schi.

kers. len do Griffith dan waai

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

DR JACK

Le docteur Ludwig von Saulbourg consacre son temps et sa science pharmaceutique à soigner une jeune fille — qu’il affirme être gravement malad« — et ses honoraires se chiffrent chaque année par des milliers de dollars.

Le notaire — vieil ami de la famille — conseille au père d’appeler un autre médecin en consultation, mais le docteur von Saulbourg décide de l’amener dans sa maison de santé. La jeune fille soi-disant malade se fatigua bien vite de son nouveau régime et en la ramenant chez elle, ils s’arrêtèrent dans le petit village de Magnolia Meadows. Ce patelin a le bonheur de posséder le docteur Jackson — que tous nomment familièrement

Tous veulent se faire soigner par Dr. Jack. Lui seul est un remède incomparable.

Dr. Jack travaille vinkt-quatre heures par jour et, afin* de ne pas perdre de temps, déjeune à Tau-berge du village. C’est là qu’il rencontre la jeune fille, en compagnie de son père et du docteur von Saulbourg. Quand le notaire — convaincu de l’efficacité de la méthode Jack — l’emmena auprès de la jeune fille, le médecin prétentieux s’offusqua. Néanmoins, après une conférence agitée, Dr. Jack examina les yeux de sa nouvelle malade. Une jeune fille pourrait-elle ne pas être suggestionnée par un tel regard? Lui, dont la présence seule opère des guérisons, que Ton pourrait croire miraculeuses, était... atteint à son tour. Il fut renvoyé.

Cependant, Dr. Jack était venu pour la soigner el continuera à le faire malgré tout.

Celui qui veut ne pas vieillir el se rajeunir — en un mot se dérider — doit demander une consultation à Dr. lack.

PROGRAMME du 24 au 28 MAI

1. La Pie Voleuse .... G. Rossini

(ouverture)

Eclipse de Soleil

comique

PATHÉ - REVUE

Chasse aux Fauves

comique

Qui donc porte la cultC.e

comédie

DR JACK

vaudeville interprété par HAROLD LLOYD

Pendant la Pause

Récital pour Orgue

PROGRAMMA van 24 tot 28 MEI

1. La Pie Voleuse ....G. Rossini

(openingstak)

Zonsverduistering

klucht

PATHÉ - REVUE

Jacht op wilde dieren

klucht

1 i/ie draagt de broek

Tooneelspel

DR JACK

Blijspel vertolkt door HAROLD LLOYD

Tijdens de Poos

Récita al voor O roei

Semaine irochaine

PREMIÈRES VI$)NS A ANVERS DU FILM SENSlriONNEL

d'après l'œuvre

'EMILE ZOLA

et intenté par

Mlle LUCIENE LEGRAND DOMIEN

DR JACK

KORTE INHOUD

Bewerend dat zij erg ziek is, behandelt Dr. Ludwig von SaulhuTg een jong meisje sedert ettelijke maanden: een middel, nis een ander, om aan rekeningen van vele duizenden dollars te geraken.

De notaris — een oud vriend van den huize — raadt den vader van het meisje aan een ander geneesheer Ie raadplegen, doch Dr. von Saulburg weet zijn patiente te overlialen om naar een Sanatorium te gaan. Hel zoogezegde zieke meisje is echter bel strenge regiem snel moe en ze verlangt van baar « dokter » dat hij haar terugvoeren Op de terugreis komen zij langs het kleine plaatsje Magnolia Meadows waar een zekere Dokter Jackson — in iniiemen kring Dr. Jack genoemd — verblijft. Deze Dr. Jack ïieoft in den omtrek een reusachtige faam verworven: hij gebruikt noch poedertjes, noch pillen, maar gebruikt de « natuurlijke methode».

Iedereen wil zich dan ook door Dr. Jack laten verplegen. Hij zelf is reeds een onfeilbaar geneesmiddel.

In een dorpsherberg waar hij ontbijten komt — hij werkt inderdaad aj uur per dag! — ontmoet hij het jonge meisje in gezelschap van haar vader en van Dr. von Saulburg.

Wanneer de notaris — overtuigd van de doeltreffendheid van Dr. Jack’s geneeswijze — hem aan het meisje voorstelt, maakt de kwakzalverige Dr. von Saulburg zich uitermate boos en voelt zich in zijn waardigheid gekrenkt. Nochtans, na eçn zeer beroerde voordracht, onderzoekt Dr. Jack de oogen van zijn nieuwe kliente. Zou een jong meisje werkelijk kunnen weerstaan aan zulken blik? Hij, wiens tegenwoordigheid alleen voldoende is om de ergste kwalen te genezen, wat aan het mirakuleuze grenst — wordt echter o o zijn beurt... getroffen. Het gevolg? Men toont hem zonder omwegen waar de deur is. Maar... Dr Jack was gekomen om liet schattige jonge meisje te genezen en hij zal haar verder komen bezoeken trots alles!

Imprimerie dn Centre. 26. Rempart Kipdorp Anrer

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOMBEECK

BERCHEM - Tel. 5210

BILBLS en BOUTEILLES - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Maison BERTH Y

106, rue de l’Eglise, 106

Grand choix en toutes sortes de

fo unn unES

Manteaux et casaquins à partir de fr. 375

La FoiiriiiM Générale Automolill«

12, rue Van Ertborn m 292/ ANVERS Téi. 292

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai "FERODO"

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble's Polish

La seule maison de la place fournissan aux garages aux prix de gros

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXECUTION RAPIDE ET SOIGNÉE

Champ Vlemtnekx.. Ö ANVERS

FILM-REVUE

doen verliezen, in de oorspronkelijke taal dienen gelezen. Zoo zegt o.a. Sisif als hij de schijf t herkent: «Tu ris, salaud! Sois tranquille vieux borgne rouge, elle ne m’échappera pas » en een weinig verder: « Quel coucou! Elle pisse de partout cette salope. Laisse la crever dehors... », en tijdens den doodenrit van Norma Compound: « Y a que lui qui se cassera la gueule, il est sur la voie de garage à butoir 22 ».

Wij zijn hier dus ver van de belachelijke, opgeschroefde, van alle beteekenis ontbloote filmbloemen, zooals — in een film van William Russell — « En toen jim aan alles twijfelde en gedachten had die hem den schrik om t hart sloegen » en in een andere film: « Die cijferaar bij dewelke de stoffelijke belangen immer het roer der zedelijke gevoelens in handen hadden. » ,

Over t algemeen zou men het gebruik van teksten op bewegende achtergrond, bekomen door overdruk van het schrift op eenige juist gekozene beelden uit den film, dienen te veralgemeenen, zooals die uit « La Roue », « l’Homme du Large » en een film van André Hugon, waarvan de naam ons toevallig ontsnapt.

En waarlijk, de tekst breekt het spel af, werpt de rythmus door elkaar; verplicht het oog en daardoor de geest, van het rechtstreeksche zicht (het zakelijke zonder geestelijke krachtinspanning) naar de lezing (ideeën-teekens, dus geestesarbeid) over te gaan, en veroorzaakt bij iedere verandering een onaangename en vermoeiende schok.De teksten, die als opschrift op de beelden verschijnen, verhelpen aan deze nadeelen.

De teekeningen, die de tusschenschrif-ten opluchten,, zijn om verscheidene redenen te vermijden: zij verstrooien de aandacht — slecht toegepast, vervalschen zij de beteekenis van den tekst, zij verwarren het zicht. En voorwat het zicht betreft, de ondervinding heeft geleerd dat witte letters op groenen achtergrond het leesbaarst zijn.

Ziehier nu een voorbeeld van letterkundige toelichting, die als voorbeeld kan worden aangehaald:

In « Tempêtes » (Stormen) van Robert Boudrioz:

1. — T/S: En de jaren vloden voorbij., verguld...

2. — Beeld dat het verval van dén gelukzoeker aantoont. Hij speelt...

3. — T/S... het verguldsel verbleekt...

4. — Zicht van den geruïneerden Gelukzoeker.

6. — Zicht van den Gelukzoeker in een zwarte ellende.

8. — De gelukzoeker breekt een brandkast open.

10. — Zicht van den Rechter en van zijn echtgenoote, die vol geluk, toekomstplannen ij(|aken. Hoop...

Eindelijk hebben we de zinnebeeldige letterkundige aanhalingen. Algemeen en heftig heeft men ze Gance verweten. We zijn van gedachte dat men ongelijk had. Een aanhaling, handig in een reeks beelden verwerkt, geeft hun een beteekenis ver boven de werkelijkheid, doet het zinnebeeld geboren en wekt onbepaalde verlengingen op. En wij zijn de meening toegedaan dat voorbeelden als: « Gij zult

niet dooden » uit « l’Homme du Large », zooals in den kalvarie van Sisif: « En wij moeten het kruis dragen alvorens het kruis ons drage » (Claudel), of «Het Rad van Wanhoop wentelt in de karre-sporen des Hemels en bespat met modder het aangezicht van God » (Cendrars), of nog de gekruisigde vrouw uit « J’accuse », onderlijnd door deze bliksemschicht van Lamartine: « Slaat maar

door, o smart, indien gij er nog plaats toe vindt », zijn voorbeelden die niet te bespreken vallen.

En om te eindigen, zij het ons toegelaten te zeggen dat er een geheime overeenkomst kan bestaan tusschen de prosodische rythmus der aanhalingen en de plastische en muzikale rythmus der beelden. Want dit, denken we, zal niemand doen glimlachen.

Maar dat al deze opmerkingen naar hun juiste waarde worden geschat, en dat men, om de teksten te volmaken, men alles, wat met de beelden zelve betrekking heeft, niet ga verwaarloozen. Laten wij het niet vergeten, deze gaan vóór alles.

Want zij zijn alles.

NEMO

Ginemanieu wsj es

EEN Duitsche expeditie, meer dan een jaar vertrokken naar het uiterste Oosten, is nu weergekeerd met tallooze dokumenten en twee films, de eene gedraaid in Java, de andere in Japan.

WELDRA gaat « De Bultenaar », film van de firma Jacques Haïk en verwezenlijkt door Jean Kemm, op de markt komen.

MARCEL L’HERBIER gaat op het witte doek brengen « La Glu », het meesterwerk van Jean Richepin; dit voor rekening van de Ciné-France-h ilm.

FILM-REVUE

Vrije Tribuun

Onder deze rubriek mag eenieder, onder deknaam, zijn opinie, de kine-ma aanbelangend, uitdrukken. De inzenders moeten nochtans hun naam en adres doen kennen op ons bureel en blijven verantwoordelijk voor het ingezondene. De hoofdredaktie behoudt zich echter het recht van opname of weigering voor.

DE NORMA TALMADGE

CORRESPONDENCE CLUB

Hebt U al gehoord van de N. T. C. C.?

Ongeveer een jaar geleden vergaderde te Cleveland (U. S. A.) eenige felle bewonderaars van Norma en besloten dat het tijd was dat de grooce star haar eigen club had. Zij slaagden er in de aandacht hunner stadgenooten te trekken, en den uitslag was zoo goed dat Norma er van hoorde en zich onmiddellijk eere-voorzitster maakte, en haar persagent gelastte haar op de hoogte te houden van den vooruitgang der club. Toen « Secrets » vertoond werd te Cleveland, verschafte Norma aan al de leden vrije plaatsen, en dit bracht natuurlijk niét weinig bij om de faam der club te verspreiden.

Aan de andere zijde van den Atlantischen Oceaan gaat het met de club goed, aangezien zij reeds hunne eigen vergaderzaal hebben, en, een clubblad in druk is.

Miss Ivy Dayrell, bestuurster van de afdeeling der club in Engeland, stelde zich in verbinding met mij en vroeg mij eene Belgische afdeeling in verbinding zijnde met het hoofdkwartier der U. S. A., te vormen. Nu doe ik een oproep aan de honderden liefhebbers ten einde ons te vervoegen en zoo de grootste club der wereld in dien aard te vormen. Dus de handen uit de mouwen en laat ons onze Amerikaansche en Engel-sche kozijns zien -wat wij doen kunnen. Welnu? Iedereen is welkom; gij zult zeker trachten lid van zulk een club te worden.

Miss Olive Wadsley, een der beroemdste schrijfsters van Engeland, is een werkend lid der club. Mr. Ralph Pugh, van de « Associated First National Productions » is er eerelid van, en volgens zijn eigen verklaring zeer fier over dit feit.

Hier onder eenige stars welke leden zijn van d'e club:

Ruth Roland, Hope Hampten, Alice Brady, Gleen Hunter, Robert Norwick, Eugene O’Brien, Charles Ray en Adolphe Menjou.

Zooais JJ ziet heeft onze club in werkelijkheid iets te beduiden. Ieder die meer hierover wilt weten schrijve mij in de Fransche, Engelsche of Vlaamsche taal, aan het volgende adres:

Germaine Vochten, section belge du N. T. C. C., rue Cuylits, 30, Anvers.

DE WIJZE « HEER CENSUUR »

Dit « personnage », dat veel goed schijnt te willen doen in het beoordeelen van filmen, maar die mij tot hiertoe in. zijn vak een raadsel blijft.

Welke filmen dient men te censureeren? Natuurlijk de onzedelijke filmen. Maar noem mij nu een niet gecensureerden film die men in de

namiddagvertooning niet geeft? Weinigen, bitter weinigen, hoor!

Geen enkele film van Gloria Swanson mag men geven, wel « De achtste Vrouw van Blauwbaard». Waarom maakte die film n uitzondering?

Wat in de anderen ç werkelijkheid » was, wa? hier slechts « schijn ».

Dacht de censuur dat na, dat de kinderen zouden kunnen vergelijken, of wat? Maar neen; zoo diepzinnig en redeneerend is dat lichtzinnig heerschap niet.

Neem de film «De Vertellingen van Boccacio», dat was een dubbelzinnige film. Welnu, die band gaf men gedurende de namiddagvertooning. Zelfs enkele weken later nogmaals, het heecte « op algemeene aanvraag ». Goed voor n zekere soort liefhebbers (sters)!

Die film rolde men in de tegenwoordigheid van kinderen met hun ouders af. Wat zullen die moeten blozen hebben!

Maar, censuur dekt de inhoud van alle filmen, en welke? Het is n soort gek die zich vermaakt met een pop, ik zou wel zeggen die speelt met de vele kinderhartjes.

Dat de censuur haar macht gebruike gelijk hetfj behoort. Maar ze is vrij wispelturig en zegt: Ik kan, ik mag!

En ze heeft haar zin en handelt naar goeddunken. ALICE PA VOR

DE MUZIEK TIJDENS DEN FILM

Voor mij is het muzikaal gedeelte tijdens een filmvertooning van heel groot -belang. Ik kan me haast geen gedacht vormen van een voorstelling zonder muziek. Hoeveel zou een film niet van zijn bekoorlijkheid verliezen indien we hààr moesten ter zijde laten?

• Nemen we een vroolijke passage in een music-hall, dancing of iets dergelijks. Voelt ge u zel-ven niet heelemaal herleven, wanneer er door het orkest een lustig dansaria wordt uitgevoerd? (ik bedoel als dit orkest goed is en de violen niet van tijd tot tijd een pasje uitglijden). Ik voel me dan plotseling zoo vroolijk worden en dadelijk leef ik het tooneel daar vóór me, mee. Nu een ander voorbeeld: het stormt op zee. Het schip is ten prooi aan de woede der golven, als een speelbal vliegt het op en neer. Wild slaan de golven over 't dek, zwaar neerplonzend. Iedere nieuwe golfslag dreigt het schip te verbrijzelen of het in de diepte mee te sleuren, dat nu j eens, als uit een afgrond te voorschijn komt, dan ui weer heel in de hoogte zichtbaar wordt. Stel u zulk een tooneel voor zonder muziek; niets waard!

De muziek zet er kracht bij, doet den toestand beter uitkomen, geeft er kleur en leven aan. Eerst kalm, gewoon, dan luider, steeds luider klinken de tonen, tot ze ten laatste in een uitbundig crescendo hun hoogtepunt bereiken, terzelfdertijd als het tooneel daar op het witte doek. Ge voelt in die muziek al het sombere, het nare, het ijzingwekkende van hetgeen ge ziet; ge hoort erin de stem van het orkaan, donderend en dreigend, spottend met het vaartuigje dc het wil trotsee-ren! Stilaan wordt de muziek kalmer, komt weer .tot het normale en naarmate de storm bedaart, keert ook uw gemoedsrust terug. Dan voelt ge eeret hoe ge dit tooneel hebt meegeleefd, in welke spanning ge verkeerdet, en dit grooten-deels door de muziek die u wegvoerde en overweldigde...

Tijdens nog zooveel andere tooneelen speelt de muziek een grooten rol. Oogenblikken zijn er

FILM-REVUE

waarin ze tot u spreekt in zachte, verleidelijke tonen, u onder de bekoring brengend van geheimzinnige Oostersche tooneelen, die zich voor uw oogen afrollen. Soms ook vertelt ze u, rustig en ingetogen, van stil geluk, van blijde gebeurtenissen, van vele heerlijke dingen. Dit alles zegt ze u, terwijl ge daar aandachtig een film volgt, maar ge weet het niet; ge denkt dat het alleen de film is, die u boeit; de artisten door hun verzorgd en doordacht spel, die u doen genieten; maar laat even de muzikanten ophouden wanneer bijv. het stuk dat ze speelden ten einde is; dadelijk voelt ge hoe de betoovering verbroken is, hoe een plotselinge leegte de eerst zoo gezellige atmosfeer binnensluipt. Let wel, dat ik voor dit alles een orkest bedoel, met een degelijk repertorium, fijn en verzorgd, ik spreek hier niet van de eerste de beste aanpassing.

Voor mij is de muziek veeL Een film mag nog zoo’n kunstgewrocht wezen, wanneer de muziek ontbreekt of onvoldoende is, verliest hij een groot deel van zijn waarde.

Muziek is heerlijk, muziek streelt en overweldigt, maar men moet weten waar ze van pas te brengen. MILTA.

VOOR WAT GAAT MEN NAAR EEN CINEMA?

Om te genieten van het schoone, de stille kunst, zal je zeggen?

Welnu, ja, ik ook doe zulks, om na gedanen arbeid een poosje vergetelheid te zoeken, maar... ik zal je vertellen wat me Zaterdag overkwam.

Het is bijna 8 uren; snel moeten we zijn, ik en mijn zus, om niemand te storen, en niets van de film te verliezen; want heden zal het schoon zijn, zegt het reklame; men speelt « De twee Verstootelingen ».

Pas zijn we dan ook . binnen of de violenzang zweeft door de lucht, zoet en lief, en k voel me onder den indruk; op het doek verschijnt met groote .letters de titel van het groote drama; het gaat goed...; pas is het licht uit, of een koppeltje voor ons vleit zich tegen elkander aan...; ik kan dat goed verdragen, hoor! maar niet hier, om me twee hoofdjes te toonen die gedurig aan maar kussen wisselen, ’t geen toch op andere plaats beter zou passen? me twee rugjes .toonen tegen elkaar gewrongen, in plaats van de zoo t zeer verwachte G. Signor et G. Relly, enz.

Het schoonste van al was dat mijn zus, die veel kleiner is dan ik, in het geheel niet over

dien « film n. 2 » kon overzien ; we verwisselden dus van plaats, maar nu moest ik gedurig met het hoofd ter zijde neigen, ’t geen voor gevolg heeft dat, wanneer de film afgeloopen is, ik met een zeere hals naar huis kan gaan.

Zié beste tribunisten, ik ben van den buiten, er is maar een cinema in het dorp; heel de week wekt men ie verlangen op, dat het de volgende vertooning onovertrefbaar zijn zal; één dag van vermakelijkheden is er voor mij, en dan zoo’n

wedervaren! Ehwel, ik dank u, verliefde meisjes, voor al het aangename dat je voor mijn neus vertoond hebt; maar eindeloos aangenamer zou het mij zijn, als julie met je warme hoofdjes de zaal voorbij gingt, want van den film zie je toch niets. Je zou dan ook geen andere menschen in hun wekelijksch welverdiend vermaak kunnen

storen! MONA-ROSITA.

VIOLA DANA Wie kent er Viola Dana niet? Wie heeft nog niet haar talent bewonderd als « enfant terrible »?

Wie kent niet haar guitenstreken, haar schalk-sche lachjes, haar vranke openhartige kijkers? Och, ik geloof dat ze overal gekend zijn, want steeds zijn die cinemazalen gestampt vol waar zij op de aanplakbrieven vertoond wordt.

Hoewel ik. reeds verscheidene harer comedies zag, toch houdt ik er aan ze te zien en te herzien. Degenen die « De Kleine Duivelin », « Als de Schoonheid zich verschuilt », « De Veertiende Minnaar » zagen, zullen dan ook mijn smaak begrijpen. Steeds blijft zij de schalksche meid die tegelijkertijd doet weenèn en lachen, en haar uiterst levendig en geestig persoontje leent zich bewonderenswaardig tot die soort rollen. « La petite Garçonne » scheen dan ook voor haar geschapen, evenals voor Milton Sills, de knappe voogd, en wel den persoon, naar het mij schijnt, om zulk een wildzang te temmen. Het stuk is dan ook goed gelukt en... er werd gelachen.

Wat tracht ik er naar zulke levendige, gezonde comedies te* mogen bewonderen. Immers, ze laten zulken aangenamen, ik zou bijna zeggen zaligen indruk achter. BUTTERFLY.

OOOOOOOOOOOOOO « OOOOOOOOOÓOOOO

Photohoekje

De Lezeressen en Lezers welke een photo van een filmartist(e) ontvingen, gelieven ons mede te deelen:

1° na hoeveel tijd zij die ontvingen;

2° gratis of niet;

3° het formaat der photo.

Deze inlichtingen worden onder deze rubriek ingelascht en zijn alzoo van groot nut voor eenieder die insgelijks aan die artist(e) zouden geschreven hebben.

MARGUY DE MAYE ontving gratis de photo van:

Ginette Maddie, na 3 weken;

Romuald Joubé, na 6 weken.

MARIA ontving gratis de photo van Lewis Stone, na 3 maanden en 4 dagen;

Harold Lloyd, na 2 maanden.

CONSTANT B ontving gratis de photo van: Mary Pickford, formaat 21 x 28, na 2 maanden; William Farnum, formaat 15 x 20, na 1 maand en 8 dagen;

Frank Mayo, formaat 15 x 20, na 3 maanden en 16 dagen;

Eddie Polo, formaat 25 x 30, na 1 maand en 8 dagen.

DE BE ontving gratis de photo van:

Karina Bell, formaat 21 x 30, na 9 dagen.

SANS-SOUCI ontving gratis de photo van: Sandra Milowanoff, postkaartformaat, na 5 dagen;

Luciano Albertini, id., na 9 dagen;

Gertrude Arnold, id., na 10 dagen;

Ramon Novarro, formaat 12 1/2 x 17 1/2, na 3 maanden;

Dorothy Gish, formaat 12 1/2 x 17 1/2, na

6 weken;

Wesley Barry, formaat 12 1/2 x 17 1/2, na 5 weken en 4 dagen.

FILM-REVUE

Cinemabrievenbu

1° Onze brievenbus is gratis.

2° Wekelijks worden er drie vragen beantwoord.

3* Stel uw vragen afzonderlijk en nummer ze.

4° Naam en adres hoeven we niet te kennen: geef een deknaam op.

LEONCE. —- 1 ) De titelrol in « Dronken Lot » werd vertolkt door Jacqueline Forzane, zoodat ge allebei uw weddenschap hebt verloren.

2) Luciano Albertini verheugt zich nog steeds in een blakende gezondheid.

3) Reginald Denny; adres: c/o Universal Studios, Universal City (Cal.). U.S.A.

X. X. — 1) Max Linder; adres; lib's, avenue Emile Deschanel, Paris.

2) Dorothy Mac-kail.; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) George O’Brien; zelfde adres als voorgaande.

DE BÉ. — 1) Enid Markey; adres: 859, Seventh Avenue, New-York-City (U.S.A.).

2) Jean Devalde; adres: 31, Boulevard de

Strassbourg, Paris.

3) Magda Lynt; adres: Karlstrasse, I, München (Duitschland).

JET. — 1) Conrad Nagel zendt gratis de hem gevraagde photo; adres: 1946, Cheroke Avenue, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

2) Dergelijke inlichtingen moet U aan de « Too-neel-Brievenbus » richten; zie voor de gestelde vragen onder die rubriek.

DN A MI DR EFF. —» I) Pathé Belge Cinema; adres: Adolphe Maxlaan, 83, Brussel.

2) Gaumont; 11, Timmerhoutkaai, Brussel.

JULIANA. — 1) Felix Ford’s voornaamste film is « La Bataille »; heeft nooit in Hollywood gedraaid; de laatste opmerking van uw zin is de juiste.

2) René Le Somptier; adres: 20, Boulevard Saint-Michel, Paris.

3) June Mathis; adres: c/o Su’te Suite, 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), 'U.S.A.

ROBERT GRIFFITH. - 1) Corinne Griffith; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

SMARAGD. — 1) U moogt uw schrijven aan Francis Martin onder gesloten omslag op ons bureel bezorgen; wij zorgen dan wel dat het ter bestemming komt.

2) Pola Negri; adres: c/o Paramount Studios, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Emil Jannings is de ware naam van dien artist; geboren te Chicago (Amerika), op 23 Juli 1885; adres: 3, Reichstrasse, Berlin-Charlottenburg (Duitschland).

MARIA. — I) Elaine Hammerstein; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

2) George O’Brien; zie adres antwoord aan

WEET GRAAG ALLES. — Het eenige studio

in België, dat die naam min of meer waardig is, bevindt zich te Machelen-bij-Vilvoorde, en is het eigendom der Belgia Maatschappij.

2) Is natuurlijk geen muzeum waar iedereen zoo maar vrij mag binnenloopen.

3) Een studio beschrijven is onmogelijk in een paar regels der Brievenbüs; reeds meer dan eens lieten wij er een artikel over verschijnen, en bij gelegenheid zeggen wij er nog meer over.

JOSEFA. — 1 ) Betty Bronson dient in de En-gelsche taal te worden geschreven.

2) Adres: c/o Paramount Studios, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

CONRAD. — 1) Denken wel dat dit zeer moeilijk gaan zal.

2) Graham Wilcox Productions, 74, Wardour Street, London W. (England).

3) Charlie Chaplin; adres: 1416, La Brea Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

ALICE DRUITS. — « Les Deux Gosses, rolver-deeling: Fanfan (Leslie Shaw); Claudinet (Jean Forest); Zephyrine (Yvette Guilbert); La Limace (Gabriel Signqret); Mulot jDecœur); Hélène de Kerlor (Marjorie Hume); Comte de Kerlor (Carlyle Blackwell); Carmen (Gina Relly); d’Al-boise (Ed. Mathé); St-Hyrieux '(Paul Guide); Ernestine (Jane Rolle'tte); Fadart (Andrew).

SALEM ALEIKUM. — 1) Rolverdeeling niet gegeven. |

2) Rolverdeeling niet gegeven.

3) Dit zou niet onmogelijk zijn, daar die men-schen zeer onpartijdig te werk gaan,

HET POOTJE. — 1) U moogt niet vergeten, dat dit een ander procédé van drukken is; maar het pian is ter be-studeermg om onze lezers onder dit oogpunt volledige voldoening te schenken.

L/CO. — 1) « De Niebelungen » is een Duitsche film, gansch in Duitschland verwezenlijkt.

2) Gwendolyn, Milton Sills’ dochtertje, draagt geen « bobbed hair ».

3) Voor de reis per autobus worden geen plaatsvervangers toegelaten.

CHU-CHIN-CHOW.— 1) «Madame Sans-Gene» is reeds voltooid en zal dit jaar nog aan de Belgische markt komen. Charles de Rochefort vertolkt er een rol in.

2) Sandra Milowanoff is een Russische; adres: 133, rue de la Pompe, Paris.

3) Thomas Meighan draait zeker nog; binnenkort komen er weer een paar zijner laatste filmen op de markt.

N. B. — Onze beste gelukwenschen voor de gunstige uitslag van de filmwedstrijd, waarvan U een der... slachtoffers zijt!

SANS-SOUCI. — 1) Jeanne Helbling; adres: 65, Boulevard Barbes, Paris. ,

2) Dorothy Revier; adres: c/o Suite 323, Taft* Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Rachel Devirys; adres: 6, Avenue Lamarck, Paris.

MONA-ROSITA. — 1) Gabriel Signoret zendt zijn photo tegen vergoeding van fr. 2; adres: 84. rue Monceau, Paris.

SILVETTE. — 1) Rudolph Valentino is gescheiden van Jean Acker en hertrouwd met Nata-cha Ra mbo va.

2) Hij kan in de Vlaamsche taal worden geschreven.

3) Charles de Rochefort is gehuwd.

MARGYUE DE MAYE. — 1) Bert Lytell :

adres: Hollywood Hotel, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) Geboren op 24 Februari 1888; kan in de Fransche taal worden geschreven.

3) Schrijf Ramon Novarro eens aan volgend adres: c/o Rex Ingram Productions, 33, rue de Surène, Paris.

N. B. — Best doet U nog wat geduld te hebben of hen uw brieven nog eens te herinneren:

FILM-REVUE

U ziet wel dat anderen antwoord krijgen, maar wat hebt U hen misschien geschreven?

CARMEN DE SEVILLA. — 1) Gina Relly,

voornaamste filmen:« L’Empereur des Pauvres », « Les 4eux Gosses »; 28 jaar oud; ongehuwd; binnenkort geven we haar volledige levensbeschrijving.

2) Zii zendt haar photo tegen vergoeding van fr. 2.

3) Mia May zendt haar photo tegen vergoeding van 1/2 rentemark; U kunt ze in de Vlaamsche tala schrijven; adres: 10, Tanentzienstrasse, Berlin W. 50 (Duitschland).

J. S. — 1) Grigory Chmara; adres: Kaiserallee, 203/204, Berlin W. (Duitschland).

2) Jack Mulhall; voornaamste filmen: « Should a Woman tell», «Wild Youth,», «The Brass Bullet »; adres: 5857, Harold Way, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Hunley Gordon; voornaamste filmen: « Lorna Doone », « Castles in Spa n »; adres: Lasky Studios, 6284. Selma Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

L. JORSSEN. — 1 ) Rudolph Valentino kunt U best in de Engelsche taal schrijven; adres: 7139, Hollywood Boulvard, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

EVA. —- 1) Marguerite Madys; adres: 47, rue Saint-Vincent, aPris.

2) Die titel is: « A Tailor Marne Man ».

3) Die titel is: « A World of Folly ».

N. B. — Fracht ook eens iets te schrijven voor de Vrije Tribuun; we zuilen het aandachtig in-z en en • er desnoods eenige verbeteringen aanbrengen; al doende leert men. Voor wat uw « appreciatie » over Asta Nielsen fn Gloria Swanson betreft, we hopen maar voor U dat « Alice Pavor » ze niet te weten komt,

MILITA. — 1) Inzending voor de Vrije Tribuun is niet slecht en wordt opgenomen.

2) Het was ons zeer aangenaam uw ongekunsteld schrijven te lezen; mogen we er zoo nog veel vei hopen?

3) Tevens mogen we zoo onbescheiden zijn te vragen « waarom » U zóó aan uw deknaam houdt?

MARIE-ANTOINETTE. — I) Douglas Fairbanks kunt U in de Vlaamsche faal schrijven; adres: 7100, Santa Monica Boulvard, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

2) Pola Negri eveneens; zie adres antwoord aan Smaragd.

3) Besten dank voor de waardeering van ons blad en immer zullen we al het mogelijke doen om onze lezers en lezeressen zooveel mogelijk tevreden te stellen. Voor wat nu bewuste verjaardag betreft, gelieve te noteeren dat ondergetee-kende verjaart op den 30 Februari van ieder jaar.

N. B. — Een ingenieuse vondst, die warme verzen.

MARIA. — 1) Claire Adams; adres: 485, Rugby Road, Brooklyn-New-York (U. S. A.)

2) Robert Agnew; adres: 6357, La Miranda, Hollywood (Cal.), U. S. A.

BUT TERFLY. — I) Inzending voor de Vrije • Tribuun is nog Jnet ideale niet, maar nemen ze toch op. We gelooven dat U het slecht voor hebt; wij zijn nooit boos geweest, maar vindt U het niet beter dat we ronduit ons gedacht zeggen dan er een paar dozijn doekjes om te winden?

2) Reginald Denny; zie adres, aantwoord aan Leonce.

3) John Gilbert; adres: Athletic Club, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

N1. B. — Of we dat lied kennen! maar meent U er de beteekenis van?

SIMONA, -i- «) Wis en zeker, gelieve ons maar de datums op te geven.

2) Doris Kenyon; adres: 850, West-End Avenue, New-York-City (U.S.A.).

3) Rudolph Valentino is gescheiden van Jane Acker en hertrouwd met Natacha Rambova: geboren te Castellaneto (Italië), op 6 Mei 1895.

DUO. — 1) De mannelijke hoofdrol in « De Rechtdoenster » werd vertolkt door Theodore Roberts.

2) Zendt gratis zijn photo; adres: c/o Paramount Studios, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

MAX. — 1) Abel Gance; adres: 8, rue de Richelieu, Paris

2) Jane Novak; adres: 6629 1/2, Hollywood Boulvard, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

3) Alphonse Daudet is een Fransch letterkundige, gestorven te Parijs in 1897.

N. B. — De tweede zendt gratis haar photo: we betwijfelen het of de eerste het zal doen.

ALICE PAVOR. — 1) Dorothy Revier is een eerste figurante, die nu en dan een rolletje mag vertolken; misschien is zij hierdoor overgelukkig geworden, zoodat de rest v,olgt...

2) De wapens zijn klaar en het poeder droog!

3) Uw teekening van Stacia de Napierkowska is, ons inziens, zeer wel gelukt; maar het is, zoo-als U zegt, het hout heeft U parten gespeeld: dit is dan maar net zooals bij ons: wij hebben hier een zetduiveltje. Maar nogmaals, opperbest. We verkeeren dus weer eens in hoopvolle verwachting.

CONSTANT B. — 1) Pathé, i, rue du Cinématographe, Vincennes (France).

2) Gaumont, 53, rue Tie la Villette, Paris.

3) G. M. Film, Quai de Billancourt, 7. Bou-logne-sur-Seine (France).

NEMO.

OOOOOOOOOOOOOO <§*§> OOOOOOOOOOOOOG

Ginemanieu wsj es

DAT ER TOCH wel eens figuranten zijn welke ten laatste tot de hoofdrollen geraken, bewijst het volgende feit*: Twee jaar geleden won Georgia Hale een schoonheidsprijskamp en ging naar Hollywood om roem en fortuin te zoeken. Na een strijd tegen den hongerdood, daar zij geen geluk had1,, werd zij eindelijk onder kontrakt geplaatst door Douglas Fairbanks om in een film een rol te vertolken en nu is zij Charlie Chaplin’s « leading-lady », in vervanging van Lita Grey, welke haar schminkdoos verwisseld heeft voor een trouwring.

Georgia Hale is van Fransche en van Engelsche afkomst en ging met haar ouders, zeer jong. naar Chicago, waar zij de muziek en den dans leerde. Daar was het dat zij den prijs voor schoonheid won. Eens in Hollywood viel alles haar tegen. Doch, bij haar verschijning in een film «The Salvation Hunters», werd zij door Fairbanks en Chaplin opgemerkt, welke haar engageerden.

WINSTON MILLER, de broéder van Patsy Ruth Miller, zit zijn zuster op de h elen, wat betreft haar roem. Deze jonge acteur treedt op den voorgrond bij het vertolken van de Fox Film « Kings of the Turf ». Nu is hij door de Metro-Goldwyn gevraagd geworden om mede te spelen in «Man and Maid ».

enen

der Firm national neuves

<|* ANNA Q. NILSSON, welke door First National % uitgekozen is om de vrouwelijke hoofdrol te ver-<§> tolken in « The Viennese Medley » (De Ween-j| sehe Pot-Pourri), is door deze maatschappij aan t|> geworven voor een langdurige termijn. In deze film vertolkt zij de rol van « Fannie », hetgeen % een harer merkwaardigste creaties zijn zal, daar 4> zij er mede al haar kwaliteiten zal kunnen ont-wikkelen.

CORINNE GRIFFITH in « DÉCLASSÉ » (Verstooten)

waar zij als gastvrouw optreedt en haar genoodigden een diner aanbiedt.

Making of O’Malley », wanneer hij naar het Westen trok, slechts 100 dollars op zak had en dit zijn gansche kapitaal was? Dat hij dit geld onder weg verloor, maar het drie uur later terug vond?

WEET MEN dal Thomas, Carrigan, welke in « The 'Making of O’Malley » een belangrijke rol vervult, eenige jaren geleden zijn eigen film maatschappij had?

WEET MEN dat Milton Sills, op het oogenblik «§> aan het werk aan « The Making of O’Malley »?

*§* (De Opvoeding van O’Malley), een meester is % in het kweeken van bloemen? In zijn hovén van <%> Los Angeles bezit hij 22 soorten lelies.

O WEET MEN, dat Warner Richmond, de rol vervullende van « De kleine Danny in « The

CORINNE GRIFFITH, de populâire filmacivi-ce, verlangt een naam voor haar nieuwe woning. Ziedaar een gelegenheid onzer lezers aangeboden om deze, ster gelukkig te maken, door voor haar huis een geschikte naam te vinden. Deze nieuwe woning is gelegen te Beverley Hills, in Californie, en de stijl is deze van een

oude Engelsche pachthoeve. Corinne verlangt geen fantaisienaam uit de 20e eeuw, maar wel een naam welke overeenstemt met den bouw van haar opgerichten eigendom. Zij zal dus met vreugde eiken naam onderzoeken welke men .haar aanbieden zal. Stuurt dus deze naar de United Studios te Hollywood. Corinne heeft den tijd om deze alle persoonlijk te lezen.

MEN is volop bezig met het draaien van « ï he Marriage Waltz» (De Huwelijkswals), de aanstaande productie van Corinne Griffith. Deze film is aangepast raar « The National Anthen », welke men eerst getiteld had: « Modern Madness ».

Het zal een der beste creaties van deze ster zijn; zij wordt bijgestaan door Kenneth Harlan, Harrison Ford, Nita Naldi, F.dgar Norton, Charles Lane en E. J. Ratcliffe.

FILM-REVUE

MENSCHELIJKE WRAKKEN

Croote buitenreeks-film met PERCY MARMONT in de hoofdrol

Iy\ E drie gezusters, Margaret, Jane J Jij ert Maud Mackie, zijn de dochters -- van den millionnair, den geken-den financier, John Mackie.

De drie jonge meisjes zijn de koninginnen hunner stad, zeer gezocht door de mannen, waardoor zij de jaloerschheid der vrouwen op zich trekken.

Een groote ommekeer heeft plaats: Hun vader doodt zich. Men verneemt, dat tengevolge van mislukte speculatiën, hij gansch geruïneerd werd; hij zelfmoordde zich om aan het volkomen bankroet te ontsn*appen...

Moedig Bieden de meisjes het hoofd aan dien toestand. Al hetgeen hun geld opbrengt wordt verkocht om hun schuld-eischers te voldoen. Hun eer is dus gered, maar dit is dok alles wat hun overblijft.

Zij besluiten naar een andere stad te vertrekken waar zij zich aan het werk zullen zetten. Zij worden aangenomen in een gfoot magazijn, waarvan de eigenaar-bestuurder, Ralston Hemingway, een zeer goed en liefdadig man is.

De drie zusters moeten zich met wei-"* nig getroosten om met hun loon toe te bomen. De beide oudsten houden moedig

vol, maar de jongere, Maud, zeer tenger en zwak, kan zich moeilijk gewennen aan zulk een leven van ontberingen.

Hemingway, welke nooit eenige vreugde aan zijn haard vond, en die zeker scheiden zou zoo hij niet een zoon bezat, voelt zich onweerstaanbaar aangetrokken tot Maud, wiens moed en schoonheid hij bewondert.

Maud, ten einde krachten, valt zieE Hemingway verzorgt en beschermt haar? Hij voelt zich bereid tot alle opofferingen. indien Maud hem wilde als vriend en beschermer.

Maud weigert; hierdoor voelt Hemingway zich nog meer tot haar aangetrokken. Maud nochtans, een rijk leven vol van schitterende pracht gewoon, eindigt met de voorstellen van Hemingway te aanvaarden.

De beide oudere zusters en de man van Jane willen niet meer van de afvallige weten. Niettegenstaande de liefde en de genegenheid waarmede Hemingway haar omringt, voelt Maud zich piet gelukkig. Haar minnaar sterft ten gevolge van een heelkundige bewerking.

Zijn zoon, Charles, om den laatsten

FILM-REVUE

wensch van zijn vader te voldoen, brengt Maud een groote som gelds, die haar zal toelaten stilaan voort te leven.

De jonge vrouw vertrekt naar den vreemde, waar zij zal trachten haar ongelukkig leven te vergeten. Daar ontmoet zij een jongen Amerikaan, Bob Adams. Deze. geraakt op Maud verliefd. De verloving wordt aangekondigd. Het huwelijk gaat plaats hebben; Maud voelt zich gelukkig en denkt dat niets dat geluk zal kunnen storen.

Men kondigt de aankomst aan van Bob’s vriend. Deze is niemand anders dan Charles Hemingway!... Maud, na haar verloofde ter zijde te hebben genomen, bekent hem haar verleden. Bob, niettegenstaande dat, zegt dat het verleden dood is, dat hij haar bemint en' haar zal 'twen.

“’ Het jonge meisje wil nochtans dat hij nadenke. Zij vertrekt naar New-York,

waar zij hem zal wachten. Bob keert slechts drie maanden later terug,'na ge-tracht te hebben haar te vergeteu. Maud verjaagt hem, den eenigen man dien zij beminde, en die haar nu zulke eerlooze voorstellen doen durft.

Haar leven is gebroken. Het noodlot wil zulke schipbreuken; men maakt immers geen schip met wrakken, al waren ze ook medelijdend.

Maud, arm, keert terug naar haar post van verkoopster. Het werk alleen zal haar toelaten te vergeten en te leven....

FOX-FILM

35, Rue Fossé-aux-Loups, 35 BRUSSEL

Betty COmPSOtt en Sheldon lewis in een tooneel uit hun laatste film "HET uiJAttDELiJKE GESLACHT"

Betty Compson and Sheldon Lewis in the James Cruae production h The Enemy Sex " A Paramount Picture

FILM-REVUE

Conrad nagel op zoek naar Avonturen

(Van onzen Correspondent)

U dat de groote prikkeling over was, vierden we — Conrad Nagel, Mrs Nagel en ik — door een gala-luncheon, het einde van Cecil de Mille’s « Saturday Night », welker laatste tafereelen denzelfden morgen, om 4 uur, gefilmd waren geweest'. Dit kwam als den climax eener nijverige week van lange uren vóór de camera en eindigde met èen glorierijk vuur, — een reeks brandende gebouwen. Mr Nagel vertolkte de hoofdrol en maakte enkele trillende tafereelen iri een nauwe vuurstraat tus-schen twee hooge rijen van brandende huizen, dóch na eenige uren rust was hij zoo frisch als te voren; nochtans vertoonde zijn linker wang sporen van lichte brandwonden en zijn hoofd enkele verzengde haarlokken.

Conrad Nagel heeft reeds meer van zulke gevaarvolle tafereelen gefilmd, doch in de hoofdrollen van « Het Paradijs van een Gek » en van « Saturday Night » beleefde hij een aantal schrikwekkende oogenblikken.

« Het aardige van dit alles », merkte hij deerlijk op, « is dat het publiek geen geloof hecht aan deze in werkelijkheid beleefde tafereelen.

» In den beginne nam men zijn toevlucht tot zoovele listen en kunstgrepen, dat de toeschouwers nu ongeneigd zijn geloof te hechten aan wat we verrichten. Zij zouden verwonderd wezen te vernemen aan welke gevaren we soms blootgesteld zijn. B. v. onder onze vuurtaferee-len van verleden nacht, beeldden we ons in dat er een veiligen weg zou openblijven tusschen de in brand staande gebouwen," maar we hielden geen rekenschap met den wind, die de warmte en de rookwolken samenjoeg, zoodanig, dat er geen doorgang me.er bestond; alles was een massa vuur, echt, waarachtig vuur! »

« Vergeet Angie niet! » herinnerde Mrs Nagel.

« Ja, daar was nog Angie, de ringlei-der der dertien alligators. Met hem trad ik op in menige tafereelen van « Fool’s Paradise », legde Conrad uit.

De Nagels praatten lijk gelukkige kinderen over hun verlofdagen, " alvorens Conrad zijn toekomende werk zou aanvangen. Eenmaal aan het werk is hij er met lijf en ziel aan verslaafd en beiden wijden al hun be.ste krachten aan zijn kunst.

« Ik ben zeer gelukkig», verklaarde Mr Nagel, een blik werpende over de tafel naar zijn echtgenoote. « Niettegenstaande Mrs Nagel oningewijd is in het vak. verstaat ze mijn werk en is medegevoelend in al mijn verschillende toestanden, lederen dag bezoekt zij het studio en dan bespreken we alles samen tot in de klein-

» Men zegt dat hij meer dan 200 jaren oud is en toch is hij zoo vlug als den jongsten en we moesten op onze hoede zijn om aan zijn listen te ontsnappen. U weet, dat alligators hun slachtoffers opvangen bij middel van den staart, en ze aldus in hun eigen muil gooien, alles op één oogenblik, bliksemsnel. Ik huivercb-}, meer dan eens onder deze tafereelen e mag nu wel op zoek gaan naar filmavon-turen. De zaak is, dat we hier. in Cali-fornië, alles zoo wonderschoon en rustig, kunnen aanschouwen, en dat alles zoo .wonderbaar gelukkig schijnt, dat we, zoo opbeurend voortdrijven. Dit is te vermijden en we hebben een gevecht Ynet Angie noodig om ons wat op te jagen.,» .

FILM-REVUE

ste bijzonderheden. Zij is de beste onder de speelmakkers. Wat ons kindje betreft.... »

«Zij vierde gisteren haar eersten verjaardag », onderbrak Mrs Nagel. « we hadden een cake, die er uitzag als een bevrozen boterbroodje, en een heel kleine kaars. »

« Die ze onmiddellijx Vastgreep en beproefde op te eten » vervolgde de fiere Conrad.

De natuur was mild tegenover Conrad. Hij is zes voet groot en heeft een stevige houding, heel blond haar en wel-gesne-den gelaatstrekken.

Uit temperament is hij een ware student, en zijne droombeelden, idealen en toekomstplannen zijn doordrongen met evenwicht en een buitengewone wijsheid, j* jzonder wanneer men zijn jeugdigen ouderdom — 24 jaren — beschouwt.

Zijn liefde tot de studie en zijn aanschouwing der levenszaken hebben hun merk gelaten in zijn diep medegevoelen en begrip der menschelijkheid en den levensstrijd. Hij is een kunstenaar en hij heeft zijn gevoelens overmeesterd en tot zijn dienaars gemaakt, zonder nochtans hun warmte en levenskracht uit te doo-ven.

Zijn ouders waren muzikanten; daarom was hij aangewezen voor een kunstenaarsloopbaan. Reeds vroeg ontdekten zij zijn diepen dramatischen aanleg en moedigden hem aan. Zijn persoonlijke eerzucht om tooneelspeler te worden was het gevolg van zijn optreden in een liefhebbersgroep.

Hij zelf legde uit: « Ik was veertien jaar oud toen ik den rol vertolkte van Scrooge, in Charles Dickens’ « Christmas t irol ». Kunt u dat inbeelden? en ik i.erinner mij. dat men heel tevreden was over mijn kunstprestatie. »

Op zeventienjarigen ouderdom verliet hij het « Highland Park College » van lowa. zijn geboortestad en begon zijn loopbaan in de « Stock Company » met 7 dollars in de week.

Niettegenstaande hij maar enkele jaren achter den rug heeft, bezit Conrad Nagel een tooneelrecord van verscheidene Broadway welgelukte en befaamde stukken; hij trad onder meer op in « Experience » en in «Forever After». Hi] bleef regelmatig voortspelen nadat hij het leger vervoegd had; hij had de toelating verkregen iederen avond naar New York te komen van- uit het oefeningskamp van Hoboken; tegen middernacht moest hij

terug zijn, ten eindelijn soldatenverplichtingen getrouw te kunnen naleven.

Mr Nagel s eerste optreden voor het doek was in «Little Women», waarin hij den rol vertolkte van de lieve Laurie. Daarna maakte hij vier filmen in New York, vooraleer hij verkozen werd om den hoofdrol waar te nemen in « The Fighting Chance ». Het was in dezen film dat Mrs Nagel voor de eerste en laatste maal optrad; zij hield den rol van Grace Farweli, onder haar eigen naam Ruth Helms. Zij deed het met veel genoegen, doch verkoos de ingeving te wezen van Conrad’s filmkarakters, aan het scheppen van eigen werk. In ieder geval, zij heeft bezigheid genoeg want, daargelaten wat ze met en voor haar man verricht, is er nog baby Ruth, haar muziek en haar mooie bungalow, dat ze in een echt juweeltje herschaapt.. Mrs Nagel is een bekoorlijk meisje, levendig en geestdriftig.

Na de « Fighting Chance » kwam « Unseen Forces », met Sidney Franklin, en juist toen Mr Mrs Nagel hun valiezen en reiszakken gesloten had om weer naar New York te vertrekken, kwam een aanbod van Lasky en sindsdien zijn ze

hier gebleven.

Een jaar werk met William de Mille en twee met Cecil de Mille, hebben zijn kunst heel hoog doen stijgen.

« Ik zal in de cinema blijven » zegt hij op eenvoudigen toon, « zoolang ik kan. Ik hoop wel tot het leiderschap te geraken en, indien het moet zal ik terug tot het tooneel overgaan.

» Morgen komen vader, moeder en mijn jongsten broeder ons hier vervoegen, aldus zal een nieuwen knoop ons hier vastleggen. »

« En dan » voegde Mrs Nagel er lachend-bij, «denk eens wat mooie plaats California is voor Baby Ruth. »

Wat bewijst dat, vóór den kunstenaar, de man komt '

NEMO

OOOOOOOOOOOOOO #*3> oooooooooooooc

Cinemanieuwsles

HET GROOTE NIEUWS van dit jaar zal wel zijn: de verkoop van de oude Vitagraph Company aan de ondernemende Warner Bros. Dit voor den prijs van meer dan drie millioen dollars. Warner Bros is slechts eenige jaren oud en v.ordt reeds eigenaar van de oudste firma op cinemagebied.

JOHN S. ROBERTSON is begonnen aan «Shore Leave», waarin Dick Bartelmess en Dorothy Mackaill de hoofdrollen vervullen.

FILM-REVUE

CINE-ROMAN

naar het boek van Sir Arthur Conan Doyle « The Lost World »

Productie First National-Watterson R. Rothacker Vlaamsche bewerking van Ed. Neorg

Met speciale toelating van de First National Pictures van New York. EENIG RECHT VOOR BELGIE

ROLVERDEELING

Professor Q. E. Challenger Edward Malone,, journal st Lord John - Roxton Professor Summerlee

(5e Vervolg)

• « Wij kunnen morgen vertrekken. »

« Dit zal dan gebeuren. Gij hebt geen inlichtingen meer noodig nu ge onder mijn leiding de reis kunt aanvangen. Wat de enveloppe betreft, ik heb dien toer gespeeld omdat ik zeker was wanneer ik gansch mijn plan in Engeland aan u had medegedeeld,:k zeker tegenkantingen van u zou gehad hebben. »

Niemand zegde een woord.

« Mijnheeren, ik kan u zeggen dat ge onder mijn leiding in veilige handen zijt. Uwe bestemming zult ge bereiken. Van nu af neem ik het kommando over de expeditie en raad u aan om dezen avond toebereidselen te maken om morgen zeer vroeg te vertrekken. Mijn tijd is van groote waarde en dus den uwen ook. »

Lord John Roxton had een groote stoomschuit gehuurd, de « Esmeralda », welke ons stroomopwaarts zou brengen.

Onze expeditie had plaats in het droge seizoen zoodat de wateren van den stroom en zijn bijrivieren de normale hoogte hadden.

Drie dagen lang stoomden wij noord-west, op een stroom welke, 1000 mijlen van zijn monding, zoo breed was dat de beide oevers vaig te onderscheiden waren. Of) den vierden dag voeren wij een zijrivier in, en twee dagen later kwamen wij aan een Indiaansch dorp, waar de professor mededeelde dat wij gingen landen en de « i_sl meralda > terug naar Maivaos zenden. Wij zouden nu spoedig?an draaikoiken en watervallen komen, zegde hij, welke natuurlijk het schip niet kon overkomen. »

Ook zegde hij ons dat wij het onbekende naderden en hoe minder personen er bij weren hoe beter. Met dit doel moesten wij allen zweren aan niemand iets te zeggen aangaande onze plannen.

Het was den 2n Augustus dat wij van de buitenwereld afscheid namen, met vaarwel te zeggen aan de « Esmeralda ».

Wij hadden twee groote kano’s kunnen aanschaffen van de Indianen; deze waren gemaakt van licht materiaal zoodat wij deze op de schouders konden rond dragen; hierbij wierven wij twee Indianen meer aan om ons bij het varen te helpen.

Deze Indianen, Ataca en Ipetu, hadden Challenger op zijn vroegere reis ook vergezeld en schrikten om deze opnieuw te 'beginnen, doch hun opperhoofd was almachtig, waaraan zij moesten gehoorzamen.

Dus, morgen vertrekken wij naar het onbekende. Ik schrijf dit alles nu in de kano op de rivier, voor diegenen welke belang in ons lot zouden stellen. Ik zend dit tot u, beste Mr. Mc Ardle, en laat het aan u over wat ge er gaat mede doen. Ik heb, niettegenstaande het scepticisme van professor Summerlee, alle vertrouwen in onzen leider en ben verzekerd dat er iets zal gebeuren.

In Engeland kunnen ze buchen dat we doel bereikt hebben. Wij hebben weliswaar \\ plateau nog n et beklommen, dc.r.k het ligt voor ons. Zelfs professor Summerlee is tegenover Challenger een wenig veranderd; hij geeft nog weliswaar niets toe, maar hij spreekt hem niet meer zoo tegen.

Doch, laat mij terugkeeren van waar?k laatst schreef.

Ik was gebleven in onze kano, na het vertrek van het Indiaansch dorp.

Ik moet mijn rapport beginnen met ernstig nieuws. Ik heb u gesproken van den half-bloed Gomez, een goede werker, maar zeer nieuwsgierig, deze mannen eigen. Dezen avond zaten wij in een hut, onze laatste plannen besprekende; Gomez was die hut te ver genaderd en werd betrapt door den néger Zambo, welke, getrouw als een hond. een natuurlijken haat heeft voor al wat half-bloed is,, en deze in de hut sleepte en .voor ons neer wierp.

Gomez trok zijn mes en hadde Zambo geen herkulische kracht bezeten dan ware deze zeker getroffen geweest. Beiden waren verplicht elkaar de hand te drukken, doch men kon overtuigd zijn dat er vijandschap bleef bestaan.

Den volgenden dag begonnen wij aan de eigenlijke expeditie. Wij verdeelden onze groep: zes in elke kano, wel zorgende, om den vrede/ bewaren, dat de professors niet bij elkaar zatK Ik zat bij Challenger.

Twee dagen voeren wij tusschen hooge boomen, welke op beide oevers stonden; het waren boomen van een rcodsoortig hout, welker namen Challenger mij noemde. Zij waren overdekt met heerlijke bloemen welke een lust waren om aanschouwen.

Van dieren was er hier weinig te zien, behalve veelkleurige vogels welke een vreemdsoortig geluid uitstieten. Het was het eenige leven hetwelk wij in dit Amazonenwoud zagen.

En toch waren er sporen dat niet ver van ons menschelijk leven was.

Op, den derden dag hoorden wij in de verte een aanhoudend eentonig geluid. Onze twee Indianen bleven roerloos, zij waren mot schrik bevangen.

« Wat is het? » vroeg ik.

« Trommels », antwoordde Lord John, « oor-logstrommels. Ik heb ze vroeger nog gehoord. »

« Ja, mijnheer, oorlogstrommels », zegde Gomez, « wilde Indianen;‘zij wachten ons en zullen, ons allen dooden, indien zij kunnen, »

Wallace Beery Lloyd Hughes Lewis Stone Arthur Hoyt

FILM-REVUE 15

« Hoe kunnen zij ons wachten? »

De half-bloed schudde het hoofd, a De Indanén kennen dit. Met de trommels verwittigen zij elkaar... Zij zullen ons dooden. »

Des namiddags van dienzelfden dag, hoorden wij zeven trommen, van verschillende kanten. Soms sloegen zij vlug, soms zeer langzaam, waaruit wij konden begrijpen dat zij aan elkaar vragen stelden én beantwoordden. Doch, in de stille wouden was geen leven te bespeuren.

« Zeker Kannibalen » zegdé Challenger.

Dien avond legden wij onze kanos in het midden van den stroom op anker en hielden ons gereed voor alle mogelijke aanvallen. Niets gebeurde er echter en met den morgend stierf het vervelend getrommel achter ons weg.

Rond drie uur in den namiddag, kwamen wij aan een redelijk groote waterval, degene waarin Challenger op zijn eerste reis veel bagage verloren had en er bijna het leven was bij ingeschoten. Wij legden aan, waarop de Indianen de ka--no’s aan wal trokken, alsook ons reisgoed en proviand, daarna met ons geweer op den schouder, marcheerden wij door dichtbegroeid struikgewas, de oogen wijd open gesperd, bereid op alle gevaar.

Vóór den avond hadden wij de watervallen, want ze waren zeer talrijk, gepasseerd en marcheerden wij nog een tiental mijlen verder, waar wij dan kampeerden.

Het was in den vroegen morgen, van den volgenden dag, dat wij onze groote reis maakten. Van het begin af was Challenger niet op zijn gemak en richtte hij zijn oogen steeds naar beide oevers. Plots liet hij een kreet van voldoening hoo-ren en wees hij op een alleenstaanden palmboom.

« Wat besluit gij daaruit? » vroeg hij.

« Dat het een Assai palmboom \sj> antwoordde Summerlee.

« Juist. Maar dit beteekent dat wij aan ons doel komen. De geheime opening is een halve mijl verder, aan de andere zijde van den rivier. Ziet* ge ginder dit lichtgroen gewas, tusschen die ka-ioenboomen? Daar is mijn weg in* het onbekende. Vooruit, heeren, en ge zult begrijpen!»

Het was inderdaad een wonderbare plaats. Wanneer wij het aangewezen punt bereikt hadden, dreven wij onze kano’s, welke de Indianen op hun schouders gedragen hadde>n, in een prachtige, snelle stroom, met klaar doorzichtbaar wa-er, over een zandigen bodem.

Ik zou niet kunnen denken hebben dat er zulk een stroom, hier in dit wonderland, bestond.

Een wonderland was het, het wonderbaarste dat ooit een man kon droomen. Wij voeren in een tunnel van groen, want boven ons hoofd de takken der boomen, van den eenen oever ’ naar den anderen, elkaar. Klaar als kristal, beweegloos als een glasplaat, groen als de kant van een ijsberg, strekte de rivier zich voor ons uit onder dit gewelf van dichte bladeren: het was een heerlijke avenue welke naar meer wonderen liep.

Alle teekens van wilde stammen waren verdwenen, maar nu zagen wij meer leven van allerlei diersoortén, en hun tamheid bewees dat ze nooit in aanraking kwamen met jagers. Levendig zwart fluweelen apen, met sneeuwwitte tanden en glinsterende oogen, sprongen boven onze hoofden weg wanneer wij naderden. Een donkere tapir staarde ons tusschen het struikgewas aan en verdween daarop in het woud; ook zagen wij een poema voorbij springen. Vogels waren natuurlijk ontelbaar.

Drie dagen lang voeren wij door dezen tunnel van heerlijk groen. De stilte was geen enkele

maal verbroken geweest door eenig teeken van? wilde stammen.

cc Hier geen indianen. Te bang van Curifpuri » zegde Gomez.

cc Gurupuri is de gelest der bosschen » antwoordde Lord John. cc Het is de naam voor elke soort duivel. De arme kerels denken dat er hier iets vreesachtigs is en daarom ontwijken zij de plaats. »

Op den derden dag werd het voor ons klaar dat wij niet langer de kano’s konden gebruiken, daar de rivier smaller en smaller werd. Tweemaal zelfs raakten wij clen bodem. Ten laatste trokken wij de booten aan wal en ‘brachten den nacht op den oever door.

Des morgens maakten Lord John en ik een wandeling door het struikgewas, wel zorg dragende dat wij parallel bleven met de rivier. Niets bijzónders kwamen wij op onzen weg tegen; wij keerden terug en brachten verslag uit. Wij verdeelden nu de pakken. Onze dragers verborgen de kano’s in het struikgewas en merkten de boomen met een kruis, om de booten later terug te vinden. Wij laadden alles op de schouders en de voetreis begon voor goed.

Tijdens den dag ontstond er twist tusschen de twee professors. Van het begin af had Challenger de leiding der groep genomen, zeer tegen den zin van Summerlee. Nu, dat de eerste de tweede aanwees op zijn plicht tegenover de expeditie, door hem een barometer te doen dragen, barstte de bom.

cc Mag ik vragen, mijnheer » vroeg Summerlee met kalmte, cc met welk recht gij deze bevelen uitvaardigt? »

Challenger staarde hem aan.

cc Dit als hoofd der expeditie, professor Summerlee » antwoordde hij.

cc Ik ben verplicht u te zeggen, mijnheer, dat ik u dit recht ontken! »

cc Inderdaad... » lachte Challenger schamper. « Gij wilt misschien over die post een beslissing doen nemen? »

cc Ja, mijnbeer. Gij zijt een man welke onder verdenking staat, en dit komiteit hier moet uw handel en wandel nagaan... Gij zijt op reis, mijnheer, met uw rechters! »

cc Lieve God » riep Challenger... cc In dit geval, mijnheer, raad ik u aan zelf de leiding te nemen en ik zal u gewillig volgen. Indien ik geen hoofd ben, kunt ge mij ook niet verplichten u den weg te wijzen... Ik volg u, mijnheer.... »

Gode zij dank dat er twee mannen bij waren met gezonde hersenen, Lord John en ik zelf.... die verhinderen konden dat wij zonder resultaat naar Londen weerkeerden. Summerlee moest zich bij het bevelhebberschap van Challenger neerleggen.

Voorwaarts gaande zagen wij dat de rivier uitliep op een meer, hetwelk veranderde in een moeras waar wij tot aan onze knieën inzonken. De plaats was overdekt met een vreeselijken zwerm muskieten, waaruit wij begrepen dat hier de vliegende pest heerschte; wij maakten dus dat we daar vandaal kwamen en vasten grond onder de " voeten voelden.

Den volgenden dag zagen wij dat de gansche natuur hier van karakter veranderde. Onze weg ging steeds opwaarts, maar wanneer wij daalden werd het woud dunner en werd het zicht minder weelderig. De zeer hooge boomen maakten plaats voor de kokospalmen. Wij reisden bij wijze van een kompas en tweemaal was daar verschil van meening over tusschen Challenger en de twee Indianen.

(Wordt voortgezet)

De Onsterfelijke Clown

DE letterkunde is vol van typee--ringen der tragische clowns, grappenmakers die in hun hart den last dragen der smart, terwijl ze den gan-:schen dag door lachen met lustige verlatenheid. Hunne ziel lijdt omdat ze hun droefheid moeten verduiken onder den mantel van het vermaak.

De meest tragische figuur' is zonder twijfel Paljas, door Caruso’s vertolking vermaard. Paljas, die ons allen deed lachen en om wien we allen geweend hebben. De schaduw van deze tragedie bracht op het tooneel een dezer verheven oogenblikken, die het toppunt .uitmaken der menschelijke ondervinding.

Menige sympathieke portretten van Paljas verschenen op het tooneel; allen streefden naar meer dramatische kunst en zweepten de inbeelding der toeschouwers op, ten einde in hun hart en ziel den zin van medegevoel te doen ontwaken.

Daarom was het een raadselachtig plan den kunstminnaars filmstudieën over Paljas te geven. Het leek haast ongelooflijk, door enkelvoudige gelaatsuitdrukkingen al de zielsdroefheid af te schilderen, al de tafereelen dezer tragedie stilzwijgend uit te beelden, en ons aldus te herinneren aan het jammerend medegevoel welke Caruso’s stem, als een geheugenis, in ons ooren achterliet.

De bekende Amerikaansche kunstphoto-graaf, Lejaren à Hiller, vatte dit projekt op en na lang zoeken viel zijn keus op Larry Semon, als vertolker van zijn beeld-studieën. Larry Simon, die het volk deed lachen tot de tranen vloeiden, Simon, de vlugge begaafde grappenmaker, — zonder een enkele suggestie van verdriet.

« Ik zocht en zocht vruchteloos naar den man, zeide M. Hiller, die deze kunst-studieën zou kunnen vertolken. Doch ik vond niemand! Nochtans wanneer ik Mr. Larry Semon ontmoette, was ik overtuigd dat d_e vraag was opgelost. Semon heeft in deze beelden eene nieuwe zijde getoond van zijn kunst. Hij vertolkt zijn eigen voorvallen en dat op eenahartroeren-de manier; men zou waarlijk zeggen dat men hem hoort snikken op het doek, zoo groot en diep schijnt zijn droefheid.

De beelden stellen het gewoon leven -van den clown voor; de grappige man

Beheer en Redaktie Korte Gasthuisstr.. 16. Antwerpen

zonder bekommernissen; wat kende hij van droefheid? Welke achterdochtige gedachten kwamen zijn ziel bewolken?

Daarna kwam de groote slag van de ongetrouwheid der vrouw; de verwonderde man, niet gemakkelijk om aan iets geloof te hechten, niet gauw bereid om zich over te geven aan jaloersche gedachten. Het leven gaat zijn grappigen gang, desniettemin meer ingewikkeld.

Stilaan komt de overtuiging: dan ontwaakt zijn ziel; de vreugde verdwijnt, hij wordt verdrietelijk, een wrakende engel wel besloten tot bestraffing.

Voor ongetrouwheid, een leven! Dit is de gemakkelijke oplossing. In de furie en den toorn van deze beelden zou men bezwaarlijk den lieven, minnelijken kluclv speler herkennen; in dit werk bereik.. Larry Semon het toppunt der kunst. De gevoelens worden op meesterlijke wijze vertolkt.

Daarop komt de natuurkundige tragedie en eindelijk het verdriet. Zonder woorden, klankloos, enkel bij middel van gelaatstrekken en gebaren, leidt Simon ons tot de studie der diepste gevoelens.

Als photograaf was het niet noodig aan Mr. Semon mijn gedachten over deze beelden mede te deelen. Hij bemeester-de zijn onderwerp en de vertolking liep van stapel in één adem. Onmiddelijk zag hij al het mogelijke en zijn verbeelding zweefde over den afgrond tusschen het werkelijke en het onwezenlijke en gaf hij de visioenen weder in beelden vol inzijpelend leven; gloeiend van gevoelens; ieder gebaar was gewogen in de balans, elke flikkering op het gelaat bewees hoe diep hij in zijn onderwerp drong. Hij be greep de waarde van dit kunstproduk, dat enkel de toorts der inbeelding noodig had om het te doen ontbranden in de vlam der ingeving.

Larry Semon heeft de bewijzen geleverd van zijn hoogste kunst. Geef hem een zwaren rol te vertolken en let op hoe hij het doet: Zijn Paljas was een triomf in de theatrale ervarenheid. Slechts die welke de tragedie van zulk een leven doormaakten zijn in staat het weer te geven lijk Semon.

Misschien verschijnt Semon als Paljas wel op het doek — we hopen het stellig. — Het zou nieuwere lauweren om zijn hoofd kransen! NEMO.

Drujdc. t Excelsior » (n. v.). Semer» str, 22. Antw.