CHANSON D’AMOUR

(La Maison des Trois Jeunes Filles)

A Vienne, la ville de la danse et de la musique, vit un compositeur, génial et un peu bohème, Franz Schübert. Ses contemporains ignorent son talent, et ne le prennent que pour un musicien besogneux, un crêve-la-faim, à qui un artisan établi ne donnerait pas sa fille. Le vieux Mühl, maître-verrier de la Cour, est le père sévère de trois jeunes filles, Annette, Jeannette et Nanette, qui, toutes trois ont une grande admiration pour la belle musique de Schübert. Au surplus, dans le petit cercle de ses admirateurs, il compte encore quelques amis qui viennent au secours de Schübert aux moments de gêne...

Le baron Schober, un de ces amis, a pour maîtresse une choriste, qu’il fait prendre en voiture à la sortie du théâtre. Par suite d’une erreur, c’est la célèbre danseuse Carlina qui se trouve dans la voiture de Schober: de sorte donc que les deux jeunes gens, Schober et Carlina, se rencontrent et s’aiment, à >j l’insu, bien entendu, du comte Scharntorff, le protecteur de la belle artiste.

Dans sa modeste demeure Schübert travaille; un voisin, aussi pauvre que lui, vient lui demander de veiller sur son enfant malade, pendant qu’il va quérir un médecin. L’artiste, inspiré par les fièvres et le déliré de l’enfant, compose le «Roi des Aulnes».

11 joue son œuvré chez MüKl, et le succès couronne ses efforts.

Le comte Scharntorff, sachant qu’il n’est plus jeune ni beau, est jaloux. Comme Carlina n’est là quand il l’attend, il charge son fidèle et astucieux Novotny, homme à la solde, de découvrir l’amant de la danseuse. Dans l’entretemps, les deux filles de Mühl, Jeannette et Nanette, rencontrent leurs amoureux chez Schübert. Seule, Annette n’a pas d’amoureux, mais elle accompagne ses sœurs, pour ne pas donner l’éveil au père. En pleine idylle radieuse et ensoleillée, le cri d’alarme retentit: « Le père Mühl arrive! ».

Les amoureux, dont le vieux Mühl ne veut rien savoir, se cachent sous la table, et lorsque le sévère papa demande à ses filles ce qu’elles font là, elles lui répondent qu’elles prennent des leçons de chant chez Schübert. Mais Mühl découvre sous la table les deux amoureux cachés. Il pardonne et les jeunes gens s’en vont. Schübert reste seul, mais Annette revient pour remercier le compositeur de son intervention pour leurrer le père, elle lui offre des fleurs et... un baisser. Et l’artiste, dans ce baiser furtif, sent dans son cœur éclore un amour aussi chaste que timide pour la jeune fille.

Le baron Schober aime Carlina à l’insr du comte Scharntorff, et le bon Schübert,

une fois de plus, sauve la situation lorsque le comte est sur le point de les surprendre: lorsque Scharntorff entre dans l’appartement de la danseuse avec son factotum Novotny, Schober a disparu et Schübert feint d’enseigner à Carlina l’art de la danse.

Cependant l’image de la gracieuse An-nette reparaît toujours aux yeux de Schübert, mais l’idée d’être un jour l’heureux époux de la mutine jeune'fille ne saurait vaincre sa timidité naturelle. Il est empli d’espoir lorsque, après le concert donné par Paganini, elle s’écrie: «Paganini est un admirable musicien, mais le véritable maître c’est vous! )). A un moment donné, il veut faire sa déclaration, mais il n’ose. Toutefois, comme il a composé sa « Chanson d’A-mour » dédiée à Annette, il demande à

Schober de la chanter, et Annette, instinctivement, embrasse l’homme qui a chanté. C’est la désillusion pour Schübert, qui voit s’évanouir tous ses rêves de bonheur.

Comme toutes les femmes, Annette est superficielle, elle n’a pas compris l’amour de Schübert, et, à la première occasion, elle quitte la maison paternelle avec Paganini pour courir à l’aventure, vers l’Italie. Schübert en demeure brisé. En plein travail, il tombe malade, son état s’aggrave, il dédaigne le succès et la gloire, et, lorsque An-nette revient enfin, elle cueille son dernier soupir,. — et elle comprend quelle étal l’âme d’élite qu’elle a dédaignée, l’homme si grand et si bon, dont le cœur s’est brisé parce qu’il ne pouvait se donner à l’Elue... Et la chanson d’amour se meurt avec celui qui l’a composée...

(Het Drîemeisjeshuis)

Franz Schübert, de geniaale toondichter, woont te Weenen en zijn genie wordt door ( rijne medeburgers maar weinig gewaardeerd; zij kennen hem slechts als arme muzikant, aan wie geen enkel meester-vakman zijne dochter als vrouw zou geven.

De oude Mühl, meester-glazenmaker van het Hof, is zeer streng voor zijne drie dochters, Annette, jeannette en Nanette, die Schübert, wegens zijne schcone muziek, hoog vereeren.

Baron Schober ook een van den kleine kring vrienden, die hem soms in groote nood bijstaan, heeft betrekkingen met eene balletzangeres, die hij met zijn rijtuig aan den schouwburg gaat afhalen; dcch bij vergissing stijgt de beroemde danseres Carlina in het rijtuig en beide jonge lieden komen alzoo in kennis en besluiten eene poets te bakken aan graaf Scharntorff, den verliefde van Carlina.

Schübert werkt in zijne bescheiden woning en zijn gebuur, even arm als hij, smeekt hem op zijn kind te willen waken, terwijl hij een geneesheer gaat halen. Het vroolijke leven, dat Schübert omringt, vindt weerklank in diens ziel; de ijlkoortsen van het kind dienen hem tot toon en melodie, en hij wrocht « Elzenkoning ». Ten huize van Mühl speelt hij zijne schepping voor, en

behaalt groote bijval.

Graaf Scharntorff, ten volle bewust dat het hem aan jeugd en schoonheid ontbreekt, is buitengewoon jaloersch, en, daar Carlina dikwijls afwezig is op de afspraak, zoo moet zijn spion Nowotny trachten te ontdekken welke man zijn geluk verstoort. In-tusschen komen de verliefde dochters van Mühl met hunne minnaars ten huize van Schübert bijeen. Annette heeft geen minnaar en vergezelt slechts hare zusters opdat vader geene argwaan zoude hebben. Te midden der zonnige liefdesidylle komt de oude Mühl binnen. De twee vrijers verdwijnen onder de tafel en op zijne vraag wat zijne dochters hier verrichten, bekomt de gestrenge vader liet antwood dat zij zangles nemen bij Schübert.

Wanneer allen vertrokken zijn, zit Schübert alleen; Annette komt plots binnen en geeft den verrasten schüchteren man eenen maischen zoen om hem te bedanken, daar hij inging op de leugen tegenover haren vader. Deze zoen is eene gebeurtenis welke de kalmte zijner ziel verstoort.

Baron Schober geniet met volle teugen van graaf Scharntorff’s geluk; daar stormt de goede Schübert binnen om de verliefden te verwittigen dat de graaf met Nowotny in de zaal komt._ Schober verdwijnt ij-

lings. Schüber gebaart dansles aan Carlina te geven en Nowotny krijgt voor zijne ontdekking eene pijnlijke belooning, in plaats van klinkende munt.

In Schübert’s zachte, diepvoelende ziel verschijnt Annette’s beeld steeds sterker, en de hoop eens de gelukkige echtgenoot van dit meisje te worden komt in hem op. Zoo zit hij tevreden nevens Annette op het kon-cert gegeven door Paganini, die, door het gezang zijner viool, het hoofd aller Ween-sche meisjes op hol brengt. Schübert bemerkt niet dat het gevaarlijke vergift ook stilaan in Annette’s hart dringt; hij is te zeker van haar en vermoedt niet dat de vrouwen zoo gemakkelijk hunne innerlijke gevoelens kunnen verduiken.

Bij Mühl heeft het huwelijksfeest plaats van Jeannette en Nanette. Door jaloersch-heid gedreven, komt' Carlina om Schober te bespieden, want zij gelooft dat hij Annette boven haar verkiest. Zoo waarschuwt zij Annette tegen Franz en bedoelt daarmede Schober. Annette is ongelukkig, want zij denkt dat Schübert de Franz is die zoo dikwijls in t gevang gezeten heeft.

Schober tracht de zaak te regelen, en terwijl Schübert het door hem aan Annette opgedragen lied « Aan u behoort mijn hart »

speelt, zingt Schober de woorden. Gansch verrukt luistert Annette, doch niet Schübert ontvangt de belooning, maar wel Schober. Zij kust den man uit wiens mond zij de liefdewoorden hoorde. De eerste storm vernietigt al de geurende bloesems van Schübert’s liefde. Hij tracht bij scheppen-den arbeid alles te vergeten en hij wrocht aan zijn opera. Wispelturig en oppervlakkig, zooals meest alle vrouwen, beseft Annette de heiligheid en reinheid niet der liefde van Schübert en weet niet welke groote smart zij hem heeft aangedaan. WanneeT Paganini haar nadert, verlaat zij huis, vader, eer en Schübert; alles laat zij achter en gaat met hem de wijde wereld in.

Gebroken, dcor den geliefde verlaten, keert zij na eenige jaren terug. Vroeg gaat Schübert, die in zijne melodiën de vrouwen zooveel liefde schonk en er zelve zoo weinig ontving, het eeuwige leven tegemoet. Nog eenmaal ziet hij zijne Annette, nog eenmaal klinkt zijn liefdelied, wegsmeltend, stervend, van zijne lippen..., dan sluiten zijne oogen... voor eeuwig.

Alsdan wanneer het te laat is, beseft Annette eerst, hoe rein de liefde was, welke de man, die nu, onherroepelijk wegging, haa toedroeg.