zij aan hare liefde zou verzaken- Sylvia weigert het geld en vlucht in het gebergte om er te weenen-Over den stroom gebogen ziet zij...1. Gotisch Stuk voor Orgel A. Boëlman 2. ’t Is het Katje? klucht 3. Les Huguenots, Fantazie G. Meyerbeer 4. De Vrees...Om at muziekuitvoeringen niet te storen, zal het publiek dat de plaatsen van het Gelijkvloers bezet, alleenlijk toegang bebbcn tot de Lavatorys . . .

op het oogen-van draaien, bracht men het in het volle zon-iht, juist op de plaats welke het was aan-ïzen geworden. et katje opende tweemaal de muil, alsof het > weldoeners wilde bedanken, en door het licht Ie warmte als verdwaast sliep het zachtjes, onkende in. uiterst lief tooneeltje vergde voor...op het oogen-'an draaien, bracht men het in het volle zon-t, juist op de plaats welke het was aan-en geworden. katje opende tweemaal de muil, alsof het weldoeners wilde bedanken, en door het licht t warmte als verdwaast sliep het zachtjes, ikende in. uiterst lief tooneeltje vergde voor...op, en op het oogenblik van draaien, bracht men het in het volle zonnelicht, juist op de plaats welke het was aangewezen geworden. Het katje opende tweemaal de muil, alsof het zijne weldoeners wilde bedanken, en door het licht en de warmte als verdwaast sliep het zachtjes, al ronkende in. Dit uiterst lief tooneeltje vergde . . .

men ze Karl von Arnim drage en overtuigt het meisje, dat zij het geluk moet grijpen. Zij zelf zal het huwelijksfeest-maal aanbieden. En terwijl Karl en Nanon...gezegd, niet veel waard al noemt men mij hier ook het » katje van het witte doek ». RESERVE VOORBEHOUDEN AAN DE MEULENAERE Soms...maal... » Langzaam rijd ik weg, tot hij uit het gezicht is, dan schakel ik de versnellingen over en gaat het er weer op los. Want ik vind het zoo heerlijk! Ja, ik houd van de Vereenigde Staten... Hier ben . . .

men ze Karl von Arnim drage en overtuigt het meisje, dat zij het geluk moet grijpen. Zij zelf zal het huwelijksfeest-maal aanbieden. En terwijl Karl en Nanon...gezegd, niet veel waard al noemt men mij hier ook het « katje van het witte doek ». Délicieusement pétillante, d’une saveur franche...een stuk schrijnende werkelijkheid toont, die het masker van de z.g. « burgerlijke moraal » afrukt en opwekt het diepe mede-gevoel, het sociaal medeleven voor de ongelukkigen, die eenmaal gestruikeld . . .