Programme de 23 à 27 nov. 1924



Livret de programme

Source: FelixArchief no. 1968#866

Ce texte a été généré automatiquement sur la base des pages numérisées, en utilisant la technologie ROC. En raison des polices de caractères historiques utilisées dans les livrets de programmes, les résultats ne sont pas sans fautes.

Consultez les images de ce livret de programme



FILM-REVUE

ONZE BIO­GRA­PHIES

WILLIAM DE ZWI­J­GER

R is niets dat William Far­num meer afschrikt dan een dag­blad­schri­j­ver. Deze groote kuns­te­naar is een zwi­j­ger, en over 't alge­meen is hij voor een pers­ges­prek niet te vin­den. Maar dit maakt de zaak der repor­ters niet, daar zij slechts hun beroep kun­nen uitoe­fe­nen als zij voor wels­pre­kende men­schen komen te staan. William Far­num is nu verre van spraak­zaam. Zij moe­ten het dus maar aan boord weten te leg­gen hem tot spre­ken te kri­j­gen.

Alvo­rens Far­num te gaan inter­vie­wen, doet men goed eerst in te ver­schil­lende stu­dios waar hij vrien­den heeft, eenige infor­ma­ties te gaan inwin­nen. En zie­hier de resul­ta­ten welke dit onder­zoek ople­verde

— Far­num heeft eene ver­schrik­ke­lijke ondeugd: hij is een hartst'och­te­lijk ver­za­me­laar 1

En wat ver­za­melt hij: post­ze­gels

of vlin­ders?

— Wonin­gen! was het ant­woord. Hij bezit vier ver­bli­j­ven hier en daar vers­preid. Net zooals men van klee­ren veran­dert, beproeft hij ze allen, ten einde zich zoo­wat ove­ral « at home » te kun­nen gevoe­len. Wan­neer hij te Los Ange­los arbeidt, dan woont hij «at home». Heeft hij iets te New-York te ver­rich­ten, dan ver­bli­jft hij « at home ». En boven­dien houdt hij er nog drie andere wonin­gen op, kwes­tie van zich ove­ral « at home » te bevin­den.

— Indien het zoo is, zal er over « home » ges­pro­ken wor­den. Het zal een mooi onder­werp wor­den, en alzoo kan men in zijne goede gunst komen met over de hui­dige wonin­gnood en dienst-boden­kri­sis te pra­ten.

En toen onze Yan­kee kon­fra­ter het er op waagde aan William’s « hui­dige » home te gaan aan­bel­len, was hij ten

hoog­ste ver­won­derd er zoo lief­tal­lig en voor­ko­mend, door een soort lan­de­del-. man, ont­van­gen, te wor­den, die ech­ter als nie­mand anders dan William Far­num zelve bleek te zijn.

De mees­teres des huizes werd den repor­ter voor­ges­teld waa­ruit hij al spoe­dig kon opma­ken dat hij in het bijeen ver­ga­ren zij­ner « ver­za­me­lin­gen » eene helps­ter had, die van geen wei­nig belang was.

— Wij zijn net huis­die­ren, zegde William, en daar wij ons, inge­volge ons beroep ons steeds dienen te ver­plaat­sen..

WILLIAM FAR­NUM

rege­len wij het aldus dat er ove­ral een home ter onzer bes­chik­king staat.

— Kijk, laatst­le­den bij mijne laatste-reis naar Rome, werd ik door eene prach­tige villa bekoord, maar helaas, mijn check­boek was reeds zoo­zeer aan­ges­pro­ken, dat ik er heb moe­ten van afzien dit nieuwe pareltje aan mijne ver­za­me­ling te voe­gen.

— Sinds jaren, is onze echte «home» ech­ter te Sag-Har­bour, op Long-Island* nabij New-York, geweest; want even-zoo als mijn broe­der Dus­tin, ben ik een groot water­lief­heb­ber, en een over­tuigd

OUVRAGES DE DAMES

OUVRAGES DES­SII­VÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BON­NET­TE­RIE A LA MAIN, DEN­TELLES, JUM­PERS

MAI­SON EMMA

HAAD­WER­KEA

01 WOL, ZIJDE, KATOEN, BED­SPREIEN, TAFEL-KLEE­DE­REN, STORES, KAN­TEN, HAND­BREIOOED, JUM­PERS

Anvers, Rue Von­dal­straat, 15, Ant­wer­pen

ALLE ELE­GANTE DAMEN KOO­PEN HUNNE

PEL­SEN

Pels­man­tels, Boas en Mara­bous

in het

Huis ANNA

Oie­pes­traat, 140 - ANT­WER­PEN .

nillllll|F'M',',«',''»iiliiiiiiiiiiiiiiiiiii­nillll­lUJ

MEUBLES

I Les plus grands Maga­sins en Bel­gique 1

9 Longue rue des Claires 9

(près Meir)

' Grand choix de gar­ni­tures. 200 salles à man­ger, | = chambres à cou­cher, salons, cui­sines, veran­dah's, g g bureaux, lite­ries, chaises-longues, etc. etc. |

Mai­son Amé­ri­caine

. g Meilleur mar­ché qu’ailleurs

I Ouvert tous les jours jus­qu'à 8 h.?. g Maga­sin fermé |

jTiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiuiii­nii­Miiiiuiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiii­i­i­i­i­M­i­i­i­i­i­i­m­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­i­iim

Autos poui Céré­mo­nies, Mariages, Bap­têmes et Fêtes

Garage J. & H. DEHU

Télé­phone 3107

42, Canal des Bras­seurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRAN­GER - EXCUR­SIONS PRIX A FOR­FAIT

oocet -

C E M £ÊSrc ST K A AT20

BRO­DE­RIES-PER LAGES

ancienne

MS, A RYCKAERT

A. Cau­che­teux, suc­ces­seur

Rue Rubens, 17 - Télé­phone 12217 Rue Porte St. Georges, 27 - Tel. 12218

ANVERS

MVI­SOV g»K CONFIANCE

Ate­liers de „Plis­sage et Points-clairs

.. ENGEESCH HOED ENM À. GA ZUN..

VON­DEL­STR., 19

(nabij St. Jans­plaats)

CAUS

De laatste nieu­wi­ghe­den in Vil­ten Hoe­den

Rüinrçe ieus

Ziet Eta­lage


ROYAL - ZOO­LO­GIE CINEMA

bes Deux Pas­sions

PRO­GRAMME du 23 au 27 NOVEMBRE

Lady Wini­fred, fille de Lord All­car, un noble débau­ché et joueur, a épousé en secret, Michel Wain, le fils d’un des gardes fores­tiers, de son père.

Lord Alt­car, en jouant avec Lord Burl­ford, qui est amou­reux de Lady Wini­fred, a perdu de très fortes som­més-,Lord Burt­ford lui pro­pose en une der­nière par­tie de jouer toutes ses pertes contre la main de sa fille, et, gagne.

Alt­car, igno­rant le mariage secret de sa fille, lui signi­fie la situa­tion, mais Lady Wini­fred lui fait connaître l’obs­tacle qui s’op­pose à ce mar­ché. Fou de rage Alt­car chasse Wain après l ’avoir fait fouet­ter par ses valets. Wain, croyant que Lady Wini­fred est com­plice de cet outrage, jure de se ven­ger.

Vingt ans après, Lady Wini­fred est la pro­prié­taire du manoir ances­tral lour­de­ment endetté. Elle a une fille Dora. Burl­ford lui conseille de don­ner celle-ci en mariage à un riche pro­prié­taire du voi­si­nage.

Dora est au couvent de Mort aime, en France, où elle a fait ses études. C’est, là qu’un jeune peintre amé­ri­cain, John Tur­ner, la voit et l’aime.

Entre­lemps Michel Wain a fait for­tune dans l’Alaska, et revient sous le nom de Tho­mas Kent. Il détient toutes les créances hypo­thé­caires des Alt­car et va se ven­ger de l’in­jure qu’il croit lui avoir été faite avec la com­pli­cité de sa femme, lors­qu’il fut cra­va­ché par les valets de son père;

Tur­ner a demandé et obtenu la main de Dora et a peint son por­trait qu’il compte expo­ser à l’Aca­dé­mie Royale. Burl­ford, repoussé par Dora, jure de se ven­ger en déshon­no­rant toute la famille. Il se pro­cure le por­trait, de la jeune fille et fait poser un autre modèle nu. C’est ainsi que Dora est expo­sée au Salon de l’Aca­dé­mie Royale.

Pour échap­per à la honte, la pauvre fille veut ren­trer au couvent et va trou­ver un usu­rier, Isaac Fell, pour lui deman­der l’ar­gent néces­saire au voyage. Burt­ford sur­prend les inten­tions de Dora el com­plote avec Fell de l’at­ti­rer dans un guet-apens.

Dora arrive en France, sui­vie par Burt­ford et Feil. Ces der­niers cir­con­viennent le guide qui doit la conduire au monas­tère. Celui-ci la mène à un cha­let que Burt­ford pos­sède dans les envi­rons. La jeune fille y apprend au cours d’une dis­pute entre Fell et Burt­ford, que ce der­nier a machiné l’af­faire du por­trait nu.

Mais Wain regrette main­te­nant su cruelle ven­geance et, accom­pa­gné de Tur­ner, qui a deviné le refuge que cher­che­rait Dora, il est parti à sa recherche.

Burt­ford, sur ces entre­faites, a offert à Dora de l’épou­ser et en même temps de la débar­ras­ser de la

s. 1 On les aime . . . H. Chris­tine

0 (One-Step)

2. Wpiff­flgc

% 3 Char­ley et les Reve­nants

comé­die comique . . (

4. Ma Oui....H. De Beatti

0 (valse Hawaïenne)

5 La Ford Volante

comique

LES DEUX PAS­SIONS

grand drame inter­prété par

ALICE TERRY et F. BILLING­TON

Pen­dant la Pause

Réci­tal pour Orgue

PRO­GRAMMA van 23 tot 27 NOVEM­BER

1 • On les aime

(One-Step)

H. Chris­ti­ne'

(Hawaiaansche wals)

5 De Vlie­gende Ford

klucht

DE TWEE DRIF­TEN

groot drama ver­tolkt door

ALICE TERRY en F BILLING­TON

Tij­dens de Poos

Réci­taal voor Orgel

Semaine prÓGiaine

Mar­cel Levesque et Pina Meni­chelli

DANS

La Dame de Chez Maxim’s

d’après le célèbre vau­de­ville de Georges FEV­DEAU

Grand succes de rire

créance dç Fell. Celui-ci entend l’offre per­fide de son com­plice et le tue.

Dora fuit dans la tem­pête pour être sau­vée par son père et par son fiancé et l’on se recon­ci­lie à l’ombre de la vieille abbaye.

3 Char­ley en de Terug­ge­ko­men

( kluch­tig too­neel A

H. De Beatti X

De Twee Drif­ten

Om zijn speel­schul­den tege­no­ver Lord Burl­ford te vol­doen belooft Lord Alt­car deze de hand zij­ner doch­ter, Lady Wini­fred. Wan­neer hij ech­ter ver­neemt dat deze in het geheim gehuwd is met Michel Wain, de zoon van een zij­ner bosch­wach­ters, jaagt hij den onge­luk­kige weg, 11a hem door zijn knech­ten afge­ran­seld te heb­ben. Wain, den­kend dat Lady Wini­fred mede­plich­tig is aan dien hoon, zweert zich te zul­len wre­ken. Twin­tig jaar later is Lady Wini­fred eige­nares van het voo­rou­der­lijk slot dat ech­ter heel zwaar is herent. Zij heeft een doch­ter Dora, die haar opvoe­ding geniet in een kloos­ter in Fran­krijk. Daar leert een Ame­ri­kaansch schil­der, John Tur­ner, haar ken­nen en bemin­nen.

Inmid­dels keert Michel Wain die een groote for­tuin in Alaska ver­wierf onder den naam van Tho­mas Kent terug. Met al de schuld­be­ken­te­nis­sen der .Alt­car’s in han­den zal hij zich nu kun­nen wre­ken!

Tur­ner bekomt de hand van Dora en schil­dert haar por­tret om te prij­ken in de ten­toons­tel­ling der Aka­de­mie. Burt­ford koopt de schil­de­rij aan en laat een naakt model posee­ren. Zóó zal Dora in de ten­toons­tel­ling han­gen! Om aan die schande te onts­nap­pen wil het meisje terug naar het kloos­ter en zoekt een pand­lee­ner op — Isaac Fell — om het noódige geld voor de reis te. beko­men. Burt­ford komt op de hoogte van Dora’s inzich­ten en zal zich met Feil vers­taan om Dora in een hin­der­laag te lok­ken. Inder­daad in Fran­krijk geko­men en zich den gids tot hand­lan­ger makend wordt zij naar een een­zaam oord gevoerd waar zij de juiste toe­dracht van het por­tret ver­neemt.

Wain betreurt zijn wraak en ver­ge­zeld van Tur­ner gaat hij Dora opzoe­ken. Inmid­dels heeft Burt­ford Dora aan­ge­bo­den zijn vrouw te wor­den, en tevens haar schuld legeno\er Feil te los­sen. Feil hoort dit aan­bod en doodt zijn mede­plich­tige. Dora vlucht in den storm om ein­de­lijk gered te wor­den door haar vader en haar ver­loofde en die red­ding wordt bekroond door de ver­zoe­ning, in den scha­duw der oude abdij.

Impri­me­rie du Centre.?6. Rem­part Kip­dorp Anvers


POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adres­sez-vous à la Bras­se­rie

VAN HOM­BEECK

BER­CHEM - Tél. 5210

HIK1SKS en KOU­TEILLES - en FUTS

HABILLEZ VOS Mai­son BERTH Y

ENFANTS 106, rue de l’Eglise, 106

BRI­TAN­NIA Grand choix en toutes sortes de FO UFtJR UFtFS Man­teaux et casa­quins à par­tir

17, Longue rue d’Ar­gile ! de fr. 37 5

La l'iiii­niiiw libe­rale liüiiiiio­liiif

12, rue Van Ert­born Tel. 2921 ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Pro­vince d’An­vers du Vrai "FERODO"

Agence pour Aii­vers des Rou­le­ments à billes S. K. F.

Agence géné­rale pour la Bel­gique du Dia­mond et Noble’s Polish

La seule mai­son de la place four­nis­san aux garages aux prix de gros

PHO­TO­GRA­VEURS

DES­SI­NA­TEURS

Champ Vle­mi­nekx.ô ANVERS

FILM-REVUE

beoe­fe­naar van zwem­men en visch-vangst. En het is daa­rom dat ik, vanaf het oogen­blik dat Dame For­tuin mij begon toe te lachen, ik mij een huisje op den oever der rivier heb aan­ges­chaft. Ik heb het met zorg en liefde ges­chikt en bemeu­beld, het ieder jaar nog aan­ge­na­mer gemaakt, zoo­dat het al mijn trots was er als een koning te kun­nen tro­nen in mijn eigen home... Maar toen ik met Fox ging arbei­den, diende ik maan­den en maan­den in zijne stu­dios van Los Ange­los te arbei­den, en daar ik een afschuw heb van hotel­le­ven, zoo hfacht dit mij er toe mij het tweede stuk mij­ner ver­za­me­ling aan te schaf­fen, n.l. deze villa « La Brea », van waa­ruit men vanaf de Santa Monica Hill de gansche stad Los Ange­los beheer­scht.

Bij hel­der weder, kan men van hier uit het Cata­lina eiland zien, waar ik dik­wi­jls met mijn broe­der Dus­tin op visch­vangst ga.

En William ging maar voort over zijne « home » ges­chie­de­nis­sen, en sti­laan kwam hij aan het onder­werp zij­ner loop­baan zelve:

— Ik heb twee en der­tig jaar too-neel- en fil­mar­beid ach­ter den rug, en alvo­rens nieuwe plan­nen te maken, kom ik hier wat kalmte en rust nemen, boven dewelke ik niets anders zie. Want twee-en-der­tig jaren bewo­gen leven bezor­gen U wel de lust tot rus­ten.

— Mijne kunst­loop­baan begon toen ik nog maar zes­tien jaar oud was. Met Dus­tin trad ik in een dans- en zan­gnum­mer op. Dus­tin was toen vijf­tien jaar en bek­leedde het postje van figu­rant in een ron­drei­zend too­neel­ge­zel­schap.

— Het vol­gende jaar bes­loot ik van mijne toe­komst in de too­neels­pel­kunst te zoe­ken. Vijf jaren lang ver­tolkte ik Sha­kes­peare en andere klas­sieke rol­len. De rol van Mar­cus-Super­bus was mijn grootste succes.

— Daarna kwam het moderne treurs­pel aan de beurt. Met een evengr.oot succes ver­tolkte ik gedu­rende lange jaren die ver­schil­lende rol­len, en ik kan zeg­gen dat ik Mary Miles Min­ter aan mijne zijde heb zien debu­tee­ren.

... Maar wat ons voor ’t, oogen­blik het meest inter­es­seert is natuur­lijk de kinema.

... Oprecht gezegd, moet ik U ver­tel­len dat ik de kinema in den beginne niet erns­tig opnam. Maar Selig, die een film « The Spoi­lers » wilde draaien, wilde dat ik er de hoof­drol in ver­tolkte.

— Ik bes­loot de kans te wagen, en waar­lijk, de proef­ne­ming was zoo afdoend, dat ik aans­tonds mijn oud beroep vaar­wel zegde om de nieuwe kunst te omhel­zen.

— In « The Spoi­lers » moest ik met Tom Sant­schi vech­ten, en mijn wensch om maar « oprecht » te too­nen, was zoo erns­tig dat het gevecht slecht ging af-loo­pen, daar Tom al eenige ferme klap­pen had ont­van­gen. Daarna ver­tolkte ik de rol van Mar­cus in « Het Tee­ken des Kruises », zooals zoo­veel andere fil­men, door het kris­tene mar­te­laars­boek inge­ge­ven.

— Tien jaar lang draaide ik voor de, Fox. Ik denk dat wij toch in die fil­men

meer vuur leg­den dan nu, daar de hui­dige zorg voor eene tech­nische vol­maak­theid nu een wei­nig aan de oprech­theid van het spel schaadt.

— Eene andere schep­ping was de rol van Jean Val jean in « De Ellendi-gen » van Vic­tor Hugo. Voor de eerste maal had ik in die rol ath­le­tische hoe­da­ni­ghe­den aan den dag te leg­gen, iet« waa­rop men in het ver­volg nog meer beroep zou doen. Ik moest met de schou­ders een wagen uit een grep­pel trek­ken. Sind­sdien is er geen film die niet door een der­ge­lijke kracht­toer of een episch gevecht tegen eene gansche bende ban­die­ten geken­merkt is. Noch­tans heb ik ook sen­ti­men­teele fil­men gedraaid, maar ik voel me beter thuis in die soort avon­tu­ren­fil­men als « The Lone Star Rider », « The Last of the Duanes », enz., waa­rin het gebruik der natuur­lijke krach­ten den sports­man, die in mij schuilt, uiter­mate bevalt...

Deze tegens­tel­ling van uit­bun­di­gheid en werk­lust met die harts­toch­te­lijke liefde tot zijne « home » ken­merkt heel en al William Far­num; noch­tans is natuur­lijke bedri­j­vi­gheid of rust bij hem even spra­ke­loos.

William Far­num is gebo­ren te Bos­ton op 4 Juli 1876. Hij is zeer muzi­kaal aan­ge­legd. Hij herin­nert zich nog zeer goed de tijd dat hij, nog geene muziek­noot


FILM-REVUE

ken­nende, hij reeds, op het gehoor, de piano bes­peelde, en William is er trotsch op dat hij zijn eerste onder­richt in de kunst van Euterpa op... de trom­pet ont­ving.

William Far­num wordt door zijne vrien­den de « Lange Bill » genoemd. Hij meet n.l. zes voet (1.80 m. ). Met al de leden zij­ner club is hij sterk bevriend; steeds is hij vol goed­heid en immer bereid iede­reen te hel­pen en bijs­tand te ver­lee­nen waar het noo­dig mocht blij­ken.

Zooals wij reeds zeg­den is William gehuwd, n.l. met Olive White. Het huis­ge­zin is geze­gend met een doch­tertje. Oli­vette, dat William’s oogap­pel is.

NEMO.

OMHELST MIJNE VROUW”

Hoe de Film­re­gis­seurs het spel hun­ner Echt­ge­no­ten-Stars bes­tu­ren

ENIG echt­ge­noot zal er maar niet toe komen .te kun­nen begri­j­pen dat een film­re­gis­seur, wiens echt-genoote de hoofd­ver­tolks­ter is van de fil­men die hij draait, haar zoo maar in de armen van een ibeeld­schoone jeune pre­mier, mooi als een Appolo, kan dri­j­ven.

Noch­tans gebeurt dit dik­wi­jls in fil­men bizon­der­lijk in Ame­rika alwaar de film­re­gis­seurs er zich met hart en ziel op toe­leg­gen om his­to­ries aaneen te flan­sen, waa­rin « Mevrouw hunne echt­ge­noote » de hoof­drol zal ver­tol­ken.

Zeker, men moet niet jaloersch zijn als een tij­ger. Iemand zegde onlangs nog dat het niet in de men­sche­lijke natuur lag bek­waam te zijn zijne vrouw te dwin­gen een andere man te omhel­zen.

Maar de gebeur­te­nis­sen schi­j­nen hem. die deze woor­den uits­prak, wel onge­lijk te geven.

Maë Mur­ray, b. v., heeft als echt­ge­noot Bob Leo­nard en Bob Leo­nard regis­seert Maë Mur­ray, en daar hij boven alles ach­ter de waa­rheid zoekt, is hij slechts oprecht geluk­kig wan­neer Maë Mur­ray, in een lief­des­too­neel, haren min­naar, met al den gewen­sch­ten harts­tocht, hare lip­pen biedt.

In « De Pauw » b. v. toen Monte Blue de artiste had te omhel­zen, deed hij het de eerste maal niet met de noo­dige geest­drift.

En dit beviel Bob Leo­nard hoe­ge­naamd niet.

Drukt haar in uwe armen, riep hij uit, veel krach­ti­ger, drukt ze ste­vig tegen u

aan!... Goed zoo! Sluit nu de oogen net alsof ge in een droom ver­keer­det...

Het is omdat Maë Mur­ray en haar echt­ge­noot in hun huwe­lijk veel te geluk­kig zijn en te veel van elkaar hou­den, opdat eene gebeur­te­nis ui.t het dage­lijksche werk eenige terug­slag op hun pri­vaat leven zoude kun­nen heb­ben.

Doro­thy Phi­lips die steeds door haar echt­ge­noot, wij­len Allan Holln­bar, gere­gis­seerd werd, verk­laart:

— Allan was te veel kuns­te­naar om door een zóó gekke zaak als een voor de kine-ma ges­peeld lief­de­too­neel, beïnv­loed te wor­den.

In een harer fil­men, doors­tond Allan Holln­bar ech­ter eene veel groo­tere emo­tie.

De film in kwes­tie was « Vox Femina » en in eene der bij­zon­derste too­nee­len, ont­ving Doro­thy Phi­lips krach­tige zweeps­la­gen, op hare schou­ders, toe­ge­diend door een ste­vig ges­pierd romeinsch Hon­derd­man.

En aan het voets­tuk van het opna­meap­pa­raat, zat Allan Holln­bar, de spree­khoorn aan den mond, en riep den hon­derd­man de noo­dige aan­moe­di­gin­gen toe, en hij vond immer dat hij er niet krach­tig genoeg op los sloeg.

— Op mijn woord, verk­laarde Doro­thy Phi­lips, toen het too­neel was gedraaid, men zou gezegd heb­ben dat hem dit genoe­gen deed.

Voor hare lief­de­too­nee­len laat Nazimo-va zich aan de goede zor­gen van haar echt­ge­noot over. Gansch het too­neel ver-

FILM-REVUE

liest het koude en strenge oog van Charles Bryant haar niet uit het zicht.

Dit komt hier­door dat Charles Bryant de voort­breng­se­len zij­ner echt­ge­noote beheert, en wil dat het publiek waar voor Tijn geld kri­jge.

— Indien mijn echt­ge­noot jaloersch had-de geweest, zoo verk­laart Nazi­mova, dan zou hij mij zeker­lijk niet toe­ges­taan heb­ben too­neel te spe­len, want vóór het voet­licht wordt dezelfde lief­des­cène iede­ren avond herhaald, en voor een iet ofwat ach­ter­doch­tig echt­ge­noot zou dit ten slotte nog al pijn­lijk kun­nen zijn.

» Maar men zou dom wezen eenige waarde te hech­ten aan een in het geest-doo­dend stu­dio gege­ven kus.

» Onder het vuur der schi­jn­wer­pers, te mid­den der machi­nis­ten die er maar op los nage­len en klop­pen, der deko­ra­teurs die flui­ten, te mid­den al die geu­ren van lijm, ver­wen, nieuwe meu­be­len, van schmink­sel, ver­nis, gevoelt de jaloersche echt­ge­noot zich plot­se­ling gerust­ges­teld. Vol­gens mijn per­soon­lijk gedacht is het zelfs voor die­ge­nen die door de kuns­doop-baan hun­ner echt­ge­noote geplaagd wor­den, eene uit­mun­tende leer­school.

En dan heeft men nog het schmink­sel! Denkt u dat het aan­ge­naam is een gelaat te nade­ren dat in het blauw, geel of rood ges­chil­derd is, bizon­der­lijk wan­neer men voor het « afgaan » dier kleu­ren moet acht geven?

Toen Alice Terry, « De vier Rui­ters van den Apo­ca­lyp­sus » draaide, regis­seerde Rex Ingram deze film met veel kalmte. En noch­tans was Alice Terry rond dit tijd­stip nog maar zijne ver­loofde, en ge zult wel begri­j­pen dat dit, te meer nog, een mer­ke­lijk ver­schil is.

King Vidor regis­seert 'ins­ge­lijks zijne echt­ge­noote Flo­rence Vidor.

Ses­sue Playa­kawa is tegen­woor­dig bij de opname van iedere film waa­rin zijne lieve wede­rhelft een rol ver­tolkt en meer dans eens voegt hij zich bij den regis­seur en, neemt de spree­khoorn over, en roept Tsura Aoki toe meer warmte in haar kus te leg­gen

» —• Maar, zoo bekent hij, de grootste vreugde van mijn leven is van de rol van een op mijne vrouw ver­liefd ster­ve­ling te mogen spe­len.

En zóó komt het dat er in de fil­men door Ses­sue Haya­kawa en zijne echt­ge­noote te samen ver­tolkt, steeds zóóveel rea­lisme ligt.

Dient men uit dit alles eene zede les te trek­ken?

Zij zal zijn, veron­ders­teld dat de kine-ma zede­lij­ker is dan men wel geloofd.

— De stu­dios zijn geene plaat­sen van ver­derf, maar groote wer­khui­zen waa­rin er met koort­sige haast gewerkt wordt, en waa­rin ieder ver­tol­ker, van ster tot dè nede­rig­ste figu­rant toe, bewust is van de rol die zij gaan te draaien heb­ben, de geest koel en de oogen hel­der­ziende.

Het stu­dio is de fabriek en de film­re­gis­seur is bijna het éénige per­son­nage, die juist weet wat de arbeid, die hij uit te voe­ren heeft, moet opbren­gen...

Het is in zijn hoofd dat de ver­schil­lende te draaien too­nee­len ineen ges­cha­keld wor­den, en waar de groote gevoe­lens, die hij zijne ver­tol­kers moet inpren­ten elkaar opvil­gen.

Hij is het, die ter­zelf­der tijd de min­naar, de val­schaard, de ver­loofde, enz. is.

De ande­ren vol­gen, er toe ged­won­gen, doen hun arbeid en zij ver­ge­ten.

De kine­ma­too­nee­len heb­ben geen dag van mor­gen. '

NEMO.

Kins­ma­nieuui­sies

CARL MIL­LER, welke de kunst­schil­der speelde in « A Woman of Paris-ÿ(De Open­bare Mee­ning), heeft men sind­sdien in geen andere film gezien, doch bin­nen korf zal hij op het doek ver­schi­j­nen als « Armand Duval » in « De Bureau ». Monte Blue speelt däarn de titel­rol en Marie Pré­vost « Camille ». H o

WILLIAM DhM­QNC is volop aan het werk voor een nieuwe pro­duk­tie «The Grap­plers », waa­rin hij de rol ver­tolkt van een beroeps-wors­te­laar.

M. en Mme JAMES KIRK­WOOD ont­van­gen.op dit oogen­blik vele geluk­wen­schen, daar de twééde (L»la Lee) aan den eerste een zoon en erf­ge­naam ges­chon­ken heeft.

BIN­NEN KORT zal men Mae Marsh kun­nen zien in haar Duitsche film « Ara­bella ».

MEN ZAL BEGIN­NEN te draaien, aan « Life. of Christ » naar het werk van Papini. Wie uit­ge­ko­zen zal wor­den, voor de rol van Chris­tus, is waar­schi­jn­lijk Col­mar, de Engel sehe acteur welke de lei­ding­sman was voor Lil­lian Gish in « Thé White Sis­ter » en nu laatst de par­ten a're van Con,-stance Ta1 madge in « Heart Trouble ». Körnen voor dezelfde rol ook wel in aan­mer­king Mil­toh Sills, James Kirk­wood en Cour­vay Tearle.

De NIEUWE FILM van Rudolph Valen­tino,

« The Sain­ted Devil » brengt ons dezen artist terug in het tempo van crDe 4 Rui­ters vàn den Apo* caiyp­sus » en « Bloe­dige Are­na’s », detar dé him-) deling plaats gri­jpt in Argen­ti­nië én ons weeir vurige lief­de­si­dylles laat. zien.


FILM-REVUE

Dra­ma­tische come­die met MAY MAC AVOY In de titel­rol

jt N het gebied van Vir­gina (Ame­rika) I leefde op een oud ade­lijk fami­liers, eigen­dom, kolo­nel Richard Fair­banks. Wei­nig gewoon van de zaken en van de nieu­wer­wetsche levens­wi­jze, heeft hij sti­laan pand­schuld gemaakt, alles 'wel­ge­val­lig onver­schil­lig, zon­der te ver­moe­den dat de onder­gang tèn top­punt, een zwaar­moe­dig en droef­gees­tig bes­taan kan lei­den, langs de zijde zij­ner zus­ter en hun lief­tal­lig klein­nichtje Anne Marie Gor­don.

Zijn leven was gan­soh ver­bro­ken door onee­ni­gheid met zijn ver­loofde Constance Grant, wiens eigen­dom, met dien van den

den kolo­nel te vol­doen. Het werd gekocht door • een zeke­ren Mr. Robin van New-York, In wer­ke­lij­kheid was deze de zar ken­man voor Constance Grant, en had in zijn naam gehan­deld. Ten top­punt van wopde, zondt de kolo­nel, aan hem die zijn goed durfde te komen ont­ne­men, eene uit­da­ging tot een twee­ge­vecht. De ont­moe­ting zou later, bij dage­raad plaats vin­den... en het was in tegen­woor­di­gheid van zijn gewe­zen ver­loofde dat de oude kolo­nel zich aldaar bevond. Hij werd als­dan razend van woede, doch wan­neer Constance hem mede­deelde dat zij, het

kolo­nel slechts ges­chei­den was met een tus­schen­muur.

Na vele jaren was Constance Gant, -thans weduwe, terug op het eigen­dom harer jeugd weer­ge­keerd. De kolo­nel die haar verv­loekt had., wilde haar nim­mer weer­zien, doch Anne Marie Gor­don, sme-de hier­voor een plan om de ver­zoe­ning der oude ver­lief­den te bewer­ken.

Zeke­ren dag werd de eigen­dom van Fair­banks, gerech­ter­lijk ten koop ges­teld, teneinde de aan­groeiende schul­den van

eigen­dom had gekocht om het als ges­chenk aan Anne Marie Cor­don, te bie­den, ver­zoende de kolo­nel zich ters­tond met haar. In wer­ke­lij­kheid beminde het jonge meisje, sedert lang Tom, een ander neef van de kolo­nel, een jong en zeer onder­ne­mend inge­nieur, die wel­dra bij zijn oom zou aan­ko­men om het oude ver­waar­loosde domein terug in de beste orde te bren­gen.

Met deze film, vol van sen­ti­men­teel gevoel, rolt zich een dra­ma­tisch weder­va­ren

af, best gevon­den; Anne Marie Gor­don, ont­mas­kert de kui­pe­ri­jen van een bedrie­ger, die naar hare hand streefde, en die door de pogin­gen der poli­tie wordt opge­zicht.

Van toen af, had­den de kolo­nel en Constance Grant, hunne eigen­dom­men ver-eenigd, wer­den weer terug de brave en goede gebu­ren van voo­rheen, die iede­ren

dag elkaar bezoek brach­ten om hun tijd te door­le­ven.

Film tymmmt

Rue Neuve, 48, Brus­sel

met de jong­ste zij­ner vier kin­de­ren

Kine­ma­nieuwsj es

SPEEL MET GEVOEL! —- In een der stu­dios mit de omge­ving van Parijs bes­taat er onder de re-qui­sie­ten ( too­neel bij hoor i g heden) een, oude vleu-gel­piano welke er nog heel goed uit­zoet maar die

in een jam­mer­lij­ken toes­tand ver­keert.... onder

muzi­kaal oog­punt. Dit oog­punt boe­zemt de « met­teurs en scène » ech­ter bit­ter we nig belang in. Ver­le­den zomer ech­ter zegde een dezer tot een artiste, die een heel gevoel­vol too­neel moest ver­tol­ken:

« Gij zijt alleen in uw salon, gij denkt aan de gene die gij lief­hebt, en voor de piano geze­ten speelt gij met gevoel. »

De artiste, welke een wei­nig piano kan spe­len, dacht zich genood­zaakt een i ge akkoor­den aan te slaan ter­wijl zij een geïnsp reerd gezicht zette. Doch, men hoorde een afgri­j­se­lijk geluid, gelij­kend aan het­geen twee dozijn pot­ten en pan­nen zcu­den

maken indin ze allen tege­lijk op een stee­nen vloer vie­len!

Het was onweers­taan­baar en de ver­tolks­ter schoot in een onbe­daar­lijke lach­bui, zoo­da­nig dat de opé­ra­teur, die begon­nen was te draaien er uit moest sche den, ter­wijl er eenige meters film bedor­ven waren. En ds « met­teur en scène » woe­dend her­nam:

*

ANNA Q. EIL­SON mpkt haar debuut als avara-ier» in de film a Inez from Hol­ly­wood » voor irst Natio­nal, onder leidng van Alfred fc.. Green.

DE BIJ­ZON­DERSTE ver­tol­kers van « Madame Sans- Gène » welke onder de le'ding van Léonce Per­ret ver­filmd wordt, zijn de vol­gende: Mme

Sans-Gène: Glo­ria Swan­son; Ma.​vrschalk Lefebvre: Charles de Roche­fort; Napo­léon: Drain, (welke reeds ver­sehe dene malen den Fran­schen Kei­zer uit­beelde); Marie-Louise: Suzanne Bian-çhetti: Prinses Caro­line: Arlette Mar­chai; Fou­ché: Favières; Robes­pierre: José Roland.


FILM-REVUE

EEN ENGEL TE MID­DEN WOEST AARDS

SöiEfi. LEVANT FILMS

19, rue Zérézo, 19, BRUS­SEL ▼YYYYYYYYYYYyT­VyyTY

•• • UN ANGE PARMI LES BRUTES -nr—=s-sr

Groot dra­ma­tisch too­neel ver­tolkt door Hobart Bos­worth, Eli­nor Fair, Fre­man Wood, Al. Kauf­mann, Robert Mac Kim en de kleine Fran­cis Dana

P eenige kilo­me­ters van de zee, te mid­den der Sahara, ont­moe­ten twee kara­va­neta elkan­der.

De eene, onder lei­ding van Hur­ri­cane Hardy, heef/T5 aai kamp ï 'es­tigd naast een oasis. Du andere, aam,-cast door de koorts, ver­voegt de eerste. Een jong meisje, Helen Mait­land, maakt deel van de tweede kara­vaan.

Zij is verheugd wezens te ont­moe­ten in deze woes­tijn, die haar zul­len red­den, met haar den weg naar de baai van Shark te doen wij­zen.

Na met Hardy ken­nis gemaakt te heb­ben, ver­telt zij heiA dat hare dra­gers ins­ge­lijks ziek zijn fen dat er reeds eeni-gen ges­tor­ven zijn. f

Onge­luk­kig voor Jhaar, heeft Hardy geen mede­li­j­den met het onge­luk­kige meisje. Hij belooft haar welis­waar te bege­lei­den, maar bedreigt haar de ove­ri­gen der kara­vaan; te laten omko­men.

Na eenige dagen is de kara­vaan aan de kust. Hardy zoekt een plaats voor zijn bes­cher­me­linge. Hij sre­leidt haar in een kroeg, bf j, en IM. 1er, Wil­hem Karr. In dit hol maakt Helen ken­nis met een klein meisje, Suzette, eenige over­le­vende van een schip/op de kust ver­gaan.

Het eerste dat Helen doet is, te weten te komen wan­neer een schip naar Ame­rika ver­trekt. Zij ver­bindt zich meer en meer aan Hardy, die haar doet belo­ven zijn vröüw te wor­den. Ook Wil­hem is ver­liefd op Helen, een twist onts­taat tus­schen beide man­nen en Wil­hem ont­vangt zijn wel­ver­diende straf.

Hij zweert zich te wre­ken; den dag dat zij moe­ten insche­pen, komt hij ove­reen met eenige Ara­ben; een strijd onts­taat, in dewelke de kleine Suzette door het wapen van Wil­hem gek­wetst wordt.

Harry werpt zich op Wil­hem en bei­den verd­wi­j­nen in de zee maar deze laatste wordt door eene haai vers­lon­den.

Terug aan boord, zweert Hardy een vriend­schap voor altijd met zijn gezel­len en belooft eenie­der in nood hulp te bren­gen.

SOLEIl LEVANT films

19, rue zérézo, 19, BRUS­SEL


io FILM-REVUE

Kine­ma­brie­ven­bus

1° Onze brie­ven­bus is gra­tis.

2° Weke­lijks wor­den er drie vra­gen beant­woord.

3° Stel uw vra­gen afzon­der­lijk en num­mer ze.

4° Naam en adres hoe­ven we niet te ken­nen: geef een dek­naam op.

SEDE­CIAS. — I) Het eenige stu­dio van betee-kenis dat er Bel­gië bes­taat, is dit der Bel­gian Film, gele­gen te Mache­len-bij-Vil­voor­den.

2) Het hoort aan die­zelfde maat­schap­pij, die een Belg'sehe stich­ting is; adres; 34, Bar­thé­lé­my­laan, Brus­sel.

OTHELLO. — 1) « Als de Win­ter Komt », rol-ver­dee­ling: « Le sabré » (Percy Mar­mont); Twy-ning (Syd­ney Her­bert); Lady Tybar (Ann For­rest); Lord Tybar (Ray­mond Bloo­mer); Mabel Fiel­ding); Effie (Gla­dys Lesl e); Hap­good (Arth. Met­calf); Harold Twy­ning (Wal­lace Rot); Rev. S. For­tune (W. Ryley Hatch); Humpc(Les­lie King).

2) Léon Mathot zendt nooit zijn photo; adres: 47, ave­nue Félix Faure, Paris.

ARIAN. — 1) Hoot Gib­son, kan in de Fransche en Engelsche taal ges­chre­ven wor­den.

2) Mario Auso­nia kan in de Fransche taal ge-schre­ven wor­den, à moins... dat U de Ita­liaansche taal mach­tig zijt; adres; Cav. Mario Guaita. Via '''Do­ni­zetti, 16, Torino (Ita­lië).

ANT­WERP. — De naam dier artiste is niet gege­ven gewor­den.

BETTY MIZETTE. — 1 ) Elsie Fer­gu­son, adres: c/o Para­mount Pic­tures, 485, Fifth Ave­nue, New York-City (U. S. A.

Z) Aan­ge­naam van u zoo spoed g iets te ver­ne­men; wen­schen u het beste voor de pri­js­kamp, maar het LOT moet uits­praak doen; vin­den het niet erg aan­ge­naam van uw pa dat hij kinema maar rom­mel vindt; onge­luk­ki­glijk 'ijn er nog veel van d e men­schen van den ouden stem­pel, doch hun getal zal met­ter­tijd wel ver­min­de­ren. Zoo, zoo, u denkt op school ook aan kinema? Als we d‘e school­juf eens ont­moe­ten... Bes­ten, dank voor uw mooi kaartje.

MECHEL A AR. — 1) Theo­dore Kos­loff is een Rus; geen « star »; adres: c/o Para­mount Stu­dios. 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

2) Tom Moore draait voor ’t oogen­blik voor Para­mount «Dan­ge­rous Money»; bizon­dere fil­men: «Over the Bor­der», «City of Com­rades», « Lord and Lady Algy )».

3) Gareth Hughes is geen « star »; adres: Lau iel Canyon, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Aan die drie artis­ten d ent in de Engelsche taal ges­chre­ven te wor­den; zij zen­den gra­tis de hen gevraagde photo.

JULIA en PIERRE. — 1) William -Dun­can, adres: c/o Ath­lé­tic Club Los Angèlles (Cal.) U. S. A.

2) Edna Mur­phy,-adres: 962 1/2 No Wes­tern Ave­nue, Los Angeles (Cal.) U. S. A-

3) Claire Adams, adres: 485, Rugby Road, Brook­lyn (N.Y.) U. S. A.

/JC — Helen Fer­gu­son, voor­naam­ste fil­men: « Mutiny of the Eli­nore », « The Gam­blero »:

adres: 1765-C. North, Bron­son Ave­nue, Los Ange* He* (Cal.) U. S. A.

2) Marion Davies, voor­naam­ste fil­men: «When Knigh­thood was in Flo­wer, « The Dark Star », «The Cinema Müder».

Adres: c/o Coc­mo­poii­tains Pro­duc­tions, 127 th. street, 2nd. Ave­nue, New-York City (U. S. A.)

3) Mary Philb n, voor­naam­ste f’l­men: «Merry Go Round », « The Best in Life »; adres: 1729 3/4, Wil­cox Ave­nue, Hol­ly­wood (Col.) U. S. A.

VER­GEET MIJ NIET. — Zie de uits­lag van den laats­ten pri­js­kamp in dit num­mer; de win­naars, de stad bewo­nende, dienen de prijs op ons bureel af te halen; die welke bu ten de stad wonen, wordt de prijs per post opge­zon­den.

.. AL1-BEN-D ARAK — I) Ralph Lewis, adres % 8221, De Long­prc Ave­nue, Los Angeles (Cal.) U S. A.

2) Bert Lytell, adres: Hol­ly­wood Hotel, Hol­ly­wood (Cal.) U. S, A.

3) May Mac Avoy, adres: Uni­ver­sal Stu­dios, Un ver­sât City (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Zen­den alle drie grat 8 hun photo.

HILDA. — 1 ) Het Para­mount album is niet te koop.

2) Rol­ver­dee­ling niet gege­ven.

3) Zekere verhu­ring­sfir­ma’s ver­koo­pen som­ti­jds pho­tos die betrek­king heb­ben op bun fil­men; U hier­voor rechts­treeks tot hen te wen­den.

PAL­LIE­TER­KEN. — 1) Naar het schi­jnt zou Richard Tal mad ge tij­dens de opname van een gevaar­vol too­neel, een vree­se­lij­ken val gedaan heb­ben, zoo­dat hij m het hos­pi­taal moest cpge­no­men wor­den.

2) Percy Mar­mont is in 1889 gebo­ren; adres: Lambs Club. New-York City (U. S. A.)

MEVR. BOËR­MANS. — We ken­nen geen zekere M. Bemo, wel een zekere Nemo.​Uw dienst­willige onder­ge­tee­kende en d enaar, doch, aan­ge­zien bet de Groote Onbe­kende in hoog­ste gen per­soon is, is het ons mate­rieel onmo­ge­lijk u zijn adres te bezor­gen; mis­schien ont­moe­ten we mal­kaar wel eens in het leven hier­na­maals, maar dan zoo laat moge­lijk a. u. b.

LEK­KER­BEK. — 1) Mar­gue­rite De la Motte,

adres:!4d., Fair­fax Ave­nue, Los Angeles (Cal.)

2) Constance Ta’madge, adres: Uni­ted Stu­dios, Mel­rose Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Bei­den kun­nen in de Fransche en Engelsche taal ges­chre­ven wor­den, en zen­den gra­tis bun photo.

ROBSY. — 1) Gas­ton Glass is in 1896 gebo­ren; aches: Hotel Ambas­sa­dor Los Angeles (Cal.) U. S. A.

2) Bert Lytell is gehuwd met Eve­lyn Vau­ghan; adres: Hol­ly­wood Hotel, Hol­ly­wood (Cal.) Ü.S.A,

3) Bei­den zen­den hun photo grat s.

DIANA. — 1) Georges Vaul­tier, adres: c/o 3. rue de Rocroy, Paris.

2) Georges Alexan­der, adres: rue du C rque. 19, Paris.

3) Alma Rubens, adres: c/pFox F’lm, Wes­tern Ave­nue, 1401, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Onze wel­ge­meende dank voor uw mede­li­j­dend voor­ne­men; onder­ge­tee­kende óverk­wam reeds die «ramp», want hij draagt ins­ge­lijks, zooals u, een hoor­nen bril —

BLUTSKE. — 1) Ethel Clay­ton, adrés: c/» Lasky Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

. 2) Jack Holt; zelfde adres als voor­gaand.

3) Pau­line Starke; zelfde adres als Ethel Clay­ton.

N.-B. — Allen zen­den grfit s hun photo. Zeg eens, m’n beste grap­pen­ma­ker, we ver­moe­den sterk dat u een « zeer nauwe bloed­ver­want » zijt van « Aii-Ben-Darak », niet?

FILM-REVUE

BREF. — We zul­len die « Kemel », die u ons ver­wijt met bet arti­kel « Wat doen dé Stars? » ges­cho­ten te heb­ben, op onze beurt nu eens z’n twee bul­ten afmik­ke­ren: U zou dus willen dat we de namen dier flmen welke die artis­ten nu in Ame­rika aan ’t draaien zijn in de Vlaamsche taal zet­te­den? Maar wat zou' dit h’m geven? ver­mits die fil­men hier toch onder een gansch andere naam op de markt ver­schi­j­nen, een voor­beeld? Marion Dav es* « When Knigh­thood was in Flo­wer » (let­ter­lijk ver­taald: Toen bet Rid­der­schap in vol­len Bloei was), werd « Op de Tre­den van een Troon »; Doro­thy Phi­lips’ «Hur­ri­ca­ne’s Gale» (let­ter­lijk ver­taald: «De Storm­wind», werd' «Zij die Ver­ge­ven»); Betty Comp­son’s «Woman to Woman» (Vrouw tege­no­ver Vrouw), werd «De Noo­dlott ge Dans), enz. Men moet daar­voor geen « getrouwde men­schen van al jaren » zijn, zooals u beweert, de jon­ge­ren lij­den er ook onder, maar weet u er raad op? Zooals u ziet, is ons ant­woord alles behalve « Bref! »

VIO­LETTA. — i) Glo­ria Swan­son beeft rood­bruin haar dat, inge­volge het photo-effekt, op het doek zwart voor­komt; U kunt haar schri­j­ven: p/a Sté. An. Fran­çaise des Films Para­mount, ój, ave­nue des Champs Ely­sées, Paris. (Toch zeker met geen stoof haak over uw zus getroefd?)

2) Bebe Daniels, adres; Para­mount Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

3) Conrad Nagel, adres: 1846, Cheróke Ave­nue Los Angeles (Cal.) U. S. A.

N.-B. — Bei­den zen­den gra­tis de bun gevraagde photo. Wen­schen u voor de vol­gende maal meer geluk met de pri­js­kam­pen; inmid­dels beste groe­ten terug.

JOË BRIT. — 1) Hobart Bos­worth, adres: Bever­ley Hills Hotel, Bever­ley Hills (Cal.) U. S. A.

2) De naam dier artiste staat ons, spi­j­tig genoeg, niet meer voor.

AURORA. — Viola Dana is op 28 Juni 1898 gebo­ren; meet 1.48 m.; beeft licht­groene oogen en bruine harén; adres: 7070, Frank­lin Ave­nue, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

2) Die rol komt in « De Kin­de­ren van Parijs » niet voor; ver­wart u niet met Simone San­dré

3) Madys is in 1899 gebo­ren; meet onge­veer 1.70 m.; zwart haar, dat niet natuur­lijk krult; onge­huwd; adres: 47, rue Saint-Vincent, Paris.

LUCI­FERO.— 1) Lilian Gish, adres: c/o Ins­pi­ra­tion Pic­tures, 565, Fifth Ave­nue New-York-Gty (U. S. A.)

2) Mary Odette, adres: 11a, South Hill Park, N. W. 3, Lon­don.

3) Pris­cilla Dean, adres c/o 6015, Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

AAN NAZI­MOVA EN SOLANGE. — Daar u

twee­ling­zus­ters zijt begri­j­pen wij niet goed hoe de eene zus­ter de andere heeft kun­nen aan­ra­den, zich naar een andere brie­ven­bus te wen­den, daar wij toch alle gege­vens vers­trek­ken. Wij hopen dat Solange zich van Nazi­mova zal laten schei­den. Alles in de beste vriend­schap.

VIR­GIN A. — Marie Wal­camp voor­naam­ste fil­men: «"The Red Ace», «The Moon Child»,

a: The Red Glove ».

Den­ken niet dat zij baar photo nog zal zen­den, daar zij niet meer draait. U kunt haar ech­ter schri­j­ven aan vol­gend adres: c/o 6015, Hol­ly­wood Boul­vard, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

PICK­FAIR. — 1) Dit bes­taat niet.

2) Dou­glas Fair­banks voor­naam­ste fil­men: aThe Mark of Zoro ». a 1 he Three Mus­ke­teers », « Robin Hood», «The Thief of Bag­dad»; deze twee laatste fil­men drea de bij na zijn « Drie Mus­ke­tiers ». Voor ’t oogen­blik is hij nog steeds naar een

ges­chikt sce­na­rio voor zijn vol­gende film aan 't zoe­ken.

JOS. OTTE­LOHE. — 1) De Ame­ri­ka­nen heb­ben Charles de Roche­fort in « Charles de Roche » her­doopt; waa­rom? Mys­te­rie! Het is bij hen een manier om fil­mar­tis­ten andere namen te geven; zoo hebt ge b.v Mary Pick­ford die in wer­ke­lij­kheid Gla­dys Smith heet; Lilia Lee was Augusta Apfel, Mary Milles Min­ter was Juliette Shelby, enz...

2) Hunt­ley Gor­don is in 1890 gebo­ren; onge­huwd; adres: Para­mount Stu­dios, 6284, Selma Ave­nue, Hol­ly­wood (Cal.) U. S. A.

Bij gele­gen­heid geven we de vol­le­dige geïl­lus­treerde levens­bes­chri­j­ving van uw lie­ve­ling.

TATAKE. — I) Aage Fönss, adres: Nor­disk Film, 45, Vim­mel­kaf­tet, Kopen­ha­gen (Dene­mar­ken ). ,

2) Karina Bell; zelfde adres a s voor­gaand.

Bei­den zen­den gra­tis de hun gevraagde photo.

U kunt van hen bin­nen de week ant­woord on van­gen.

3) Van uit Enge­land kan een ant­woord bin­nen de v er dagen terecht zijn.

DEHY. — 1 ) Mario Auso­nia ver­tolkte de titel­rol in a Spar­ta­cu8 ».

2) Die naam is niet gege­ven gewor­den.

MARIANO PICKO. — Léon Mathot is gehuwd met een zan­geres Mar­gue­rithe Wiard; hij heeft géén fami­lie­le­den die ook aan k nema doen; hij is van Bel­gische afkomst en te Luik (naar men zegt) in 1886 gebo­ren; U kunt hem in de Fransche taal schri­j­ven; zie adres ant­woord Oth­pllo.

A. M. — «Onder twee Vlag­gen », rol­ver­decl ng: Pris­cilla Dean (Ciga­rette); James Kirk­wood (Kor­po­raal Vic­tor); John David­son (Sheik-Ben-Ali-Ahmed); Stuart Hol­mers (Mar­kies de Châ­teau-: roy); Ethel Gray Terry [ Prinses Col onna).

JAKSKE. — 1) Indien uw naam net bij de pri­js­win­naars ver­meld staat, is dit een tee­ken dat U... naast het net vis­schte.

2) Bebe Daniels kan in de Fransche of Engelsche taal ges­chre­ven wor­den; z e adi­rés, ant­woord aan Vio­letta.

MIMI. — 1) « Het Treurs­pel van Lourdes », ro$-ver­deel-ing: Henry Krauss (Vincent Lever­rier); Des­de­mona Mazza (Suzanne Lever­rier); Gas­ton Jac­quet (Jean E3ie); Georges Denen­bourg (Bar-rois); Rolla Nor­man (Jacques Bar­rois); Mme De-cori (Mme Bar­rois); Chris­tus (Henry Myrial).

2) Bebe Daniels is op 14-1-1901 gebo­ren; zendt gra­tis hare photo; in de engelsche of fransche taal te schri­j­ven; zie adres ant­woord aan Vio­letta.

SAL­LEKO-LO. — 1 ) Aage Fönae en Karina Bell zijn van deensche natio­nal teit: zie ver­der ant­woord aan « Tatake ».

2) Bus­ter Kea­ton (Malec) voor­naam­ste fil­men: «The Bell Boy», « His Wed­ding Night», «Three Ages».

DUXE­FOUX. — 1 ) De vrou­we­lijke hoof­drol in « Man­nen bui­ten de W et » werd ver­tolkt door Pris­cilla Dean.

2) Henny Porte» zendt hare photo tegen, ver­goe­ding van een halve goud­mark.

3) Annie Boa, adres: Holian­dia Film­fa­brie­ken, Haar­lem.

JAGUAR. — Wat jam­mer dat U zich aan den hoog­sten boom van het park gaat opk­noo­pen als U geen prijs hebt in den pri­js­kamp! Doet U Lever ops­to­ven in den ketel eener cen­trale ver­war­ming zoo­doende levert het toch nog eenig nut op.

IRROC-OMEN. — «Brie­fie» ont­van­gen, en heb­ben het kunsts­tukje nog eens bewon­derd; we hou­den er noti­tie van hoe­veel maal.


'tioS­tiexq 34 400p a«!M 434 do (Mooi uap uio if33q U080I5|10A U34­q031 op UOUI;p ‘JOA­flItps uop uba U3ui­bu38­jx3 op uba;oiu ixo ‘Xxo­q­su­no'-j esijj oSOAUIBA 81 49J-J •« XbXQ UB1XOQ Op O"? »

opp/ XBOSQ UBA qi9M. 3pUI30­J3n 434 UBA UOUI­JTJ

iaHi°i ubbS­joao jbz H3/ay3H,7 130*1 VIM J

’U9u­fi­q3S­J9A U9J­JI1Z ijaop 9))im )oq do otu­sui­noy ui ' c inoj­juojq p 3)UBJ_

B|[ » U3 < 9))Bd B| B JIJ ipàd UQ » UaUi­jlj 3}S)BB|

99M) ufiz jBp uoS­Soz 9) 3 poouup) 'uau­fIH33J,aA at

9Atl[ 9pU9A9[ UI UOJ­jUBjd 9p do UIO IBBUI ‘U9UI­JIJ 9} UIO UBbS )9TO 19 JBZ tipj -)q9B.​lA UI9IJ )U9UI98b3 -U9 pU919))iq9S 1139 IBBM ‘U95J!J9I)J9A 9IU9Ui­nOy

‘UOp­JOM

pIBBXpdg sflXBj 94 94U3'~J op Uf JÔZ 3Z3Q *« JIS3Q » *UIJIJ 01J08UBB3|TJ0UIY »400X3 UOO UI U03J|O?JOA JOJ

-pjöcij 3p JBZ ‘3ij.​OH VI 30 llIXm­D'ÜVW

}9tJ )SIU )3U1 9[}899q )9q U9UI )Bp apSioz U9 uaqossn) 19 9)8 )1B aqo­sissny 9p uiBAVJj pSi­pi­BEAA)uoi9y pSee­j­daH Sian­paS pioocj UBA 8UIJJ|OA9q 9p loop 9t)19ip )9tJ pi9M ‘pjB­Blp98 U9pl9AV piOOCJ UBB U9J99UOO) 19 U90) '8cp U3193J

Z '3fdSB UI9­J1J U99 19111 (iZ )[99ds 8 SJO­SUOJJ B3p UOi-J 3-J » U1JIJ 9)S)BB] 1BBIJ UJ -U919ip 1ÖOA 3pj9I| -lOOA 9)0018 U99 1J39IJ OXK3SSH 311VHl VN

uopnrj oâuof op uo sui/Cy UB3f *xs nSt '8Ud

OJJ ‘nop­jepj ‘JOIDB­J­JIJ 3UIJ/U ‘?iOCJT|Y sjno'

•opj­BAOQ UBof ‘jotuSb ÖJJ9ïrl 4nboej uojsbq

Sssn«jj Xxuspj *IAIIAI!II38 3iJEIAi ‘f3IAï U3 SJ5>d3l

«3J/4 ouueof ‘qiabq II°Q ‘sub­sxoj ouipn­boej S3uq: ufiz öJOJ­poiioA OQ 'ixs­qny joop uoaoS

-08}ia UOp­JOAV JBZ fipj ‘piB­Bi­poS UOpiOM. JBZ 30BJ BJ-UOUinBQ loij U; *JBpU­ByyDBJO(] UBA « 8 XBJ »

UIJIJ 3p )BP 13C­JU1999Q C| 3Epl9)EZ £ƒ J_3H

SlI­SUIO­J­jfB

Bjjuomy UBA U3JJB HUtiq U3XBM O y ’iSOOAf­clOA ‘*iS3|

0001 dpuo­SoM 4 UI JIJ *ui 000‘09l Ja uopioM

‘UOpUO'l O) pUBICJ UOSip­jO­MOS uoo SN3G­flJL

'UO­piOA­VOS UOAO­SoS pUBUIOIU uue 8ou si « xnoii eo » uba jo_ oq • e jnBDSo

UOUBJJ B UI U05­J­J0έJ0A JBZ « UOUBJ » UBA JOJD

op ojjoav ‘uoq­qotj uoi­zoS « eoSioty-iuiop so-j » UI flA op «ÓUBUOJ OUI­BUIIOQ OUIj X3H

uoj­joi oïsio­puoz­fia op uoj­jnz incpj uo ouijo}| jj ï aoXoi­puy oHoaj uo ucj­jnjL ssij ‘oio­Sub­joq

OUIJf '3j­poC­JJO[! UBA UB!UIOI UOO ZBBU U03­J­BUI UIJIJ

9Mn3tu U93 )bbS OVl­ClC 3NI­VIMH3D omW

SIXVHD PBiq X JBBfM­nai­jyi joj }2uba­juo « ai3H3M133­NOOX MS -VW3­NI5I »

do jua­tuauuo qei­Bef uo» jooA uaA­fu­qa­sai jbbj qatz sim jy

XHD­VaNVV

•jjoAu­joBjg ojjiBj) U9 guinpj 9J10­flB[ -iCl­jay BUJ3 loop UBE)898ftCJ U9piOAA fiy •8195J|0)19Ap­J00lJ 9p u(lZ )9!OUSlÇ U3 )19t­JptlQ

I))JA J 3UIJY U9piOM pj9)898­lOOA H 89S­SOJJ XD9Q

61” uiIÜ 3P lEZ 3QNVY.​IS.​MVV ‘JVCM3.​LVZ

-uopioM U9UIOU98UBB efllBJ 9) U9J­JDZ U3)SI)1B 319p -UB 3p JY ’UOI­j­nA­lOA [Ol U99 Z9UBq[J 09SB]g UBA 5J19AU01S99UI ).j> UI U9[JnZ U9)ST)1B 31J9SÜBB3­JI191UY 99AA) S)IJ99Jg ’U9A19M 9) UBB 1UJIJ 9Z3p lOOA U9)8I) -1B 98lU99 U9UU089CJ 8) ‘U9U19U 3) do < Uinl)80JsJ 91B » UBA U9J93UOO) 9p UIO 81 U3UIO>[92uBB Sjll -BJ 3) U93bP 9SIU99 )19p9e 9Tp 'J/y£)Y/ X33

‘IOp/\OJ 8on­bOBf UBA K SUBJU p OoB8Ty\ » UI UOSÏ­lIJJ UOIZ O} Bip­jOM

fiAV uoj­jnz '« o«opoy\ opu­BiQ B"J » uo « noAy ojq sso­dui­j4j » oiioj Bj op inoioj » uba aoi

-IJOOA opxo­puoA­vocj op 4SA31A3Ü 13HDVU

*4in UOSUBp OpUO­J­JIIJp«IOA OUD UUBep UOJOOA SJ08UBp OZOQ IJHAIOA Jjp­jOOlJ Op* «-T BJBC­JIB0 UIJB­BAi ‘«BipUBÇ» >pup

-oid urqn-j-JOAMBg »p iooa uoAJo/v\o)auFi ulvz ‘swe

-UBpuOt­JOB­CiB OpUO­J­JOCJ OOAV1 ' IVA­flG N3 KA/l V

'UOIBf OOM.1 UBA pIOl­jSl­ZOAVB UOO

eu 3joop o;ijm 4oq do Siuo baouiizb­jsJ Bjjy jSuoipj

UIJIJ 0}8)BBJ OZO(J •« 8)OOI)g OIJÎ JO BUUOpBJJ » UBA

Sizocj soind­noo op ubb inoss Soi ozop «. ïji­jcjuóSoo lóij dQ 'xoiunpj UBA «uiBi­po­joui 40ij jbbu

‘«OAl'-J 404 OUQ » UOUU'Soq o’ïon­poid OM.

-U9IU U99 UBB 88UIJ9)J01J JBZ SM33V1 XIM03

OIJJ u mr:J s.3Sp­BUI­JBJL BUIXON Ul U02­J­JO4XOA UOÔZ

U9P UBA joi ip JBZ 3M301V3D VH 3DH03D

S9 Cs mn0iui3iH0ii!;$i

•uao­jp­jSA

IpzuBA |bz japuB­qia­puaMZ 9p ua ‘s.​ooqd / 099? inaij [rq dooq •« jü3,\oq » jaq si 90|

-J9jq [appiui a3}u99 jaq ua uapioAV pjoouisaÿ tuaiq ap ui najaoïu usq­ji­jï­j­Bid aqS­j­ja­giaQ

1 'qfip uba joips­jaAo [iz uaq *qaq ‘uaop jaq fiz nai­piii na ‘uaop a; piu qoo pq ufiz qa§ uap­noz sjb;s ap ua ‘uaq •Biu uajB[ appjj aj JBBp­puaAvz uapuaj •aqunq ufa­q­j­suiAv do uaa joop az uio ‘uaj *soq s[a?azpod na pja3 japuazjB uap aip s.​opqd ‘uapuaz a; do s.​ojoqd si;bj uaq -qrj­J9A gou;aq uap­noz ‘apua­jaa­q­zaA [BAag qfqag­jap uaa ui ‘uaaoa­pai ‘Iiai ‘n ‘uaj­soAag uba spq­jaaAA ap ja sjBB­jauiBZ­JaA ap uap -noz gij­jajs ‘uap­joAi pua­qag uajst­J­Bu­qij ap joop uaq­fi­j­qBjd aqf­qag­jap qaj­saoui ‘jubai ‘UOUOOI­JD­SJ3A 9} aizi­puB[Bq unq uba dnqDS -jaaq;jp ‘ubb apgi­qap ua; uaq [im uapBJ ‘OAjaz sja­q­qaq[aqo;oqd Jap guB­jaq;aq u

‘SJBB­Ja­puo­Maq agi; “qanz­jBB­quo;aui uaq­qaq uaop a; hz jcp ap °uaquap ‘AvnoJi Japaog Ja; ‘si;Bjg o;oqd ap •gBB­JAag uaq ap uapuaz ua;s[;jBui|i) ao

; [BEpun­qas uaa si jaauaui aip uba azfiAi­ja­puBq sq

3AA3H-WTI3

uagEJA a; uas

sajpB aio « snquaAaiJä » azuo uba qiiuq «ag suaa UBp Jaaui sjjaz a;qBBiu uinus­jap ’«Bq ajag­gnüs ap na ‘uaq­qaq pua­qag paog japuoz­tiq aw aip ‘puBuiai Joop uaAa­j­qas >ag uspj 3a\ uajs­jui! ap ubb uaAauq a(

ao; ijubj} saz;o; ‘jfiA ‘jaiA '"az;doo­q­jaA ua s.o;oqd ap s,;Bjg;guEA;uo ‘&i jads unq uba .iBK­Ja­puoA\aq;oojg uaa hq;Bp ‘apuaq "bui s;aip [ajïiAv; japuoz uaq ‘uaAh­j­qas a; ua;sii­Buqi} ap ubb UBp uapuoAag do sja; •aq s;aiu qïqauiEU ja;jaaq dBqas­jaaq;i(j

DBA iHBAvq qzaq q u; jadoo­q­jaA ap dojB­BAV azfiAv ap si ‘;gj;;aAv jbav;;p;i:av jbem

*;)uqasdo puBB;suaAoq 9[aap uauaag ut;g;;;a.w ua ‘sAi­naiu pua­zuq »J3A uaag nu;ip s; uauiouag qaz qajz dQ ‘uap­joAi;qao­q­jaA ua;sf;JBiu[ij uba s,o;oqd 'nadja\v;uv a;;qJBiv a;ooji) Jap uaqaj;snio ap uj ja;bp ‘uauio­qag 3joo ja; suo si;ap

p«pUBl|Og U03

uaq­qaq uaj­jiAv uajaAiaS;aq do qnj -aSuo uaaS ‘uao­pao; uftz joop ‘noz « pjaiaAv -[aauooj » ‘;qaB paS ‘afj-iaj­jnf ‘afj­ja­j­jnf

•JOOp JBELU fiz

jdooj ‘uarz a; uio .lapuo -jnn;qaj ao;bbS UOOA ua ‘ahjBd iaq jin sfid­sao;;baa ubq •piB­Bi­pa­guio Snja; qaoq;aq [aug 'uiB­q­jaioq nap u; ua;aq aqfi­ja­q­Buis jnad uaa;aop ua uio U3A3;aq ftz;iBBjp ‘uaia­puB­JOA a; pusq uba « afqaog auaojQ »;aq Japuoz ‘pfi;;o; pfij uBy\ 'jjooA apuaza; jb jdooq -afqBd uaa 'puB­q­ja­j­qoaj ap uj 'uiB­qja;oq uaa ‘;do;sjaA uBB­Ja­puo ‘« pja.​iaAijaauoo j » uaA\no\aSuado uaa puB­q­ja­quij ap u[ •;bbj;s;oujbq Jap Sut; -qau ap ui jbao iqatj ja a;dn;g -saf;uao­qas aSaj a;qBj­j3A;jba\z ‘saf­snoq ajaS ‘juag iCp­paj ‘afpaajq uaojS ‘oaoq uajaaAinjj jjbavz ajoojS ‘jbb[ uat;uaAaz ç uai;saz ‘af;jaj­jnf

•(jBB­Jis­qaag

-xa);bbj;sjb­ba3ioo a;Sooq ‘jEB­j­js­q­ja’jj ‘SBp­piuiBu jnn £ ‘jaquiaAojq 6 Sspuoz

uag

'uai­jaM 5 BU ‘2£X| 1BBU1IOJ ‘ UOfU.​lJAJ 31jd|OpY 'UI J BU ‘Çl\*VZ\ )BBUllo; ‘U088pjq 'Q BUUY

ajoqd 9p si)bi8 u98uia)UO gyyg/J ua Vll­fll

'UB­qSl3I SBttI

'°HX UBA O)oqd 9P 8I)Bl8 8u;A)U9 VJ.13101A

ajaoîiooifcl

moifj-uiilj-ntfj

UBA

U9)o.​oiS apuauiaS sp uajjn uoi­j3S8a4Ui 4SU­BA4UQ '4l|OBp9S uClUI ‘U34­SIUnC­JU4 aflXA »lCJ ‘nu 1II­J3T2J

•UBUI U33 UBp USA­flll­JOS UB3J 3 4J03­J14XB J»U3S3;3J U3 IQSl­VinU. U33 ‘pUBl­JU3A\nOIA U33 4Bp IJ304 5JU9p ‘UIJU3 JBBUI ‘u3M­nOIA X3IA J3.W JBp UljZ U31­J3S -SIJJ 'IB­BUI-3UI-3[-pBJ_| U33 JO XOABJ 3DIjy ‘BlOXny rSJ­BOOZ 'U344IZ3CJ 46Un3J OOJIBBp »ip uaio­puB

ufiz X3 IBOUI ‘UIBBM5­J3C­JUG 304IBBp flUI 4l{OB 3JJ

*304 pUB­J­JO­pO­JsJ UI 404 [3M U3II­JOS­SIU1 U3 3lS­j3Q J331­J3S I3AO J3A\ 1BBUI ‘4833J U3dl9M -4Uy 94 U33­JJB 43IU 83Ç4­J33­J14X8 MH U3UI 4Bp U343M

su33 43oui 3S *4xn?yJk 'uis­puoMsq ubbB 34 sip uCiz

U3S3U38 ‘pB48 UflZ UI ‘4J331J U3IZ98 43lU 8oU 4SI4IB JO UIJIJ 3pj30p3CJ MfJ 9ip U33x3p3ïi HOZ UBp ‘U3UI -03J4in UBA 3p3oS 43q 13 490p *494 pX3­pUOM3q Q 9ip ‘(3)4S14IB U33 JO UIJIJ U33 13AO USAOï­qOSdS 49.-U su39 joop­joo Mj4 ‘U34­siun­qii4 34534 ‘nu uioxbb

4nu U3UI 4iniBBM S9f4­J33|I4XB UflZ ‘4pUlA Ul SIUI3M 13 U9UZ U33S434 XBBUI ‘ ZU3 ‘UIOOip U33 ‘qSld­ss­SuOOJ -3J34 U33 UBA S3(4ÇlIB­J3zn3q 3p ‘U3U1­J1J SqO­SU­Bijl

U3 óqosuBB­qu­suiy J3ao S3|4siav4 3p u.​JBép Sjoa qj '« unn­qrxj 0 u?ïz l00 Ud a PI9X3m­J33UOojl up

-BUI3UIJ » U3pUB­BUI SUdptd­qOSldA Sp39X S33J 3J|

unn­qiaj 9fïJA

•pXOOM4UB3q xsuiuinu puoS­jOA 494 UI U3pXOM U9UI0­q3S304 SBi­pUO] BU SUO UOS­BIy — 'Q 'JyJ

‘OJAI3N

uijij 9-p SBM fiddB­qos4B­BUi oqj3M uba Î puo­qoq -UO JBB404 ‘89OU38 S>l4Cld8 ‘SUO 81 948I4IB 31Q (

-3J3q UBB pXOOM4UB S3ipB 3IZ i 04oqd 3XBq sqfi­jsg

-11;pu3z tuspxoM usdOx­qo­soS jb»4 oqos­jujq uo

3qO­SUBXJ 3p UI UBq ‘9440 BJ 3Q 344IX3­nâlBJ/J

-JO[_J ‘3Ï1U3AY BU1­J9Ç JKJJ9 ‘soipn)g )UnOUI­BlBy 0/3: 69ipB: o)oqd 91bij sji­biS )pu9Z: uapioAV U9A -9HJ3S98 JBB) 9q9S­J93ug 113 9ips­raEBJy ‘9q9­SUBJJ

9P UI UB5J u89N Bjoy (j — N3DN0[S33M

'1BBI|

uiiuq U9 u98oo 9U90l8)q31[ )J93q BUBQ JOIy\ (g

•IBBq )1BMZ

119 ‘119800 9)1BA1Z-)9[01A )J99q BAOU­lIZBjq BJJY ( Z

•iBBq üjni­q­pooi U9 ‘ubSoo

9AUlBjq 1J931J UOSUEMg BlOjQ ( [ — ']gOfrV

looq 'S91)B) 9l[3j *U9) -3J9/J9A\npBq:» ui 3i)8unq U9 8tn­q­q­nip)in ui pu9J -J9I) ‘pu9­qfl[38 UOOM9­SU9)inq iq9q pSi­piB­BAI9A •U9)9M suo ftq 30ïl9iq )0) pj 9JP 3)S9q 3p SU91Z -UI U9pl3­q989q SUO 81 9Z I 8uIU9­q99)U9in9[q 9IOOUI 9p IOOA U9q98U9M­qn­J9S 9pU99U19S­j9A\ 9ZUQ ( C; usp­noq BU do U9)qOBps3 9Si)so98ui3{q spj[9Z -9p 19 U9JJE )9IU )Bp qtlj8.​qqn[9Q •U9193­J­J03l­Coq

9) 89MUOOM9S Suii­qoiiui 9UUnq joop ‘U3199[ 9) JB 8i9­pin­ni89q U9p u9qfi)qBid 9q[;j98i9p Ulo )q9Bui 9uunq UI U9dBA\ )9q uoq­qaq 8i9­q­q3­qpi[Bui3uiq op U9 9nn)10jdx9 OSl­JE­pUB­qDS »U99 r.​Bp 8)9-U sj (1 •9UIB­J5­J91 )JOOS 919­pUB U99 199AI ‘)9JZ Q 8JBOOZ

: 9p8t­puo­q98uBB )3q uba Sooi­poq )}J9q ap su99 )9iu Sou 3p[BB)9q qtl­J95­J13A\ op )Bp U9)9AV08 JUA98 )9q sp99i uaq­qaq oM: S)9iu do suBB­Sioop. uoql­jsi) U9Z

-lud 9p8i­puc­q9­SuBB 9IQ (! — UOAVd 3D11V


14

FILM-REVUE

mil KINE­RO­MAN jlij

res

(La Dan­seuse Espa­gnole - me Spa­nish Dan­cer)

naar het thea­ters­tuk « Don Cesar de Bazan » van Adolphe d’En­nery en P. D. Duma­nolr Sce­na­rio van June Math 8 en Bouiah Mary Dix Vlaam8che bewer­king van Ed. Neorg.

ROL­VER­DEE­LINC

Mari­tana

Don Cesar de Bazan Koning Phi­lips IV Konin­gin Eli­sa­beth Don Saliuste

Pola Negri Anto­nio Moreno Wal­lace Beery Kath­lyn Williams Adolphe Men­jou

(2e VER­VOLG EN SLOT)

Van het paleis haastte Don Sal­lust zich naar de gevan­ge­nis.

« Dezen avond zal de Konin­gin haar gemaal in zulk een toes­tand zien, dat zij een echt­schei­ding zal aan­vra­gen » mom­pelde hij, « haar trots zal dan wel gebro­ken zijn. Eli­sa­beth van Bour­bon een­maal in Fran­krijk terug dan zal er van het ver­drag met dit land geen sprake zijn. »

In de gevan­ge­nis geko­men, werd hij dade­lijk naar de cel van Don Cesar gebracht. Hij toonde zich wan­ho­pig en slak de hand uit naar den man we.​ke hij vriend noemde.

Gansch den dag ben ik in het paleis geble­ven. Don Cesar, om uw leven te kun­nen red­den. Ik heb ges­meekt, gebe­den om uw genade te beko­men. Doch, de koning wil die genade niet toes­taan » zegde de hove­ling.

« Ik had wei­nig hoop » ant­woordde die gevan­gene. o Ik bezit aan het Hof zoo­veel inv­loed als ik geld heb. De dood vrees ik n et, maar, ik vind het bene­den mijn naam, opge­han­gen te wor­den. » « Ik bezit de macht wel, beate vriend, om een ter dood veroor­deelde een gunst toe te staan », merkte Don Sa Juste op. « Wat kan ik voor u doen? »

'« Ik zou willen ster­ven voor een com­pa­gnie mus­ke­tiers, als een dap­per sol­daat », ant­woordde Don Cesar. « Ook dat Laza­rillo, de arme jon­gen, wiens schuld het is dat ik naar den dood ga, zal op vrije voe­ten ges­teld wor­den, zon­der zijn straf te onder­gaan, hij is veroor­deeld tot vijf­tig stoks­la­gen. »

« De Koning heeft over geen ander per­soon ges­pro­ken dan u, doch, ik kan wel zor­gen dat de jon­gen van zijn straf onts­la­gen wordt. Maar, er ia een voor­waarde op die guns­ten... En dat is... dat gij, juist vóór uw stra­fuit­voe­ring, 2ult huwen met een gemas­kerde dame. »

Gij gek­scheert. Don Sal­luste, voor zulk een huwe­lijk kan ik toch nooit mijn toes­tem­ming geven * »

« Dan zult gij han­gen en Laza­rille:ijn s'raf onder­gaan! » zegde Dan Sal­luste, ter­wijl hij ops­tond. « Dóch, ik kan er bij­voe­gen, wan­neer gij

die dame huwt, welke een naam voert die gelijk staat met de hoog­ste in het land, gij haar een bij­zon­de­ren dienst bewi­jst. »

« Dan stem ik toe! » riep de gevan­gene, « Ik heb in deze wereld toch afge­daan. Indien ik deze dame een goede dienst bewi­j­zen kan, en d e jon­gen aan zijn straf kan ont­trek­ken, dan zal ik mijn laatste uren goed bes­teed heb­ben. »

Nog (iets, Don Cesar», zegde Sal­luste, a gij moogt niet trach­ten het gelaat van die dame te zien of tot haar het woord te rich­ten. »

Daar geef ik mijn woord op, Don Sal­luste. » Het vreemde huwe­lijk had plaats in tegen­woor­di­gheid van de guns­te­ling van Ph lip IV, een uur voor de uit­voe­ring van het von­nis.

Don Sal­luste bege­leide Mari­tana van de gevan­ge­nis, in een rij­tuig, naar het konink­lijk pav 1 oen.

Uw echt­ge­noot zal spoe­dig bij u zijn » fluis­terde hij haar toe. Wacht gedul­dig en zon­der vrees... Vaar­wel, mijn taak is afge­daan ». Daa­rop ver­Liet Don Sal­luste de plaats en wendde zich raar de Konin­gin.

Hij vond Hare Majes­teit opge­won­den, in haar ver­trek.

Wat ver­langt ge?» vroeg zij. «Wees kort, de Koning kan alle oogen­blik­ken hier zijn! »

« En zou mij de eer aan­doen jaloersch te kun­nen zijn! » lacht te Don Sal­luste.

«Mijn­heer! Wat ver­meent gij u?... Ik ben de Konin­gin! »

« Niet zoo­veel, Uwe Majes­teit, daar de Koning dit ver­geet! » zegde de hove­ling, ter­wijl hij de hand der Konin­ging nam en deze vur g kustte. «Wordt gij gek, mijn­heer?» riep zij.

« Een oogen­blik was ik het. Majes­teit... Straf mij daar­voor, doch, hoor eerst wat ik u mede te dee­len heb... De Koning zal dezen Lvond hier niet zijn. Hij is met een andere vrouw in zijn jacht­pav Ijoen. »

De Konin­gin, bij het hoo­ren dier woor­den, zou geval­len zijn, had Don Sal­luste haar niet gegre­pen.

« Ik zweer Uwe Majes­teit dat het de waa­rheid is», ver­volgde de hui­che­laar. «Wan­neer gij er heen gaat dan zult gij u over­tui­gen. »

« Dit zal ik doen », sprak de Koning n, a maar gij zult mij ver­ge­zel­len. Indien uwe bes­chul­di­ging valsch >s... » De Konin­gin voleinde haar zin niet, maar wierp Don Sal­luste een dre gen­den blik toe.

« Het is onge­luk­kig maar al te waar. Uwe Majes­teit », zegde Don Sal­luste, diep bui­gende.

« Ga de afge­zant van den Kar­di­naal vin­den! » beval de hooge vrouw. « Indien ik deze beleedi-ging moet onder­gaan, dan zal Fran­krijk dit ver­ne­men van een zoon der Kerk! »

Eenige minu­ten later ver­lie­ten de drie per­so­nen het paleis.

Intus­schen had een dienst­bode, dn het paviL joen, aan Mari­tana de plaat­sen laten zien en haar gevraagd of ze niets w ide nut­ti­gen.

« Neen, neen, ik ver­lang niets », ant­woordde Mari­tana.

Zij zette zich neder en wachtte gedul­dig op haar echt­ge­noot.

Op dit oogen­blik klopte men. Mari­tana sprong recht, liep naar de deur, wierp deze open en met een schreeuw. « ('esar! » opende zii haar armen. Doch, oogen­blikke .ijk diensde zij ver­schrikt ach­te­ruit.

Voor haar stond de Koning van Spanje.

« Ik ver­wachtte mijn echt­ge­noot. Uwe Majes­teit » sta­melde z.j.

FILM-REVUE

115

Veron­ders­tel nu eens dat ik u kwam zeg­gen dat Don Cesar dood is v, sprak Phi’ip.

Gij dri­jft den spot met mij. Uwe Majes­teit— De genade— Gij hebt ze beloofd. .

«En getee­kend I... Onge­luk­kig kwam die genade te laat in de gevan­gen s... Don Cesar de Bazan is dezen avond, om 8 uur dood­ges­cho­ten »

Mari­tana liet een schreeuw en viel bewus­te­loos op den grond.

De Koning, onthutst, zag rond en zag op een tafel een glas wijn; hij goot een wei­nig van den inhoud tus­schen de lip­pen van het meisje... spoe dig kwam zij weer bij.

« Over een doode treu­ren, 1 ef kind, kan u meer kwaad dan goed doen», merkte de Koning ann. Een levende honing is meer waard dan een doode edel­man... 2\e, mijn schoone, ik lig aan uw voe­ten. »

Met een kreet van schrik liep Mari­tana naar een oal­kon, van het aan­pa­len ver­trek, en riep om hulp.

Nie­mand kan u hoo­ren » zegde de Koning, welke haar w 1de vol­gen, doch Mari­tana kon de deur van d t ver­trek op slot doen.

Ter­wijl de Koning naar mid­de­len uit­zag, om die deur in te beken, sprong er plots een man door het vens­ter de kamer bin­nen. Die man was Don Cesar de Bazan.

Koning Phil p werd bleek als een doode wan­neer hij hem her­kende.

« Ver­schoo­ning, Uwe Majes­teit, die weg geno­men te heb­ben », sprak de edel­man, de vloer vegende met de plui­men van zijn bœd. a Ik dacht dat ik een vrouw om hulp hoorde roe­pen. »

« Er is geen vrouw hier! » sprak de monarch drei­gende. « Hoe kwaamt gij er toe, aan uw dood­von­nis te onts­nap­pen? »

Door de hulp van een vriend in de gevan­ge­nis », ant­woordde Don Cesar.

« Het zal u wei­nig baten. Mor­gen zult gij opge­han­gen wor­den », gl mlachtte de vorst, ter­wijl hij een bewe­ging maakte naar een bel­koord.

«Dit zou ik niet doen, Uwe Majes­teit», waar­schuwde Don Cesar. « Open die deur! Ik ver­lang mijn vrouw te zien! Er zijn drie zaken waar­voor het hui» de Bozan steeds 9tri­j­den wii: het kruis, de kroon en het hart!... Dit­maal ga ik stri­j­den voor het hart V»

Op d t oogen­blik werd de deur open gewor­pen en kwam Mari­tana bin­nen ges­tormd en liet zich in de armen val­len van haar echt­ge­noot.

« Ik wist niet dat gij het waart welke ik huwde», zegde deze. * Uw groot­moe­der heeft mij alles ver­teld. Ook dat ge naar hier waart geko­men om mij te zien... Ga nu ter zijde, Mari­tana. Ik ga de beleed!ging, welke de kon ng u aan­ge­daan heeft, wre­ken! »

Hij trok dten degen en stond voor zijn vorst. Deze deed het­zelfde en zegde:

« Ik zal ten uit­voer bren­gen het­geen door Het von­nis mis­lukt was. »

Ter­wijl de twee man­nen den degen kruist­ten, hoorde Mari­tana het gerucht van een rij­tuig. Zij liep naar een vens­ter en zag de koets der Konin­gin de dreef opri­j­den.

« Halt! » riep zij, « de Kon ngin komt! » a Ik ben in een hin­der­laag gelokt! ant­woordde Phi­lip IV daa­rop.

Hij ook liep naar het vens­ter.

«De afge­zant van den kar­di­naal en Don Sal-luate zijn met haar », bromde hij. a Ik ben ver­lo­ren! Spanje is ver­lo­ren! »

Neen, Uwe Majes­teit » kwam Mari­tana tus­schen. « Betrouw op mij om u te red­den. Zeg enkel dat mijn echt­ge­noot in wer­ke­lij­kheid zal genade ges­chon­ken wor­den! »

«Dit beloof k op mijn eer!... Haast u. indien, ge een plan hebt, zij zijn aan de deur! »

Mari­tana gaf korte beve­len waa­rop zij en Don Cesar voor den koning kniel­den. De deur ging open en men zag de konin­gin naar bin­nen kij­ken, doch, geen van drieën liet mer­ken dat zij haar nabi­j­heid voel­den.

« Ik kan niet genoeg Uwe Majes­teit dan­ken, mijn echt­ge­noot’s leven gered te heb­ben », zegde Mar tana. «Uwe goed­heid overs­telpt mij...»

«Goed, goed», ant­woordde de koning », zijn rol prach­tig spe­lende. Indien ik u daar­mede een dienst bewe­zen heb, dan heb ik mij zelf daar­mede niet ver­ge­ten. Ik wensch aan mijn Hof oprechte edel­lie­den zooals Don Cesar, daar ik omringd ben van ver­ra­ders en hui­che­laars, welke den koning bedrie­gen en de kon ng.n belie­gen. Uw echt­ge­noot zal terug in zijn bezit­tin­gen ges­teld wor­den. Doch, nu moet ik gaan, ik was reecL te lang Kier. »

Op dit oogen­blik kwam de konin­gin de kamer bin­nen.

« Ver­geef mij, Ph lip, ik heb u onrecht­vaar­dig, ver­dacht, dóch, men bad mij ver­teld dat gij hien waart voor heel andere zaken dan deze. »

Wat bedoelt gij, mevrouw?» vroeg de koning. met een schijn van veront­waar­di­ging. « Wie durft den koning bes­chul­di­gen? »

«Don Sal­luste, de man welke gij uw bes­ten, vriend noem­det », zegde de konin­gin, den hove­ling aan­wi­j­zende welke zich trachtte te ver­schui­len, ach­ter den afge­zant.

Ik was slecht inge­licht. Uwe Majes­teit », sta-melde deze.

« Mor­gen zult ge beter inge­licht zijn... omtrent uw lot... », ant­woordde Phi­lip, « daar zal IK zelf voor zor­gen.»

De koning bood den arm aan zijn gema­lin en ver­liet bet ver­trek.

En bet ver­drag, Uwe Majes­teit? » vroeg de afge­zant van den kar­di­naal.

Mor­gen zal ik liet tee­ke­nen », ant­woordde de vorst.

Don Cesar en Mari­tana zagen nog dat Don Sal­luste door de bedien­den in ver­ze­kerde bewar ng werd gebracht.

« Gij zijt zoo vers­tan­dig als lief, Mari­tana λ riep Don Cesar, ter­wijl hij zijn echt­ge­noote omhelsde. « Wij heb­ben iets waar­mede wij den koning steeds-kun­nen bedrei­gen! »

« Maar zeg mij eens, lief­ste, hoe kon­det gij ontv­luch­ten? » vroeg Mar tana.

Welnu, de mus­ke­tiers had­den, op ons huwe­lijks­feest, zich zoo bedron­ken, dat de knaap Laza-rillo hun mus­ket­ten kon ont­la­den en deze vulde rpet... blanke prop­pen. Ik had de toe­la­ting dat bij bij me mocht bli­j­ven tot aan mijn dood... Hij zorgde dan ook voor mijn begra­fen s... »

« De kaar­ten kwa­men dus uit! » lachtte de dan­seres, a Nu kan ik u ook ant­woor­den op een vraag, wan­neer wij elkaar voor de eerste maal op uw kas­teel ont­moet­ten. De kaar­ten zeg­den mij toen dat ik u zou huwen! »

Een lange omhel­zing beze­gelde dit geluk­kig weer­zien.

Ed. NEORG»

Toe­ko­mende week:

De Open­bare Mee­ning

(A Woman of Paris) met Edna Pur­viance.


flan onze geachte lezers en leze­res­sen!

/ Nu U allen blijk hebt gege­ven, onze uit­gave FILM-REVUE steeds te willen lezen, maken wij U nu ook attent op onze uit­gave

HIH- EU TOO­NEE­LIIIE­RELD

Dit belan­grijk week­blad, immer zeer rijk geillus­treerd geeft een vol­le­dig over­zicht over alles wat kinema aan­gaat, als­mede film en too­neel­nieuws, de schoonste arti­kels over kinema en thea­ter, enz., enz.

in slïe Min en dagl­lad­Mels te nenn­ten f

40 blad­zi­j­den tekst voor fr. 0.85

Jj. Koopt het EENS en ge zult het BLI­J­VEN ïkoo­pen.

Abon­ne­men­ten kun­nen ten allen tijde op de post en op ons bureel opge­ge­ven wor­den aan den prijs van

3 maan­den voor fr. 7.50 6 » » 15.00

12 » » » 30.00

Het wordt franco thuis bezorgd.

Al wie zich laat inschri­j­ven voor een jaa­ra­bon­ne­ment, ont­vangt gra­tis tot nieuw­jaar

KHIE­HIA' EK TOO­KEE­LI­flE­RELD