ci­ne­ma* we­reld », het geïllu­streerd pro­gram­ma der meests ci­ne­ma’s van België.

Ver­schil­len­de voor­deelën voor de lerer» van « Ci­ne­ma­we­reld ».

In ’t be­lang der cl­ne­maind­nstrie moet «Ci­ne­ma­we­reld» het eeni­ge pro­gram­ma wor­den der ci­ne­ma’s van Vlaamsch België.


Geïllu­streer­de Ci­ne­ma­nieuws­jes

MR. AND MRS. MAR­TIN JO­HN­SON

This in­trepid, ad­ven­tu­rous pair have jour­ney­ed to the world’s most re­mo­te pla­ces. Their most re­cent ex­ploit was a two years’ stay In. Bri­tish East Af­ri­ca, du­ring which they made the film re­cord of "Trai­ling Af­ri­can Wild Ani­mals.”

TWEE ON­VER­SCHROK­KEN FILM­A­JR­TIS­TEN Mr Jo­hn­son had zijn op­na­me-ap­pa­raut en aen

die hij er ge­draaid heeft « Op het Spoor, der Af­ri-Mr Joh­son is een. film­op­ne­mer en Mrs Jo­hn­son, kaan­sche wilde die­ren », ver­kocht hij voor een niet zijne lieve echt­ge­noote, is eene film-ar­tis­te. on­aar­dig som­me­tje aan de Métro.

Over twee- en half jaar ge­huwd, nameu zij het Bei­den zij nu in Ca­li­for­nië terug aan­ge­land en zcn­der­ling be­sluit, voor hunne hu­we­lijks­reis een heb­ben er hun vroe­ger Be­roep weer aan­ge­vat, toch naar Afri­ka te on­der­ne­men. On­danks het ui­terst gun­sti­ge en voor­dee­li­ge re

Under hun tweeën, met een vijf­tal ne­gers als dra baat he­blee» zij er toch geen lust. meer toe nog gers. door­kruis­ten zij ge­heel En­gelsch Oost Afrik«. e der­ge­lij­ke reis te on­der­ne­men.

BETTY COMP­SON

ge­kiekt te Pa­rijs.

Bij­gaan­de photo stelt de lie­ve­lings-ar­tis­te Betty Comp­son voor op het oog­en­blik dat zij haar hotel, in de Champs Elysées, ver­laat. Zooals we ver­le­den week schre­ven moest Betty, die nu in En­ge­land draait, voor een paar toonee­len te Pa­rijs zijn. Van haar ko­ratston­dig »»rblijf ia ala Villa Lut­ni­a­ra

maak­te zij ge­bruik om even uit win­ke­len te gaan.

In een groot mo­de­huis der rue de la Paix kocht Betty maar niet minde rdan voor 65,000 frank nieu­we toi­let­ten. In eene ju­we­liers­zaak der rue de Ri­voli kocht zij voor 90,000 frank ju­wee­len.

Dank zij de gun­sti­ge dol­lar­koers en na­tuur­lijk nvt hare hooge in­kom­sten kon Betty zich die klei­ne in­koop­en ver­oor­lo­ven, die het ge­volg waren van ilaab­ta aad­ar­ha!raa dag »ai blijf ta Pa­rija

CHAR­LEY CHAP­LIN

De glans dezer zóó schit­te­ren­de ster ia aan 't tanen. Iïet groote ci­ne­ma­pu­bliek wil Char­ley een» in eene an­de­re soort fil­men zien dan die waar­in her door­gaans een « werp »-par­tij wordt met ge­bak­jes, steenen, enz.

Char­ley zelf schijnt hier­van niet on­be­wust te zijn, daar hij in film die hij zoo pas komt af te wer­ken eene gansch nieu­we ty.​pe heeft uit­ge­beeld. Het is «De Pel­grim», waar­in Char­ley de rol van protëstantsch do­mi­nee ver­tolkt. In dezen band zul­len we hem niet te zien krij­gen in het plun­je zooa*ls hij hier­bo­ven staat af­ge­beeld, maar wel als een echt do­mi­nee uit­gedóscht. Ook hier geen « werp »-ge­schie­de­nis­sen, maar een sober, droog­ko­misch spel.

En met der­ge­lijk» fil­men km Gfe»rley’« r*»m »r ist *nd»r» ai»« bij wi*»#at


cCI­NE­MA­WE­RELD »

Een Sensaüon­neel Pers­ver­slag

(PAS­SI­O­NA­TE PIL­GRIM)

Film der .... Cos­mo­po­li­tan.

No­vel­le van .... Sa­mu­el Mer­win.

Film­re­gie van .... Ro­bert Vig­no­la.

Rol­ver­deel­ing:

Luc Staf­ford .... Matt Moore.

My­ri­am .... Rubye de Remer.

Es­ther .... Clai­re Whit­ney.

Een ge­heim­zin­nig dag­blad­schrij­ver begon dien mor­gend zijn werk aan het dag­blad « De Laat­ste Nieuws­tij­din­gen » onder de dek­naam van Luc Staf ford in de­wel­ke de re­dak­tie-se­kre­ta­ris wel spoe­dig de ver­maar­de ro­man­schrij­ver Luc Fair­land her­ken­de die sinds eeni­gen tijd spoor­loos ver­dwe­nen was na een op­zien­ba­rend pro­ces, waar­in hij on­recht­streeks be­trok­ken was.

Zijn schoon­va­der, de ban­kier Watt, was ge­stor­ven in zeer zon­der­lin­ge om­stan­dig­he­den ten­ge­vol­ge van zware ver­lie­zen aan de beurs. Mme Watt die voor het As­si­sen Hof ge­daagd was, zou zon­der de hart­roe­ren­de ge­tui­ge­nis harer doch­ter, voor­ze­ker niet vrij uit lipt Ge­rechts­hof ge­ko­men »ja Dit debat had de pu­blie­ke opi­nio zeer in op

for­tuin ver­deeld tus­schen zijne beide doch­ters doch dé jong­ste, die zie­ke­lijk was, zag zich het groot­ste deel van dit for­tuin toe­ken­nen omdat hij rede had te vree­zen dat hare ou­de­re zus­ter alles in het werk zou stel­len om haar te mis­ha­gen.

De jon­ge­re zus­ter, My­ri­am werd bij­ge­staan door een raad van voog­den, doch Jeze kwa­men meer en meer onder den in­vloed van Es­ther, hare ou­de­re zus­ter. My­ri­am zou gansch uit­ge­schud ge­wor­den zijn toen zij op tijds met de schrij­ver Luc Staf­ford die aan het dag­blad ein­de­lijk eene zeer be­lang­rij­ke be­die­ning had. ken­nis aan­knoop­te. My riam maak­te er haar ver­trou­we­ling van, maar hare zus­ter Es­ther stel­de alles in het werk om hem -, tegen te wer­ken zoodat hij zelf aan het dag­blal ont­sla­gen werd.

Ver­schil­len­de vrien­den raad­den hem als­dan aan zijne pen van ro­man­schrij­ver terug op te nemen. Hij deed dit en zijn eer­ste werk bracht hem zoo­veel op dat hij voor lan­gen tijd on­be­kom­merd kon leven.

On­der­tus­schen werd de*toe­stand van My­ri­am tot groote on­stel­te­nis der hand­lan­gers harer ouder» zus­ter beter. My­ri­am deed zon­der­lin­ge ont­dek­kin­gen op de wijze waar­op haar for­tuin be­stuurd werd en ver­ne­men­de dat Luc Staf­ford zijne plaats ver-

«chud­ding ge­bracht en de in­druk deed zich nog lang ge­voe­len On­der­tus­schen zagen de ro­man­schrij­ver en zijne vrouw zich ver­plicht eene lange reis te on­der­ne­men tot' dat die zaak gansch zou ver­ge­ten zijn. Tij­dens de reis over­leed Mme Fair­land in de hut van een hout­kap­per ten ge­vol­ge van uit­put­ting en ge­moeds­aan­doe­nin­gen op­ge­daan tij­dens het pro­ces van haar vader. Ten einde zich het noodi­ge te ver­schaf­fen voor zijn on­der­houd had hij de plaats aan­ge­vraagd van op­stel­ler aan bo­ven­ver­meld .dag­blad.

De voor­naams­te geld­schie­ter van dit blad, M. John Carly was juist over­le­den en had zijne

loren had ten ge­vol­ge van ze­ke­re be­wer­kin­ge» harer zus­ter deed zij deze tot bij haar komen om hem gansch haar ver­trou­wen te schen­ken.

Eeni­ge'dagen later had de jong­ste doch­ter van John Carly hare meer­der­ja­rig­heid be­reikt: zij deed haar voog­den­raad bij­een komen om hen uit­leg­gin­gen te vra­gen no­pens de wijze waar­op haar for­tuin was be­heerd ge­wor­den. Dit gaf Luc Staf­ford eene schit­te­ren­de ge­le­gen­heid om weer­wraak te nemen op die­ge­ne die vroe­ger ge­zwo­ren had­den hem ten onder te bren­gen.

Nu was Luc Staf­ford haar eeni­ge voogd in af­wach­ting dat hij My­ri­am zou huwen.

PA­RA­MOUNT - NIEUWSTRAAT 48 - BRUS­SEL

« CI­NE­MAW­BRELD »

HAAR MEES­TER

Jim Coman .... Wil­li­am Rus­sel.

Jim Conan heeft de goud­mijn, die hij in Ca­li­for­nie bezit, ver­kocht voor 2 mil­li­oen dol­lars. Ver­blind door dit for­tuin knoopt hij vriend­schaps­be­trek­kin­gen aan met Reg­gie Fea­t­hersto­ne, de zoon van een lord.

Lord Fea­t­hersto­ne is zeer in geld­ver­le­gen­heid en tracht over­al geld te be­ko­men. Hij had zijn zoon naar Ame­ri­ka ge­zon­den met het ge­dacht dat hij daar eene rijke doch­ter zou huwen. Wan­neer Reg­gie terug kwam moest An­ge­la hare ver­lo­ving met Me­re­dith, die bok arm was, ver­bre­ken, om aan eene rijke par­tij ver­kwan­seld te wor­den.

Jim Conan, wiens ruwe taal en zijne on­ge­ma­nierd­heid aan­stonds de oud-mijn­gra­ver aan­toon­wa­ren. Toen het for­tuin van Jim zeer ge­slon­ken w'as, ver­klaar­de deze dat hij alle uit­ga­ven wei­ger­de en dat hij naar de Co­lo­ra­do terug trok met zijn eenig­ste schat: zijne vrouw.

On­danks de'doods­be­drei­gin­gen die hij ont­vangt van­we­ge de lord en Me­re­dith, ver­klaart Jim aan zijne echt­ge­noote dat zij hem toe­hoort en dat niets hem te­gen­hou­den zal haar mee te nemen naar Co lo­ra­do om zijne ver­lo­ren for­tuin te her­ma­ken. Ge dwon­gen moest An­ge­la ge­hoor­za­men niét zon­der een laat­ste vaar­wel te zeg­gen aan Me­re­dith de welke zij ver­zocht haar gin­der te komen ver voe­gen.

Ter be­stem­ming aan­ge­ko­men over­komt Mr. en Mme Conan een waar drama. Jim die erg ge­kwetst werd, wordt door An­ge­la op lie­fe­lij­ke wijze ver zorgd en deze voelt haar hart ver­mur­wen door de woor­den die Jim in zijne ijl­koorts uit­sta­melt.

De aan­komst van Me­re­dith laat toe een dok­ter te laten roe­pen om den zieke zijne aar­gen te ver­strek­ken.

den, wordt noch­tans door lord Fea­t­hersto­ne in hooge ach­ting ge­no­men voor­al toen deze ver­nam dat de Ame­ri­kaan schat­rijk was.

An­ge­la, trotsch en hoog­har­tig maakt op Jim een ze­ke­re in­druk en er wordt be­slo­ten dat bei­den zul­len huwen. Doch de avond van hun hu­we­lijk ver­klaart zij aan haar echt­ge­noot dat zij hem niet lief­heeft en hem nooit lief­heb­ben zal.

Jim wacht zijn uur af.

Aan­ge­spoord door Me­re­dith, en ten einde alle be­trek­kin­gen met haar echt­ge­noot af te bre­ken, he­sluit zij rei­zen te on­der­ne­men die zeer kos­te­lijk

Jim hoort een ge­sprek af van zijne vrouw met Me­re­dith waar­in deze laat­ste haar aan­maant met hem te vluch­ten. De ge­kwet­ste ver­wit­tigd hem dat hij hem zal dooden de eer­ste maal dat hij de laf­aard op zijn weg zal ont­moe­ten.

Als­dan, goe­dig tot het einde, schenkt hij het leven aan Me­re­dith en gaf aan An­ge­la de vrij­heid haar min­naar te vol­gen. Doch wel­haast kwam An­ge­la, over­won­nen en lief­heb­bend bij haar mees­ter terug.

FOX-* 1LM, Wol­ven­gracht­str.. 35, BRUS­SEL


< CI­NE­MA WE­RELD

Brie­ven­bus —

Frôler. — 1« Die ar­tist was René Na­var­re, zendi door­gaans zijne photo: adres: t/o 21, rue Fan bourg du Tem­ple, Paris.

2 Die beide al­tis­ten draai­en voor?t oog­en­blik niet meer.

3° Van welke maat­schap­pij was dié -film?

Clai­ret­te Ciné. — 1° V.​oorloopig zul­len we er nog niet kun­nen op in­gaaii, doch het on­der­werp bli jft voor-ons ak­tu­eel. ’

• 2 Pearl White is terug uit Zwit­ser­land en ver­blijft nu: Hôtel Ma­jestic, Paris.

3» U kunt dit vra­gen, maar we voor­spel­len h •p voor­hand geen suc­ces; zij wor­den over­stelpt met der­ge­lij­ke ver­zoe­ken.

Lico. — 1° U ver­wart den­ke­lijk met Con­stan­ce Bin­nej, adres: c/o Re­a­l­art Pic­tu­res, 469, Fiftb Ave­nue, £few-York City (U.-S.-A.j.

2 Ma­ri­on Da­vies en Mild­red Davis zijn met •Ikaar niet ver­want.

3 Harry Carey, adres: c/o Uni­ver­sal Stu­dios. Uni­ver­sal City (Cal.) U.-S. A.

Eddie Polo. -— 1° De hoofd­ver­tol­kers van die» film waren Ge­or­ge Walsh en Jus­ti­ne Jo­hnsto­ne.

2* Die naain werd niet mee­ge­deeld.

3 De ei­ge­naar vap dien band is niet be­kend.

Leve Th. Meighan. — 1° Bebe Da­niels, adres: Re­a­l­art Stu­dios, Oc­ci­den­tal Boul­vard, Los An­ge­le* (Cal.) U.-S. A.

2fc Enid Ben­net, adres: c/o 6016, Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U.-S. A.

3 Mar­ga­reth Fis­her draait slechts nog nu e» dan »en band; u kunt haar schrij­ven aan 't zelf­de adres als Enid Ben­net.

Sp­hinx. — 1° We kun­nen u maar een raad geven: o,p het*post­bu­reel eene klacht in­die­nen; onz» hum­mer* wor­den er re­gel­ma­tig be­steld, zoodat al-daat do schuld ligt. -Ne­men zelf in­lich­tin­gen.

Royal Ant. Fcxit­ball Club. — 1° Bes­ten dank voor d» waar­deering van ons blad. — Al die ar­tis­ten zen­den hunne photo; maar een wei­nig ge­duld heb­ben.

2 Aan uw wensch -wordt in een dezer nuni­in­ei't vol­daan.

3 Jaque Ca­te­lain is in 1897 ge­bo­ren.

Dürkopp. — 1° Andre Nox is rond de 60 jaar •ud; zendt zijne photo; adres: 25, rue Des­bor­des-Val­m­o­res, Paris.

2 Ivan Mosjou­ki­ne is in 1889 ge­bo­ren;v_­bi­zon-«lerst« fil­men: « Mai­son du Mystère », « Tempête- >. r L’En­fant du Car­na­val ».

3 Ge­or­ges Bis­cot is 32 jaar end; voor­naams­te fil­men:« Tih-Minb », « L’Orp­he­li­ne », « Pa­ri­set­te ».

John La­ni­ot. — 1° In ons vorig num­mer be­vond zich de photo van Wal­la­ce Reid als bij­la­ge.

2* Pris­cil­la Dean, adres: c/o Uni­ver­sal Stu­dio*. Uni­ver­sal City (Cal.) U.-S. A.

Schab­ber­nak. — 1° Hélène Darly zendt ge­woon lijk hare photo.

2ti Gina Païenne ins­ge­lijks, adres: 11, rue d» Colisée, Paris.

Zie­ge­ler. 1° Het ware over dien film is niel be­kend; in allo geval is hij. nog niet uit­ge­ge­ven.

2° « Disraëli » is een film uit­ge­ge­ven door de «Uni­ted Ar­tists», 18, Aren­bergstraat, Brus­sel; d» voor­naams­te ver­tol­kers zijn: Disraëli (Ge­or­ge Ar-liss), Lady Be­a­cons­field (Mrs Ar­liss), Cla­ris­sa (Loui­se Huff), Lady Tra­vers (Mar­ga­ret Dale), Mey­ers (Frank Losce), Sir Mi­chel Pro­bert (E. J. Rad­cliff), (Ji­ar­les Deeford (Re­gi­nald Denny).

3 Viggo Lar­sen' adres: Prinz­re­gent­stras­se, 24 Ber­lin-YVil­mers­dorff (Duit­sch­land).

N.-B. — Bes­ten dank voor uw aan­bod en we

Wei­i­schen u wel eens des­aan­gaand te spre­ken; kunt u een dezer dagen rond 12 1/4 uur'op ons bu­reel kei­nen?

Reina Guns. — 1° Ram­cfn Navàrro, adres: Metro Stu­dios, 1025. Li­li­an Way, Los An­ge­les (Cal.) U.-S. A.

2,; Jo­h­n­ny Wal­ker zendt zijn photo.

3' Er was spraak dat Batt­ling Siki zou gaan draai­en, maar voor­loo­p­ig schijnt er niets be­paald over be­slist te zijn..

Star. —: 1°Die a-rtist is den­ke­lijk Wil­li­am Duncan. adres: Athle­tic Club, Los An­ge­les (Cal.).. U.-S. A.

2° Alice Cal­houn. Vi­ta­g­raph Stu­dios, Tal­m­ad­ge-st.reet. Los An­ge­les (Cal.) U.-S. A.

3° Rol ver­deel ing niet ge­ge­ven.

X.-B. — Bij het post­be­heer eene klacht in­die­nen.

Ka­miel de Witte. — 1° Norma Tal­m­ad­ge zendt haro photo: in de en­gel­sche of fran­sche taal te schrij­ven; adres: 318 East, 48th Street, New-York City (U.-S. A.).

2° Mar­ga­reth Schle­gel, in de duit­sche of vlaani-sche taal te schrij­ven; adres: Ora­nienstras­se, 86, Ber­lin S. W. 68 (Duit­sch­land).

3° Aan Mary Pick­ford kan in ie­de­re taal ge­schre­ven wor­den; adres; Hol­ly­wood (Cal.) U.-S. A.

D’Ar­tag­nan en Con­stan­ce. — 1° Dou­g­las Fair­banks, adres: Hol­ly­wood (Cal.) U.-S. A.

2" Miss du Pont. adres: Uni­ver­sal Stu­dio«, Uni­ver­sal City (Cal.) U.-S. A.

3° Äl die ar­tis­ten zen­den hunne photo vol­ko­men gra­tis.

Un­known. — 1° Nita Naldi. adres: Pa­ra­mount Stu­dios, 6384, Se­li­na Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal. ) U.-S. A.

2° Ro­se­ma­ry The by. adres: West Coast Stu­dios, 6040, Sun­set Boul­vard. Hol­ly­wood (Cali) U.-ß. A.

3° Laura Laplant. adres:-c/o 6015, Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood /Cal.) U.:S. A.

Lloyd Ge­or­ges. — 1° Char­les Ray zal u *»cder twij­fel zijne photo zen­den.

2° Alle in­lich­tin­gen zijn ons wel­kom en wij ge-V30 ze u ins­ge­lijks die u wen­scht te weten. Never mind, old fel­low!

Lady Green­wood. — 1° Bes­ten dank vo»r ww vrien­de­lijk ge­zeg­de.

2° Over Pola Negri’s hu­we­lijk met Gi­ar­ley Chap­lin is tot nu toe nog niets, be­paald ge­we­ten.

3° Maë Mur­raye’s film « Het Dui­ve­linnétj» » is nief haar laat­ste film.

Litt­le Lady. — 1° Kor­te­lings wordt dio ïaak op­ge­lost.

2° De echt­schei­ding tus­schen Lou Tel­le­ge» «n Geral­di­ne Far­rar schijnt hier­in in te lig­gen dat de eer­ste zijne echt­ge­noote ver­wijt een veel te vriend­schap­pe­lijk om­gang, gehad te heb­ben met den duit-scheit kroon­prins, toen zij. vóór den oor­log aan het Opera te Ber­lijn ver­bon­den was. En dit schijnt nu eerst aan het dag­licht ge­ko­men te zijn.

3 Pau­li­ne Fre­de­rick is drie­maal ge­huwd.

O. Lt­flly. — "t Spijt ons ge­wel­dig, maar aan dei ge­lijk ver­zoek is het ons glad on­mo­ge­lijk te vol­doen.

Ri­go­let­to. — 1° René Her­vil. adres: 56, rue des Pe­ti­tes-Er­mi­nes, Paris.

2' Ge­or­ges Lan­nes, adres: 12, rue Si­mon-De­re-wie, Paris.

3e Abel Gance, adres: 8, rue de Ri­che­li­eu, Paris.

Sam. — 1° The­o­do­re Ro­berts is in het wer­ke­lijk leven een zeer ge­ma­tigd roo­ker; zijne eeu­wi­ge si­gaar in zijne fil­men maakt deel uit van zijn «type».

« CI­NE­MA WE­RELD»

aau ’t- draai­en is, is ge­trok­ken uit « Dui­zend on één Nacht »; hij ver­tolkt er de rol van een zee-

2r’ De film die Dou­g­las Fair­banks op ’t oog­en­blik roover in. Deze band schijnt « Robin Hood » nog te zul­len over­tref­fen.

3° Ge­lie­ve u hier­voor te be­vra­gen bij de Red Star Line, Kam­men­straat, al­hier.

I B. -21. — 1° Die ar­tist is Ralph Gra­ves.

2° Dat Ses­sue Haya­kawa en Tsuru Aokai naar Klank­rijk zou­den komen draai­en staat nog niet vast.

3° Mit­chell Lewis is te Syra­cu­se ge­bo­ren, was eerst be­dien­de aan eene film­maat­schap­pij. Bi­zon-der­ste fil­men: «The Code op the Yukon», «Mu­ti­ny of the Els­i­no­re», « Smoke Bel­lew ». Meet 1.82 m. zwart haar en brui­ne oogen. Adres: 418, Mason Buil­ding, Los An­ge­les (Cal.) U.-S. A.

Jan­ne­man. — 1° Wanda Treu­mann, adre*: Am Park, 15, Ber­lin-Schöne­berg (Duit­sch­land).

CI­NE­MA­NIEUW S JES

Sarah Bern­hardt’s laat­ste Wer\. — Het is wei­nig ge­we­ten dat de groote ac­tri­ce werk­te aan een film tot kort voor haar dood. Een Pa­rij­sche kor­res­pon­dent geeft daar­over de vol­gen­de bij­zon­der­he­den: « De groote Fran­sche tra­ge­di­en­ne heeft de rol van eene ge­brek­ke­lij­ke waar­zeg­ster welke al­leen leeft op een ka­mer­tje met haar chim­pan­zee Jac­que­li­ne. De aap doet al wat hij kan om het een­too­ni­ge leven van zijne mees­te­res ge­zel­lig te maken. In den loop van den film wordt be-sta­tigd dat er tus­schen bei­den eene bi-zon­de­re vriend­schap be­staat. Wan­neer de' film geëin­digd was kon men moei­lijk de chim­pan­zee der 78 ja­ri­ge weg krij­gen. Over dezen film werd het groot­ste ge­heim be­waard. Hare ve­ran­dah, hare ge­lief­de plaats om te rus­ten, was ver­an­derd in een stu­dio.

Velen weten niet dat Wil­li­am S. Hart een tijd­je ge­le­den de film ver­liet om een nieu­we jon­gens­his­to­rie te schrij­ven. Dit boek is nu geëin­digd en zal in den herfst uit­ge­ge­ven wor­den. Vele zij­ner be­won­de­raars vra­gen en schrij­ven hem de ge­schie­de­nis in film te be­wer­ken, het­geen hij gaat doen. Op het oog­en­blik heeft hij een bu­reel op de Hol­ly­wood Bou­le­vard waar hij zijn boek schrijft.

Chu Chin Chow. —Wei­ni­ge men­schen welke deze ope­ret­te te Lon­den ge­zien heb­ben; ze werd noch­tans 5 jaar lang dag aan dag ge­speeld. Wat wel ieder is bij­ge­ble­ven is Oscar Asche’s spel als de Chi­nee­sche ban­diet, Lily Bray­ton’s be­roep tot haar woes­tijn-min­naar, de gek-

2" The­o­dor» Loos, adres: Gluck­stras­se, 1B, Ber-bn-Lank­witz (Duit­sch­land).

3° Dou­g­las Fair­banks is de ware naam »an denen ar­tist; de ware naam van Mary Pick­ford ia Gla­dys êmith.

Silly School­girl. — 1“ Photo niet on­g­nas­tij;

den­ke­lijk wel een wei­nig pho­to­ge­niek.

2° Ra­quel Mel­ler, adres: c/o Soc. anon. Frau-fai­se des Films Pa­ra­mount, 63, ave­nue des Champs Elvsées, Paris.

Naam werd niet ge­ge­ven.

Best wis­hes, my dear.

G. Jans­sens. — Het ge­dacht is nog niet *pi;e-fe­ven, maar ont­moet groote moei­lijk­he­den; haud­nn ui aan­Dod voor­ze­ker in nota.

P.-S. — »ragen ons toe­ge­ko­men na Zon­daj war-den ia het vol­gend num­mer be­ant­woord.

heden van Syd­ney Fair­bróther en de prach­ti­ge zang van Cour­ti­ce Pounds even­als de heer­lij­ke mu­ziek welke we­reld­be­roemd is ge­wor­den. « Chu Chin Chow » is de ge­schie­de­nis van een Chi­nee­sch koop­man welke zijne in­tre­de doet in eene Ara­bi­sche stad en ver­liefd wordt op eene vrouw van den Le­vant. Voor de film zal dit dui­de­lij­ker ge­maakt wor­den dan voor het tooneel. « Chu Chin Chow » wordt nu ge­no­men in Al­giers met Bëtty Blyth* in den hoofd­rol.

De ci­ne­ma­to­gra­fie is te­gen­woor­dig ge­klas­seerd als eene der groot­ste nij­ver­he­den van de we­reld. Sinds den oor­log zijn mil­li­oe­nen pon­den in En­ge­land al­leen daar­aan be­steed en elke dag komen er nieu­we ka­pi­ta­len bij; dus eene massa men­schen vin­den daar­in hunne brood­win­ning.

Het Hals­snoer der Ko­nin­gin. — Loui* Mer­can­ton gaat een nieu­we film maken aan­gaan­de deze ge­schie­de­nis eener Fran­sche ko­nin­gin. Eeni­ge jaren ge­le­den ver­scheen daar­van een Ame­ri­kaan­sche band. De nieu­we film « Het Hals­snoer der Ko­nin­gin » zal ge­maakt wor­den in en rond Ver­sail­les. Het Fran­sche gou­ver­ne­ment is zoo be­reid­wil­lig elk ap­par­te­ment daar­voor noodig ter be­schik­king te stel­len even­als de koet­sen en kleeding van dien tijd. De Fran­sche ge­schied­schrij­vers, de hee­ren Funck Bren­ta­no en Pier­re de Nol­hac, zul­len Louis Mer­can­ton daar­in be­hulp­zaam zijn. De rede waar­om het Fran­sche gou­ver­ne­ment zoo toe­ge­ve­lijk is, is om den slech­ten in­druk te ver­drij­ven welke vreem­de fil­men heb­ben ach­ter ge­la­ten en bij­zon­der de Duit­sche film « Harts­tocht ». (La Du Bar­rie).


« CI­NE­MA­WE­RELD »

Onze Ciné-Ro­mans

Le­vens­be­schrij­ving = van Pola Negri

door Ed. Neorg.

(7e ver­volg.)

H*» ik dien nacht de sta­tie be­reik­te is mij nog al­tijd een raad­sel; ik heb vele ki­lo­me­ters in het don­ker ge­gaan en ge­joop­en, doch mijn be­sluit stond vast: mijne loop­baan vóór alles wat het ook moch­te kos­ten. Het geluk was met mij want toen ik de sta­tie be­reik­te stond er juist een trein klaar om naar Ber­lijn te ver­trek­ken; de plaats waar om­trent een jaar ge­le­den onze roman begon, een reman met een dra­ma­tisch einde.

Kort na mijn te­rug­keer te Ber­lijn schreef ik «en brief aan mijn ëcht­ge­noot, dat niets mij ko» be­we­gen mijne loop­baan op te geven zoo lang ik goed werk kon ver­rich­ten tn daar ik aldus zij» leven niet wilde ver­gal­len het beter voor ons bei­den was tot eene echt­schei­ding over te gaan.

Ze­ke­ren avond, in Sep­tem­ber 1921, di­neer­de ik met twee ame­ri­kaan­sche vrien­den in het Pa­leis Hein­roth, ge­le­gen op de Kur­fu­er­sten­damm, eene der prach­tig­ste res­tau­rants van Ber­lijn. Plot­se­ling stond mijn gast recht en deed teek­ens aan twee ni­suw­ge­ko­men hee­ren welke hij in de verte zag.

« Char­lie, wat ter we­reld komt gij hier doen! » riep hij tot de klein­ste van d( twee, « kom hier bij ehs zit­ten! »

« Het is Char­lie Chap­lin » zegde hij tot ons ea liep hem halen.

« Char­lie Chap­lin, de be­roem­de film­spe­ler » legde de vrouw van mijn gast ver­der uit. « Gij hebt zeker al over hem hoo­ren spre­ken en hij sal te­vre­den zijn ken­nis met u te maken. »

Zeker had ik me­nig­maal tijn naam hoo­ren noe­men maar nog nooit een film van hem ge­zien om de een­vou­di­ge rede dat er van hem nog nooit ee» film hier ver­toond was.

Ik had eene vage her­in­ne­ring zijn por­tret gezie» te heb­ben in een ci­ne­ma­blad doch Char­lie Chap­lin was enkel een naam voor mij en ik kon maar niet be­grij­pen waar­om mijne gast­hee­ren zoo ver­won­derd waren bij zijne ver­schij­ning in het res­tau­rant.

Een oog­en­blik later waren de twee nieuw­ge­ko-men voor ons ge­bracht en M. Chap­lin en deze» vriend M. Ro­bin­son aan mij voor­ge­steld. M. Chap­lin nam plaats aan mijne zijde, en van de ge­le­gen­heid ge­bruik ma­ken­de dat men op de tafel plaats maak­te om cou­verts bij te zet­ten, It stu­deer­de ik zijn aan­ge­zicht.

Mijn eer­ste in­druk was al­tijd juist en zoo ook met hem. Ik was da­de­lijk ge­trof­fen door zijn sym­pa­thiek voor­ko­men, en wan­neer zijn ern­stig ge­zicht ver­an­der­de door een glim­lach werd ik tot hem aan­ge­trok­ken.

« Het is een bij­zon­der geluk u hier van avond te vin­den in ge­zel­schap van M. en Me­vrouw Kauf­mann « zegde M. Chap­lin tot mij. « Het was mijn wensch u meer dan ie­mand an­ders te ont­moe­ten in Eu­ro­pa ».

« Dan hebt gij over mij ia Ame­ri­ka ge­hoord? » vroeg ik hem

« In Ame­ri­ka van u ge­hoord! Wel, wij den­ken u daar de groot­ste ac­tri­ce van de we­reld... En wilt gij weten wat ik over u denk! » ver­volg­de hij.

Na­tuur­lijk » lacht­te ik.

« Dat gij de schoon­ste vrouw zijt welke ik ooit ge­zien hebt! »

Zulk epn kom­pli­ment, ge­maakt door een mij­ner land­ge­no­ten, zou mij koud ge­la­ten heb­ben, doch van een Ame­ri­kaan, van welke ik ge­hoord dat deze niet wis­ten hoe kom­pli­men­ten te maken, bracht het mij in ver­uk­king.Het moet dus nie­mand ver­won­de­ren dat hij mijn hart ge­won­nen had van af déze eer­ste ont­moe­ting.

Ons diner dien avond in het Hein­roth’s Pa­leis ver­an­der­de in de vrool­ijk­ste par­tij welke ik ooit gehad had. Char­lie, wij noem­den hem nu al­le­maal Char­lie, was de ziel van het spel; het was zijn eer­ste avond in Ber­lijn sn hij maak­te in alles «n met alles ple­zier.

Ik ver­stond maar half van al wat hij zeide maar het was zeld­zaam dat men mij iets moest ver­ta­len. Wan­neer hij zag dat ik ver­won­derd op­keek her­haal­de hij alles in pan­to­mi­ne en schoot ik van de eene lach­bui in de ander».

Char­lie Chap­lin heeft de groot­ste dra­ma­ti­sche zoowel als de ko­mie­ke aan­leg welke ik tij­dens al mijne jaren in de the­a­ter­we­reld heb ont­moet. Ik voel­de spoe­dig dat hij »en groot ar­tist was. Eerst drie maan­den later zag ik de eer­ste film van hem en dit be­ves­tig­de mijn eer­ste in­druk.

Wij dan­sten in het Pa­leis Hein­roth me­nig­maal te zameu en na­tuur­lijk fluis­ter­den wij zoe­ten din­gen tot el­kaar. Wij kom­pli­men­teer­den el­kaar over onze films en ik dacht dat hij mij wat wijs maak­te even­als ik hem daar ik hem nooit op het witte •scherm ge­zien had. En zoo was het ook, ik ver­nam dat hij van mij ook nooit een film ge­zien had.

De vol­gen­de dag ont­moet­ten wij el­kaar opni»uw aan de lunch en daar­na terug aan het diner ter ge­le­gen­heid van de ge­boor­te­dag van een der groot­ste ad­vo­ka­ten van Ber­lijn. Aan dit diner was Char­lie meer dan ooit lui­mig maar het top­punt van vrool­ijk­heid werd be­reikt wan­neer hij een aan­spraak van ge­luk­wen­schen hield aan een ver­keer­de per­soon, het­geen hij met opzet deed; deze aan­spraak tot een ame­ri­kan­sche gast was »en mees­ter­stuk van humor.

Wan­neer hij hoor­de dat ik t« Pe­tro­grad op de Kei­zer­lij­ke Bal­let­school had ver­toofd ver­zocht hij mij met hem een rus­si­sche dans uit te voe­ren. En wij dede» een bur­lesk van een klas­sie­ke zoowel als een rus­sis­sche dans. Was Char­lie geen film­spe­ler ge­wor­den dan was hij voor­ze­ker ge­roe­pen ge­weest tot dan­ser; en waar­lijk, ik ge­loof dat hij van alles op de hoog­te was, want hij is een veel­zij­dig ar­tist. Hij speel­de ons toonee­len voor van « Ham­let » en « Mac­beth » welke de groot­ste treur­spe­ler niet beter zou kun­nen en op een van onze klei­ne par­tij­tjes speel­de hij de viool als de groot­ste vir­tu­oos, en wat zeer ver­as­send was, met de lin­ker­hand.

Char­lie Chap­lin bracht enkel vier dagen te Ber­lijn door doch deze waren vol ple­zier en waar­in ik een groote rol speel­de. Nie­mand kende hem hier en, vol­gens hij ver­tel­de, was dit voor hem esne

«CI­NE­MA­WE­RELD »

op­luch­tig, want nu kon hij on­ge­hin­derd over­al aan deel­ne­men.

Wan­neer hij mij, al­vo­rens de trein voor Pa­rijs te nemen, vaar­wel zegde en drin­gend ver­zocht naar Ame­ri­ka te komen, dacht ik daar zoo spoe­dig nog niet aan, maar nu ik wer­ke­lijk in de Nieu­we-We­reld ben, nu mag ik zeg­gen dat Char­lie daar voor een groot deel schuld aan heeft.

Van­daag, een wei­nig meer dan een jaar ge­le­den, wan­neer ik hem' te Ber­lijn ont­moet­te, is hij in Duit­sch­land de po­pu­lair­ste klucht­spe­ler. Drie maan­den later na zijn be­zoek aan Duit­sch­lands hoofd­stad, wer­den zijne fil­men ver­toond, en even als el­ders, had­den zij den groot­sten bij­val. Zoo ge­wild wer­den zijne fil­men dat er zalen waren de­wel­ke uit­slui­tend Chap­lin-pro­gram­mas gaven.

Ik vraag mij af hoe­ve­len op onzen ou­der­dom wel be­sef­fen wat leven wij lei­den op onzen ou­der­dom, ik be­doel: ge­zien van een ar­tis­tiek stand­fint. Ik ge­loof dat er geen groo­ter vi­o­list be­staan eft dan Fritz Kreis­ler. Het is niet vol­doen­de te zeg­gen dat hij de groot­ste le­ven­de vi­o­list is maar een vir­tu­oos van zijn tijd. En de groote Ca­ruso, ver­le­den jaar ge­stor­ven, was wel de groot­ste tenor welke er ooit be­staan heeft. Ri­chard Strauss was niet al­leen de groot­ste kom­po­nist van zijn tijd maar even groot ar­tist als Ri­chard Wag­ner.

Van af mijne kin­der­ja­ren was ik gek van mu­ziek. Op de « Gra­vin Pla­ten’s School » stu­deer­de ik zang en piano en op de Bal­let­school te Pe­tro­grad zoowel als op de Phil­har­mo­nie te War­schau wijd­de ik me­ni­ge uren aan de mu­ziek. Beet­ho­ven, Chai­k­ovs­ky en Cho­p­in waren mijne lie­ve­lings-kom­po­nis­ten maar in Ri­chard Strauss her­ken ik de Ge­ni­us. i

Eene der groot­ste ver­ma­ken in Ber­lijn is deel te nemen aan het mu­zieka­le leven. Ik'kon zon­der mu­ziek niet leven zoo min als zon­der zon­ne­licht. Er ging geen en­ke­le dag voor­bij dat ik mij te­huis niet aan mijne piano zette al was het maar voor 15 of 20 mi­nu­ten. Voor rpu­ziek doe ik veel. Na een ze­nuw­ach­ti­ge dag in het stu­dio kom ik weer op streek wan­neer ik Beet­ho­ven of Cho­p­in hoor. En wan­neer ik mij niet wel ge­voel is er niets heter» dan een Chap­lin-film. Dat is waar­om ik Char­lie Chap­lin ten hui­di­ge dage aan­zie als de groot­ste ar­tist in de we­reld. En, zooals Ri­chard Strauss, hij / ordt ge­roemd en geëerd ter­wijl hij nog in leven ' j. Htn ge­ni­us werd ont­dekt door de massa wat wel de beste proef is hun­ner groot­heid.

Van de vele geëerde ar­tis­ten welke ik in Ber­lijn ont­moet heb was er geen welke mij meer be­koor­de dan Franz Lehar, de Ween­sche kom­po­nist. Ik ont­moet­te hem te Ber­lijn ter ge­le­gen­heid der eer­ste cfi­voe­ring van zijne « Blau­we Ma­zur­ka » welke hij zelf kwam lei­den in het Me­tro­pol The­a­ter. Als jong meis­je te War­schau was ik be­tooverd door de mu­ziek van zijne « Lus­ti­ge We­du­we » en « De Graaf van Luxem­burg» en ik kende do­zij­nen van zijne lie­de­ren. Ik had het ge­noe­gen er eeni­ge te zin­gen, door hem be­ge­leid, op eene par­tij te Ber­lijn en hij be­loof­de mij wan­neer ik de ci­ne­ma vaar­wel wilde zeg­gen hij dan voor mij eene ope­ret­te zou schrij­ven.

Ik her­in­ner mij al­tijd het ge­zeg­de va» een stu­dent op de Phil­har­mo­nie: « Wan­neer gij u zelf niet eer­bie­digt dan doet nie­mand het ». Dit is de rede waar­om ik mij nimçner over ge­ge­ven heb aan gekke din­gen. Wan­neer, gij lezer, dit punt in mijn leven te ern­stig vindt, denk dan dat dit komt omdat ik mijn werk steeds ern­stig be­stu­deer. Maar heeft dit nu de be­loon­ing ge­bracht in mijn le­vens­ge­luk?

Niet­te­gen­staan­de mijn suc­ces moet ik be­ken­nen van niet. Wie van ons is wer­ke­lijk vol­maakt ge

luk­kig? Zeker heb­ben wij onze oog­en­blik­ken van geluk maar op­per­ste geluk is dit wel mo­ge­lijk in dees tra­nen­dal? Elke dag is een leven, leef hem te volle in uw werk en wees dank­baar. Dat is mijne een­vou­di­ge phi­lo­so­p­hie.

In De­cem­ber 1921 ver­trok ik in va­can­tie naar St. Mo­ritz. Ik beken dat ik eene ze­ke­re vrees ge­voel­de voor de Alpen, de groot­sche wilde ber­gen.

« Ik had « Sapho » gein­digd vor het U. A. F. stu­dio, ik had ge­werkt nacht en dag, het was tijd dat ik eeni­ge uit­span­ning zocht om mij te ver­strooi­en. Ik koos dus St. Mo­ritz voor zijne win­ter­sport waar­door het be­roemd is.

Twee maan­den lang speel­de ik ijs hoc­key, schaats­te dat het een lust was en nam deel aan alle spor­ten welke er be­ston­den. De won­der­ba­re­lucht en zon­ne­schijn, te zamen met ge­zon­de li­chaams­oe­fe­ning en een­vou­dig re­giem, her­stel­de mijne ge­zond­heid. Ook ont­moet­te ik er vele Ame­ri­ka­nen het­geen mij voor goed deed be­slui­ten naar New-York te gaan.

St. Mo­ritz is niets an­ders dan een ver­za­me­ling van ho­tels. Het dorp is zeer klein en het ver­maak dat men er ’s avonds vindt is brid­ge, dan­cing en ci­ne­ma. Het laat­ste bij­zon­der heeft men in alle groote ho­tels en het Éngadi­ner Kulm, waar ik ver­bleef, was geene uit­zon­de­ring.

Een ze­ke­re na­mid­dag vroeg mij eene Ame­ri­kaan­sche lady, waar­me­de ik op het ijs­veld ken­nis had ge­maakt, of ik dien avond in ons hotel mede naar « Ma­da­me du Barry » wilde zien.

« Ik heb « Ma­da­me du Barry » wel zes maal ge­zien « zegde zij mij, « maar ik wil het nog aess zien. Ik bén zeker dat het u zal be­val­len. »

Dien avond dus zag zij met mij dien film voor de ze­ven­de maal en daar ik haar was voor­ge­steld als Gra­vin Dom­ski her­ken­de zij in mij niet de wer­ke­lij­ke «Ma­da­me du Barry».

De film werd ver­toond op den wit­ten muur zelf van eene zaal in het hotel maar daar ik onder een groote arm­bla­ker zat kon men mij moei­lijk her­ken­nen tot zelfs niet de lady welke mij ver­zocht had mede te gaan.

« Ik «ou die Pola Negri wel eens wil­len zien » zegde mijne ge­zel­lin ».

« Ik ook « ant­woord­de ik al la­chen­de.

Maar ge­du­ren­de de pauze was er een Poolsch vriend welke mij opgémerkt had en in paar mi­nu­ten was het over­al ge­we­ten dat de ver­tolk­ster van « Ma­da­me du Barry » in de zaal was. Ik werd om­ringd en moest alle kom­pli­men­ten in ont­vangst nemen welke ik be­ant­woord­de met een har­te­lijk speer­h­je, tot groote ver­ba­zing van de Ame­ri­kaan­sche dame welke mij uit­ge­noodigd had om mijn eigen film te gaan zien.

Ge­du­ren­de mijn ver­blijf zag ik een he­vi­ge match ijs hoc­key tus­schen de ploe­gen van Cam­brid­ge en Ox­ford.

Bij den aan­vang van ver­le­den jaar dacht ik aan een nieu­wen film te be­gin­nen doch er kwa­men ver­schil­len­de moei­lijk­he­den tus­schen en daar ik dus eene maand had om niets te doen be­sloot ik een bezoe kaf te leg­gen aan Pa­rijs.

Pa­rijs!... Wat een weel­de van her­in­ne­rin­gen die naam in zich bevat!

Ik ging dus naar Pa­rijs met de ge­dach­te zoo­veel te zien als ik maar kon. Bui­ten dé ge­woon­te van de mees­te vrou­wen be­zocht ik zeer wei­nig de ma­ga­zij­nen; ik ge­droeg mij als eene echte toe­ris­te en was er fier om.

(Wordt voort­ge­zet.)


LOUIS CA­VENTS

In­stal­la­ti­ons et Répa­ra­ti­ons

Mai­son Prin­ci­pa­le:

II, RUE LÉOPOLD

Suc­cur­sa­les:

6», rue de I’Écfli­se BÄ, rue Na­ti­o­na­le

Ate­liers: ase Guil­lau­me Tell, 1

GROS

Devis gra­tuit sur de­man­de

DÉTAIL

mm pimp

Spéci­a­lité: LUSTRER1E

Als gij liet woord

aan de deur van een Ki­ne­ma ziet staan, treedt dau bin­nen en gij zijt zeker een aan­ge­naam oogen-blik­door­te­bren­gen

Ka­d­hui­ze­mi­raat, ça - Brus­sel

Kor­te­lings te Ant­wer­pen

De laat­ste suc­ces­f­V­men:

Oe Lief­de sterft nooit

Zijn Plicht

Ver­los­sing

De Zee­dui­vel

Drukk. «Nep­tu­ne», Steen­hou­wers­vest, 28, Antw.


POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM­BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

IUE­RE8 en BOU­TEIL­LES - en FUTS

HA­BIL­LEZ

FOS

EN­FANTS

BRI­TAN­NIA

17y Lon­gue rue d’Ar­gi­le

La loi­i­raiim Générait An­toi­ni­i­lii­le

12, rue Van Ertborn Tél. 2921 AN­VERS Tél. 2921

Agen­ce pour la Pro­vin­ce d’An­vers du Vrai "FERO­DO"

Agen­ce pour An­vers des Rou­le­ments à bil­les S. K F.

Agen­ce générale pour la Bel­gi­que du Dia­mond et Noble's Po­lish

La seule mai­son de la place four­nis­sant aux ga­ra­ges aux prix de gros

Mai­son BERTH Y

106, rue de l’Eg­li­se, 106

FO U FF U FIES

Ar­ran­ge­ments — Répa­ra­ti­ons Con­ser­va­ti­on de four­ru­res Prix avan­ta­geux — Tra­vail soigné

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

CLI­CHE

à CA­TA­LO­GUES RE­CLA­MES

ü€xl. il­lu­stra­ti­ons

BIP EXÉCU­TI­ON

JflP1 RAPI­DE ET

*P SOIGNÉE

Champ Vle­mi­nekx. 6 AN­VERS

OU­VRA­GES DE DAMES

OU­VRAG­K8 DES­SINÉS

LAI­NES, SOIES, CO­TONS, COU­VRE-LITS, NAP­PES, STO­RES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TEL­LES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

H VXD­WERKEX

WOL, ZIJDE, KA­TOEN, BED­SPREI­EN, TA­FEL-KLEE­DE­REN, STO­RES, KAN­TEN, HAND­BREI­OOED, JUM­PERS

An­vers, Rue Von­del­straat, 15, Ant­wer­pen

GAR­NI­TU­RES

POUR

Fu­moirs, Sa­lons, Bou­doirs Cham­bres à cou­cher Ve­ran­dah Fau­teuils - Club

11, Lon­gue rue du Van­neau

(près du parc)

ILi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­mi­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­mi­i­i­i­i­i­i­i­iiül

MEU­BLES

I Les plus grands Ma­gasins en Bel­gi­que |

9 Lon­gue rue des Clai­res 9

1 Grand choix de gar­ni­tu­res. 200 sal­les à man­ger, | 1 cham­bres à cou­cher, sa­lons, cui­si­nes, ve­ran­dah’s,! bu­reaux, li­te­ries, chai­ses-lon­gues, etc. etc. |

Mai­son Améri­cai­ne

Meil­leur marché qu’ail­leurs I Ou­vert tous les jours jusqu’à 8 h. s. | Ma­gas­in fermé

ll­lUI­I­I­I­I­I­I­MI­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­II­UI­I­I­I­I­II­UI­I­I­I­I­I­I­I­Illl­lI­I­I­MI­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­I­l­I­lI

Autos pour Cérémo­nies. Ma­ria­ges, Baptêmes et Fêtes

Ga­ra­ge J & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Bras­seurs - AN­VERS

VOY­A­GES A L’ÉTRAN­GER - EX­CUR­SI­ONS PRIX A FOR­FAIT

BRO­DE­RIES

DES­SINS MO­DER­NES

PER­LA­GES, BOU­T­ONS, POINTS­CLAIRS. PLIS­SA­GE

MSJLN RY­CKAERT

RUE RU­BENS, 17, AN­VERS

TRA­VAIL SOIGNÉ ET RAPI­DE

.. EJX­GELSCH HOE­DE­JX­MA GA ZIJN.. VON­DELSTR., 19 CAUS (nabij St. Jans­plaats)

De laat­ste nieu­wig­he­den in Vil­ten Hoe­den

Qurje teus Ziet Eta­la­ge


Wi­Wft­W­ViV.V

ROYAL

L’As des As

- ZOOL­OGIE CI­NE­MA

Hoot Col­lins et sa mère, prop­riétaire de Blue Bird, un des Ranch des plus im­por­tants de l’Etat de Co­lo­ra­do, se ren­dent au ma­ria­ge de Jo­hn­son, un de leurs amis.

Les cow-boys du ranch, invités éga­le­ment au bal, donné à la suite de la noce, s’y ren­dent en au­to­mo­bi­le, à leur grand dése­spoir car aucun d’eux ne. sait con­dui­re.

Hoot et sa mère, se trou­vent rejoints sur la route par leurs boys, dont la voi­tu­re se ren­ver­se dans le fossé juste sous leurs yeux. Tous se relèvent sans qu’aucun ne pa­rais­se souf­frir de la chute. Immédia­te­ment, ils relèvent la voi­tu­re et se re­met­tent en route... Ce­pen­dant, à ce mo­ment précis, se trou­ve spec­ta­tri­ce de l’ac­ci­dent, une jeune de­moi­sel­le qui fai­sait une pro­me­na­de à che­val... Hoot fait sa con­nais­san­ce, elle se présente à lui comme une de­moi­sel­le Ha­mil­ton, télégraphis­te au Barr’s Cros­sing...

L’ai­ma­ble jcu­fie fille ac­cep­te l’in­vita­ti­on de Hoot et de sa mère, de les ac­com­pag­ner sous la pro­mes­se qu’elle sera re­con­dui­te chez elle après le bal.

A leur arrivée, la lête bat son plein. Hoot et Miss Ha­mil­ton les imi­tent, quand tout à coup, en coup de vent, sur­git un garde des prop­riétés de Hoot (yui vient l’avi­ser que des bêtes avai­ent été volées dans le cou­rant de la nuit.

Hoot et ses boys quit­tent le bal préci­pi­tam­ment et re­tour­ne au ranch.

Hoot, malgré tout, n’ou­blit pas le lend­emain sa char­man­te com­pag­ne de la veil­le et se rend au bu­reau du télégrap­he de Barr’s Cros­sing, lui faire ex­cu­ses de sa fuite précipitée. Cette vi­si­te n’est pas in­a­perçue de Harry Brow­nell, in­spec­teur général des trou­peaux de Co­lo­ra­do, qui fait part à Hoot de ce que pour lui, Miss Ha­mil­ton ne se­rait autre qu’une Lay­ton, af­fi­liée à la fa­meu­se bande des Lay­ton qui déso­lent le pays.

Hoot, malgré tout, n’ou­blie pas le lend­emain sa Quel­ques jours après, Hoot se rend comp­te de son er­reur en aper­ce­vant en con­ver­sa­ti­on, Miss Ha­mil­ton et sou ami, sig­nalé comme un voleur de bétail et re­cherché par la po­li­ce du Texas.

Par­tant à che­val dans ses ter­res, ii s’aperçoit que la rivière, déli­mi­tant ses prai­ries est à sec. Il en con­clut que la dis­pa­ri­ti­on de ses trou­peaux venait de ce fait, qu’un éclu­sier de­vait être com­pli­ce des voleurs, qu’il fer­mait l’écluse et de ce fait, asséchait la rivière.

Aidé de ses boys, il part en expédi­ti­on et ils cap­tu­rent la bande.

Hoot par­don­ne seul à Miss Ha­mil­ton nui lui avoue être le jouet de son ami, l’as­su­rant que, si les vols ont été décou­verts, ce n’est que grâce à elle, qui s’en est faite la dénon­ci­a­tri­ce...

Pi'iiy­wi­ii­ue du I au ö juil­let

1. Mar­che Mi­li­tai­re

2. En Trai­neau .

Fr. Schu­bert

Mo­zart

Amour quand tu

nous tiens

Comédie en 5 par­ties in­ter­prétée par Bes­sie Love

Les Hi­ron­del­les au vil­la­ge J. Strauss

Valse

L’As des As

Comédie d'ave­n­tu­res in­ter­prétée par Hoot Gib­son et Bar­ba­ra Bet­ford

Pro­gram­ma van ( lot 5 Jnli

Krijgs­mar­sch En Trai­neau

Fr. Schu­bert W. A. Mo­zart

Lief­de als gij ons bindt

Tooneel­spel in 5 dee­len met Bes­sie Love in den hoofd­rol

De Zwa­lu­wen in het dorp J. Strauss

Wals

De knap­ste van allen

Tooneel­spel ver­tolkt door Hoot Gib­son en Bar­ba­ra Bet­ford

A PAR­TIR Dl VENDI DI 6 JUIL­LET

CLÔTURE AN­NU­EL­LE

Réou­ver­tu­re en sep­tem­bre

î De knap­ste van allen

J* Op ze­ke­ren dag ont­moet Hoot Col­lins de eige- C r

** naar van een zeer aan­zien­lij­ke ranch uit den 5

)* Co­lo­ra­do-Staat, een jong meis­je die zich Ha­mil­ton f 5

noemt en zich als be­dien­de uit­geeft bij de Telc- i'

•J* graaf van Barr’s Cros­sing. C r

tï( Dien­zelf­den dag, ter­wijl bei­den naar een huwe- ,< i

.<, lijks­feest zijn in de na­bij­ge­le­gen stad, komt men i* f

Hoot me­de­dee­len dat in den nacht die­ren uit zijn **?

Y wei­den waren ge­sto­len. Zon­der dra­len ver­laat hij 4

met zijn boys het feest; doch op zijn gron­den vindt bij geen enkel spoor der die­ven...

Y Men ver­wit­tigt Hoot dat Miss Ha­mil­ton slechts I een hand­lang­ster is der be­ruch­te bende die de

schrik is der streek. Zoo groot is zijn lief­de dat hij *»* het niet ge­looven wil. Doch eeni­ge dagen later

Y ziet hij zijn on­ge­lijk in: hij ver­rast in­der­daad

.î. Miss Ha­mil­ton en haar vriend, be­kend als een

der knap­ste vce­op­lich­ters van Texas.

J Hoot houdt het oog open en op een nacht wordt „« heel de bende ge­klist.

Y Hij ver­geeft al­leen Miss Ha­mil­ton die be­kent X dat zij slechts de speel­bal was van haar vriend,<« en dat het ook door haar toe­doen was dat de

dief­stal­len ont­dekt wer­den.

Y Dat kan de lief­de doen!

mmmrn­mmmmmm'W

Im­pri­me­rie du Cen­tre, 26. Rem­part Kip­dorp, Anver».