FILM-REVUE

HET EINDE EENER LOOPBAAN

Mary ills Minier trekt zich voor need terne

leeft min of meer afgezonderd in haar home van Pasadena.

Tot tweemaal toe heeft zij een nakend' huwelijk aangekondigd, en ongeveer een-, jaar werd er om haar naam nogal gerucht gemaakt ter gelegenheid van het sensatie-wekkend proces dat zij haar moeder aandeed. Zij beschuldigde haar al het geld, dat zij als klein meisje, toen zij nog in het studio werkte, verdiend heeft, voor zich te hebben gehouden.

Mary Miles heeft tusschen de sterren-der Amerikaansche stille kunst een belangrijke plaats bekleed; laten wij haar dus een laatste artikel wijden, een laatste « close up » alvorens de lens van de camera voor goed voor baar te sluiten!

Toen zij over eenigen tijd te New-York uit Californië komende aanlandde, stond1 zij een vertegenwoordiger der « New-York World » een onderhoud toe, waaruit wij zoo vrij zijn het volgende te ont-leenen:

« ...Bah, verklaarde Mary Miles Minter, dit heeft geen zin. Ik walg van al d e domheden en van die vooroordeelen die uit verwaterde hersenpannen schijnen t( druipen, welke de sterren van heden moeten uithalen en opvolgen om maar in de-gunst van het publiek te blijven.

« Ten huidigen dage is het eigenlijk: werk der cinemâsterren niet al te pijnlijk noch vermoeiend. Het eenigste moeilijke-is aan hunne publiciteitsagenten belangwekkende geschiedenissen voor de dagbladen te verstrekken. Het is daarom dat ik de cinema onherroepelijk vaarwel heb gezegd. Ik ben naar New-York teruggekomen om den menschen te toonen dat een vrouw gevoelig zijn kan en over een gezonde geest beschikken, met terzelfder tijd cinema-artiste te wezen. Heden kan ik in volle oprechtheid uitspreken. Het publiek vraagt den sterren van Hollywood een ruspenlichaam en eene persoonlijkheid van ziekelijken manjak te hebben. Aanschouw nu even de zonderlinge toestand van bestendige krankzinnigheid waarin een beroemde ster steeds moet verkeeren om den buitenstaanders te be-

\fi\ ARY Miles Minter, die men vroeger getracht heeft als een nieuwe Mary Pickford te « lan-ceeren », toen de « sweetheart of the world » de studios der Paramount vaarwel zegde om haar eigen filmmaatschappij te stichten, komt mede te deelen dat zij zich voorgoed in het private leven te-

MARY MILES MINTER

rug trekt en de stille kunst onherroepelijk vaarwel zegt. De laatste film die Mary Miles over meer dan twee jaar draaide was, indien we het goed voor hebben « The Trail of the Lonesame Pine ». Met deze band verliep haar verbintenis met de Paramount, en die sindsdien niet meer werd hernieuwd. Sindsdien is de actrice merkelijk verzwaard en in volume toegenomen, wat té betreuren is, en

OUVRAGES DE DAMES

OUVRAGES DESSINÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BONNETTERIE A LA MAIN, DENTELLES, JUMPERS

MAISON EMMA

HANDWERKEN '

WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIOOED, JUMPERS

Anvers, Rue Vondelstraat, 15, Antwerpen

ALLE ELEGANTE DAMEN KOOPEN HUNNE

PELSEN

Pelsmantels, Boas en Marabous

in het

Huis ANNA

...."‘'UNiiiiiniiMiiitiiiiiiim

MEUBLES

I Les plus grands Magasins en Belgique g 9 Longue rue des Claires 9

( Orand choix de garnitures. 200 salles à manger, | I chambres à coucher, salons, cuisines, verandah's, | 3 bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc. 1

Maison Américaine

Meilleur marché qu’ailleurs I Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. s. | Magasin fermé

Autos poui Cérémonies, Mariages, Baptêmes et Fêtes

Garage J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

ooqe/n. -erndcAzoelfr

B RODERIES-PERLAGES

ancienne

\rN RYCKAERT

A. Caucheteux.

successeur

Rue Rubens, 17 - Téléphone 12217 Rue Porte St. Georges, 27 - Tél. 12218

ANVERS

M A ISO.Y OE CONFIANCE

Ateliers de „Plissage et Points-clairs

.. ENGELSCH HOEDE

VONDELSTR., 19

CAUS

(nabij St. Jansplaats

De laatste nieuwigheden in Vilten Hoeden

Füirne Içeus Ziet Stalave

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

‘Prisonniers des Glaces

PROGRAMME du 8 au 12 MARS

La femme pardonne souvent, mais pas indéfiniment, comme le démontre l’histoire de Lucrèce Eastmann. Tout le monde envie celle-ci pour son mariage avec le fils du plus riche industriel de la ville; alors (tue son mari est seul à bénéficier de cette union, car Tom est un débauché. Lucrèce passe son temps à cacher ses orgies à son père qui le déshériterait s’il connaissait sa scandaleuse conduite. Or, Tom a fini par aller trop loin. Une nuit, au sortir d’une orgie dans un bouge, il a amené au, foyer des femmes de bar et obligé son épouse à les recevoir. Un ami de la maison, Frank Underwood, que Lucrèce a appelé à son secours, intervient, chasse les intrus et oblige Tom à s’humilier devant sa femme. Celle-ci, écœurée, va trouver son beau-père pour lui annoncer sa détermination d’abandonner son mari. M. Eastmann plaide si bien la cause de son fils que Lucrèce consent à pardonner une dernière fois, à condition que Tom se montre capable de mener à bonne fin une seule entreprise difficile; en un mot, qu’il montre qu’il a du sang dans les veines. « 11 y a trois ans, lui dil-il, le vapeur «Stamford» a été pris dans les glaces du Détroit de Behring et abandonné par son équipage. 11 est toujours là, avec dix millions de dolar d’or du Klondyke. Je vous donne un navire pour aller à sa recherche dans les mers Arctiques. C’est une épreuve, tachez de la réussir car votre rival Underwood va la tenter aussi. Mais je vous donne un excellent navire avec un équipage de premier ordre. Tl n’aura lui qu’un vieux bateau et des marins de fortune. Songez que c’est l’or du Klondyke et en même temps le cœur de Lucrèce qui sont en jeu. » La bateau bien équipé d’Eastmann a tôt fait de dépasser celui d’Underwood mais à l’orée' des mers Arctiques le courage de Tom faiblit, il trouve sans cesse des excuses pour retarder la phase dangereuse de l’entreprise. Underwood finit par le rejoindre, et déclare qu’il veut mener l’expédition jusqu’au bout. Lucrèce somme son mari de continuer aussi, mais Tom a peur et veut rebrousser chemin. Alors Lucrèce abandonne .son mari et rejoint Underwood en qui elle trouve un homme. T.e bateau d’Underwood est malheureusement pris dans les glaces. Après un long et terrible hivernage, Lucrèce et Frank reviennent pour s’unir et être enfin heureux.

1 • Le Cortège

2 PATHE - REVUE

. Flégier

PROGRAMMA van 8 tot 12 MAART

Gevangen in het Ijs

De Optocht

PATHÉ - REVUE

Flégier

3 • Danse Macabre • . C. S. Saëni (

Violon Solo: Mr. V. Van Hemel

4 Divorce Américain

Comédie gate avec Constance TALMADGE

*prisor\r\iers des Glaces

Grand drame mondain interprété par RUDOLPH VALENTINO

Pendant la Pause

Récital pour Orgue

Doodendans . . C.S. Saëns

Viool Solo: H. V. Van Hemel

Âmerikaansche Echtscheiding f

Tooneelspel met Constance TALMADGE «J

6eyangeri iq het ijs |

Wereldsch drama vertolkt door

RUDOLPH VALENTINO

Tijdens de Poos

Récitaal voor Orgel

Semaine prochaine ( Spe<( icle Extraordinaire

VENDREDI 13 MARS A 8 H. SOIREE DE GALA

PREMIERES VISIONS A ANVERS DE:

RAMON NOYARRO ET ALICE TERRY

dans

LES CATARACTES DE LA MORT

Grande superproduction de REX-INGRAM

SOAVE GALLONE

dans

ANDRE HABAY

POUF.,., FILS DE SA MERE

Comédie sentimentale

Grand succès

Iedereen benijdt Lucrezia Eastmann om haar huwelijk met den zoon van den rijksten p ijveraar der stad... En toch is haar leven een ware kalvaria want haar man Tom is een lietderlijken kerel die het op zekeren nacht zoover drijft van onttucht-vrouwen naar huis te tronen en Lucrezia verplicht hen te ontvangen. Steeds heelt zij getracht te vergeven en Tom’s1 vader onkundig te laten van het schandelijk gedrag van zijn zoon dien hij alvast zou onterft hebben. Doch nu ging hij te ver — Zij roept de hulp in van een vriend van den huize Frank Underwood die de indringsters verjaagt en Tom verplicht zich voor zijn vrouw te vernederen. Lucrezia gaat Tom’s vader opzoeken en verklaart hem haar inzicht zijn zoon te verlaten. — Op aandringen van Mr Eastmann wil zij. een laatste maal vergifenis schenken op voorwaarde dat Tom één enkele moeiljke onderneming tot een goed einde weet te brengen toonend dat hij aldus bloed in üe aderen heeft.

De vader legt zijn zoon dan volgende beproeving op: In de Behringstraat bevindt zich een schip geladen met 10.000.000 dollar gond uit Klondyke dat door de bemanning word verlaten. Tom en Underwood zullen beiden vertrekken om dat schip in de poolstreken op ta zoeken. Tom met een uitstekend schip, met een bij uitstek afgerichte bemanning, Underwood met een oude boot en minderwaardige manschappen. —• Het goud van Klondyke, maar ook Lucrezia’s hart zijn de inzeten van den wedstrijd. — Het vertrek heeft plaats. Natuurlijk snelt Tom ia'goed uitgerust schip dat van Underwood voor doch eens aan de poqlzoecn gekomen, verzwakt Tom’s moed geweldig en hij vindt telkens nieuwe uitvluchten om het gevaarlijke stadium der onderneming te verschuiven. Intusschcn heef! Underwood hom reeds in, gehaald en verklaart het plan door te drijven. Lucrezia erseht dat haar man ook verder trekke. Doch Tom heeft er zulken heiligen schrik van gekregen dat hij maar liever de terugreis aanvangt. Dan verlaat Lucrezia haar man en vervoegt Underwood dip wel degelijk een man is. Ongelukkig loopt Underwood’s schip in het ijs vast. Na een lange en barre overwintering keeren eindelijk Lucrezia en Frank terug om zich voor het leven te vereenigen en eindelijk gelukkig te zijn.

Imprimerie du Centre, 26. Rempart Kipdorp, Anrera

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOMBEECK

BERCHEM - Tél. 5210

BIEB ES en BOUTEILLES - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Maison BERTHY

106, rue de l’Eglise, 106

rvw

U Foiiïiiilim Générale Automobile

12, rue Van Ertborn Tel. 2921 ANVERS Tel. 2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai "FERODO”

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble's Polish

La seule maison de la place fournissan aux garages aux prix de gros

Grand choix en toutes sortes de

FO TJFIFt U FIES

Manteaux et casaquins à partir de îr. 37 5

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXECUTION RAPIDE ET SOIGNÉE

Champ Vleminekx.ö ANVERS

FILM-REVUE

wijzen dat zij dit origineele en uiterst ci-nematographische karakter bezit. Eerst en vooral hebben we de bonden. Eene ster dient haar woning met domme en snuivende « brabançonnetjes » op te smukken, zij mag ze dan lijden of niet: dit is bijzaak. En indien zij er dan nog eenige kleine diertjes, bet vernoemen niet waard, kan bijvoegen, bij voorkeur die in harmonie staan tegenover haar kleeren, dan is het nog beter. Wat mij betreft, ik bezit drie groote bonden, die op den koer mogen slapen en aan beenderen knagen zooveel het hen lust. Neen, neen, voor wat de honden betreft ben ik niet van mijnen tijd.

« Het publiek vraagt den sterren nog heel wat anders dan van honden te houden. Een jn smaak staande star moet zich van een zwer mFransche dienstboden omringen en haar eigen kamermeisje dient een glad, handig schepseltje te zijn, ervaren in het op vertrouwelijken voet geraken met de mannen die aan huis komen. Er zijn nog andere dingen die een ster moet doen. Een filmdiva moet zich niet voeden. Zij mag geen lichamelijke lijnrichting bezitten. Op 20, 25 of 30 jarigen ouderdom moet zij nog even slank en onontwikkeld zijn als een meisje van 12 jaar. Een actrice die haar vormen behield zooals God ze heeft geschapen zou aanzien worden als beschikkende over geen temperament, Maar die zeer gladde horst, haar staakachtig been, haar gekke honden en Fransche meiden is voor een star nog niet voldoende om in Amerika graag gezien te worden. Bo vend.: en is er nog noodig dat men bij ieder jaargetijde van echtgenoot hoeft te veranderen, en aan de dagbladschrijvers dient men te zeggen waarin echtgenoot No 4 « niet op de hoogte was » en hoe lief echtgenoot No 5 met de honden was.

Mary Miles Minter zegde nog hoe gemakkelijk het haar ware geweest zich geheel en al met juweelen te tooien, maar dat zij enkel één paarlsnoer en een arm-band-uurwerk bezit. Zij eindigde met te zeggen:

« ... Nimmer nam ik baden in melk. Nimmer sliep ik met mijn geliefkoosde leeuw. Nimmer heb ik mijn eenvoudige kleeren zelf geteekend, mijn huis is ook nimmer met Fransche dienstmeisjes gevuld geweest. Nooit ging ik met « brabançonnetjes » op wandelen. Nimmer heb ik mij even lenig als een hagedis gemaakt. Ik ben aan tact te kort geschoten door de natuurlijke vormen van mijn lichaam zich te laten ontwikkelen, want ik hield er geen vermageringsrecept op na. Steeds hield ik van het natuurlijke, alsmede van de aangename gezelschappen die er bestonden voor het verschijnen der « cinema-koketten » en der flappers.Nooit heeft een publiciteitsagent in mij bijzondere hoedanigheden ontdekt. Voor woning heb ik steeds een doodgewoon huisje gehad, waarin een gentleman kon komen uitrusten zonder overal roze linten en pantoffels gestrooid te vinden.

MARY MILES MINTER

« Desondanks heb ik besloten de cinema vaarwel te zeggen. Ik had er genoeg van in de stud: os de liefdetooneelen op werktuigelijke wijze te vertolken, waarin de hartstocht wordt geregisseerd terwijl de cameras draaien en ge tracht romantisch te doen onder de machtige en doo-dende lichtontplooiing der booglampen.

« Ik heb nooit eene kindsheid gehad en een jeugd heb ik nooit gekend. Het is daarom dat ik heb besloten mijn huis te New-York, de beste stad der wereld, te

FILM-REVUE

komen vestigen, en er een nieuw leven te herbeginnen. »

Men weet overigens dat Mary Miles Minter een tamelijk ongelukkige kindsheid heeft gehad en toen zij star was, nog steeds door haar moeder werd bewaakt, wijl het haar daardoor niet mogelijk was met vriendinnetjes of kameraadjes in aanraking te komen...

Het verschijnen van dit artikel heeft in de cinematographische kringen van Hollywood heel wat opschudding verwekt. Een groot aantal stars en regisseurs hebben de dagbladen vlammende protesten

gezonden. De vrouwelijke stars kunnen er zich absoluut niet mee vereenigen dat Mary Miles hen beschuldigt hun lichamen in hagedisvormen te veranderen ter wille der publiciteit...

Herinneren wij even dat Mary Miles haar cinemaloopbaan eindigde korten tijd na den moord op William Desmond Taylor, met wie zij was verloofd. Men weet ook dat men nooit de schuldige van dien moord, onder wiens indruk heel Hollywood langen tijd verkeerde, heeft kunnen ontdekken.

NEMO.

OOOOOOOOOOOOOO «* OOOOOOOOOOOOOO *§*i> oooooooooooooo

Mijn vertrouwen in Los Angeles

OLLYWOOD en Los Angeles! Voor velen twee tooverwoor-den, hetgeen ons heeft doen besluiten eens een artikel te wijden aan den vooruitgang dezer plaats. Wij laten echter het woord aan Joseph Schenk, den beroemden filmmagnaat en echtgenoot van Norma Talmadge.

Wij geven zoo trouw mogelijk zijn woorden weer:

— Het oude spreekwoord, dat een man’s succes kan geschat worden naar het aantal vijanden welke hij heeft en naar de waarde van hun vijandschap, geldt tevens ook voor steden en belangrijke plaatsen. Dit is zóó waar, dat Los Angeles van een bloeiende stad, nu een der hoofdsteden is van de Vereenigde Staten van Noord-Amerika en dit dank zij de propaganda van nijdige mededingers om deze plaats op alle mogelijke manieren tegen te werken.

Daarom, wanneer er aldaar iets ongewoons gebeurt, dan gaat er naar haar zulken vloed van scheldwoorden, tot dat de waarheid aan het licht komt en men bekennen moet dat men onrechtvaardig geweest is.

Wanneer iemand een persoon in de straten van Chicago neerschiet dan nemen andere steden daar geen aandacht op, maar is er zoo iets te Los Angeles aan de orde van den dag, dan wordt er gezegd en geschreven dat er daar niemand meer veilig is en men er de wetten onder den voet treedt.

Verleden winter is er, van Britsch Columbia tot Mexico, zoo weinig sneeuw en regen gevallen als nooit tevoren, waarop zelfs het drinkwater moest gerationeerd worden; maar de bladen van andere steden schreven dat er ellende heerschte en dat weldra Zuid-Californië er als een woestijn zou uitzien bij gebrek aan water en bijgevolg gebrek aan voedsel.

Voor het volk van Los Angeles, hetwelk in vrede en geluk leeft, beteekent dit niets, waarbij dit dan ook glimlachend de schouders ophaalt. Doch, men is algemeen van gevoelen dat zulke( valsche voorspiegelingen aan iedereen eens bekend zouden moeten gemaakt worden.

Mijn eigen vertrouwen in Los Angeles beeft nooit gewankeld. Dit vertrouwen is van jaar tot jaar vaster geworden en de onweerstaanbare vooruitgang van de stad wettigt dit vertrouwen.

Het was in November 1921 dat ik naar Los Angeles kwam om « The Eternal Flame » te draaien. Dien tijd had ik niet de minste intentie om daar mijn « home » te maken, of daar mijn gezelschap te vestigen of ook niet om daar in een of andere groote zaak kapitaal te steken. New-York besloeg gansch mijn aandacht, en al had ik wel reeds een paar filmen opgenomen in Florida, toch was mijn vast gedacht dat New-York steeds het middenpunt mijner werkzaamheden zou zijn. Die reis naar Los Angeles dan, was enkel maar ten voordeele van een

FILM-REVUE

film, waarvoor ik de atmosfeer van Zuid-Californië noodig had.

Eens daar, kreeg ik de overtuiging dat men er beter producties kon vóórtbrengen en zelfs goedkooper dan te New-York of Florida, en vooraleer die film voltooid was, besloot ik aldaar mijn werkzaamheden over te brengen, hetwelk ik ten uitvoer bracht de daarop volgende lente; ik verhuisde van New-Y ork naar Hollywood, hetwelk een voorstad is van Los Angeles,

De vooruitgang mijner nijverheid heeft dit besluit gewettigd. Van jaar tot jaar is de filmindustrie tot grootere ontwikkeling gekomen. Het percent van Amerikaansche filmen, in de streek van Los Angeles voortgebracht, is geklommen van 65 tot 75 en nu wordt besta-tigd dat gedurende het afgeloopèn jaar dit cijfer gestegen is tot 90 percent.

Doch, mijn vertrouwen in Los Angeles bestaat niet alleen in de filmnijverheid, oh, neen; en het bewijs is wel dat ik in andere nijverheden eveneens veel kapitaal gestoken heb. Dat wil niet zeggen dat ik in het Oosten geen vertrouwen meer heb, want daar ook berust van mij veel kapitaal.

Het klimaat van Los Angeles is natuurlijk de hoöfdoorzaak waarom het daar een plaats is welke gerekend wordt te behooren tot een der grootste steden van de wereld. Flet klimaat brengt er jaarlijks honderdduizenden toeristen toe de streek te bezoeken, maar er is altoos een zeker percent van die toeristen welke later terug keeren en er zich vestigen. Zij keeren terug, niet alleen omdat zij daar het heerlijkste klimaat van gansch Amerika vinden, maar er ook goede zaken kunnen maken.

Zuid-Californië is een magneet welke eenieder aantrekt, bijzonder de meest ondernemenden en vooruitzienden. Dit volk alzoo komt naar Los Angeles met hun fortuin en zijn aldus mede de oorzaak dat zij de streek helpen ontwikkelen. Meer nog, niet alleen hun geld maar hun wilskracht stellen zij ter beschikking van het welzijn van Los Angeles.

Pessimisten, wijzende op den aanhoudenden groei, zeggen dat dit niet blijven duren kan en dat ten laatste er zooveel volk zijn zal, dat iedereen bedelaar zal

worden. Doch, dit zijn maar onnoozele gezegden; hoe grooter de bevolking wordt des te meer uitbreiding er komt.

Zuid-Californië is het eenige groote area, hetwelk voor zijn eigen middelen kan zorgen, niet alleen voor zijn noodwendigheden maar ook voor zijn eigen weelde. Wij hebben goedkoope brandstof en goedkoope krachten, een bewonderenswaardig klimaat hetgeen den landbouw bevoordeeligt, en bijzonder veel water. De wateren der Colorado Rivier alleen is groot genoeg om verschillende nijverheden in gang te houden, waardoor het een natie zoo groot als Italië kan voeden.Wij hebben olie en waterkracht, granen en fruit, vee, koper en ijzer, een groote verscheidenheid van allerlei bouwmaterialen, goud-, zilver- en kopermijnen en, vlak voor onze deur, de open, wijde zee.

Een stad, welke zoo gelegen is, kan zijn groei en bloei niet tegenhouden. Los Angeles heeft zijn haven; deze haven wordt zelden bezocht door de re- _ geerders der andere steden in het binnenland en dit uit... afgunst, maar het geeft ons de gelegenheid om een uitweg te vinden onze produkten op de markten te brengen van Zuid-Amerika en Azië.

Zoover dus mijn vertrouwen in Los Angeles.

Doch, vertrouwen zonder werken, is een gesloten deur. Drie jaar lang heb ik geen enkele zaak zien achterwaarts gaan, integendeel, maand op maand ontwikkelden de zaken. Dit wil nu niet zeggen dat men geen geld verliezen kan. Natuurlijk zijn er veel menschen weke alreeds te Los Angeles geld verspeeld hebben, en iedereen zal geld verliezen welke zijn zaak niet behartigt of roekeloos te werk gaat. Mijn meening is, dat mannen en vrouwen, welke gezonde zaken drijven, en vertrouwen in Los Angeles hebben, er geen spijt van voelen mede geholpen hebben tot de ontwikkeling, niet alleen van hen zelve maar ook van' die wonderbare plaats. Een groote stad groeit hier, groeit onophoudend en deze groei is gedeeltelijk ook te wijden aan ekonomische wetten...

Waarom dan, gezien deze. faktoren, zou men geen vertrouwen in Los Angeles hebben? P. D, G.

FILM-REVUE

ONZE BIOGRAPHIES

HERBERT RAWLINSON

NGELSCHMAN van geboorte, bracht Herbert Rawlinson een gedeelte zijner jeugd in Frankrijk door alvorens zijne vlucht naar de Vereenigde Staten te nemen. Hij is in 1885 te Brighton geboren, maar volmaakte zijne studiën in het St. Gervan-collegie, nabij Saint-Malo. De planken hadden hem steeds belang ingeboezemd en er zouden enkele rollen aan te halen zijn, waarin hij uitschitterde, maar dit is eene andere zaak: bepalen wij er ons slechts toe over zijn privaat leven te spreken alsmede van zijn karakter in verband met zijn cinematografische titel van film-artist. Sportman tot aan de toppen zijner vingeren, wist Herbert aldra de aandacht op zich te vestigen door de filmen waarin hij een rol van radde en stoutmoedige inbrekers vertolkte. Maar weldra was men in de studios van Californie van gedacht dat Rawlinson bekwaam was om door zijne uitdrukkingsvolle mimiek de meest samengestelde zie-letoestanden te vertolken. En stilaan werden hem de schepping van belangrijke rollen in zeven achtereenvolgende melodramas toevertrouwd, aan de zijde van bekende sterren. Deze nabijheid van talenten voleindigde de kunstvorming van Elawley (dit is de bijnaam waaronder Herbert in het studio bekend is): als eenige zijner voornaamste banden stippen wij aan: « Conflict » met Priscilla Dean, « Liefdewet »; « Charge it » met Clara Kimball Young; « Wealth » met Ethel Clayton »; Plaything of Destiny » met Anita Stewart.

En ziedaar dat hij, die de eer had de « leading-man » te zijn van eenige der meest beroemde sterren van Californie, zelf als star filmen voortbrengt zoo-als « The Black Bay », eene geheimzinnige geschiedenis van Louis-Joseph Vance; « Malloy Campeador », naar het

werk van R. G. Kirk.

Deze beide rollen zijn als voor Hanley geschapen, en waarvan hij zijne meesterstukken maakt.

Rawlinson begon zijne filmloopbaan bij de Selig Boswork Ine., daarna bij de Fal Play, Goldwyn, om eindelijk bij de Universal aan te landen.

Herbert is nog steeds aan de Universal verbonden en sloot laatstleden nog eene verlengenis met haar af, met niet onaardige finantieele voordeelen.

Hij is gehuwd met Roberta Arnold eene vroegere typiste. Herbert meet 1 m. 80 en heeft bruin haar en blauwe oogen.

NEMO.

FILM-SBVUE

Vrije Tribuun

Onder deze rubriek mag eenieder, onder deknaam, zijn opinie, de kine-ma aanbelangend, uitdrukken. De inzenders moeten nochtans hun naam en adres doen kennen op ons bureel en blijven verantwoordelijk voor het ingezondene. De hoofdredaktie behoudt zich echter het recht van opname of weigering voor.

“Vier Haï-Kaï’s”

MARY PICKFORD

Rijp aan ’t lijf, en kind in d’oogen,

De lokken laaiend rond r hoofd.

Als n zwier-ring, ’n Pogen

Van groot-doen, door «onschuld» gedoofd!

POLA NEGRI

Wereld en drift, ’t al is in haar,

Zij is lijk zij is, ook op ’t doek,

En ’t lijve ontplooid. Deinende baar!

« Mijn blankheid? » « Gij wilt ze? Zoek! »

NAZI MO VA Hooge kunst. De gedachten in ’t fiere Geworpen, en... gehouden. Leven En ziel in t hoogste! Dat giere Lust of geil! Zij beven!

CHARLES CHAPLIN

Duizend gezichten op één gezicht!

Z n snor is n lach. Z’n hoofd

Vraagt ’n pret-gil. Ontwricht

M’n wang als ’k lach, door gieren verdoofd.

ANTOON VAN IERSEL

IK PROTESTEER!!!

Wat? Slechts 25 lijnen om zijn opinie in Vrije Tribuun uit te drukken?

Juist genoeg om de lezeressen van Cinema- en Tooneelwereld toe te laten in extasie te vallen over de komende baard van Setior Valentino of om de heeren rookers een hoop leelijke dingen te zeggen, en deze op hun beurt gelegenheid te geven onstichtelijke artikels neer te pennen.

Het gevolg van dergelijk reglement is licht te voorzien. Heel de Vrije Tribuun (lengte 6 kolommen) gaat in de toekomst vol s'.aan met drooge, zeeverachtige en slecht geschreven epistels han-dalende over hoogergenoemde onderwerpen en men moet er zelfs niet van versch eten dat een vindingrijk tribunist nog minder interessante koffiepraat op het tapijt brengt.

Alles is welkom, als ’t maar niet langer is dan 25 regels.

Moest er integendeel tegen alle verwachting door een niet uit te leggen toeval eens iemand een verstandig en origineel artikel inzenden en vorderde het meer dan de toegestane plaats, dan g'ng het de scheurmand in.

Daarom: Ik protesteer!!!

Vroede en verstandige censuur, werp alle kletspraat, al besloeg hij slechts 5 regels, de scheurmand in maar publiceert een degelijke inzending al vordert ze een blad. WALLY.

IETS OVER FILMEN. — Als men de kinema’s voorbijgaat ziet men niets anders meer dan groote reklamen die dikwijls weinig van beteekenis zijn, maar als men gewoonlijk naar de kinema gaat en er wordt voor u zoo iets gefilmd:

« De Vijanden der Vrouwen »; nu, lezers en lezeressen, voor mij is die film niet veel waard, zoo een heele avond niets anders als altijd maar over hetzelfde. Opeens dan nog den oproep van het leger, wat menige menschen ontvingen met handgeklap, wat ik zoo stom vond. Hebben de menschen nog niet genoeg van dien vervloekten oorlog dat zij het zoo ontvingen, het is wel maar een film maar de stemming van het volk zegt dikwijls meer als genoeg; maar de menschen denken niet dieper na, is het niet waar, lezeressen en lezers? CHRIST L.

EEN VOORSTEL. — Men is thans bezig vele historische feiten te vereeuwigen op het witte doek.

Ha! dan hebben wij ook een woordje mede te praten. Hebben wij niet het machtigste dat heel de wereld in verbazing bracht en dat nog steeds met fierheid wordt verteld: De Guldensporenslag.

Zou een of andere machtige filmmaatschappij dat tot een schitterend einde kunnen leiden? Een produkt dat een idee zou geven van ons, Vlamingen, dat heel de wereld zou rondreizen.

Ik gevoel mij in m’n verbeelding verplaatst in een der groote kinemapaleizen van New-York. Het orkest speelt een. dreunende Vlaamsche Leeuw ter eere van ons. Ik zie reeds de scharen trotsche Fransche ridders die ten velde togen om ons tot hun lijfeigenen te maken; en ook de onzen, met een stroeven trek op het gelaat, gereed om hun bloed te geven om haard en land te verdedigen. Ginds staat Jan Breydel, de leider der Brugsche metten, met Pieter De Coninck, het hoofd in den stierennek achteruit, de haren als manen van een leeuw met den vreeselijken Goedendag in de handen!

Wat een mooie liefdesydille zou zich daar kunnen ontsp'nnen, in het sluimerende Brugge!

Dan zouden de vreemden ook kunnen zien dat in ons Vlaanderen ware perels van kunstgebou-w|i bestaan en een brok geschiedenis van ons eigen Vlaanderen zou voor altijd vereeuwigd zijn door de stille kunst.

Spijt'g, helaas, dat wij dit veld niet kunnen beploegen. We moeten ootmoedig afwachten tot een of andere maatschappij dat in haar hoofd steekt dat produkt voort te brengen, want ons ontbreekt het bijzonderste... kapitaal! KAI-JANS.

N. d. Red. — Zoolang de taaltwisten niet uit de wereld zijn, kan van dit voorstel niets in huis komen.

FILM-REVUE

EERSTE HOOFDSTUK

Parijs ontwaakt. De bedrijvigheid herneemt in de groote koortsachtige stad. Boven, op de Butte Montmartre, woont de familie Vincent, die bestaat uit de vader, een oud werkman, door en door eerlijk, welke meestergast is in een groote automobielfabriek; zijn dochter Ginette, een jonge en Lieve modiste; de moeder, welker lotsbestemming schijnt te zijn van voortdurend innig toegewijd te zijn aan haar gezin.

André Garnier, zoon van een voornaam entrepreneur, rijdt per auto, op het middaguur, bij het uitgaan der ateliers langs de Champs-Elysées, Vergezeld van zijn onafscheidelijken vriend Fau-bert; beiden komen van een tennispartij. Voorbijrijdende bemerkt André tusschen de midinetjes, welke zich naar een naburigen bar haasten, de gratievolle en bekoorlijke Ginette. Hij kan niet nalaten zulks Faubert te doen opmerken; beiden stijgen uit het voertuig en volgen G nette en hare gezellen tot aan den bar.

Een eenvoudige kennismaking ontstaat tusschen André en Ginette, zeer koel en vormelijk en tusschen Faubert en een jong lief naaistertje, veel losser en ongedwongener. André en Faubert doen zich als bedienden doorgaan, dit om de jonge meisjes meer vertrouwelijk te stemmen. André, beïnvloed door de bekoring van Ginette, bekomt stilaan de toelating haar aan het atelier te mogen komen afhalen; een flirt ontstaat tusschen G nette en André en zij begint werkelijk van hem te houden terwijl deze in zijn verhouding tot de modiste slechts een nieuwe fantaisie bevredigd z’et.

Inderdaad, André is verloofd met Madeleine Du bois, een vriendin uit de kinderjaren, waarvan de vader geassocieerd is met deze van André voor zeer belangrijke ondernemingen. Sinds altijd heeft Garnier de hoop gevoed dit huwelijk tot stand te zien komen; André is eenigen zoon en Dubois uiterst rijk.

Het vooruitzicht van dit huwelijk laat Madeleine tamelijk onverschillig. André mishaagt haar geenszins: hij is een lieve jongen, vriendelijk, mondain, doch in haar hart van jong meisje sluimert reeds een groote bewondering en een degelijke genegenheid voor een neef van haar, jonge zee-offi-cier, welke thans een reis doet in de zeeën van het Uiterste Oosten.

Bij het verlaten van haar atelier vindt Ginette, André steeds beminnelijker en vriendelijker. Een zekeren morgen als André en Ginette naar Montmartre gaan, bevinden zij zich plotseling voor Ginette’s peter, Martel, een gevelschilder. Verharde vrijgezel, van een toegevend boheemsch karakter, vereert hij evenzeer de jonge vrouw als den ouden wijn. Voor zijn peetkind heeft hij een ware aanbidding. Verwonderd Ginette vergezeld te zen, zendt hij haar vlug naar huis: « Gij moet huiswaarts, uw vader wacht u ». Met André alleen gebleven, biedt hij dezen met ter haast een picon-grenadine aan, en eens gezeten., hem zeer elegant vindende, verontrust hij zich: « G nette is slechts een werkmeisje... gij hebt het uitzicht van een zoon uit den gegoeden stand... Wat zijn uwe bedoelingen? » Zonder zich uit het veld te laten slaan speelt André zijn rol voort, vertelt hem dat hij bediende is van een architect, dat hij op een zekeren dag Ginette ontmoette, dat hij ten zeerste van haar houdt en dat zijn grootste verlangen zou zijn haar te huwen. Zijn openhartig uitzicht stelt den goeden man gerust. Onderwijl is Ginette te huis weinig vr'endelijk ontvangen. Vincent, ontevreden over het voortdurend telaatkomen van Ginette en die geen geloof meer hecht aan de min of meer verwarde uitleggingen welke zij hem ver-

Kinderen van Parijs

ENFANTS DE PARIS DOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOO

Roman in 4 tijdvakken door LÉON SAZIE, verwezentlijkt door A. F. BERTINI

ROLVERDEELING:

Martel M. Martel

André Garnier M. Lucien Daîsace

Ginette Vincent Mej. Madys

Mme Vincent Mme Thérèse Kolb

Madeleine Dubois Mej. Simone André

M. Vincent M. Gilbert Dalleu-

M. Dubois M. José Dupuis

Mme Dubois

Mme Lorenzoni

Vader Garnier M. Alexis Ghasne

M. Faubert M. Géo Bert

Operateurs:

E. Riccioni en A. Guichard

strekt, bedreigt haar weg te jagen indien hij haar op het minste wangedrag betrapt.

Terwijl de avond droef eindigt voor Ginette, welke donkere wolken aan den horizont ziet opstijgen, gaat André van zijn onafscheidelijken Faubert vergezeld, de nacht vroolijk eindigen in de Pré Catelan met actrices. « Ind en Ginette u zag...» fluistert Faubert op zeker oogenblik André toe. André, onbekommerd en zeer vroolijk, heft het glas op en roept uit: «Ginette? mijn beste, is een fantaisie— een verukkelijke fantaisie! »

In hare kamer ontkleedt Ginette zich, melancholisch gestemd volgt zij met een verstrooiden blik 'de sprongen van een paar katten op de naburige daken.

TWEEDE HOOFDSTUK

Madeleine’s eigenliefde lijdt een weinig onder de dagelijksche meer en meer vertoonde onverschilligheid van André, want André is toch ten slotte de echtgenoot van morgen: haar neef zal wel eens terugkomen, de een of andere dag, maar wanneer? En nooit heeft hij haar laten verstaan dat hij ooit hare hand zou vragen.

Een avond dat André, zonder zich te verontschuldigen, zich vruchteloos had doen wachten op het diner der Dubois’, besluit Madeleine er haar schoonvader over te spreken; deze door nieuwe zaken ingenomen, had tot dan toe niet eens de veranderde handelwijze van zijn zoon

opgemerkt; tijdens een gesprek met Madeleine, belooft hij haar, zijn zoon eens ernstig onder handen te nemen. Bij de Vincents werd het leven pijnlijker. Ginette is meer verliefd dan ooit, en hare ouders beginnen zich rekenschap te geven dat er iets buitengewoons met haar plaats grijpt.

Tijdens de talrijker en talrijker wordende uitstapjes van André en Ginette, naar de foor van Neuilly, het bosch, enz... is het deze laatste vaak gebeurd van te laat te komen voor het diner, zij die gewoonlijk zoo stipt op den tijd paste; dit verwekt telkens heviger en heviger verwijten van Vincent. Een Zaterdagnamiddag geeft Ginette als voorwendsel, een bijkomend uit te voeren werk op haar atelier, op! Op het aandringen van André heeft zij er dn toegestemd van hem een achtermiddag te schenken in de omstreken van Parijs.

De twee verliefden, gansch in het geluk, vergeten het uur van het avondmaal in een buitenher-berg, waar André het jonge meisje lichtelijk dronken heeft gemaakt. Vincent, steeds achterdochtig, is naar het modemagazijn gegaan. Ondervraagd, heeft de portier hem geantwoord dat er heden namiddag niemand werkte, zoomin mejuffer Vincent als wie ook.

Nog al laat in den avond keert het paar terug naar Montmartre, met de vrees in het hart voor

de onvermijdelijke scene die Ginette bij haar te— rugkeer zal ontmoeten. Inderdaad, de Vincents, het wachten moede, hebben zonder haar geavondmaald: droevig avondmaal, zwaar van bedreigingen. Vincent gevoelt te zeer de redenen der leugens zijner dochter, en hij besluit dan ook haar een strenge en bepaalde les te geven. Wanneer rond tien uren, Ginette bij hare ouders komt aanbellen, wordt Vincent overspannen van gramschap en zenuwachtigheid en hij gaat verder dan hij eigenlijk meende. Ginette ruw met den arm schuddend, verwijt hij haar hare leugen en zet haar brutaal aan de deur. Wanneer hij terug meester over zichzelve is geworden, en bevreesd over de mogelijke gevolgen zijner daad, gelast hij zijn vrouw Ginette terug te roepen. Mme Vincent, weenende, haast zich, opent de deur: Ginette is niet meer op het portaal. Beklemd gaat de moeder haastig de trappen af, roept haar vruchteloos en gaat tot op de straat. De straat is verlaten... Ginette is verdwenen. Door haar vader verjaagd, als verloren en snikkende, is zij André gaan opzoeken, welke, vlug een auto nemende, met haar wegrijdt in den nacht.

Enkele dagen later heeft André een lief verblijf voor haar gehuurd en heeft hij Ginette overtuigd om er zich in te richten, in afwachting dat hij haar zal kunnen huwen. Ginette, een han dige modiste, met veel smaak, is er in gelukt stilaan een klienteel in de buurt te verwerven, en het werk ontbreekt niet. Zij zou zich volmaakt gelukkig gevoelen ware het niet, dat er een zeer zwart punt in haar geluk bleef: haar vader en moeder welke zij niet heeft weergezien en haar peter, welke zij niet durft gaan opzoeken.

Garnier steeds op nieuwe zaken uit, is thans ten volle geldelijk verbonden en heeft meer dan ooit den goeden Dubois noodig, waarvan de reden van het bestaan in de vennootschap, het aanbrengen van zijn groot fortuin is. Het huwelijk van André en Madeleine is, volgens zijn inzicht, het beste middel om zich de volstrekte medewerking van Dubois te verzekeren. Ten einde de zaken zoo vlug mogelijk tot uitvoering te brengen, maakt Garnier van alle mogelijke gelegenheden gebruik om de twee verloofden samen te brengen. Hij zelf schijnt zijn bureel wat te verzuimen, om zooveel mogelijk bij dit samenzijn aanwezig te zijn. De Dag der Drags, wanneer Garnier en zijn genoodigd'en zich op het koersveld bevinden, heeft Ginette, welke een hoed ging afleveren, een zonderlinge ontmoeting. Van boven op de stelling, waarop hij werkte, heeft Martel, Ginette zien aankomen en hij is vlug afgestegen. Beiden aangedaan, gaan zij op een nabijstaande bank zitten. De vragen dringen zich aan Ginette op: « Hoe gaat het moeder? en vader? »

Garrsch in tranen, verhaalt Ginette hem alles? wat er plaats greep en zij smeekt Martel haar bemiddelaar te zullen zijn bij haar ouders, in de hoop dat zij zullen vergeven, wanneer zij weten zullen dat André bereid is haar te huwen. Natuurlijk belooft Martel alles wat Ginette begeert, en nog denzelfden avond zal hij de Vincents een: bezoek brengen. Inderdaad zoodra zijn werk geëindigd is, gaat hij naar Ginette’s ouders en tracht haar pleit te winnen. Vincent is echter hard en wil niet meer over zijn dochter hooren spreken. Langzaam trekt Martel een stukje papier uit den zak: hij schrijft er Ginette’s adres op, laat het pap er op de tafel liggen en gaat heen.

Société Générale Cinématographique

153, rue Neuve, 153 - - BRUSSEL

10

FILM-REVUE

Cinemabrievenbus

WILLY en JIM. — 1 ) Baby Peggy heeft zwart haar en zwarte oogen; meet voor ’t oogenblik 82 cm.

2) Betty Balfour meet 1,60 m.

3) We hebben de gewoonte niet de geheimste intimiteiten van filmartisten aan de groote klok te hangen, en als U ons verdenkt « prikkelbaar » en « stekelachtig » te zijn aangelegd, dan komt dit uitsluitend uit het feit dat het met zekere vragen werkelijk de spuigaten uitloopt... Eveneens goede vrienden. N.

FRIGOLIN. — 1) Eva Novak, adres: c/o Suite 323, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S .A.

2) Hoot Gibson, adres: c/o Universal Studios, Universal City (Cal.), Ui S. A.

3) Betty Blythe, adres: 1820, La Brea Street, Hollywood (Cal.), U. S. A.

N. B. — Allen zenden gratis hun photo en dienen dn het Engelsch geschreven. Een volgende maal het drie-vragenreglement niet meer overtreden, niet? of_ boet!

BON ROY. — 1 ) Een dergelijke prijskamp is over een drietal jaren uitgeschreven, maar, door onvoorziene omstandigheden, niet volledig uitgewerkt kunnen worden.

2) Geene welke die naam waardig zijn.

R. V. D. — Ella Hall is op ’t oogenblik ongehuwd, geboren in 1897; voornaamste filmen: « The Thirth Alarm », « Bitter Sweet », « The Charmer»; zendt gratis haar photo; adres: c/o West Coast Studios, 6040, Sunset Boulvard, Hollywood (Cal.), U. S. A.

WALLY. — 1) Phyllis Haver, adres: 3924 Wisconsin Street, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

2) Harriet Hamond, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

3) Vera Steadman, adres: c/o Christie Film Co. Ine., 6044, Sunset Boulvard, Hollywood (Cal.),

THERESE. — « The Fire Patrol » werd hier hoofdzakelijk vertoond onder de origineele Ame-rikaansche titel; eenige cinemas echter vertaalden hem door « De Weezen der Zee » of « De Weesmeisjes der Zee ».

LEKKERBEK. — 1) Wallace Beery, adres: 1346, Harper Avenue, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

2) Alice Terry, adres: c/o Metro Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

3) Beiden kunnen in de Engelsche en Fransche taal geschreven worden en zenden gratis hun pho-to.

TRISTAN. — Van welke maatschappij was die film?

2) Betty Balfour is op ’t oogenblik met verlof.

SIEGFRIED. — 1) De scheiding der wateren in « De Tien Geboden » werden in een miniatuur vijver opgenomen.

2) Fritz Lang’s « Niebelungen » werden over een paar weken in de « Empire » cinema alhier afgerold.

3) We gelooven niet dat « Doublepatte » en « Patachon » grat's hun photo zenden.

CREDIT. — 1) Harry Sweet, zelfde adres als

V. S. antwoord 3 aan Wally.

2) Art Accord, adres: Universal Studios, Universal City (Cal.), U. S. A.

3) Allan Forrest, adres: Athletic Club, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

N. B. — Zenden allen gratis hun photo.

SNUG. — 1) Ernest Torrende, adres: 1953,

Highland Avenue, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

2) Zie adres Hoot Gibson, antwoord aan Frigolin.

3) Het adres van die artist is: c/o Players Club New-York City (U. S. A.)

DEN T YON WORRY. — Uw inzending voor de Vrije Tribuun is in conflict gekomen met de a 25-lijnen-censuur »!

GRAAF EGMONT. — De « 25-lijnen-censuur » maakt het opnemen van Uw inzending voor de Vrije Tribuun onmogelijk; tracht eens iets wat beknopter s te zenden.

J’Y SUIS. — Jackie Coogan, adres: c/o Metro Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.), U. S. A.; zendt gratis zijn photo; kan in de Engelsche en Fransche taal geschreven worden.

2) George Walsh, adres: 1334, Harper Avenue, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

3) Tom Mix, adres: 5841, Carlton Way, Hollywood (Cal.), U. S. A.

N. B. — Voor wat het zenden der photos dezer ' twee laatsten betreft, onder dezelfde voorwaarden als voor Jackie.

MARC WOODLAND. — 1) Patsy Ruth Miller, adres: 1822, N. Wilson Place, Hollywood (Cal.), U. S. A.

2) Ellen Sedgewick, adres: Boulvard Appart-ments, Hollywood Boulvard, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

3) Is ter bestudeering, maar eerst gunnen we den prijswinners een uitstapje per autobus...

MARY-HENRY. — 1) De rol van André de Lourmel in « De Val van den Afgod » werd vertolkt door Warmick Ward.

2) Geboren in 1897; ongehuwd.

3) Adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

VERGEET MI] NIET. — I) «De Graaf van Monte-Christo », rolverdeeling: Edm. Dantes

(Leon Mathot); Mercedes (Nelly Cormon); Baronnes Danglars (Simone Damanry); Haydée (Madeleine Lyrisse); La Carconte (Maufroy); Mej. Danglars (Mej. Mireille); Mej. de Villefort (Borel); Mej. Morel (Delannoy).

2) De ware naam van Marguerite Madys is...

Madys, geboren in 1899; adres: 47, rue Saint-Vincent, Paris. /'

3) Aan « Doublepatte » en « Patachon » kunt U, het wagen in de Vlaamsche taal te schrijven, maar dan zeer duidelijk; daar zij Denen zijn, en het Deensch een zeer verre bloedverwante is van het Vlaamsch zou het niet onmogelijk zijn dat zij er iets van snapten.

MALEC. — Het spijt ons geweldig U te moeten verwijzen naar het antwoord dat wij ons verplicht zagen uw kollega « Graaf Egmont » te geven, en dat U hier hooger vermeld zult vinden.

PALLIETERKEN. — 1) «Ben Hur » is nog verre van klaar; denkelijk zullen wij hem hier tijdens het volgende seizoen te zien krijgen, tegelijkertijd met « De Araab ».

2) « Carnival » is een Engelsche film en, als we het goed voor hebben, werd hij reeds vóór een paar jaren hier in den cinema « Odeon » vertoond.

STARETTE. — 1) Naam niet gegeven.

2) Clara Bow, adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U. S. A.

3) Allan Forrest, zie adres antwoord aan Credit.

VIOLETTA. — 1) De rol van Hagen Tronje in

« De Niebelungen » werd vertolkt door Hans Adalbert v. Schlett; adres: Grosse Frankfurterstrasse,

4, Berl n O. 17.

2) Agnes Ayres, adres: c/o Paramount Studios, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.), U. S. A.

3) De mannelijke hoofdrol in « Baruch » werd vertolkt door Ernst Deutsch; adres: 20, Kronprinzenufer, Berlin N. W. 4.

EEN NIELENAAR. — Als die lezer van aan

FILM-REVUE

den Rüpel nu eens wilde kijken wat we ons verplicht zagen aan « Graaf Egmont », hier hooger, te zeggen...

ONTDEKKER. — Is misschien ter drukkerij!blijven liggen; in afwachting scherp nogmaals 'eens uw stift...

1 ) Die artist was Monte Blue.

2) Bert Lytell is een Amerikaan.

3) Maar m’n beste man, wat zijt U nou toch nieuwsgierig!!!!! Wat « Nemo » beteekent? Wel doodeenvoudig: Niemand! En laat er nu Uw nachtrust niet meer voor, hoor!

ONDERWIJZERESJE. — 1) Paul Richter, adres: 15, Sonnenstrasse, München.

2) De rol van Krimhilde in « De Niebelungen » werd vertolkt door Margarethe Shön; adres: II, Neue Ausbacher Strasse, Berlin W.

3) En indien U deze deknaam niet had gekozen, toch hadden we uw beroep vermoed... Een volgende maal geen vel papier meer uit een schoolschrijfboek scheuren, waarop zekere klas-aanteekeningen zijn. te lezen... Vele groeten terug.

RAMM A DAMM A. — 1) De rol van Mallory in « Het Kind-Koning » werd vertolkt doro: Joë Hamman; adres: 2, rue Ammont-Thiéville, Paris.

2) Harry Piel, adres: 7, Konstanzerstrasse, Berlin W. 15.

ALICE PAVOR. — 1) Misschien is die artist wel op een. andere plaats aan ’t draaien, en moet U zijn terugkomst afwachten; in ieder geval heb nog wat geduld, en indien binnen een week b. v. geen nieuws, herinner hem dan eens uw schrijven.

2) Neen, Gloria Swanson’s nieuwe echtgenoot (de derde a. u. b.), vertolkt geen rol dn haar film « Mme Sans-Gêne »; misschien wel een rolletje in een dergelijke film van het leven...

3) Denkelijk zal dit iets zijn voor het einde van dit seizoen.

N. B. — Was de verrassing welkom?

ROSIT A. — 1) Z;e antwoord Nr 2 aan «Onderwijzeresje ».

2) Dorothy Gish, adres: Inspiration Pictures, 565, Fifth Avenue, New-York (U. S. A.).

3) De hoofdvertolkster van « Lucretia Borgia » was Liliane Ha’dt.

LOUIS. — 1) Dorothy Gish, zie adres antwoord Nr 2 aan Rosita.

2) Hoot Gibson, zie adres antwoord Nr 2 aan Frigolin.

3) Laura La Plante, adres: c/o Suite 523, Taft Buildmg, Hollywood (Cal.), U. S. A.

CHU-CHIN-CHOW. — 1) Charles de Rochefort draaide o. a. in Amerika « De Schanddaad », « De Tien Geboden », « Om de Eer der Vlag .

2) Madge Bellamy is werkelijk een schoonheid; geboren:n 1901, heeft zwart haar en bru:ne oogen; adres: c/o Metro Studio, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.), U. S. A.

3) Gloria Swanson vertoeft nog steeds te Paiijs; is in 1899 geboren; denkelijk zal die film hier op het laatst van dit seizoen aan de markt komen.

LABRADOR. — Het artikel is wel interessant, maar U krijgt het met de « 25-lijnen-censuur » aan den stok, z et U...

BONA. — We waardeeren ten zeerste Uw ontboezeming, maar ter wille der volstrekte onpartijdigheid in alles van ons blad, betreuren we het ten zeerste Uw bijdrage niet te kunnen opnemen.

CANARD AMOUREUX. — 1) Rudolph Valentino is gescheiden van Jeanne Acker en hertrouwd met Natacha Rambova (Winifred Hudnut).

2) Norman. Kerry, adres: c/o Universal Studios, Universal City (Cal.), U. S. A.

3) Is, ons inziens, weer een staaltje van ongezonde en onzedelijke Amerikaansche publiciteit.

N. B. — Is uw staart al afgekpkapt?

GERRY. . . Aangezien uw vragen de cinema in geenen deele aanbelangen, spijt het ons U langs dezen weg niet te woord te kunnen staan. Best zou het zijn indien U eens langs het bureel kon-det omkomen. NEMO.

N. B. — Vragen, 'bns na Zondag toegekomen, worden in het volgend nummer beantwoord.

Photohoekje

ROBIN HOOD ontving gratis de photo van Pola Negri, formaat 24x19, na 39 dagen; van Rudolph Valentino, 22x17. na 1 maand en 3 weken, vergezeld van een lief schrijven.

LEKKERBEK ontving gratis de photo van Gloria Swanson, formaat 13x18, na 4 dagen.

ONTDEKKER ontving gratis de photo van Viola Dana, na 2 maanden; van Norma Talmadge, uit Parijs, na 3 weken.

FRIGOLIN ontving gratis de photo van:

Ivor Novello, formaat postkaart, nar 19 dagen;

Raquel Melier en André Roanne, uit « De Verdrukten », formaat 17x13, na 6 dagen;

Thomas Meighan, formaat 18,5x13,5, na 2 maanden;

Rudolph Valentino, in « Monsieur Beaucaire », formaat 21,5x16,5, na 2 maanden en 8 dagen.

JULIA en PIERRE ontvingen gratis de photo van:

Betty Compson, formaat 12,5 x!7 (ongevraagd en de 2de);

Gina Relly, formaat 14.5x10, na 10 dagen, mits opzending van fr. 2.—.

OOOOOOOOOOOOOO #<§> OOCOOOOOOOOOOO

Cinemanieuwsj es

« LE DIABLE DANS LA VILLE », regisseur Germaine Dullac, is te Parijs voor de eerste maal afgerold met een enorm succes.

KARL WILLI ELM uit Berlijn is te San Remo en Genua opnamen aan het doen voor « Nick, de Koning der Chauffeurs ». In de rolverdeeling zien wij Aldini, Lilian Hackett, Mary Parker, Robert Garrisson, Oreste Bilania en Adolph Engers.

HOFBAUER EN KLEIN hebben hun laatste productie verkocht aan de Duitsche maatschappij Westi. Deze heet « Huwelijksmakelaars ».

ASTA NIELSEN speelt de vrouwelijke hoofdrol in de nieuwe Zelnik-Phoebus-produktie « Athleten ».

LEES IN « CINEMA= EN TOONEEL-WERELD » ONZE NIEUWE PRIJS= KAMP, MET ALS PRIJS, EEN GRA= TIS REISJE, PER AUTOBUS, NAAR NEDERLAND, WAARIN BEGREPEN DINER EN LUNCH.

DE BERLIJNSCHE FILM A. G. heeft haar

nieuwe product e « Mannen aan de Zee » geëindigd.

MARY PICKFORD heeft den raad van vele harer bewonderaars gevolgd, namelijk, om terug te keeren tot haar rollen met gekruld haar. Zij zal waarschijnlijk een sterk dramatische film vertolken.

12

FILM-REVUE

Wreede Opoffering

(GRUEL SACRIFICE)

Groot en sentimenteel avontuur met BETTY COMPSON en CONWAY TEARLE

Scenario van Sada Cowan en Cuida Bergère, naar den roman van Cosmo Hamilton

FSTAMMELING van een adellijke uitgeweken Fransche familie, door de revolutie ten onder gebracht, leeft de markies de Norval in een der armste wijken van Londen.

Zijn dochter Gisèle oefent de stiel van coiffeuse uit; zij droomt steeds nog van haar voorouders. Den eerste den beste niet kunnende beminnen, zoo heeft Gisèle haar blikken laten gaan op Lord Falla-ray, Britsch parlementslid. Deze is in haar oogen haar ideaal. Ongelukkiglijk

is hij gehuwd met een hoovaardige en losbandige vrouw, welke met Lord Wintkrop, collega van Fallaray, tegen haar man samenspant.

Gisèle de Norval heeft, om haar held;

van dichtbij te kunnen volgen, zich als kamermeisje bij Lady Fallaray doen aannemen. Meer en meer ingenomen door hem, die haar zelfs niet eens beziet, schrijft zij hem alle avonden minnebrieven, die zij niet verzendt!... Deze brieven, welke al de geheimen van haar hart bevatten, vallen in handen van Lady Fallaray, die het mededeelt aan Lord Winthrop, haar slechten raadgever. Deze, welke niets anders in het zicht heeft dan zijn tegenstrever te ruineeren, maakt zich van de brieven meester, die hij aan een dagbladschrijver overhandigt.

FILM'RBVUE

Men kan zich de droefheid van Gisèle voorstellen, wanneer zij haar geheim aan ieder ten prooi ziet, en men schandaal maakt rond hem die zij bemint. Zonder vrees begeeft zij zich bij Lord Fallaray. die juist het slachtoffer is geworden van een jachtongeluk. Zij bekent hem haar liefde, en de daad welke zij begaan heeft.

Tot tranen toe bewogen en om zich niet te laten neerslagen door zijn tegenstander, houdt Lord Fallaray den brief in welke zijn ontslag bevat. Eenigen tijd later heeft Lord Fallaray de echtscheiding bekomenl Gisèle heeft zich teruggetrokken om den zegepraal van hem, die zij bemint, af te wachten en met wien zij later gelukkig zijn zal...

31, Chaussée de Haechl

(Porte de SchaerbeekJ Brussel

Cinemanieuwsj es

HET IS BESLOTEN dat de nieuwe Goldwyn-produktie « Romeo en Julia » is. Ronald Co-man speelt de mannelijke titelrol, en men denkt dat Lilian Gish de andere rol zal vervullen. Dit is reeds de 20e maal dat « Romeo en Julia » door verschillende maatschappijen beloofd werd, maar nu, volgens Goldwyn, zou het toch gemeend zijn.

ELINOR GLYN, de beroemde schrijfster, vindt het verkeerd Lew Cody steeds de « marqué » rollen te laten spelen en om dit te bewijzen heeft zij hem uitgekozen om hem den « held » te laten vervullen in haar nieuw werk « Man and Maid »; de vrouwenrol is in handen van Harriet Hammond, eens de favoriet-schoonheid der Mack Sen-nett-kluchten.

MET VREUGDE wordt vernomen, in Amerika en Engeland bijzonder, dat Kathleen Mac Donald terug aan de film komt. Twee jaar geleden huwde zij en besloot de cinema vaarwel te zeggen, doch nu is zij van gedacht veranderd en zal de leading-lady spelen in « The Power of Darkness », waarin Owen Moore haar partner is. Gedurende haar regeering als « star » was Kathleen Mac Donald gekend als een bijzondere schoonheid.

LON CHANEY, gekend om zijn grimeering, moet, naar het schijnt, weer eens een wonder van een « hoofd » gemaakt hebben in de film der Universal Co « The Phantom of the Opera », waarin Mary Philbin tevens ook een bijzondere rol speelt. Zijn grimeering is echter een geheim, want hij rijdt gemaskerd naar het studio. Chaney zal daarin zijn

HET IS NIET ALGEMEEN GEWETEN dat Sojin Kamiyama, welke de Mongoolsche Prins speelt in « De Dief van Bagdad », aanzien wordt als de tweede grootste akteur van Japan. Drie jaar is hij in Amerika en zijn eerste film is a De Dief van Bagdad ». Wij zullen hem terug zien in de nieuwe film van Pola Negri « East of Suez ». Hij is daarop zinnens een reis naar Europa te doen en dan naar Japan terug te keeren.

DE TREEK FILM Co van Wiesbaden is bankroet verklaard.

NAAR WIJ VERNEMEN wordt er een scenario gemaakt van « Stop Flirting », de populaire klucht, welke iedereen te Londen naar het theater deed loopen. Wanda Hawley en Ethel Shannon zijn de twee leidende rollen.

DICK TURPIN reed naar den roem op een paard, doch Lloyd Hughes op de schil van een banane. Dit in een film natuurlijk. Hij glijdt op zulk een schil uit waardoor hij in bergrijzende avonturen te land komt, maar waaruit hij te voorschijn komt en het gejuich van een gansche wereld in zijn ooren hoort klinken. Dit is in de First National film « The Lost World », waarin hij de rol van een jong reporter vertolkt, op zoek naar roem om de liefde van zijn meisje te winnen.

WAT MEN de a Straat der Stars » noemt is een smalle laan, in de United Studios, waarin de kleedkamers gelegen zijn van Norma Talmadge, Marion Davies en Rudolph Valentino. Marion Davies haar kamer is bijna voltooid, alleen is men nog aan de schildering bezig alsook het aanleggen van bloemen.

D. W. GRIFFITH zal aan het werk gaan voor Famous Players-Lasky met een scenario op Marie Corelli’s novelle a Sorrows of Satan ». Dit zal weer een superfilm worder

FILM-BEVUE

DE zoon DEO WOESM

(Le Fils du Sahara - The Sultan 's Slaue)

Barbara onderhield zich met de officieren tot aan hun vertrek en ging daarop op het platte dak van het fort om met Duval de bewegingen gade te slaan van de Inlandsche soldaten, welke zich gereed maakten tot een marsch.

« Het schijnt mij gek toe zoovele soldaten bij dag in het fort te houden, om deze dan des avonds uit te zenden. Wie zal dan het fort verdedigen moest men aangevallen worden? » zegde Barbara wanneer de soldaten de groote poort doortrokken.

« Al de stammen leven in vrede met ons », antwoordde de kapitein, « anders zou niemand het fort verlaten. De soldaten moeten steeds oefeningen doen, dit voor wanneer men ze plots moest noodig hebben. »

Barbara gaf geen antwoord meer. Zij staarde naar de eindelooze woestijn.

« Het verblijf hier doet u goed », sprak de kapitein aan haar zijde komende.

« Ik ben gelukkig met vader », zegde Barbara. « Doch, ik zou willen dat hij zich uit den dienst terug trok. Ik vind dit leven voor hem zoo eenzaam. »

« Het is eenzaam voor ons allen, Barbara. »

Zij wist wat hij bedoelde maar scheen het niet te begrijpen, daarom veranderde zij van gesprek.

De zon was onder gegaan en de figuren der soldaten, op het zand der woestijn, geleken kleine onbeweeglijke stippen.

Barbara wandelde naar de andere zijde van het fort. Plots zag zij in de verte een massa ruiters op het fort komen aanrijden.

« Een zinsbedrog » dacht zij.

Zij had zoo dikwijls door de woestijn, een zinsbegoocheling gehad, en werd er door de officieren om uitgelachen, zoodat zij er nu niets van zegde, zelfs aan Duval niet.

« Wij zullen nu maar naar beneden gaan » wendde zij zich tot hem. « Het diner zal wel gereed zijn. »

Duval richtte zich op, maar zoodoende liet hij een alarmkreet hooren.

« Arabieren! » kreet hij. « Waar blijven onze schildwachten? »

Op hetzelfde oogenblik hoorde men een hevig geweervuur en kwam er een groot leger Arabische ruiters op het fort aangereden.

Barbara liet een gil.

Het was ditmaal geen zinsbedrog maar de werkelijkheid.

« Spoedig naar beneden. » riep Duval naar den trap wijzende.

Op hetzelfde oogenblik van naar beneden te willen gaan, werd het geweervuur heviger.

« Zij zijn in het fort! » zegde de kapitein.

Wanneer zij beneden kwamen, nam Duval uit een kast een revolver en patronen.

« Wij moeten hier blijven», ging hij verder, «de Arabieren zijn onder ons. »

Hij liep naar een deur, sloot deze en barrikadeerde haar; daarop ging hij naar een schietgat, dat op de koer uitgaf en vuurde..

« Waar is vader?... Kunt gij hem zien? » vroeg Barbara.

« Neen, doch, ik kan denken dat hij beneden, met de officieren, zich dapper weert. Ik hoor duidelijk het gekliklak hunner revolvers. Wij kunnen het uithouden totdat de troepen terug zijn. »

Duval wist echter dat daar weinig kans voor

was, maar het was de eenige kans welke hij het meisje geven kon.

Barbara led gde de patroondoozen en gaf de kogels aan Duval, opdat deze zijn wapen spoedig herladen kon.

Door zijn. vuren werd menige Araab gedood: ten laatste gaf een der leiders bevel ladders aan te brengen, opdat men door het schietgat dit vuren zou kunnen doen ophouden.

Doch, zoo gauw waren de ladders niet opgesteld of Duval schoot de klimmers neer. Hij dacht te kunnen volhouden, maar plots zag hij dat de patronen bijna uitgeput waren. Er bleven er hem nog enkel zes over en wanneer hij zijn revolver terug wilde laden, hoorde hij een geweldig schot op de deur.

«Plaatst u achter mij, Barbara! » riep hij, «ik heb de laatste patronen in mijn revolver! »

« Gij moet er één voor mij bewaren! » ant-xl woordde het meisje. « Beloof mij, Jean, dat ga j zult beletten dat zij mij levend gevangen nemen! »

Hij boog het hoofd.

« Zij zullen u niet hebben, Barbara » mompels de hij.

Duval schoot de twee eerste mannen neer, wanneer deze, na de deur te hebben verbrijzeld, naar binnen sprongen. Achter hen waren er een massa meer; er was geen hoop meer. Hij draaide zich om en richtte zijn wapen op Barbara.

« Ik ben gereed, Jean » zegde zij.

Hij vuurde, waarop zij zonder een kreet neerviel. Wanneer hij zijn revolver terug op de Arabieren keerde, werd hem het wapen met de kolf van een geweer uit de hand geslagen. Vier mannen wierpen zich op hem, hij werd gebonden en op den. grond geworpen.

Duval zag, dat men Barbara op een draagbaar legde en haar wegvoerde. Hij had niet de minste wroeging dat hij haar getroffen had; hij wist maar al te goed welk lot een blanke vrouw te wachten stond, welke door woestijnroovers werd gevangen genomen.

Doch, Barbara was niet dood; de kogel had haar niet gevaarlijk gewond; zij lag dan ook maar in bezwijming, in welks toestand zij bleef tot dat men in het Arabisch dorp kwam. Wanneer zij to haar zelve kwam, bevond zij zich op een rustbed, in een kamer vol kostbare Oostersche versierselen.

Een grijsharige Arabier stond over haar gebogen en aan dezes bewegingen te zien was hij een dokter. Ook verstond zij dezes taal, daar zij als kind het Arabisch geleerd had. Zij vernam daarop, na het vertrek van den dokter, dat zij naar de slavenmarkt zou gevoerd worden en verkocht.

Zij was nog te zwak en steeds in een bezwijmenden staat om dit goed te beseffen; men nam haar bij den arm en. voerde haar naar buiten.

Op een vaste epen plaats waren honderden Arabieren vergaderd, en wanneer Barbara verscheen werden aller oogen op haar gericht. Haar zenuwen werden geschokt, bij het hooren dat men algemeen haar schoonheid prees; kort daarop werd zij op een platform gezet.

Zij wierp zich op de knieën voor den verkoo-per, een vuil en slordig man, en smeekte om genade.

«Verkoop mij niet! » bad zij. «Andere personen zijn er welke een goed losgeld zullen betalen! »

« Kalm vrouw » antwoordde deze lachend, «in welken harem gij ook komen zult, zal men u tot koningin nemen. »

Barbara verbijsterd van schrik, zag zich nu verkocht aan een vreeselijk man, met een groot lid-

FILM-REVUE

teeken op het gelaat; deze was op het platform gesprongen en wierp haar over zijn schouders.

Op het oogenblik dat hij haar wilde wegvoeren kwam een ruiter, op een zwart paard, met een hevige vaart toegesneld, sloeg den Arabier met zijn rijzweep neder, greep Barbara vast en plaatste haar voor zich op het zadel. Schoten werden gelost, maar alles ging zoo snel te werk dat den redder weldra in de open woestijn was. Het was enkel wanneer de kreten en het vuren der achtervolgers uitstierf, dat Barbara het waagde naar haar geleider op te zien.

Het was Pierre Lamont.

« Gij!» riep zij.

« Ja, ik, lieveling... Zegde ik u niet dat het lot ons te zamen gebracht had, en dat niets op aarde ons scheiden kon? »

Hij boog zich over haar en drukte een brandenden kus op haar lippen.

Barbara had niet de macht hem te weerstaan. Zijn kussen wekten de liefde op welke nog niet uitgedoofd was en toch begreep zij dat deze man een Arabier tot in de ziel was.

Zij moest in bezwijming gevallen zijn want, wanneer zij ontwaakte, bevond zij zich in de kamer van een paleis, hetwelk moest weggenomen zijn uit de vertelsels van « Duizend en één Nacht».

Zij richtte zich op en zag om haar heen. Bij deze beweging viel een zilveren sluier, welke haar bedekte, op den grond en bemerkte zij dat zij in een Oostersche kleeding gehuld was. Een rilling doorliep haar wanneer zij de Turksche broek en marocco pantoffels zag.

Zachtjes ging de deur open en er verscheen een oude vrouw.

« Waar ben ik? » vroeg Barbara.

« Mijn meester zal u dit zeggen; hij wacht buiten op u. »

Daarop kwam Pierre Lamont binnen.

« Ik breng u goed nieuws » zegde hij. « Uw vader en kapitein Duval zijn in leven, doch gevangenen van Sultan Cassim Ammeh. »

Een* gevoel van dankbaarheid kwam over Barbara. Zij dacht zeker dat haar vader en de kapitein dood waren.

« Wat zal de Sultan doen met hen? » vroeg zij.

« Dit hangt geheel van u af, Barbara » antwoordde hij. « Ik heb grooten invloed op den Sultan. Ik heb reeds kunnen bewerken dat zij

met vriendelijkheid behandeld worden Eén

woord van u en ik kan bewerken dat zij ontsnappen. »

« Gij bedoelt? » vroeg zij, wel wetende waar hij heen wilde.

« Dat ge mij huwen zult... Huw met mij volgens uw eigen godsdienst... »

« Vraag me dit niet » fluisterde zij... « Ik heb

reeds gezegd dat dit onmogelijk is Wij zijn

van verschillend ras. »

« Ras! Kleur!... » riep hij vurig. «Wat heeft dit alles daarmede te maken! Liefde is de eenig-ste zaak waarmede af te rekenen valt! Gij bemint mij en ik bemin u! Ik weet dit!... Waarom dan dezen hinderpaal? »

Barbara was getroffen door den woordenvloed van Pierre. Zij voelde dat er nooit een man zou gevonden worden welke haar zoo vurig zou beminnen zooals hij deed, en dat zij insgelijks niemand anders zou kunnen liefhebben. Doch, zij wilde of kon hem niet huwen. Het was niet alleen de fierheid van haar ras welke haar dit belette. Zij had echter een gevoel alsof de Schepper er tegen was dat personen van een verschillend ras met elkaar in het huwelijk traden.

«*Gij moet mij verlaten » zegde zij, « indien ge= dit niet doet, zou ik u moeten haten. »

Hij boog en antwoordde ernstig:

« Ik ga, doch, morgen op hetzelfde uur, keer

ik terug Ge moogt gerust zijn. In uw eigen

woning zoudt ge niet veiliger kunnen zijn. »

Den volgenden dag, zooals hij gezegd had, keerde hij weer. Hij zag er bleek uit, zijn oogen waren rood, als van iemand welke niet geslapen had.

« Gij hebt niets te vreezen », begon hij, « ge zijt vrij. Uw vader en kapitein Duval zullen insgelijks in vrijheid gesteld worden. Doch, alvorens ge vertrekt moet ik u een bekentenis doen! Ik zelf ben de Sultan Cassim Ammeh. Ik ben de jongen welke uw vader zwoer, dat ik zijn dochtertje zou verkoopen als slavin. Met dien verkoop dan redde ik u in schijn. In mijn hart: woedde haat tegenover uw vader, zulk een haat, dat ik hem verplichtte, aan een venster dien verkoop bij te wonen. Daarvoor zult ge mij nooit vergeven, hetgeen ik ook niet vraag. Doch, ge moet mij gelooven wanneer ik zeg, dat er geen tweede man zal gevonden worden welke u zoo bemint als ik. Ik streed voor u, ik wist niet wat de doen opdat ge mij zoudt huwen, daarom « redde » ik u. Ik weet echter nu dat ge nooit gelukkig zult zijn als de bruid van een Sultan.... Ge kunt nu

vertrekken__ mijn bedienden zullen u geleiden. »

Hij wilde vertrekken, maar Barbara riep:

« Herinner u dat, alhoewel ik u niet huwen kan, ik u steeds zal beminnen! »

« Dit zal ik niet vergeten » antwoordde hij zacht.

Een oogenblik, nadat de Sultan vertrokken was, hoorde men een geweldig geweervuur. Pierre kwam terug binnen.

« Uw vader en Duval zijn ontsnapt en staan aan het hoofd van hransche troepen. Ik ga mij over geven, daar leven zonder liefde niets beteekent en de dood mij welkom is » sprak hij, waarop hij plots verdween en de deur van buiten op slot

deed__ Zij hoorde hem met haar vader spreken

en zich verwijderen, onder geleide van soldaten.

De deur werd geopend en haar vader sprong naar binnen.

« De Goden zij dank dat ik u levend terugvind, kind! Sultan Cassim Ammeh verzekerde mij dat. u geen letsel overkomen was. »

« Ja vader, het is de waarheid... ik moet u zeggen....»

« Een andermaal, kind— Die brave Duval ligt op sterven... haast u, hij verlangt u te spreken. » Zij liep op hem toe... de kapitein was doodelijk getroffen bij zijn ontsnapping.

« In de zak van mijn tuniek » mompelde hij

« zult ge vinden— wat u.... gelukkig maken

Barbara vond een met bloed gekleurde brief, waarop stond: « Aan mijn zoon, gekend als Cassim. ».

Zij opende hem en las:

« Ik schrijf u dit terwijl gij door de poort rijdt om de Franschen aan te vallen in het Fort Ammeh. Ik trachtte u dezen morgen de waarheid te zeggen, doch, gij liept weg. Gij zijt niet de zoon van de Sultan, maar de zoon van Generaal Le Breton, in het Fransche leger, mijn echtgenoot. Gij waart één jaar oud, wanneer de Sultan het fort aanviel, waarover mijn echtgenoot het bevel voerde. Uw vader werd gedood en ik gevangen genomen als des Sultan’s bruid. Op bedreiging met den dood verbood de Sultan mij de waarheid te zeggen. Mag de goede God mij vergeven, mijn lieve jongen, dit geheim niet bekend gemaakt te hebben. Uw lieve moeder,

Annette Le Breton »

16

FILM-REVUE

Wanneer Barbara dit gelezen had, zegde Duval met zeer zwakke stem:

« Denk niet te slecht van mij, Barbara. De oude vrouw welke mij dit gaf— was een gezellin van zijn moeder, tijdens haar gevangenschap. Zij vroeg mij die brief aan— Lamont... te zenden... Ik dacht dat ge Lamont vergeten had en behield

__ den brief— hopende.... uw liefde te winnen

.. Vergeef mij, Barbara.... »

« Ik vergeef u, Jean » antwoordde zij bewogen. Zij gaf hem de hand en bleef bij hem tot aan zijn dood.

Pierre Lamont, of beter Raoul Le Breton, werd alles vergeven omdat zijn vader een beroemd Generaal was. Niets stond meer in den weg om Barbara en hem gelukkig te maken. Zij huwden in het fort en brachten één avond door, op de plaats in de woestijn, waar zijn moeder gevangen genomen werd. ED. NEORG

ÏNDE

-ooooooooooo ooo ooooo

unk der First national Picieres

In haar nieuwe film « Learning to Love » (Leeren liefhebben), heeft Constante Taimadge vijf verloofden en één echtgenoot. De echtgenoot is Antonio Moreno, welke na een lange afwezigheid bij de Talmadge-groep is teruggekeerd; hij jverkte met de beroemde zusters samen vanneer deze bij Vitagraph waren. De andere rollen worden vertolkt door Emily Fitzrfty, Johnnie Harron, Ray Hallor, Alf Goulding, Edyth Chapman, Byron Munson en Edgar Norton. Sidney Franklin is de leider.

' Jim Tulley, schrijver van « Emmett Lawler » en « Beggars of Life », en Edwin Carewe, bestuurder-voortbrenger van First National filmen, hebben « Men who look Down » (Mannen welke neerslachtig zijn) als titel gekozen voor de nieuwe produktie waaraan zij werkzaam zijn. Carewe voltooit nu « My Son », met Nazi-mova in de hoofdrol.

Richard Barthelmess heeft voltooid « New Toys » (Nieuw Speelgoed), waarin zijn vrouw, Mary Hay, zijn leading-lady is. Zijn volgende film is «SouJ-Fire» (Zielenvuur), een aanpassing van «Great Music ».

Voor de eerste maal in de Amerikaan-sche filmindustrie wordt het schoone heerenhuis van den U. S. sénateur Charles W. Clark, te Pebble-Beach, gebruikt voor een dramatisch tooneel in de Gold-wyn-Fitzproduktie « A Thief in Paradise » (Een Dief in Paradijs), waarin Doris. Kenyon, Aileen Pringle en Ronald Colman de hoofdrollen vertolken. Het geld, besteed aan het huren van het huis, werd aan liefdadige instellingen geschonken. De beroemde 17-mijlen-dreef, de baai van San-Francisco en de schilderachtige China Town werden gebruikt als achtergrond.

Clive Brook, de bekende Engelsche acteur, heeft te Parijs, in Italië en nog andere steden gespeeld. In de First National Film «Playing with Souls » (Met Zielen spelen), vertolkt hij de rol van een vaste klant van het café « De doode( w) Gans » te Parijs. Hij verklaart dat deze tooneelen een trouwe weergave is van de Montmartre cabarets en bewondert het realisme van regisseur Ralph Ince. Deze laatste, broeder van den afgestorvene Thomas Ince, heeft als hulpregisseur een Franschman, Max Constant.

Elinore Meherin’s novelle « Chickie » (Kuikentje) wordt op het witte doek gebracht. De produktie wordt te New-York vervaardigd.

Het bericht van Richard A. Rowland dat het gezelschap van Earl Hudson vier nieuwe produkties op de markt zoude brengen, is bijna op het punt verwezenlijkt te worden, en dit;n twee maanden tijds, waarvoor zij de Oosterlijke studios noodig hadden.

De twee eerste filmen, gemaakt te New-York, « I Want my Man » en « One Way Street » (Ik wil mijn man en De eenige Straat) zijn nu in de snijkamer ( terwijl deze kortelings openbaar zullen verschijnen, maakt Hudson zich gereed om aan vier andere produkties te beginnen. De eerste onder weg is « Chickie », een waardig tegenhanger van « Flaming Youth » (Vurige Jeugd). Daarop volgt « The Necessary Evil » (Het onvermijdelijke Kwaad), met Ben Lyon en Viola Dana. «The Making O’Malley» (De Vorming van O’Malley) met Milton Sills, en « The Half-Way Girl » (De Besluite-looze), met Doris Keyon, welke allen een week later volgen.

Dit maakt voor deze maatschappij een rekord, gezien dit gezelschap de reis van Hollywood naar New-York moest maken. Ook moeten wij daar nog bij voegen de kortelings op de markt verschenen Wat-terson R. Rothacker First National su-perspecial « The Lost World » (De verdwenen Wereld), hetwelk de organisatie aanziet als haar grootste krachtinspanning. P. D. G.

Drukk. a Excelsior », N. V., Somersstraa*, 20