ERNEST TORRENGE

N PAAR GREPEN UIT ZIJN LEVEN

« Men kan wel glimlachen, en toch een ellendeling wezen. » W. Shakespeare.

"I Ij NDERDAAD, men kan wel glim-

! I lachen en toch ellendig zijn, zoo sprak Billy Shakespeare over lang vervlogen eeuwen. Deze woorden beaamde Henry King, de gelukkige Bestuurder van den film « Als eene Moeder weent » en van andere wereldberoemde voortbrengselen in Hollywood, wanneer hij de befaamde kluchtspeler, Ernest Torrence, aanwierf. En zoo kwam het dat deze fijne komieker optrad in menige wreede en overheerschende zware rollen op het doek! en van den beginne af wierp hij zich in de volle diepte van de veeleischende dramas.

— « Reeds bij mijn aankomst in Amerika, in 1911, droomde ik me gansch toe te wijden aan het doek », sprak Mr. Torrence; daarna verhaalde hij hoe het gesproken tooneel een zwakke kluchtspeler had verloren en het witte doek, een « zwaren » vertolker had gewonnen.

— « Menigmaal », .sprak hij, « heb ik vroeger filmbestuurders lastig gevallen en vrienden aangesproken, hetzij in de Lambsclub, hetzij in andere tooneel-kringen, maar telkens werd ik glimlachend van de hand gewezen.:— « U zijt veel te groot en zwaar en zoudt heel slecht filmen! ». Doch ik hield voet bij stek, al was het maar als proefstuk om mijn bekwaamheid of onbekwaamheid bevestigd te zien. Doch mijn smeeken viel in doove ooren en ik zettede mijn leven van kluchtzanger voort in Broadway.

Aldus begon ik me te overtuigen dat al mijn aandringen nutteloos was.

Toen kwam Mr. King’s voorstel. Ik was meer aangedaan dan ik het met » woorden kan uitdrukken. Eindelijk was de kans me gegund — niet in een proef of extra-rol, maar in een zwaren eersten

rol op te treden, in een stuk, dat Mr. King noemde een der voornaamste filmen van het jaar.

Verbeeld u mijne wanhopige droefheid toen ik uit den mond van den Be stuurder vernam dat ik een zware dramatische rol zou vertolken! Ofschoon uitwendig kalm, was mijn hart beklemd en vol angst, maar zooals zoovele mannen en vrouwen het ooit deden, zeilde ik de kaap der moeilijkheden goed om. Nu nog voel ik dat de vertolking van

H5itSE5HSH5HSa5a5aSäiH5E5a5aSHSaSE5E5HS

OUVRAGES DE DAMES Dj

OUVRAGES »KSSIXlih

[.AINES, SOIES, COTONS. COUVRE-LITS. NAPPES, t{] STORES, BONNETTERIE A LA MAIN, U

DENTELLES, JUMPERS [fl

MAISON EMMA

IIAX»WERKE

TÜ WOL, ZIJDE. KATOEiN. BEDSPREIEN. TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIGOED, JUMPERS

Anvers, Rue Vondelstraat, 15, Antwerpen

ALLE ELEGANTE DAMEN

* ’ KOOPEN HUNNE

PELSEN

Pelsmantels, Boas en Marabous

in het

Huis ANNA

, Diepsstraat, 140 - ANTWERPEN

MEUBLES

I Les plus grands Magasins en Belgique

9 Longue rue des Claires 9

iflrès Meir)

Grand choix de garnitures. 200 salles à manger, j I* hambres à coucher, salons, cuisines, verandah's, 1 = bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc. 1

liaison Américaine

Meilleur marché qu’ailleurs I Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. s. | Magasin fermé

ifiiiiiiiiuiiiiiiiiMiiiiiiiMiiiiiiiiiMniiniiiiiMimMiimiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiin

ÿ Autos poui Cérémonies, Mariages. Baptêmes Û W et Fêtes

Garage J- & H. DEHU

Téléphone 3107

43, Canal des Brasseurs - ANVERS VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

afl&re strâât20

BRODERIES-PERLAGES

ancienne

M« RYCKAERT

A. Caucheteux, successeur

Rue Rubens, 17 - Téléphone 12217 Rue Porte St. Georges, 27 - Tél. 12218

ANVERS

.»IA IKON OK (OMTAVCE

' Ateliers de ..Plissage et Points-clairs

U- .. ENGEESCH HO II I

VONDELSTR., 19 CAUS! nabij St. Jansplaats

De laatste nieuwigheden in Vilten Hoeden

üiiTje Içeus

Zfsi Stalave

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

L’Inhumaine

L’INHUMAINE » est une femme, Claire Lescot, cantatrice.

Son charme et son intelligence lui valent une cour d’adorateurs nombreuse et brillante. Mais elle se joue d’eux, et si elle leur promet son amour, c’est pour les mieux désespérer.

Un jeune ingénieur, Einar Norsen, va se tuer pour elle...

Et l’on assiste alors à une admirable course de l’auto à la mort, où la tête du conducteur, déformée, multipliée par la vitesse, a semble décapitée par le vent. II mène son

PROGRAMME du 20 au 26 MARS

MARCHE....J. Massenet

PATHE - REVUE

LA PLUS QUE LENTE .... Debussy

Valse

Georgette LEBLANC et Jaque CATELA

dans

L’Inhumaine

Comédie dramatique

PROGRAMMA van 20 tot 26 MAART

auto en trombe, jusqu’au moment où la voiture gravit le talus et tombe dans le gouffre!...

Que va faire Claire?

Regretter? Souffrir? Sourire?...

Indifférente, elle chante comme d’habitude aux Champs-Elysées, devant une salle houleuse, qui ne pardonne pas à la femme son cynisme provoquant. Mais elle est inhumaine, et croit l’être jusqu’à ce que son cœur l’emporte et que des larmes libératrices jaillissent de ses yeux.

Pendant la Pause

Récital pour Orgue

MARSCH

J. Massenet

PATHE - REVUE

LA PLUS QUE LENTE.... Debussy

Wals

I DeOnmenschel ||

4f Georgette LEBLANC en Jaque CATELAIN

De Onmenschelijke

Dramatisch tooneelspel

Tijdens de Poos

Récit a al voor Orgel

De « Onmenschelijke » is een vrouw: *•*

C’est sur ce scénario que M. Marcel

L’Herbier, qui s’est entouré des artistes les

plus illustres de la jeune école d’art français,

basé son film. Le rythme des images, leur

enchaînement, la subtilité des lumières,

0 maniées comme les couleurs les plus rares,

font de L’INHUMAINE une œuvre particulière qui ouvre un large horizon aux relations

Semaine prochaine

A PARTIR DE VENDREDI 27 MARS PREMIERES REPRESENTATIONS DU FILM SENSATIONNEL

Le Rayop Mortel

enterprété par Shirley MASON et Buck JONES

Une mise en scène unique et formidable.

Une intrigue passionnante. De la stupeur et de famour

Claire Lescot, een zangeres.

Begeerd wordt zij door alle mannen doch zij speelt met hun passie en belooft zij hen liefde dan is het om hen vrijer nóg tot wanhoop te drijven.

De jonge ingenieur Einar Norsen gaat zich dooden, voor haar.

Hij snelt heen in een koersauto en stort zich als een lawine in den stroom die zich over hem sluit.

Wat zal Zl] doen?

Lijden! berouw hebben! Lachen!

Onverschillig zingt zij als altijd in den schouwburg en lacht, voor een woelige zaal opstandig tegen dat vrouwen-cynisme. Zij is de « onmenschelijke » tot bij de ontknoo-ping, zij haar waar gelaat toont, wanneer verlossende tranen wellen in haar oog en over haar komen als een groot Berouw en een groote Berusting.

Imprimerie du Centre. 26. Rempart Kipdorp. Anvers

X cinématographiques de demain.

A PARTIR DU VENDREDI 3 AVRIL LE GRAND FILM D’ART

LE MIRACLE DES LOUPS

Partition musicale de M. Henri RABAUD pour Chœur-mixte, Orgue et grand Orchestre

SSI

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOMBEECK

BEKCHEM - Tél. 5210

ISIFItFS eu BOUTEILLES - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Lu Iimiiuri! lleimlc Aiiioiniilille

12, rue Van Ertborn

Tél. 2921 ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai "FERODO”

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble's Polish

La seule maison de la place fournissan aux garages aux prix de gros

Maison BERTH Y

106, rue de l’Eglise, 106

Grand choix en toutes sortes de

FO UFFl TIRES

Manteaux et casaquins à partir de îr. 375

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXÉCUTIOM RAPIDE ET SOIGNÉE

Champ Vleminekx.ô ANVERS

FILM-REVUE

mijn eersten roi als « Ellerideling » in mijn eerste filmstuk, een degelijk antwoord was op mijn angst, trouwens, ik vreesde dat mijn temperament, voor de klucht de tegenovergestelde aandoeningen zoude overschaduwen, en dat mijn vroegeren arbeid me zou hinderen. De Bestuurder aan wien ik dit mededeelde, antwoordde mij dat hij de vaste overtuiging had, dat een echte kunstenaar eerst een goede kluchtspeler moest geweest zijn.

« Lijk ik het nu zie », ging Ernest Torrence voort, « zijn klucht- en treurspelen twéé zusterzielen in de tooneel-kunst. Slechts één stap scheidt de lach verwekkende kluchtkarakters van de met haat bezielde rollen uit de tragedie ». Juist vóór de vertooning van « Als eene Moeder weent », in het Strand Theatre van New-York, werd Mr. Torrence aangeduid voor een zwaren rol in een film, doch de Bestuurder gaf er geen gevolg aan, overtuigd wezende dat Mr. Torrence nooit een succesvolle loopbaan zou maken als dramatisch speler.

— « Ik hoop, dat deze Bestuurder de vertooning van « Als eene Moeder weent » zal bij gewoond hebben », zeide Mr. Torrence, die zich heel het interview rustig had gehouden. Nu ben ik eerder bang van dien Ernest lijk hij Op het doek voprtkomt! Ik heb hem altijd gekend als zoo’n vroolijken, lustigen man, weet u! »

Het is inderdaad haast ongelooflijk dat we hier te doen hebben met dienzelfden boosaardigen ellendeling, lijk hij op vele doeken verschijnt.

In sommige filmen nochtans treedt hij op in min hatelijke rollen, namelijk in « Mahaffy »., in « The Prodigal Judge », in « Emilio » en in «Singed Wings»; deze laatste een Paramount-band.

— « We komen daar juist de voornaamste film mijner loopbaan te voltooien », merkte Mr. Torrence aan; hij had het over « De Karavaan naar het Westen ». « In deze film treed ik op als een «hard gekookt ei », lijk men zegt. Doch ik~durf verhopen dat de toeschouwers van mij geen al te boos gedacht zullen wegdragen!»

— « Voor niets ter wereld keer ik terug tot het gesproken tooneel noch tot het Oosten », lachte de gemoedelijke reus: « Ik ben hier mijn woonst aan het

oprichten, langs Hollywood Boulvard, juist aan den ingang van de bekoorlijke Laurel Canyon, waar de Rotobergen en lieflijke valleien ons immer zullen groeten.

« Na mijn bezigheden in het Studio, stel ik slechts belang in mijn huis, mijn piano, mijn golfspel en mijn familie. We zijn overgelukkig met ons drieën. »

Iedere bezoeker wordt voorgesteld • aan nummer 3; lan (O. K.) Torrence, een knappe, kloek gespierde jongeling van vijftien jaar; dra zal hij zoo ongelooflijk groot en struisch wezen als zijn vader!

Mr. Torrence is een geboren Edinbur-gher, Schotland; na verscheide jarea studie in piano en zang te Stuttgart, Duitschland, begon hij zijn loopbaan als muziekleeraar in zijn geboortestad. Nadien voltooide hij zijn studiën te Londen in de Koninklijke Muziek-Akademie, waar hij bekroond werd en een gouden medalie voor operazang verwierf.

Daarna begon hij zijn loopbaan als kluchtzanger en vertolkte .een rol in Arthur Sullivan’s laatste werk, enkele dagen vóór dezes dood.

Tien achtereenvolgende jaren tradt hij op in de « Savoy », de « Lyric », de « Gaiety » en de « Adelphi » schouwburgen. In 1911 vertrok hij naar Amerika.

«Het waren tien jaren van hard werk, menige teleurstellende ondervindingen en soms ook bittere ontberingen », sprak Mr. Torrence, droomend. Doch, mijn aankomst in Amerika bracht geluk bij. Vóór de eerste maal trad ik op in « The only Girl», daarna in «The Night Boat». Alsdan had ik het geluk te mogen optreden in filmstukken.

Zoodus, wanneer u Ernest Torrence op het doek ziet verschijnen, mag hij wreed zijn tot in den X... zooveelsten graad; overdenk de menige en moeilijke voetstappen die hij aanwendde vooraleer zijn doel te bereiken: eerst als muzikant, dan als zanger, als tooneel-speler, vroeger een kluchtzanger en nu als dramavërtolker. Bewonder hem in zijn volharding en in zijn grenzelooze eerzucht; de hardste moeilijkheden konden haar niet versmachten.

« O ja, waarlijk, men mag glimlachen en tevens toch een ellendeling wezen. »

NEMO.

FILM-REVUE

MARY

(Van onzen correspondent te Hollywood)

MARY... Deze naam klonk zoo dikwijls in onze ooren als een verheerlijking van het vrouwe-Ijjk geslacht.

Mary Pickford, hem dragende, doet het ook. Eenmaal, — sprekend over den tweevoudigen rol van Mary in « De kleine Lord », — zegde Douglas Fairbanks dat hij haar verkoos als Dearest.

« Dearest », vertelde hij ons, «is Mary lijk ik haar ken — Mary met haar onveranderlijk begrip, Mary de meedoo-gende, trillende vrouw. »

Wanneer we vertrokken om haar een onderhoud te vragen, herinnerden we ons dit gezegde. We ontmoetten haar in het Ritz-hotel. Ze kwam terug van een lange reis, ondernomen ter gelegenheid van haar rechtsgeding: zij weigerde het op te geven, niettegenstaande de groote onkosten van haar ledig studio. Zij bezit vaste gedachten over... Rechtveerdig-heid...

Zij storfd in de deuropening der woonkamer. De jeugd zweefde op heel haren persoon. Zij leek aan een school-meisje, ofschoon zij een bepaalde eerbiedwaardige handelwijze bezat. We minden haar jasmijnen geur.

Een kleine blauwe hoed, met ontelbare kleine grijze bloempjes, omringde haar gouden hoofd. Zij droeg een mat-blauw kleed met kraag en mouwen. Geen juweelen — zelf niet haar paarlen halssnoer, welk ze zoo dikwijls draagt. Slechts een uit platina vervaardigde trouwring.

« Kom binnen », zegde ze op een lagen, fijn trillenden toon.

Er was een belofte van Lente in de goud-bleeke zonnestralen, welke op de schitterende pauwen schenen van de cretonnen. Een laag vuur brandde in den haard en de geur van het vlammend

hout mengelde met dien der donkere rozen, over de vazen hangende.

« Vooraleer naar hier te komen », spraken we, « vroegen we aan enkele personen welke vraag ze u zouden be-geeren te stellen -— indien .het toegelaten ware —. Vijf zegden dat zij u wilden vragen of u gelukkig waart?

Daar zweefde een glimlach over haar lippen en haar diepe oogen verzachtten.

« Zeg hen », sprak ze « dat ik tevreden ben. Diep tevreden».

« En daarom gelukkig? »

FILM-REVUE

« Het is enkel bij vergelijking dat we gelukkig zijn, meen ik », antwoordde Mary, « daar bestaat geen staat van volmaakt geluk... van ongemengd geluk ».

Niettegenstaande hare jeugd bezit ze de zeldzame kennis eener vrouw, de vrouw welke, door de jarenlange levensondervinding, haar wijsbegeerte heeft verkregen dag na dag.

Zij ging op vasten toon voort:

« Prachtige en kostelijke geschenken kunnen me niet gelukkig maken. Doch er zijn immer vluchtige uren. Dezen morgen wandelde ik langs de Fifht Avenue. Ik voede me werkelijk gelukkig. De koude hing nog in de lucht. En daar waren de zon en de winkels en al dat volk. Alles herinnerde me, ik weet niet hoe, aan mijn kinderjaren in Toronto ».

« Zijt u nooit bekommerd om den dag van morgen? » vroegen we.

« Ja », antwoordde ze. Ik zie reeds uit naar den volgenden morgen, wanneer ik zal ontwaken en mijn ontbijt nemen uit het servies dat me geschonken werd door Lottie. En ik speel met de honden op het grasperk, wanneer de tijd het toelaat ».

Zij praat gemakkelijk en traag.

« Wanneer Douglas en ik de katakom-ben en. de puinen van Pompei' zagen over een paar jaar », ging ze voort, dan leerde ik iederen dag te beleven lijk hij 'aankwam. We zagen al die hopelooze beenderen rondgezaaid, die in stof vallende schedels. Nu weet ik, na dit alles gezien te hebben, hoe vluchtig en ijdel ons leven is.

« Doch daar is altijd iets - daar is t

schitterende goud der eerste bloemen en de scharlaken tint der verkwijnende bladeren ».

« U denkt dus », zegden we, « dat het geluk in kleine zaken ligt? » En terwijl we dit zegden, dachten we aan den wijzen man die zegde dat we altoos geneigd waren kleine zaken groot, en groote zaken klein te noemen.

Mary Pickford schudde haar hoofd.

« Ik ben nu veel gelukkiger dan wanneer ik arm vyas. Ik haatte de armoede. Iedereen haat ze. We zijn allen kinderen, en we rijden gaarne in een auto. Moeilijkheden leeren ons zekere zaken; zij zijn onontbeerlijk in ons leven. Het was de

verantwoordelijkheid, welke ik bij mijn vaders dood gevoelde, die me boven alles hielp. »

We hoorden Mrs Pickford’s stem in een andere kamer.

« Hemel, wat geeft dit vuur veel rook, sprak ze tot iemand. » Ik kon het rieken aan een roos welke Mary me zond.

Toen werd de deur gesloten.

We yroegen naar haar inzichten voor de toekomst.

« Ik ben van plan nog vele rollen over kinderjaren te geven. Het is immer zoo lief als de Lente. Misschien in den laat-sten film welke ik zal opmaken, zal ik wat anders vertolken. Misschien! Indien ik een geschiedenis vindt over een zwak meisje dat een misstap begaan heeft, dit zou ik waarschijnlijk verkiezen als mijn laatste onderwerp. Ik zou het doen met het inzicht te bewijzen dat een fout niet beteekent een gansch slecht leven. »

Wanneer ge terug naar Los Angeles keert, wat zijt ge dan zinnens?

« Vooreerst ga ik Jack helpen in zijn nieuwe film. »

Op dit oogenblik kwam Douglas Fairbanks terug met zijn grooten hond. Deze blafte luid en liep naar Mary. Zij glimlachte er tegen en streelde hem op het hoofd.

Advokaten kwamen binnen met rechterlijke papieren,’ welke zij wenschte te zien. We zegdèn vaarwel.

Wanneer we het einde onzer levensbaan zullen zien naderen, dan zullen we ons Mary Pickford herinneren, lijk we ze

nu zagen op dezen Lentedag — de

vrouw waarin zooveel van het meisje verscholen ligt, en het meisje waarin men zooveel van de vrouw kan vinden, haar geluk zoekend in het goud der eerste Lentebloemen en in de scharlaken tint van de Herfstbladeren.

Welke oneindige wijsheid!

We zullen ze ons herinneren, in de volheid harer dagen, wanneer ze een roos zond naar haar 'moeder.

We zullen ze ons herinneren met de aureool der stralende zon om het gouden haar

PILM-S&BVUE

Vrije Tribuun

REMEMBER...

In Momoriam Severin Mars

Ik herinner mij al de aangrijpende tooneelen uit « Het Rad », net of ik ze gisteren voor *t eerst had gezien en het is nu al twee jaren geleden...

Heel dikwijls in rustige oogenblikken doemt er uit dichte nevelen een reuzenfiguur op voor mijn geest, een figuur die me in grenzelooze vertwijfeling aanstaart en iet» schijnt te vjagen dat heel de wijde wereld hem niet geven kan,... die man is Sisif! En dan bezie ik weer dat strak geïaat met de oneindige smart die spreekt uit zijn diepe rimpels, dan blik ik weer even in die ongenaakbaar ver zoekende kijkers, die voor niets en wijken en soms stralen van ontembaren haat voor *t kreupele menschdom.

En ik moet zijn beeld bannen uit mijn gedachten want ik kan dat wreede licht dat opvlamt uit zijn oogen niet langer verdragen...

Ik kon me vroeger nooit zulk een mensch voorstellen, zoo oneindig schoon in het verschrikkelijkste dat er bestaat, in een aanhoudenden storm van zielelijden zonder hoop en zonder einde. En soms was hij zoo hulpbehoevend, zoo verlaten en zóo volkomen ontredderd dat ik vurig wenschte aan zijn zijde te mogen staan om hem te kunnen troosten met zachte, liefdevolle woorden, om hem te doen vergeten het verloren licht en andere ontzettende rampen.

Toen hij kalm en gelaten voor immer was heengegaan, begreep ik dat de dood voor hem een medelijdende vriend, een verlosser was en dat het mijn plicht was hem in mijn gedachten een gloriekroon om de grijze slapen te leggen.

LABRADOR.

MENSCHEN-FOPPERIJ

Een beetje aandacht over dit punt: de locatie-bureelen.

Ge zoekt in Cinema- en Tooneelwereld het programma van de bioscoop waar ge van zin zijt heen te gaan; cinema X... leest ge, « Verhurings-bureel open van 10 tot 12 uur. Kaarten dus op voorhand te bekomen.

Denk maar niet7 dat ge tusschen bewuste uren ’n levende ziel als kashoudster in het winket zult aantreffen. Het raampje is... en blijft gesloten.

Daar het Donderdag is, gaat ge rond 2 uur nog eens kijken, maar! met den zelfden uitslag. Dus tweemaal n blauwtje geloopen, en... daar alle goede zaken in drie bestaan, ga ik nog eens om 7 uren die bedevaart doen. En open. veel volk. en evenveel missingen. En wat zie ik? Ja, daar hangt ean de kas een bericht: « Geen matinee. » Dat moet dus n nieuw' uitvinding zijn om zooiets met n avondvertooning te hangen van d’eersten. Zijt dan al ’n gewone bezoeker, n nieuweling, die voor de eerste maal komt is met uwe zitplaats weg. Vervelend!

Dat al noem ik het publiek voor den aap houden. De cinema-uitbuiters zorgen in het minst genomen niet te veel voor hunne klanten, maar voor hun zaak. Heel logiek, en niet te verwonderen.

Maar. tusschen dit, en op zulke manieren iemand in t ootje nemen is wat al te kras.

Geen kunst is het u door iedereen zoo maar te laten foppen, het tegenovergestelde is waar. Het publiek is op al die punten wel zoo dom niet,

dat hoorde ik bij die fameuze gelegenheid. Zij gaan eenvoudig ergens anders probeerén. Of ik ze gelijk geef!

De bioscoop-bestuurders hebben het publiek noodig... biood-noodig; maar het publiek kan hen bij gelegenheid goed missen, hoor!

ALICE PAVOR.

DE CINEMA ALS WARE « KUNST »

Van het vele voortgebrachte op cinemagebied, kan men de ware kunstvoortbrengselen gemakkelijk op zijn vingers tellen. Spreek 10 personen over kunst. Meer dan de helft vat ze op als mise-en-scène, een aanschakeling van onbegrijpelijke krachtontspanningen, enz. Maar vraag hun opinie over een band. Ze geven U een verwarden uitleg van de verwoede achtervolgingen en het banale liefdesgeschiedemsje met de kleingeestige opmerking dat star X toch maar leelijk is.

De film is de kunst der muziek, het gebarenspel, het schminken, een degelijke uitbeelding der gevoelens en hoeft een degelijke muzikale aanpassing.

Er wordt dikwijls geklaagd over de teksten. Dat men ze heel eenvoudig knippe, of ten minste zooveel mogelijk. Verfilmd' letterkundig werk vex-eischt nochtans een bondige inleiding en sommige teksten. Door de tekst komt er een voortdurende onderbreking in de opvolgende tafereelen.

Een film moet spreken door zichzelf. Ig die faktor er niet (dit gebeurt algemeen) dan bewijst de acteur niet tegen zijn taak opgewassen te zijn. Filmen zonder teksten kwamen reeds iix den handel, doch moest dit algemeen in gebruik komen, dan konden de bestuurders weldra hunne deuren sluiten. Eens te meer wordt bewezen dat ons cinemapubliek weinig vatbaar* is voor ware kunst en slechts naar de cinema gaat om schoone «beddekens» en de allerlaatste toiletjes van hun « lieve! ingsartisten » te zien: of iets dergelijks.

Wanneer wordt de cinema een ware kunst? Wanneer ze zich van, het woord zal losgemaakt hebben; wanneer de acteur zal begrepen hebben dat hij de gevoelige snaar van het menschelijk hart moet weten aan te raken, in plaats van het beestachtige in den mensch wakker te schudden; wanneer de regisseur zijn medewerkers naar waarde zal weten te schatten; wanneer de leiding aan kunstminnende personen zal toevertrouwd zijn, Wanneer de « stars » zich wat meer aan hun werk zullen wijden (minder op reis gaan).

Eindelijk wanneer de kunst zich van het zaak-gedeelte zal losgeworsteld hebben.

AIGRETTE.

OOOOOCOOOOOOOO oooooooooooooo

Cinemanieuwsj es

HOE WONDERBAAR het klimaat van Calif or -nië zijn moet, kan men nagaan op het volgende feit: Er werd uit Hollywood een gezelschap ar-tisten gezonden, aan wier hoofd Kenneth Harlan, Hélène Chadwick en Zasu Pitts stonden om de film «The Re-Creation of Brian Kent ' te draaien. Toen zij te Truckee (Californie) kwamen, kwam men tot de ontdekking dat er 30 leden van het gezelschap nog nooit in nun leven sneeuw gezien hadden.

BEATRICE JOY is aan net werk voor de film « The Dressmaker from Paris », bijgestaan door Alan Forrest, Ernest Torrence en Mildred Harris. Het gerucht doet de ronde dat zij daarna het stille tooneel vaarwel zou zeggen. Wij moeten dit echter eerst zien eer we dat erel ooven J...

FILM-REVUE

IN MEMORIAM

Louis Feuillade

De Fransche Cinematografie is in rouw.

Louis Feuillade, eene der baanbrekers der Fransche Stille Kunst, wiens naam onafscheidbaar *s van dien van Léon Gaumont, komt te Nizza, op twee en vijftigjarigen leeftijd, na een korte ziekte, heen te gaan.

Over het werk van Louis Feuillade spreken, is bijna de geheele geschiedenis der Fransche cinematografie terug oprakelen.

Na eenige korte kluchtspelen, zooals « Le Thé chez la Concierge » en « La Course à la Perruque », volgden dramatische banden van langere metrage, o. a. de bekende reeks: «La vie telle •qu'elle est » met « La Tare », «Le Destin des Mères», «S’affranchir», «La Gardienne du Feu»,

«L’accident», «Le Chef-lieu de Canton», enz

de filmen met wilde dieren die Louis Feuillade voor de eerste maal op het doek deed verschijnen: «La Maison des Lions», D«is la Brousse», «Aux Lions, les Chrétiens!», enz. Na aFantômas», de voorlooper der episodenfilmen gedraaid te heb-•ben, wisselde hij zijne voortbrengst af met dramatische of geschiedkundige filmen: « La Marche •des Rois», «l’Enfant de la Roulotte», «L’Agonie •de Byzance», «Severo ToreUi», en met kluchtban-den van «La Vie Drôle» die Marcel Levesque en Bout-de-Zan beroemd maakten.

Met den oorlog werd Louis Feuillade gemobiliseerd en tijdens zijne verlofdagen verwezenlijkte hij een aantal Vaderlandsche filmen zooals «Vendémiaire », «Les Vampires ». « Judex », « La Nouvelle Miss’on de Judex ».

Kort nadien waren het «La Fugue de Lili», «Le Bandeau sur les Yeux», «l’Usurier», «Le Nocturne», «Tih-Minh», de cineromans: «Les Deux Gamines», «l’Orpheline», «Parisette», «Le Fils du Flibustier», «L’Orphelin de Paris», en filmen van mindere metrage: «Le Gamin de Paris», «La Gos-seline», Pierrot-Pierrette», «Une fille bien gardée» en «Lucette».

Louis Feuillade kwam juist sinds een paar dagen «Le Stigmate» te voleindigen, toen de ziekte bem dwong het bed te houden... Men hoopte een weinig dat het sterke gestel van den verwezenlijker van «Judex»; de bovenhand zou kunnen nemen... Helaas, er was niets van, en Louis Feuillade verwisselde het tijdelijke met het eeuwige.

Cinemanieuwsj es

VALENTINO

Valentino (Rudy pour les dames) heeft deze laatste weken nogmaals stof tot vertellen gegeven aan zijn talrijke bewonderaarsters en bewonderaars. Na de « baard-historie », die enkele maanden geleden als een « gebeurtenis » werd aangedikt, mag ons zulks zeker niet ver-

wonderen. Elke filmartist en zeker een die zijn hoogte bereikte, heeft nu eenmaal publiciteit noodig, en de beste is ontegensprekelijk nog steeds deze in den 'vorm van nieuwsjes.

Volgens een Engelsch konfrater, zou Valentino blijk geven van een ongewone werklust, sinds hij zijn eigen baas werd. Om 5 uur ’s morgens zou hij reeds te been zijn, om rond zessen in het studio te belanden. Dem, een uur paardrijden, hoewel bet rond dien tijd nog duister is, om na het ontbijt klaar te zijn om zich aan het werk te begeven tegen 8.30 uur. De kundige vertolker van « Monsieur Beaucaire » zou zelden het studio vóór 7.30 uur ’s avonds verlaten, zoodat hier sprake is van meer dan ijver.

Hij draait thans « Cobra », dat de volgende bezetting omvat: Nita Naldi, Gertrude Olmsted, Carson Ferguson, Claire de Lorez, Rosa Rosanova, Mario Carillo, Hector V. Samo, Lillian- Long-son.

IN TURIJN wordt de film <: La Denunzia » (De Beschuldiging), door Pier Nicola Gallesio, stichter van Aloisia Film Co, met ongeduld verwacht. Het is een geschiedenis van het Italiaansche boerenleven.

IN HET REGENT THEATRE, te Toronto (Canada) behaalt de Britsche productie « Zeebrugge ». zulk een -succes, dat men buitengewone maatregelen nemen moest. Telkens wordt vóór de vertoo-ning een apotheose gegeven, betreffende dit Zee-feit, door de Reserve Naval Volunteers.

EDWARD SEDGWICK, regisseur, gaat een film maken: o Lorraine of the Lions», waarin 20 leeuwen de acteurs zijn, en het is Sedgwick en niet de leeuwen welke in een hok zal opgesloten worden.

NAAR WIJ VERNEMEN heeft Tom Mix met

de Fox Film een nieuw kontrakt geteekend; dit kontrakt loopt tot 1928, waarbij de company verplicht is een zeker aantal novellen te verfilmen van bekende schrijvers welke ook in hun boeken zijn paard Tony vernoemen. Hij zou, bij zijn nieuwe overeenkomst, een salaris hebben van 400,000 pond voor de drie jaren; op het oogen-blik beeft hij 2000 pond per week, maar voor de drie volgende jaren zal dit 400 pond per dag zijn..

DE HOOFDROL in een Mary Pickford-film zal vervuld worden door een beginneling, William Haines, welke, naar men zegt, alle kwaliteiten bezit om een

EEN JONGE FILMACTRICE verliet Kaar beroep, omdat zij gehuwd was. Van huishouden had zij niet het minste verstand en maakte het eten gereed volgens geschreven aanduidingen; dit deed zij ook op die wijze wanneer zij aan den kuisch begon. Zekeren avond zegde zij tot haar echtgenoot: « Ik begrijp er niets van, ik heb dit voorschrift verloren van die vloerpolish, welke mijnheer Dash mij gegeven heeft. » Haar echtgenoot antwoordde zeer leuk: « Zijt ge wel zeker dat ge het niet gebruikt hebt in die pudding welke ge mij gisteren avond voorgezet hebt? »

FILM-REVUE

TARASS BOULBA

NAAR DE NOVELLE VAN NIKOLAI GOGOL VERWEZENTLIJKT ONDER DE ERMÇARDE EN ARTISTIEKE LEIDING

van JOSEPH ERMOLIEFF

(FILM ERMOLIEFF)

Mil door do voorooamsie am der schomuborgeo van moscoo

KORTE INHOUD:

Tarass Boulba is het geliefd opperhoofd der Ukraansche kozakken. Hij heeft twee zonen: Ostap en Andry; hij wil er zijn opvolgers van maken.

Beide zonen doen hun studies te Kiew. Andry komt er in kennis met Pannot-cha, dochter van den gouverneur, en geraakt er smoorlijk op verliefd. Eénigen tijd later vertrekt Pannotcha; het was dus voor Andry slechts een liefdedroom.

Beide jongelingen keeren naar het ouderlijk huis terug. Een oneenigheid ontstaat tusschen de Kozakken en de Polen. Onder bevel van Boulba belegeren de Kozakken Dubno, hoofdstad van Polen, aan wier hoofd staat de vader van Pannotcha.

Andry, welke zich in het kamp der Kozakken bevindt, krijgt ’s nachts het bezoek van Pannotcha’s dienstmaagd. Deze vertelt hem dat men in de stad van honger sterft.

Met voorraad beladen, vertrekt Andry met haar. Alzoo ziet Ar.dry- Pannotcha terug; hij wordt in het leger van haar vader aangeworven.

Woedend verneemt Boulba het verraad van zijn zoon. Tijdens een gevecht bevinden zij zich tegenover elkander; de zoon wordt door zijn eigen vader gedood...

Ostap is tijdens den strijd gevangen genomen, en zal (terechtgesteld worden, zijn zoon nog eenmaal willende zien, dringt Boulba de stad binnen, en komt juist in tijd om zijn zoon te zien sterven. Herkend, wordt Boulba gevangen genomen. Eenige Kozakken, zijn stap vernomen hebbende, dringen de stad binnen en verlossen Boulba.

Terug in Ukranië, zal Boulba zijne dagen slijten, terwijl Pannotcha eeuwig het verlies van haar geliefde zal betreu-

Société Belge PATHÉ-CONSORTI

146-148. BOULEVARD ADOLPHE MAX 146-148 - BRUSSEL

FILM-REVUE

Cinemabrievenbus

1° Onze brievenbus is gratis.

2° Wekelijks worden er drie vragen beantwoord.

3° Stel uw vragen afzonderlijk en nummer ze.

4° Naam en adres hoeven we niet te kennen: geef een deknaam op.

APLOMB-HOBOKENDe ontbrekende nummers kunt U op ons bureel komen afhalen voor-wat het bestellen der nummers Vrijdags betreft, we doen ons uiterste best om dit aldus te regelen dat de2e met de eerste post kunnen' bezorgd worden, doch tengevolge onzer buitengewone groote oplage is de drukkerij niet steeds op tijd klaar.

CHU-CHIN-CHOW-MECHELEN. —. 1) «Het Beloofde Land » is, ons inziens, een mooie film.

2) Raquel Meller, adres 14, rue Armengaud,

St Cloud (France). "

3) André Roanne, zelfde adres als Raquel Meller.

SMARAGD T./S. —- 1) Die antwoorden verschijnen in beide bladen, doch in het eene eene week later. '

2) De ware naam van Rudolphe Valentino is Rodolfi Guglielmi.

3) Viola Dana heeft nog twee zusters: Edna Flugrath, te New-York in 1897 geboren, en Shirley Mason, te New-York in 1902 geboren.

BELA NGRIJK-MERXEM. — I) Etablissements Van Goidtsenhoven, adres: 17, Oude Kleerkoo-persstraat, Brussel.

2 Is een Bijbelspel.

3) Vermoeden dat het een Duitsche of Italiaan-sche band is.

WILLY & JIM. — 1 ) In « Zaza » werd de rol van Floriane vertolkt door Mary Thurman.

2) Douglas Mac Lean meet 1.72 m.; heeft bruine oogen en bruin haar.

3) Zou de geachte schrijver eens willen zeggen wàt hij in dergelijk opschrift i-d-i-o-o-t vindt?

TRLTRO-TRA TJS. — 1) Die artiste heeft nimmer in de filmen van Charlie Chaplin een rol vertolkt.

2) Die oorlogstooneelen uit « De Vijanden der 'Vrouw » zijn knipsels uit vroegere oorlogsbanden die nadien in bovenvermelde voortbrengst werden ingelascht.

3) De film « Don Q. », een vervolg op het aTee-ken van Zorro» die Douglas Fairbanks nu aàn *t draaien is, zullen we denkelijk tijdens het volgend seizoen te zien krijgen.

N. B. — Inzending voor V. T. niet geschikt, is te persoonlijk.

DE BE T./S. — 1) Nathalie Lissenko. adres: Studios Albatros, 33 rue du Sergent Bobillot, Montreuil-sous-Bois (France).

2) Alla Nazimova, adres: 6124 Charles Avenue, Los Angeles (Cal.) U S. A.

JIM & WILLY TJS. — I) Mildred Harris meet

1.55 m., heeft heeft blauwe oogen en blond haar; is nog niet hertrouwd.

2) Thomas Meighan heeft bruine oogen en meet 1.80 m.

3) Beroepsgeheim belet ons U die naam kenbaar te maken.

EVA-SCHAFFEN. — 1) Jane Novak, adres: 6629 1/2, Hollywood Boulvard, Los Angeles

2) Betty Blythe kunt U nog steeds schrijven aan: 1820, La Brea Street. Hollywood (Cal.) U. S. A.

3) Die tifel is « A Village 'Blacksmith >>; en werd vertolkt door de genoemde artn-ten.

N. B. — Uwe zonden zijn U vergeven, en slaap nu maar gerust.

W. WOUTERS — BEZETTE GEBIED. — 1)

Eene dergelijke artiste is ons niet bekend; is het wel de juiste naam?

2) Kunt U ons zeggen van welke maatschappij die film was?

3) ’t Spijt ons zeer, maar antwoorden op vlagen voor de Brievenbus worden Utsi-ntend langs dezen weg beantwoord.

G. VAN CAU WEN BE RG H-MICH EL EN —

Alles wel ontvangen en nemen er nota van; voor ’t oogenblik is er echter niets te doen, daar die inrichting hare werkzaamheden heeft stop gezet.

SÇARAMOUCHE TJS. — 1) Ramon Novarro kunt u schrijven aan volgend adres: c/o Rex Ingram Productions, 33, rue de Surène. Paris.

2) Clive Brook, adres: 12, Abercorn Place, N. W. Hampstead (Engeland).

3) Wallace Beery, adres: 1346, Harper Avenue. Los Angeles (Cal.) U. S. A.

CHARLES D. /., T/S. — 1) Charles de Rochefort, zonder evenwel een graaf te zijn, is toch van adelijke afkomst.

2) Voornaamste filmen: «Le Roi de Camargue», «De Tien Geboden», «Flétrissure», adres: 17, rue Victor Massé, Paris.

ROSKOPJE, TJS. — 1) Baby Peggy Mont-gommery, adres: Principal Pictures Corp. 7.200 Santa Monica Boulvard, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

2) Johnny Walker, adres: c/o Suite 523 Taft Building, Hollywood (Cal.) U. S. A.

3) Ralph Lewis, adres: 8221. De Longpre Avenue, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

ROSIT A. — 1) Ruth Roland, adres: 605,

South Norton Avenue, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

2) Lya Mara, adres: 1 Pommern Allee, Berlin-Westend.

3) Hanna Ralph, adres: 6. Hohenzollernstrasse. Berlin-Steglitz.

MILT A, T JS. — 1) Tracht Marjorie Hume dan eens te schrijven aan volgend adres: c/o Room 53, The Fleetway House, Farringdon street, London E. C. 4.

2) Milton Sills kan zeker in de Fransche taal geschreven worden; raden u aan hem uw schrijven nog eens te herinneren.

3) Met genoegen willen we uwe « grrroote smart » helpen lenigen, we raden u ten stelligste aan zoo nu en dan een lepeltje honig te gebruiken, die is een afdoend geneesmiddel in dergelijke omstandigheden.

MEXICO, T/S. — 1) Hoot Gibson is wel zeker en degelijk gehuwd; de missing welke onze zetters uit hun linotype stampten is ons ook opgevallen; meteen is er nu een beestje uit de wereld.

2) Hobart Bosworth is in 1867 geboren;

BEERSCHOT FOR EVER, T/S. — 1) George Larkin, adres: c/o Ed. Small, 1493 Broadway, New-York-City (U. S. A.).

2) Mario Alisonia, adres: Cav. Mario Guaiti, 16. Via Donizetti, Torino (Italië).

3) Pearl White, adres: c/o Films Eclair Co, 12, rue Gaillon, Paris.

N. B. — Wilt u gelooven, m’n waarde, dat menschen die met belastingen iets of wat te maken hebben, ons niet erg sympathiek zijn. .van privé-standpunt uit beschouwd, natuurlijk, redak-

PI LM-REVUE

toneel is ganlsch wat anders. Beste groeten terug, en veel slachtoffers!

BUITENRONKER. — 1) Rudolph Valentino, adres: c/o 7139, Hollywood Boulvard, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

2) Betty Blythe, zie adres antwoord aan Eva.

3) Maë Murray, adres: c/o Metro-Goldwyn

Studios, 1025 Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

N. B. — Zenden allen gratis hun photo.

VERGEE T-MI J-NIE T JE. — 1) Die eerste naam is niet erg duidelijk; een dergelijke is ons totaal onbekend: wil u hem a. u. b. eens opnieuw schrijven?,

2) De ware naam is ons niet bekend.

3) Geneviève Félix heeft blond haar en meet mgeveer 1.70 m.

N. B. — We schikken óns in het onvermijdelijke en voor het overige, zand daarover!

DOLLY. — 1) Karina Bell, adres: c/o Nor-disk Film. Vimmelkaftet, Kopenhagen.

2) Die filmen zijn wel in verhuring, maar.... welke cinemabestuurder zal ze voor zijn zaal willen af huren?...

MAX, T/S. — 1) Raquel Meller, zie adres antwoord aan Chu-Chin-Chow.

2) Harry Carey, adres: c/o Universal Studios, Universal City (Cal.) U. S. A.

3) Buck Jones, adres: 1954, Carsena Drive. Los Angeles (Cal.) U. S. A.

FRIGOLIN. — I) Cesar Gravini, adres: c/o Suite, 523, Taft Building, Hollywood (Cal.) U. S. A.

2) Harry Piel, adres: Santa Monica Boulvard. Los Angeles (Cal.) U. S. A.

3) Barbara La Marr, adres: c/o Metro-Goldwyn Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

N. B. — De eerste en de laatste in de Engel-sche en de tweede in de Vlaamsche taal te schrijven; zenden allen gratis hun photo; voor wat de overigen betreft, best doet u hen uw schrijven nog eens te herinneren; de penitentie is volbracht, hoor Î en nog wel driemaal zooveel!

HERMINE. — Mary Pickford is te Toronto (Canada) op 8 April 1893 geboren.

LUCILLE VERFEUIL. — \\ «Surcouf» wordt

zeer kortelings in de cinema Pathé, alhier, vertoond.

2) In « Het Halsdoek met de bloedige Bloemen » vertolkte Mary Astor de rol van Narcissa Escobar.

3) Doris May meet 1 m. 55 en heeft blond haar en bruine oogen.

N. B. — Vervvedden er onze pen op dat u een zeer « nauwe bloedverwante » zijt van Willy en Jim; en we hopen maar, in üw eigen belang, de drie vragen-reeks niet te willen ontduiken.

DIAVÖLO, T/S. — 1) Richard Talmadge, adres: Grand Asher, 1438, Gower Street, Los Angeles (Cal.)- U. S. A.

2) Hij draaide al de « Diavolo-reeks-filmen ».

3) Luc;ano Albertini, adres: Johann Georgstrasse, 19, Berlin-Halensee.

ARGOW. —- Nota van uw schrijven genomen en gelieve photo in te zenden.

LICO. — 1 ) Sessue Hayakawa, is denkelijk dan zeer kortelings vertrokken; wil u ons het omslag eens ter inzage zenden?

2) Het zijn natuurlijk Fransche postzegels; het doelmatigste is echter een internationale postwissel.

3) Wij zei ven hebben uw uitroep van verbazing gehoord! en voor het overige, zeg nou eens, waarom zouden we nu wel boos moeten zijn?

ALICE PA VOR. — 1) Rudolph Valentino

heeft wis en zeker zijn baard laten staan; we bezitten photos waarop hij aldus staat afgebeeld, maar... wat lazen we daar: Alice vindt Rudi zoo’.n « mooie jongen » en ze heeft spijt dat hij zijn gelaat zoo heeft laten «schenden»? h’m, h m, wat moeten we dààr van denken —

2) Wil u wel gelooven dat u een satyristische pen bliksems goed hanteert?

3) Zijn zelven n euwsgierig over die « halve-me-ter », schets van Alla Nazimova, jammer dat dit niet door de postbus kan!

BON A. — Zijn meer dan waarschijnlijk twee oude filmen, welke die firma onder een andere naam in de wereld heeft gezonden, wat haar nog meer overkomt, en bijgevolg kunnen wij u er niet over inlichten.

CLAIRETTE CINE. — 1) Zooals we reeds zegden, bereikten ons over die zoogezegde filmmaatschappij alles behalve gunstige inlichtingen; een zeker heerschap heeft het reeds met de Jus-ticie aan den stok gehad, en hun huidige manier van handelen, op financieel gebied, b. v., zegt ons inziens, reeds meer dan genoeg.

2) Wat we daarmede bedoelden was de telefoon kwestie en de tweede naam op het vorige schrijven, aan ons gericht. Beste groeten.

NEMO

N. B. — Vragen ons na Zondag toegekomen, worden in het volgend nummer beantwoord.

Ons Photohoekje

De Lezeressen en Lezers welke een photo van een filmartist(e) ontvingen, gelieven ons mede te deelen:

1° na hoeveel tijd zij die ontvingen; 2° gratis of niet;

3° het formaat der photo.

Deze inlichtingen worden onder deze rubriek ingelascht en zjjn alzoo van groot nut voor eenieder die insgelijks aan die artist (e) zouden geschreven hebben.

LUCILLE VERFEUIL ontving gratis de volgende photos van: Thomas Meighan, na 3 m.; Constance Talmadge, na 4 m., 2 w.; Norma Talmadge, na 7 maanden; Harold Lloyd, na 2 1/2 maanden; Hoot Gibson, na 9 maanden; Maë Murray, na 11 m., 2 w.; Alla Nazimova, in haar laatste film « Madona of the Street », na 3 m. en 4 dagen.

VAN GOEIJ JOSEPH ontving gratis de volgende photos: Helene Von Sonnenthal, postkaart, 10 dagen; Mary Philbin, 13.5x19, na 1 m. 6 dagèn; Richard Talmadge, 17.5x22.5. na 2 1/2 maanden; Frank Mayo, 14x19, na 2 m.; Carol Dempster, 18.5x12.5, na 3 m.; Hobart Bosworth. 17.5x22.5, 4 m.; Jean d’Yd, postk., 2 m.; Lia de Putti postk. na 1 maand en 4 d.; Theodore Kos-loff, 17.5x22.5, na 1 1/1 maand; Buster Keaton. 20x25, na 1 1/2 maand; Richard Barthellmess,

13.5x18.5, na 1 1/2 maand.

MAX ontving gratis de volgende photos: Henny Porten, postkaart, na 15 dagen; Andrée Brabant, postk., na 30 d.; Bernhardt Goetzke, postk., na 5 d.; Henri Baudin,18x12, na 2 d., (alsook een tweede); Douglas Fairbanks, 21.5x16.5, na 37 d. in « De Dief van Bagdad »; Pola Negri, 17.5x12.5, na 35 d. in « De Spaansche Danseres ».

FiLM-REVUE

De Gestolen Kus

(LE BAISER VOLÉ)

Romantisch avontuur met CONSTANCE BINNEY

Scénario van CATHERINE STUART naar den roman van LUCILE VAN SLYKE. Tooneelschikklng van Kenneth WEBB. Fransche aanpassing van Henry LAFRAGETTE

Francine Lerys behoort niet tot die afdeeling meisjes, welke van hun vijftiende jaar meester van hun eigen zijn “en gaan waar zij willen... Gevangen in een kleinen tuin, benijdt zij het lot van diegenen, welke vrij gaan waar zij willen.

Haar moeder, welke haar het leven van de goede zijde had kunnen doen cine naar den buiten gezonden; daar hoopt zij haar moeder weer te vinden, maar daar verneemt zij dat deze reeds lang overleden is.

De tijd heelt de wonde... maar niets kon Francine het zalige oogenblik doen

vergeten dat zij dien avond gevoeld had... Van zijn kant heeft Buriel ook niet vergeten; hij lijdt geweldig zijn Tijdens een feest voert Francine een dans uit. Dienzelfden avond komt een wel gekende impressario haar een schitterend voorstel doen..., maar Roland, welke op het spoor van Francine gekomen is, komt haar een ander voorstellen van veel längeren duur, hetwelk zij dan ook spoedig aanneemt!... kennen, is sedert geruimen tijd ziek. Francine leeft met haar groot-ouders, welke haar volgens den ouden stijl opvoeden.

FILM-REVUE

Zekeren avond maakt Francine kennis met Roland Buriel. Een onschuldige kus tusschen beide gewisseld, wekt bij Francine een nieuw gevoel op. Door haar grootvader betrapt, wordt Fran-vroeger vriendinnetje niet meer te zien. Het lot zou hen nochtans bij elkander brengen.

Na den dood harer grootouders, zonder steun zijnde, vertrekt Francine naar de stad, om werk te zoeken. Het toeval

brengt haar bij den oom van Roland, welke haar spoedig als zijn eigen dochter behandelt.

Francine Lerys neemt terug bezit van het huis harer ouders. Daar ontdekt zij het testament door haar grootvader achtergelaten, en waarvan zij de eenige erfgenaam is.

Deze erfenis en die van Roland, zullen hen spoedig de herinneringen aan de droevige dagen doen vergeten...

31, Chaussée de (Porte de Schaerbeek)

Haecht, 31

BRUSSEL

FILM-REVUE

CINE-ROMAN gSl

De Schuldige

(The Guilty One)

* Vlaamsche bewerking naar de Paramountfilm

door ED. NEORG

(Vervolg en slot).

« Ik zal wachten tot ge wat bedaard zijt, en dan zult ge mij verontschuldigingen aanbieden ». antwoordde Irène met waardigheid, waarop zij de kamer verliet.

Philip wendde zich woedend tot Donald .waardoor de twee mannen in twist geraakten; eindelijk riep de eerste uit:

« Ik ga den man vinden, welke dit in het blad geschreven heeft! De lafaard ... Ik zou hem kunnen dooden! »

Hij ging buiten en sloeg de deur. met groot geraas, achter hem dicht.

Irène, in haar vertrek gekomen, nam een brief uit haar schrijfnap. Het was een brief van Davies, haar een bijeenkomst herinnerende voor dien avond bij de Maynards. Irène zette zich neder en schreef het volgende:

* a Waarde heer Davies,

« Ik twijfel er niet aan of gij hebt de lasterende regels gelezen in dit blad. Daar ik u niet wil beschuldigen er aanleiding toe gegeven te hebben kunt ge toch niet ontkennen dat dit voor mij en mijn echtgenoot een lastige zaak is. Daarom vraag ik u van mij niet meer weer te zien.

« Irène Short. » Zij belde voor de meid en zegde deze den brief onmiddellijk weg te dragen, en haar daarna te komen berichten dat hij af gegeven was.

Wanneer het meisje vertrokken was, wandelde Irène haar kamer op en neer. Zij had spijt dat zij Philip niet belet had dien journalist te gaan vinden. Wetende dat haar broeder haar aanbad, vreesde zij het ergste. Naar Donald wilde zij niet toe gaan, daar deze haar gekrenkt had. Hij had haar geen sympathie betoond, haar enkel verwijten toegesrtiurd.

Na een wijl kwam Annie, de meid, terug.

« Ik heb den brief aan den heer zelf afgegeven. mevrouw », zegde zij.

« Dank u, Annie... Hebt ge mijnheer Short nu gezien, toen ge binnen kwaamt? » vroeg haar Irène.

« Ja, mevrouw, hij deed in de corridor juist zijn overjas aan. »

Irène liep naar buiten om nog bijtijds haar echtgenoot te zien vertrekken. Evenals Philip sloeg hij woedend de deur achter zich dicht. Voor de tweede maal voelde zij spijt, door Donald ook niet tegen gehouden te hebben.

De minuten .welke vporbij gingen, schenen haar uren toe; elke slag van de klok was voor haar een marteling. Na een half uur kwam Philip terug. Irène liep hem tegemoet.

« Waar is Donald? » vroeg hij.

9 t « Ik weet niet, Philip. Hij ging na u uit. maar ik weet niet waar. »

« Wacht dan tot Donald terug komt », smeekte I rène.

« Daar kunnen we niet op wachten, zuster. Donald is zeker naar Davies gegaan. Wij hadden een kleine twist en ik herinner mij dat hij dit zou gezegd hebben. Ik zal daar naar toe gaan. Ik zal Davies verplichten dit artikel niet te laten verschijnen! »

Philip rukte zich uit de smeekende handen van Irene los en liep de straat op.

Irène deed een mantel aan en was op het punt insgelijks te vertrekken, wanneer het haar te binnen kwam wat hij gezegd had omtrent Davies enj Donald. -Indien zij naar het appartement van Da ' vies ging, en haar echtgenoot daar was, dan kon deze misschien haar komst daar anders opnemen. Zij was besluiteloos.

Een weinig later kwam Donald terug. Hij waf doorweekt van het water, daar het hevig geregend had. Doch, het waren de kleederen niet welke zij opmerkte, maar wel zijn gelaat. Het zag zoo wit als krijt.

« Wat is er gebeurd, Donald? » riep Irène.

«Davies is dood! » mömpelde hij.

«Ja. Is'er iemand hier geweest?... Luister,. Irène. Er is geen tijd om uitleg te geven. Alle oogenblikken kan de politie komen... Gij weet niets... Ik ben den heelen avond niet uitgeweest. »

Donald wierp zijn regenmantel er- hoed achter een zetel.

« Herinner u, ik ben Gen heeUn avond niet uitgeweest, fluisterde hij en liep naar zijn werkkamer.

Irène zelf liep naar de deur. Tot haar oplichting: waren het de Maynards.

« Wij wachtten reeds zoo lang op u dat wij u komen halen », zegde mevrouw Maynard... «Wat is er. Irèiie? »

« Niets... alleen, ik heb met die regen koude gevat. »

« Gij had toch kunnen telefoneeren. »

« Dit wilde ik jipst », loog Irène. •« Doch, er was iets niet in orde met het toestel. »

Jim Maynard kwam er tusschen en sprak:

« Nu dat we hier zijn. kunnen-we wel een weinig blijven... Waar is Donald?... Wat zegt hij zooal over dit artikel? »

Irène trachtte zich kalm te houden en beefde over het gansche lichaam. Waarom gingen die niet weg? Daar nu zoo gemakkelijk gaan zitten terwijl de politie kon hinnen komen. Zij had nog geen woord met Donald kunnen wisselen.

« Donald was natuurlijk woedend. Wij allen, vonden het laf. »

Zij' dacht dat dit op de Maynards effekt teweeg zou brengen, doch Jim rookte kalm zijn cigaret.

Donald, welke achter de deur staan luisteren had, kwam nu binnen.

« Gij hebt het blad gezien? » vroeg Maynard hem.

« Ik heb het gezien, dank u! » antwoordde Donald koel.

« Waarom hebt ge dan naar Davies uitgezien met bloed in uw oogen? » lachte Maynard.

Irène was op het punt te vallen hadde Donaldt haar niet gegrepen.

«Wil ons verontschuldigen», zegde hij tot de:

FILM-REVUE

Maynards, « wij zijn niet best in orde. »

Mevrouw Maynard begreep dat zij wilden alleen zijn.

« Wij zullen u dan morgen wel zien, Irène », zeide zij, terwijl zij haar man buiten leidde.

Zoo spoedig waren de Maynard’s niet vertrokken of Irène wendde zich tot Donald:

« Oh, waarom hebt ge dit gedaan? » kreet zij. « Ik ben de schuldige niet, hij was dood wanneer ik daar aankwam. »

« Was het dan... was het dan Philip? »

« Ik weet niet. Maar ik begrijp niet hoe Philip dit zou gedaan hebben. Hij ging naar het bureel van het blad... Ziehier, Irène, wij moeten de zaak kalm overdenken. Mij zullen ze verdenken, daar dit artikel verschenen is. Maar ik ben onschuldig. Niemand ook heeft mij dn het huis van Davies zien gaan of er buiten komen. »

Men belde weer, maar ditmaal heviger. Irène deed open en voor haar stond een gladgeschoren man met een bolhoed op. Zij begreep, vooiHeer hij zijn naam gaf, dpt het een dçiectief was. Zij las: « Richard Jordan ».

« Ik verlang uw echtgenoot te zien, mevrouw Short », begon hij.

« Mijn echtgenoot heeft het druk, mijnheer. Kan ik iets voor u doen? »

« Gij kent Seaton Davies, niet waar? », vroeg hij, haar scherp beziende.

« Ja, hij is een kennis van mij », antwoordde zij.

« Was... », verbeterde de detectief. < Seaton Davies is dezen avond vermoord! »

« Vermoord? » riep Irène. « En waarom verlangt ge mijn echtgenoot te zien? Hij kende M. Davies nauwelijks. »

De detectief zag nu het bedoelde blad, hetwelk Maynard laten liggen had. Hij nam het en ees op het artikel:

« Dit alleen, zou ik denken, is een rede waarom M. Short die M. Davies zou willen z'en hebben... Doch, vooraleer uw echtgenoot te spreken zou ik willen dat ge op uw meid beldet. »

Irène belde en Annie kwam binnen. Alvorens de -detectief het woord tot haar richtte, zegde Irène:

« Gij weet dat M. Short den heelen avond niet uit geweest is, niet waar? »

« Wees niet -bang te spreken, mijn kind », zegde Jordan. « Ik moet van u geen inlichtingen hebben . »

Hij ging vlug de kamer rond en raapte Donald’s regenmantel en hoed op.

« Het deed u geen goed, mevrouw Short, die vraag aan het meisje te stellen. Hier is het bewijs dat hij wel buiten geweest is en dat hij overijld terug kwam... Doe mij nu het genoegen hem te roepen. »

Donald kwam binnen en Jordan ging recht op zijn doel af.

« Ik bèn verplicht u naar het politiebureel te geleiden ». sprak hij... « Mevrouw kan ook mede -gaan. »

Wanneer zij vior den overste- stonden, zegde deze:

« Leidt de anderen ook binnen! »

Een oogenblik later stonden daar ook: Philip. Beverley Graves en de bediende van Davies.

« Verhaal het geval », zegde de overste tot

« Het is zooals ik dezen officier vertelde », zegde Philip. « Ik ging naar Davies opdat hij iets zou doen om te beletten dat dit tweede artikel zou verschijnen in het blad van dien man (hij wees op Graves); doch, mçn opende niet. Daarop hoorde ik een schot. Ik liep het huis rond tot aan het

venster waar ik licht zag. Ik kon niets ontdekken en liep naar een politieman. Wanneer ik terug: aan den voorkant van het huis kwam, zag ik een man buiten komen geloopen. Ik riep hem toe, maar hij verdween tot ik dezen officier zag. Ik deelde hem mijn vermoeden, dat er een moord gebeurd moest zijn, mede. Hij ging met mij terug aan het huis en daar zagen wij dan Beverley Graves. Wij klommen allen door het venster naar binnen en vonden M. Davies... dood, achter de tafel. »

« Nu gij », zegde de overste tot den bediende. « Mijn meester zond mij met een brief naar het nieuwsblad, geadresseerd aan M. Graves. Hij was er niet; ik gaf hem an een ander persoon. Wanneer ik terug te huis kwam, vond ik deze lieden gebogen over het lijk van M. Davies. »

« Wat gebeurde er voor het geval? »

« M. Davies werd door M. Short opgebeld,, welke hem om een onderhoud verzocht. Dit maakte hem zenuwaçhtig. M. Davies antwoordde dat hij hem binnen het uur verwachtte. »

« Gij gingt dus naar het huis van M, Davies? » vroeg de overste aan Donald.

«Ja, maar er werd niet open gedaan... Dan vond ik de deur open en ging binnen... Ik vond hem dood... »

« Onschuldig zijnde, waarom kwaamt gij de-moord niet aanmelden? »

« Omdat Jk dacht dat men hem verdenken zou. door dit artikel in het blad! » iiep Irène. « En nochtans die man daar, Graves, weet dat wij onschuldig zijn! »

« Hoe weet gij dat ik met die zaak iets gemeens heb? » barste Graves uit.

« Een oogenblik. Wilt gij gaan zitten, mevrouw? » vroeg de overste, haar een stoel aan-wijzende Zich daarop tot Graves wendende:

« Wat deed gij aan dit huis, toen deze jonge man en deze officier er arriveerden? »

« Ik volgde Philip Strange, omdat hij op mijn bureel gezworen had Davies te dooden. »

« Gij liegt! » riep Philip. « Gij verleidet mij' dat Davies de uitgever betaald had voor dit en een tweede artikel. Al wat ik gezegd heb is, dat ik Davies dwingen zou die onteerende artikels te doen ophouden. Ik beken dat ik u een ranseling zou gegeven hebben waart ge niet achtet- een deur gesprongen! »

« Is het waar, Graves, wat in dit blad stond? » vroeg de politieoverste.

« Dit zijn mijn zaken niet. Zij was steeds met Davies en schteef hem brieven... »

« Brieven? » riep Irène.

« Dit is zoo. »

. « Dan, Donald Short, u wordt verdacht van Seaton Davies vermoord te hebben. »

« Een oogenblik! » riep Irène. « Mijn echtgenoot is onschuldig! Ik zal u zeggen hoe het gebeurd is! »

Aller oogen richtten zich op de jonge vrouw, eenieder stortd verbaasd, behalve de overste.

« Wanneer mijn' broeder dit schot hoorde, dan was de moordenaar in huis; wanneer Graves kwam aangeloopen, dan was de man dood; daarna kwam mijn echtgenoot; dus, volgens mij, is Graves de moordenaar! »

« Het spijt mij, mevrouw, dit niet te kunnen aannemen », antwoordde de overste.

« Dan zal ik u bewijzen! », ging zij verder...

« Graves zwoer dat hij van avond niet in huis geweest is. Hij zwoer dat ik brieven geschreven heb aan Davies.... In gansch mijn leven heb ik: een enkelen _brief aan Seaton Davies geschreven.

FIUW-BEVUE.

Dit was dezen avond en die werd afgeleverd juist voor zeven uren. aan hem persoonlijk door mijn meid. Het feit dat hij het woord u brieven >' ge bruikte bewijst dat hij wist dat tk dien brief van dezen avond geschreven heb... Dus... hij heeft dien brief van mij gelezen, in de kamer van Davies, juist een oogenblik vóór IVi. Davies vermoord werd. »

« Houdt hem vast! » zegde de overste.

Beverley Graves hield zich nu jammerlijk. Hij zou gevallen zijn hadden de politiemannen hem niet gegrepen.

« Het is waar », zegde hij. « Ik heb Davies gedood; maar ik heb hfem niet vermoord. Hij beschuldigde mij van chantage en hij trachtte mij mét zijn. revolver te dooden. Ik was ongewapend. Wij vochten en in de worsteling ging het wapen af... Dit is de waarheid. »

« Dit kunnen wij gelooven », antwoordde d’e politieoverste, waarop hij hevel gaf Graves weg te leiden.

« Het feit is, M. Short, dat ik u nooit van die moord zou beschuldigd hebben. Ik liet u halen en beschuldigde u, om de aangezichten van de anderen te kunnen in het oog houden. Op dit van Graves kwam een verlichting. Van. af dit oogenblik had ik zekerheid', doch ik kon niets bewijzen. Het wns het heldere verstand van uw vrouw, M. Short, dat u gered heeft. »

Toekomende week:

DE GEESEL DER MENSCHHEID met Mme Wallace Reid

Rudolph Va.leati.no and Doris.Kenyon in a scene from the Paramount Picture* > " Monsieur Beaucaire 11 A Sidney Olcott Production.

Rudolph Valentino en Doris Kenyon in een tooneeï uit de groote Paramountproductie “ Monsieur Beaucaire ”

Beheer en Redaktie Korte Gasthuisstr.. 16. Antwerpen Tel.: 317.36