FILM-REVUE

May Allison

Wanneer May Allison zeer jong was, stond het reeds bij haar vast dat zij eenmaal aan het tooneel zou gaan. Haar eerste ambitie was zangeres te worden, maar later veranderde zij van besluit, om een tooneelspeelster te zijn. Wanneer zij 15 jaar was, gevoelde zij dat ze niet langer wachten kon, en vertrok zij met haar moeder naar New York, waar zij éen engagement kon verkrijgen om « Vanity » < te spelen in « Every woman ». Zij had énkel maar een paar woorden te zeggen, maar voor het seizoen ten einde was, vertolkte zij « Beauty », een grootere rol-Haar volgend tooneelengagement was in het stuk « The Quaker Girl ». Daarna werd haar de ingenuerol aangeboden in de film

May Allison, zooals alle filmspeelsters, droomde van sterk dramatische rollen.

Wanneer zij aan een film werkt, zal zij des avonds niet langer opblijven dan tot 9 uur, om des morgens zeer vroeg in het studio te zijn. Zij zal nooit een regisseur doen wachten, altoos kan men haar op het bepaalde uur op de aangeduide plaats zien.

Tusschen haar films noemen wij: « In for Thirty Days », « Peggy Does Her Darndest », « The Walk-Offs », « Fair

and Warmer », « The Marriage of William Ashe », « The Return of Mary », a Big Game », «The Woman Next Door», « Are All Men Alike? » en « Extravagance ».

May Allison, zooals men op bijgaande foto zien kan, heeft het geluk om verschillende nieuwe bekoorlijke lente-schoe-' nen te dragen, en dit voor de First Nationalfilm « 1 Want My Man » (Ik verlang mijn Man).

Ginemanieu wsj es

ERNEST TORRENCE gaat een rol vervullen, zeer verschillend van diegenen welke wij tot hiertoe van hem * gezien hebben; het is in de film « The Dressmaker from Paris », waar'n hij het hoofd vertolkt van een kleergo'edfirma. Daarop zal men hem kunnen bewonderen in « Night Life in New-York », waarin hij insgelijks gekleed zal zijn naar de laatste mode.

LUCILLE RICKSEN, de jonge f’imactrice, wier dood wij vernomen hebben, was reeds lang ziek toen haar moeder stierf; de schok was haar te groot en daardoor heeft de lieve vedette het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.

NAAR HET SCHIJNT zou Lillian Gish naar Berlijn vertrekken, om tegenover Eml Jannings te verschijnen in « Faust ».

JACK PICKFORD en Alice Joyce spelen de hoofdrollen in « 1 he Goose Woman » voor Universal.

ER IVERD VERTELD dat Reginald Denny zou overgaan naar Paramount, doch. Universal spreekt dit gerucht nu tegen.

BARBARA LA MARR, wordt ook verteld, zou haar filmen niet meer laten uitgèven door First National.

V1TÂCRAPH zal dit jaar 30 nieuwe films op de markt brengen.

HAROLD LLOYD bezoekt New-York met zijn leger direkteuren, sekretarissen, enz. Binnen eenige weken zal hij aan zijn eerste Paramount-film beginnen, of het zou moeten zijn dat hij zijn plan ten uiitvoer brengt om een reis naar Europa te ondernemen.

MARSHALL N EIL AN blijft bij Metro-Goldwyn.

« KI KI », het beroemde theatersucces van David Belasco, is aangekocht voor Norma TalmadgeV

ER ZULLEN nóg een ander zes maanden ver-loopen eer « Ben Hur » voltooid is.

HEI IS zeer waarschijnlijk dat Paramount (c The Pony Express » niet zal filmen, waardoor Universal dit plan zal uitvoeren.

CARL LAEMMLE keert naar New-York terug, na drie maanden te Universal City verbleven te hebben. Daar zal hij blijven tot Juli, wanneer hij dan zijn reis naar den vreemde begint» EEN ANDER GERUCHT doet de ronde, dat Reginald Denny niet tevreden is met de company welke hem tot star verhief; hij zoekt nu daarvan los te komen. Ook Erich von Stroheim zou Universal verlaten.

HARRY ƒ. BROWN zal 22 films vóórtbrengen door W. Ray Johnston, pres‘dent van de Rayart Pictures Corporation.

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

HOM BEECK

VAN

BERCHEM - Tél. 5210

en BOUTEILLES - en FUTS

BIERES

Maison BERTH Y

106, rue de l’Eglise, 106

Grand choix en toutes sortes de

FO U RR TIRES

Manteaux et casaquins à partir de fr. 375

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

17, Longue rue d’Argile

La Fournil« iirntrale Automobile

Tél. 2 921

12, rue Van Ertborn ANVERS

Tél. 2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai "FEROOO”

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble’s Polish

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXECUTION

RAPIDE ET

Champ Vleminekx. Ö ANVERS

—— Teléph- 9209

H52SE525E5H5H5E5E5

” OUVRAGES DE DAMES

OUVRAGES DESSINÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BONNETTERIE A LA MAIN,

DENTELLES, JUMPERS D

MAISON EMMA

HANDWERKEN

S3 WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIGOED, JUMPERS

Anvers, Rue Vondelstraat, 15, Antwerpen

ALLE ELEGANTE DAMEN KOOPEN HUNNE

PELSEN

Pelsmantels, Boas en Marabous

in het

Huis ANNA

_ Diepestraat, 140 - ANTWERPEN . -

MEUBLES

Les plus grands Magasins en Belgique |

I 9 Longue rue des Claires 9 j

= (près Meir) |

J Grand choix de garnitures, 200 salles à manger, | I chambres à coucher, salons, cuisines, verandah’s, § f bureaux, iiteries, chaises-longues, etc. etc. j

¥ Maison Américaine

Meilleur marché qu’ailleurs

! Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. s. | Magasin fermé

lîiiiiiiin

Autos poui Cérémonies, Mariages, Baptêmes jp et Fêtes

Garage J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS H PRIX A FORFAIT

3h & A. d cTfr« de

ik, CL fye£pe*it>— e~Roos - £jpecux$Ü6i pOQ,&vi -ond&izioeib ieeäte sträät20

Pour TOUS vos „PLISSES pii line

LA MAISON

A. CAUCHETEUX

Broderies - Perlages

est SPÉCIALISÉE

ATELIER DE „POINTS CLAIRS”

17, Rue Rubens Tél. 32217

27, Rue Porte St. Georges Tél. 32218

.. ENGELSCH HO ED EN MA GA ZIJN..

CAUS

VONDELSTR., 19

; nabij St. Jansplaatsi

De laatste nieuwigheden in Vilten Hoeden

üirrje tçeus Ziet Etalage

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

L’Ange du Foyer

BROOKLYN-THEATRE », on donne en matinée, un grand drame passionnel, « PERSECUTION », dans lequel, trompé par les apparences, un mari répudie sa femme qu’il adore... A la fin de ce drame, reconnaissant son erreur, le malheureux époux se reconcilie avec celle qu’il n’aurait jamais dû chasser et inflige, à l’imposteur qui voulait lui ravir son honneur, le châtiment qu’il mérite.

Le rideau tombe aux applaudissements répétés des spectateurs enthousiasmés et les trois principaux protagonistes de la pièce, .lulien Lorraine, le sympathique jeune premier, Maud Clifford, sa partenaire cl Ralph Jackson, interprète du plus vilain rôle de ce drame poignant, regagnent chacun leur loge.

Pendant que Julien change rapidement de costume pour aller fêter, en compagnie de sa femme et de sa fille, l’anniversaire de son mariage, Maud vient le féliciter du succès qu’il a obtenu.

A ces louanges, lulien répond qu’il n’est pas le seul à les partager, car c’est à elle, qui paraissait vivre sou rôle, que l’on devait un triomphe aussi complet... Les yeux braqués sur lui, Maud lui répond que jamais elle n’avait été aussi sincère, car elle l’aimait depuis longtemps et que jusqu’à ce jour elle n’avait osé lui avouer sa flamme.

Pendant ce temps, au foyer des Lorraine, Viola, la femme do Julien, prépare le repas pendant que Ta petite Ruth, leur unique enfant, véritable trait-d'union de cet heureux ménage, joue dans l’antichambre avec son chien Boby.

Un cou]) de sonnette se fait entendre et Viola s’empresse d’aller ouvrir, croyant que c’est son mari... La jeune femme pâlit en se trouvant en présence de Ralph Jackson, qui, depuis son mariage la poursuit de ses assiduités et pour lequel elle éprouve un sentiment d’invincible répulsion. Interdite, Viola fait un pas en arrière et Ralph en profite pour pénétrer dans l’appartement.

Au moment où la jeune femme s’apprête >à protester et à lui donner congé, la petite Rutli annonce l’arrivée de son père. Stupéfié, et craignant de justes représailles, le lâche séducteur saute par la fenêtre, à l’instant même où Julien fait irruption dans la chambre et s’aperçoit de la fuite d’un homme, sans savoir que celui-ci n’est autre que son camarade de théâtre.

Fou de colère et sans demander aucune explication à sa femme, Julien lui reproche de prendre sa maison comme un lieu de rendez-vous pour ses amotlrs coupables et quitte le foyer conjugal en emportant la petite Ruth dans ses liras, pendant que la pauvre Viola s’affaisse, à demi-folle de douleur el perd connaissance.

Revenue de son évanouissement, la malheureuse épouse se met à la recherche de son mari pour lui implorer de lui rendre son enfant...

PROGRAMME du 16 au 21 MAI

l. Marche Militaire

C. S. Saëns

2 PATHÉ - REVUE

La petite Garçonne

vaudeville interprété par Viola Dana

L’Ange du Foyt

drame avec Alice Lake

Pendant la Pause

Récital pour Orgue

PROGRAMMA van 16 tot 21 MEI

1. Krugsmarsch

C. S. Saëns

PATHE - REVUE

De kleine Garçonne

Blijspel vertolkt door Violo Dana

< De Engel van den Haard

drama met Alice Lake

Tijdens de Poos

Récitaal voor Orgel

Semaine prochaine

Harold Lloyd dans son plus grand succès Dr JACK

Semaine de la Pentecôte, premières visions en Belgique de

NAWAS

d’après le roman de E. Zola, et interprété par Mlle Lucienne Legrand et Donatien

Après une longue randonné dans la campagne et sur l’insistance de Ruth à vouloir retourner au-' près de sa mère, Julien, honteux d’avoir osé soupçonner cello qui lui avait donné sa foi, reprend le chemin de la maison pour tenter d’éclaircir cette affreuse méprise.

Au logis, Julien constate avec amertume que sa femme est partie. Il se rend au théâtre pour remplir ses engagements.

Malheureusement, Viola aperçoit Maud et Julien quittant le théâtre avec la petite Ruth. Elle se souvient alors que Ralph Jackson lui avait dit que son mari ne cherchait qu ’une occasion pour divorcer et se remarier avec Maud qu’il aimait, sans

soupçonner que ces paroles n’étaient dictées que par le désir qu’avait Ralph de désunir son ménage.

Anéantie, Viola n’aperçoit pas une voiture qui arrive sur elle. Renversée et blessée, la malheureuse disgrâciée est conduite à l’hôpital qu’elle quitte le lendemain, malgré ses blessures, pour aller réclamer sa fille à Maud.

Chez sa rivale, Viola ne peut, malgré ses supplications, reprendre sa chère petite Ruth. Démoralisée, la pauvre mère perd la raison et on l’enferme dans un asile d’aliénés, sans avoir pu révéler son nom.

De Engel van den Haard

A la suite de tragiques évènement, Julien, grâce à la sagacité et la finesse de la petite Ruth, retrouve enfin sa femme. L’épouvantable machination manigancée par Maud el Ralph Jackson lui est révélée. Les deux complices essaient de se débarrasser de Julien en le tuant pendant le dernier acte de « Persécution ». Mais celui-ci, prévenu par le garçon d’accessoires du théâtre, détourne la balle qui lui est destinée et celle-ci va frapper Maud en plein cœur. Ralph, poursuivi par Julien, tombe du haut des galeries du théâtre et sc tue sur le coup...

Julien Lorraine, eon looneelspeler, leeft gelukkig met zijn vrouw Viola et zijn dochtertje Rutn, tot. op zekeren dag zijn medespeelster, Maud Clifford, sinds lang op hem verliefd, hem haar passie bekent... Wanneer echter .1 ulien standvastig blijft, en zijn vrouw niet ontrouw worden wil, zweert zij zich te zullen wreken.

Ralph Jackson, ook een tooneelspeler, vervolgt sinds lang Viola met zijn assiduitejten en gelukt er in op zekeren dag in haar woning binnen te dringen.

Hij wordt er verrast door Julien, vlucht langs het venster en wordt niet herkend. Julien, dol van woede en zonder zelfs naar één uitlegging zijner vrouw te hooren verlaat het huiselijk dak met zijnkleine Ruth, terwijl Viola bewusteloos neervalt. Wanneer echter kalmte in zijn gemoed gekomen was keerde hij terug naar huis doch Viola die overal haar man zocht was er niet.

Na de voorstelling en op aandringen van Maud vergezelt hij haar om de kleine Rufh te doen uitrusten — ongelukkig ziet Viola Julien en Maud samen en nu herinnerde zij zich dat Ralph haar eens verwittigde dat haar man een gelegenheid zocht om te scheiden om met Maud te trouwen.

Alhoew el zij gekwetst werd hij een ongeval gaat zij toch naar haar mededingster om de kleine Ruth op te vorderen. Doch de ongelukkige door zooveel ontroeringen overmand wordt gek en men sluit ze op, zonder zelfs haar eenzelvigheid ie kennen. Enkele maanden later vindt men aan de rivier een onkennelijk lijk en daarop Viola’s uurwerk. Julien heeft de overtuiging dat Viola niet meer is en hij huwt toch de sluwe Maud.

Tot eenigen tijd later hij de waarheid verneemt en ook het schandige, gruwelijke plan van Maud en Tackson, zelf datgene dat zij n.u ook opgezet hadden om hem te doen verdwijnen.

Doch in hun eigen strikken lokten zij zich zelf en zij stierven den dood w elke zij voor Julien had-den voorberei d...

Voortaan zal niets meer hun geluk storen en de huiselijke vrede is teruggekeerd dank aan die kleine schat, dien « ENGEL VAN DEN H A ARD ».

Imprimerie dn Centre. 26. Rempart Kipdorp. Anvers

FILM-REVUE

Vrije Trîbmm

Onder deze rubriek mag eenieder, onder deknaam, zijn opinie, de kinema aanbelangend, uitdrukken, De inzenders moeten nochtans hun naam en adres doen kennen op ons bureel en blijven verantwoordelijk voor het in= gezondene. De hoofdredaktie behoudt zich echter het recht van opname of weigering voor.

Ja, < is zooals M. Van Iersel schreef: /Ik stond er zelf van te kijken, dat ze met m’n deknaam waren gaan loopen. Maar wat zullen wij eraan doen? Nu plukken ze aan t schrijven van Belly Mazette, evenzoo als ze oo-k aan t mijne gedaan hebben. Nou, als « Studio » op zulke weggekaapte krachten moet steunen, wensch ik hem geluk (maar . niet heusoh) .

Heer Nemo vroeg me een stuk in «onze» Vrije Tribuun te schrijven. Maar m’n beste heer Nemo, ’t is zoo moeilijk voor mij ’n brutaal stukje te schrijven, ’k Laat dät maar aan ’n ander over, en anders zal M. A. Van ilersel’, als het ons te machtig wordt, wel eens voor ons in de bres springen, he? U hebt er meer slag van dan ik. Ik ben niet boos op u, hoor. ilk vind bet zelfs erg vriéndelijk, van U en geef U overschot van gelijk zooiets voor onze Vrije Tribuun te schrijven. Enfin, ik geloof dat we daar zoowat niets aan kunnen doen en daarom, om te toonen dat ik alleen de echte Had-je-me-m'aar ben (zonder lachen, hé?), zal ik weer zooals voorheen wekelijks mijn» bijdrage zenden. Ik was nu de zaak zoo’n beetje aan ’t versloffen, maar ik beloof beterschap en dus tot ’n volgenden keer.

Met vele hartelijke groeien

KLUCHTEN

Men mag wel' met recht klagen dat er vele smakelooze kluchten gegeven worden, liefst degenen die met bombastische reklaam in de wereld gezonden werden. Het publiek kijkt zich de oogen uit het hoofd om de reklaam-affichen toch maar te bekijken... en in de kinema vallen ze in slaap.

De kinemaliefhebbers worden wat nauwgezetter en de bestuurder ziet doorgaans nieL heel mauw om zijn kliënten wat flauwen kost voor te schotelen.

Eerstens, er zijn te veel kluchten met de onwaarschijnlijkste tooneelen die men kan uitdenken. Ónmogelijke zaken waarvan dé kinderen zelf niet meer liefhebber zijn. En, te, n tweede, kluchten die aaneenhangen gelijk gekapt s'roo. Het publiek kan zooiets niet meer. verteren en vroeg of laat zal het eindigen met uitfluiten.

Het beste genre van film, soort drama, met veel humor, was « Het Kind », met (Charley Chaplin, Edna Purviance en Jackie Coogan. Die beviel het best. Ook « De Pelgrim ». Dat waren kluchten, die ten minste fijn ineënpasten. Maar sommige anderen! Dank u! Alice Pavpr.

EEN VOORSTEL

« Er zijn geen slechte V. T. opstellen, enkel vervelende. »

(Ongekend spreekwoord.)

In de dagbladen vind ik onderstaand berichtje:

« Budapest, 10 april, — De Hongaarsche minister van Binnenlandsche Zaken heeft een besluit uitgevaardigd het zoenen in de bioskoop gedurende de duisternis verbiedende. Aa nplakbrieven zuilen in al de cinepia’s gehangen worden en een politieagent, in de zaal geplaatst, zal het recht hebben hetfc licht te ontsteken op gelijk welk oogenblik. »

Waarde Vrije Tribunisten zouden wij nu geen gloeiende vertoogen gaan afsteken over de voor-en nadeelen van deze verordening?

Nu kunt ge wel opwerpen, dat dit alles .enkel in Hongarije gebeyrt! Gedenk, dat onze ministers zulke «nieuwigheid» < ok wel kunnen invoeren al was het enkel om, het te kunneni takseeren.

Waarom zouden wij nier dé zegeningen of verschrikkingen van dit stelsel voor de cinema-eige-naars, bezoekers van het schoon e en sterke geslacht en de filmmaniakken narékenen?

Let wel op, het zoenen is enkel’ in de duisternis verboden. Doch, dit geeft ieder romantisch aangelegd jongen of meisje me toe: met de duisternis is me'een ook bekormg en illusie verzwonden.

Verder kan men u, einstig filmminnaar, door de gratie van een vertegenwoordiger van de « veiligheidsdienst », alle oogenblikken ruw uit iïw| extase rukken.

Ik wed dat er m de Hongaarsche cinema’s nu meer dlan ooit gezoend zal worden, nu het zoenen een lekkere verboden -'rucht geworden *s.

Waarom zouden wij, na den woordenzondvloed over het rooken in de enema’s, niet eens penne-twisten ever het zoenen?

Wie opent het débat? Havelaar.

Ik heb verleden week, in V. T., het oordeel van Mieleke over de Duitsche filmen gelezen en ik beaam het volmondig. Niet dat ik over ’t algemeen veel sympathie gevoel voor de Duitschers, integendeel; maar Ik vind, dat men in kunst vol strekt onpartijdig moet zijn.

De Wagner-opera’s bijv., hebben in ons Opera reeds vanaf 11916 terug burgerrecht verkregen. Het tegendeel zou al zeer kleingeestig zijn.

Bij de eerste afrolling van den prachtfilm, « De Niebelungen », in onze stad, moet er een heertje in de zaal geroepen hebben: « A bas les boches!»

Waarlijk, als dat heerschap zoo afkeerig is van . Duitsche kunst, dan doet hij (beter thuis te blijven en hei) kunstminnend1 publiek te laten genieten.

Het is volkomen juist, dat de Duitsche filmen gesaboteerd worden, doch, als zij op hetzelfde peil van « de Niebelungen » blijven, zullen zij ongetwijfeld hun vroegere plaats in de filmindustrie innemen, evenals de Fransche filmkunst stilaan ( maar zeker, de Amerikaansche zal verdringen.

Aan goede artisten mangelt het niet en bekwame ineenzetters evenmin; het is voornamelijk het kapitaal dat hun ontbreekt om prachtwerk voort te brengen. Wimie.

WAAROM IK HOUD VAN DE KINEMAZAAL

Ik houd van de kinemazaal als van een gezellige huiskamer op eentonig, lange win'eravonden.

Dancings, schouwburgen en andere vermaken der groote, stad kunnen me wel (bekoren, maar ze zijn zooverre van mij, dat ik er bijna nooit aan denk, want ik woon in een provinciestadje, waar de stilte regeert, waar al de menschen mekaar kennen, waar er niets voorvalt of iedereen weet het.

Wannepr de Zondag aanbreekt en ’t regent eindeloos lange uren, dan denk ik met een. gevoel van: innig blije verwachting aan de cinemazaal, waar ik mijn dag ga eindigen in een atmosceer van heerlijken vrede.

Het is er soms zoo roerend stil als in een kerk:

FILM-REVUE

groote menschen zwijgen, zien en luisteren als kinderen, heel en al in vervoering voor mooie vertellingen. En ze zijn zoo gelukkig te mogen vergeten al ’t onaangename van gisteren, al *t onzekere van morgen.

Ik zit behagelijk en ongestoord1, zie voor mij op het doek menschen l'even, menschen die ik .sinds lang ken en die mijn bewondering met zich dragen, ik dweep met hen want ze hebben mij geleerd al het mooie in het leven, al het goede in» den mensch. Ik wou worden als velen onder hen: een man van de daad, iemand die « neen » durft zeggen als het « neen » is.

Ik houd ook veel van de zachtjes voortglijdende muziek, die spontaan een vreemd gevoel in me doet rijzen, terwijl ze tooverachtig bedaard strijkt over de vele opgeheven hoofden. Dan wordt het een overheerlijken droom van zalige verrukking, dan komt me alles voor lijk een mooie historie, opgeluisterd door een wigelied voor groote menschen in een zwijgenden zomernacht.

Ik houd van de cinemazaal, omdat ik niets heb dan haar op koude, regenachtige Zondagen, omdat ik den Zondag meer zou vreezen ais den ( zwaarsten dag van arbeiden als zij er . 'et ware, want ik woon in een, provinciestadje, waar dancings en schouwburgen onbekend zijn, waar de stilte regeert en waar mets kan voorvallen of iedereen weet het. Labrador.

VOOR PHOTOLIEF HEBBERS

Zooals de meesten uwer, waarde Tribunisten, schrijf ik thans naar het puik der cinemastars,

» hen om hun photo verzoekend en zoo ontvang ik deze dan ook, op weinig uitzonderingen na.

Doch, wat te doen met deze prachtstukjes, om ze goed te bewaren en niet, zooals bij velen het geval is, ze in de lade der keuken- of legkas laten bevuilen?

Eerst en vooral in een. album zetten. Best doet U dan U een tamelijk groot album aan te schaffen. Nie* met « colle » inplakken, tenzij photolijm, want andere Produkten dringen door en maken lichte vlekken. Nog beter is het een pakje hoeken (coins artistiques) te koopen. Deze vindt U in alle winkels van photo-artikelen. Een mijner vrienden heeft zulk een kinoboek, op elk blad een photo en daarnaast zet hij alle wetenswaardigheden aangaande de star, ouderdom, kleur van oogen en haar, enz. ’t Is iets heel praktisch en mooi.

Maar ziehier nu voor degenen die, evenals ik, met hun bezit willen pronken, een goedkoop« en eenvoudige wijze voor het .inlijsten.

Schaf U een rolletje « passe-partout band » aan (te verkrijgen, mits een paar frank in alle photo-rnagazijnen). Neem een stuk glas (U moet daarom het venster niet stuk slaan) en snijd het, of laat het snijden óp de maat der photo. In het karton, dat in den omslag: der photo was, maakt U op eenige centimeters van den bovenrand, op één centimeter van elkaar verwijderd, twee gaatjes; jdaardoor trekt U een fijn sterk koordje, dat dient tot het ophangen. Knip dan uit voornoemde band twee bandjes op de breedte en. twee op de lengte der ruit, maak deze vochtig, plak ze op het glas 3 à 4 millimeters van den rand karton, druk den overschot van de breedte van dén band! op den rug van het karton, en klaar is Kees.

Met één rolletje band, kunt U meer dan 25 photo’s « éneadreeren ».

Heel origineel is het. zooals ik ergens weet een salon waar een boord is aangebracht met photo’s aldus ingelijst.

Ik hoop, \vaarde tribunisten, dat ik niet tevergeefs heb gekribbeld en dat ge hier wat itut moogt uit trekken. Brasset.

On Photohoekje

BOUCLETTE DORÉE ontving gratis de photo

van:

Rudolph Valentino, 17x22, na 1 m. en 15 d., vergezeld van een briefje; Pola Negri, 13x18, na 2 m. en 12 d.

SANS-SOUCI ontving gratis de photo van: H. A. von Schlettow, postkaartform., na 17 d.; Anna Q. Nillson, 21x28, na 4 w. en 3 d.; Agnès Ayres, 12.5x17.5, na 3 m. en 4 w.; Bebe Daniels, 12.5x1(7.5, na 4 m.; Soava Callone, prachtige, gansch geteekendé photo, 30x40, na 14 d.

JULIA EN PIERRE ontvingen gratis de photo van: Glenn Hinter, 12.5x17.5, na 2 m.; Herbert Rawlinson, 12.5x17.5, na 3 m.; faque Catelain, form, postkaart, na 1 m.

BRASSET ontving de volgende photo’s, allen gratis: ,

Rudolph Valentino, 21x16 (in Mr. Beaucaire) met briefje, na 46 d.; Pola Negri, 24x18 (in Bella Dona), na 41 d.; Mary Pick ford, 16x21, na 136 d.; W. S. Hart, 16x21 f na 38 d.; Hoot Gibson, 16x21. na 66 d., met eigenhandig geteekend briefje; Be’.ty Compson, 13x18, na 41 d.; Milton Sills, 13x18, na 60 d.; Priscilla Dean, 13x18, na 61 d.; Bebe Daniels, 13x18, na 72 d..; Thomas Meighan, 13x18, na 46 d'.; Viola Dana. 13x18, na 39 d.; Betty 'Blythe. 13x18, na 84 d. (bruine photo); Agnes Ayres, 13x18, na 52 d.; Alma Rubens, 13x18, na 65 d,; Dorothy Philips, 13x18, na 46 d.; Harold Lloyd. 13x18, na 73 d.; llvore Novelli, postkaart, na 48 dagen.

Cinemanleuiusies van Paramount

DE FAMOUS PLAYERS komt in -Canada het beheer in handen te nemen van tien groote cinemazalen.

VOOR « THE DRESSMAKER from Paris »,

een wonderbare film die men kortelings zal zien, heeft Travis Banton, een groote mode-kundige, speciaal geroepen uit Parijs, 100 nieuwe modellen geteekend, de een al « chicker » dan de ander.

TER GELEGENHEID van Gloria Swanson’s terugkeer uit Frankrijk in Amerika hebben haar vrienden en bewonderaars haar een groote receptie aangeboden. Zij was zeer .bewogen over dezen blijk van hulde en sympathie en vergat tevens niet hulde te brengen aan de Fransche cinemallefhebbers, die haar zoo hartelijk hebben ontvangen.

DE VERTOONINGEN in de Vereenigde Staten van de film « Madame Sans-Gêne » zijn voor de Fransche filmindustrie en voor Gloria Swanson onvergetelijke, triomfen. Berichten de ons uit Amerika van onzen correspondent bereiken, getuigen van een formidabel succes.

BETTY BRONSON, de kundige 17 jarige vertolkster van Paramount’s nieuwste succes « Peter Pan », gaat nu een anderen band draaien, en wel aan de zijde van Adolphe Menjou, getiteld « Are Parents People? ».

Deze produktie zal een buitengewoon werk zijn, van een frissche jeugdigheid en bekoorlijkheid.

. FILM-REVUE

Cinemabrievenbtts

1° Onze brievenbus is gratis.

2° Wekelijks worden er drie vragen beantwoord.

3° Stel uw vragen afzonderlijk en nummer ze.

4° Naam en adres hoeven we niet te kennen: geef een deknaam op.

MONTE-CHRIS 1 O. — 1) Soava Gallone, adres: Via Dei Villini, Rome

2) Sylvia Grey; adres : 11. rue Lalo, Paris.

3) So-Jin; adres : c/o Suite 523, Taft Building1.

Hollywood (Cal.), U.S.A.

NABUCHODONOSOR. — 1) U vindt dit onderwerp dan niet belangrijk? Voor wat ons persoonlijk betreft, we zijn er een groot liefhebber van. indien... ze oprecht is.

2) De regisseur van « De Niebelungen » was

Fritz Lang; die film is in het studio gedraaid geworden voor zooveel het mogelijk was.

3) Paul Richter was vroeger aan den Wiener Schouwburg verbonden; adres: 15, Sonnenstrasse. München (Duitschland).

BUITENRONKER. — 1) Dorothy Mackail; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

2) In de Engel'sche taal te schrijven; zendt gratis haar photo.

3) En als U binnen slaapt, ronkt U dan niet?

J. MA Hl EL'. — Graag wilden we U eens spreken op ons bureel over die Vereeniging.

JULIA EN PIERRE. — 1) Alice Lake; adres: Metro Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

2) Clara Bow; adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Frank Keenen; adres: Brinton Studios, 5341, Melrose Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

N. B. — Onze beste gelukwenschen ter gelegenheid van het ontvangen der 100ste photo, en graag willen we de opgave ervan wel in ons blad opnemen.

CHU-CHIN-CHOW. — 1) Charles de Rochefort is in 1887 geboren; draait voor ’t oogenblik niet.

2) De film « Mon Homme » werd in Amerika aan de markt gebracht onder den naam « Shadows of Paris) (Schaduwen van Parijs).

3) In Frankrijk dragen de filmartis'en de naam van « star » niet.

N. B. — We zullen aan uw wensch voldoen en heb nog maar een paar weken geduld, den tijd om de noodige schikkingen te nemen.

JE ANNEKE. — 1) Jack Pickford; adres: 7100 Santa Monica Boulvard. Los Angeles (Cal.). U.S.A.

2) Mary Pickford, zelfde adres als Jack.

3) U kunt ze in de Fransche en Vlaamsche taal schrijven en zij zenden gratis hun photo.

WILLY EN JIM. — 1) Nicolas Koline is gehuwd; in de Fransche taal te schrijven; adres: Studio Albatros, 56, rue du Sergent Bobilot, Mon-treuil-sous-Bois (Seine), France.

2) Alice Terry meet 1 m. 78 en is in 1897 geboren.

3) g De Rechtdoens'er » werd vertolkt door Florence Vidor, Theodore Roberts en Gertrude Claire.

BRASSET. — 1) Corinne Griffith, voornaamste filmen: « Bab’s Candidate », « Tower of Jewels», a Garter Girl »; zendt gratis haar photo; adres: c/o Suite 523, Taft Building Hollywood (Cal.) U.S.A.

2) Conway Tearle. voornaamste filmen: « Two Weeks », a She Loves and Lies », « April Foly »; zendt gratis haar photo; adres: Friars Club, New-York-City (U.S.A.).

3) Mary Miles Minter, voornaamste filmen: g Amazing impos'er », « Wives and other Wives », « Eyes of Julia Deep »; doet niet meer aan cinema en zendt geen photo’s meer.

- N. B. — Maë Marsch is een star; U kunt ze schrijven aan volgend adres: c/o Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.). U.S.A.

Maar, m’n beste, wat U daar zegt en... denkt! g Madame Nemo »!; waar gaat U het halen?!

SIEGFRIED. — 1) Paul Richter; zie adres antwoord aan Nabuchodonosor.

2) Zendt zijn photo tegen vergoeding van 1/2

Rentemark. ,

3) U kunt hem in de Vlaamsche taal schrijven, maar dan zeer duidelijk.

ALI-BEN-D ARAK. — 1) Kathlyn Clifford;

adres: Virginia Hotel, Long Beach (Cal.), U.S.A.

2) Eugène O’Brien; adres: c/o Players Club, New-York City (U.S.A.).,

3) Lillian Hall Davis; adres: Worton Hall, Islewort'h (Engeland).

4) (bij uitzondering) Moyna Mac Gill; adres: co Suite 523, Taft Building, Hollywood (Cal.), U.S.A.

J. S. — 1) Georges Charlia; adres: 1, rue Ga-brielle, Paris.

2) Irène Rich; adres: c/o Suite 523, Taft Building,, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Marthe Ferrare; adres: 29, rue Descombes, Paris.

ROSIT A. — 1) Tsuri Aoki; adres: Haworth Pictures Corpor. Brunson Studio, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

2) Georges Arliss; adres: Distinctive "Studio, New-York (U.S.A.).

3) André Nox; adres: 25, rue Desbordes-Valmores, Paris.

BOUCLETTE DORÉE. — 1) Sessue Hayakawa. huidig adres onbekend.

2) Jack Warren Kerrigan; adres: 1743, Ca-huenga Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Maë Murray; adres: c/o Metro-Goldwyn Studios, 1025 Lilian Way, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

SANS-SOUCI. — 1) Alice Calhoun; adres:yc/o Vitagraph Studio, East, 15th street, and Loenst Avenue, Brooklyn, New-York (U.S.A.).

2) Hélène *Darly; adres: 92, rue de Gharonne, Paris.

3) Marjorie Daw; adres: 6609, St. Frances Court, Los Angeles (Cal.), U.S.A.

LABRADOR. — 1) Gunnar Tolnaes zendt de hem gevraagde photo.

2) U kunt binnen de week antwoord uit Denemarken ontvangen.

3) Dit hangt af van de cinemabestuurder uwer gemeente.

TROUWE LEZER. — 1) Tivoli Bioskop, Beg's Theatre, Nordisk Sala.

2) Karina Bell' is gehuwd; adres: c/o Nordisk Film, 45, Vimmelkaftet Bej, Kopenhagen; in de Duitsche of Deensche taal te schrijven (maar d>t laatste zal zeker wel niet gaan, niet?).

SPINNEKOPJE. — 1) Wesley Barry groeit nog steeds; adres: Marshall Neilan Studios, Eden dale (Cal.), U.S.A.

FILM-REVUE ?

2) Voornaamste filmen: g Go and get in »,

« Dinty ». « Daddy Long Legs ».

3) Hel adres van dien persoon kunnen we n.iet geven, daar bij zich aan een alles behalve zuivere zaak heeft püchtig gemaakt.

N. B. — Opgepast voor het net, niet?

DOUBLEPATTE. — 1) Patsy Ruth Miller;

adres • 1822, N. Wilson Place. Hollywood (Cal.),

2) Asta Nielsen; adres: 204, Kaiserallee, Ber-lin-Wilmersdorff (Duitschland).

3) Evelyn Brent; adres: Hillvieu Appartments,

AIGRETTE. — 1) Denkelijk zal die film in Anvers Palace vertoond worden.

2) Die band eveneens, ofwel in Empire.

3) Asta Nielsen is te Kopenhagen op 11 Sept.

1883 geboren.

2) Lilian Hall Davis; zie adres antwoord aan AlhBen-Da rak.

3) Charles Hutchinson; adres: 801, Riverside Drive, New-York-City (U.S.A.).

HAD-JE-ME-MAAR (Brussel). — 1) Jack War-Z van Kerrigarï; zie adres, antwoord aan Bouclette

V Dorée.

2) Percy Marmont; adres: 1321. Laurel Avenue, Hollywood (Cal.), U.S.A.

3) Dustin Farnum; adres: United Farnum Productions, Glendale (Cal.). U.S.A.

N. B.— We verzoeken U beleefd voor de volgende maal een ander deknaam te gebruiken, daar de bovenstaande reeds verpast is.

Een tooneel uit de prachtfilm “Pêcheur d’Islande” (De Visscher van. Ijsland)

BOUBOULE. — 1) Doris Kenyon; adirés: 850. West End Avenue, New-York-City (U.S.A.).

2) Dorothy Mackail; zie adres antwoord aan Buitenronker.

3) William Desmond; adres: Athletic Club, Los Angeles (Cal'.). U.S.A.

HAD-JE-ME-MAAR (Antwerpen). — I ) Uw schrijven wel ontvangen en z:en met genoegen uw beloofde bijdragen te gemoet. We verheugen ons nog allen, in de blakendste gezondheid en hopen van U hetzelfde. Da-ag! Gelieve eens een paar antwoorden hooger te zien...

ALICE PA VOR. — 1) Willen we dit vuurtje dan eens doen ontbranden?

2) Ja dit is een gezwendel van den cinemabestuurder; het is niet de eenige die zulks doet, maar vroeg of laat’ worden zij toch door den in-spekteur gesnapt.

3) Het is net zooals U zegt: de sobere gebaren komen op het doek het best uit;;neem bijv. het spel der Ital'iaansche artis’en; ze molenwieken zoo maar gedurig, met' hun; armen alsof ze ingebeelde aanvallers wilden afslaan; we begrijpen niet hoe een kritikus zulks heef£ kunnen neerpennen.

N.B. — We zijn in afwachting van dè dingen die komen zullen, en zien reikhalzend uit. We zullen ons gedacht eerlijk neerpennen. Hebt U daar dan al eens aan getwijfeld? ’t Spijt ons dat we nu die Japaansche landschappen zullen moeten gaan missen. NEMO.

N. B. — Vragen ons na Zondag toegekomen, worden in het volgend nummer beantwoord.

52 films, in een genaamde Wimper groep, plus 7 groote specials, zal de productie voor First National Pictures, Inc. zijn voor het jaar 1925-1926, te beginnen van. den în September tot den 31p Augustus, volgens een bericht van Mr Richard A. Rowland, algemeen bestuurder der voortbrengst.

Het bestuur van First National aanziet deze me-dedeeling als een der belangrijkste tot dusver gedaan in de geschiedenis der maatschappij; 1 ). gezien de hoedanigheid der productie; 2) gezien de tijd welke er noodig is om deze films op de markt te brengen.

De 7 groole specials zijn als volgt:

3 Frank Lloyd producties.: « Winds of Chance » naar de novelle van Rex Beach, ten tijde der goudkoorts in Alaska; «Rainbow’s End», naar de novelle van Rex Beach, handeLende over den onafhankelijkheidsoorlog van Cuba tegen Spanje; « The Splendid Road », naar Vingie E. Roe’s . nieuwe novelle over Californië, tusschen de jaren 1850 en 1854.

Colleen Moore in « Irène », naar James Montgomery, 'suceesvolle comedie, welke zal gedraaid worden onder toezicht van June Mathis; Joseph M. Schenk’s nieuwe Norma Talmadge’s film « Graustark », naar George Barr Mc Cutcheon’s novelle, handelende over een Balkan geschiedenis; «Men of Steel», naar het verhaal van R. G. Kirk over de staalnijverhe'd « United States Flavor », verschenen in The Saturday Evening post, te draaien onder toezicht van Earl Hudson; «Viennese Medley», naar Edith O’Shanghnessy’s schitterende novelle over Weenen, vóór, tijdens en na den oorlog. June Mathis zal deze product;e volgen.

De films van de Winner groep zijn:

«The Comeback », een prachtfilm voor Milton §i)lss, naar het boek van M; D. Crawford. Er zuL

len ook nog twee andere producties zijn, waarover nog geen besluit genomen is, waarin Sills de hoofdrol zal vertolken.

Drie films, buiten « Irene », zijn voor Colleen Moore aangeduid. Deze zijn: « Joäeph Greer and his Daughter », de nieuwe novelle van Henry Kitchell Webster; «Clarissa and the Post Road», van Grace Sartwell Mason’s Saturday Evening Post’s feuilleton; «Don Juan’s Three Nights», naar de novelle van Ludwig Biro.

Vier producties te maken door Robert Kane, welke vier jaren bij de Famous Players-Lasky, algemeen bestuurder der voortbrengst was en nü onafhankelijk voortbrenger is. De eerste zal zijn: « Invisible Wounds », van de nieuwe novelle door Frederick Palmer, beroemde oorlogskorrespondent.

Twee verhalen zijn aangekocht voor Corinne Griffith Productions Inc. — T. M. Asher, president dezer producties, zal deze twee films onder toezicht nemen. De eene is: «Forever After»,

tooneelstuk van Owen Dvis, waarin Alice Brady op de planken veel succes oogstte. De andere is: « Ashes », het tooneelstuk van Reginald Goode en waar'n Florence Reed op het tooneel kapitaal was.

Doris Kenyon zal in twee producties schitteren: « The Lady Who Played Fidele », naar de korte novelle van Gerald Beaumont, en « Bed and Board » door Lenore J. Coffee.

Voor de Winner groep zal Frank Lloyd ook maken « The Rose of Monterey, een verhaal over Californië wanneer het in bezit der Vereen'gde Staten kwam. Het is geschreven door Minna Smith en Eugenie Woodward.

Een andere productie voor deze groep is « The Boss of L'ttie Arcady » van Harry Leon Wilson’s novelle. .

Samuel Goldwyn en George Fitzmaurice zullen in de Winner groep ook hun deel hebben.

De eerste productie van hen zal zijn: « The

Dark Angel » naar het tooneelstuk, hetwelk een groot succes behaalde in Broadway, waarvan Mr Goldwyn juist de filmrechten gekocht heeft. Een verhaal van Edna Ferber is er ook bij, namelijk « Classified » met een bekende star in de hoofdrol.

Philip Gibb’s verhaal « Out of the Ruins » is insgelijks aangenomen om te verfilmen. Dit verscheen in de Cosmopolitan Magazine van December 1924.

Twee Constance Talmadge films hooren er ook bij. « The Twin Sister », en George Barr Mc Cutcheon’s novelle «East of the Setting Sun».

Vier Richard Barthelmess-Inspiration films be-hooren tot deze groote voortbrengst; enkel kunnen wij er maar één voor het oogenbl'k noemen en dat is «Shore Leave », naar het stuk van Hubert Osborne en hetwelk David Belasco maakt.

June Mathis zal tevens de productie leiden van « Paradise » naar de nieuwe novelle van Cosmo Hamilton.

Een scenario van Margaretta Tuttle’s nieuw boek « The Unguarded Hour », met Mary Astor in de hoofdrol, wordt op het scherm gebracht.

Tusschen de Winner voortbrengst noemen wij nog: « Careers » van Alfred Schirokauer en Paul Rosenhayn’s theaterstuk « Karriere ».

« A Husband for George-Anne », Hazel Christie Mac Donald’s Saturday Evening Post’s feuilleton.

Sanyer-Lubin zal twee producties maken voor Barbara La Marr. De titels kunnen nog niet gegeven worden.

Zoo ook voor M. C. Levee, welke twee producties zal voortbrengen.

FILM-REVUE

In het Land van de Film

De Ongelukkige Huwelijken

'j(N de Vereenigde Staten gaat alles snel, zelfs de zaken der

iJL Liefde.. Men ontmoet elkaar,

men heeft zich lief, de donderslag! men

koopt eene huwelijkstoelating.. men is

gehuwd. De « honey-moon » is dikwijls nog vlugger dan de donderslag en de slecht geëkwilibreerde paren scheiden... dat alles is enkele maanden!

In de cinematographische middens zijn de echtscheidingen veel talrijker dan waar ook. Zeer dikwijls, als we iets of wat nieuws over Filmland schrijven, aarzelen we, op ’t oogenblik een nieuw huwelijk aan te kondigen, daar we meer dan eens vreesden dat het jonge paar reeds zou gescheiden alvorens het nieuwsje verscheen. Om nu eens een gedacht te geven hoe er in de Amerikaan-sehe filmmiddens met de echtscheiding wordt omgesprongen zullen we even de namen aanhalen van hen die er in de laatste jaren het bijltje hebben bij neergelegd, om misschien kort nadien, voor velen was het waar, opnieuw aan ’t hakken te gaan... Wallace Beery, Charles Chaplin, Mary Pickford, Douglas Fairbanks, Littie Pickford, Owen Moore, Georges Walsh en Seena Owen, Rudolph Valentino en Jean Acker, Gertrude Robinson en James Kirkwood, William S. Hart en Winifred Westover, Pauline Frederick, Constance Talmadge, Gloria Swanson, Barbara La Marr, Ruth Roland, Geraldine Farrar en Lou Telle-gan, Marie Prévost, Tom Moore en Renée Adorée, Elsie Ferguson, Frank Mayo en Dagmar Godowsky, Anita Stewart en Rudolph Cameron, Madeleine Hurlock, Maë Bush, Corinne Griffith, Wanda Hawley, Carmel Meyers, Marjorie Ram-baud, Roscoë Arbuckle, James Cruze, Georges Melford, Ora Carewe, Florence Vidor, King Vidor, Albert St. John, Monte Blue, Margueritte Snow, Agnes Ayres, Lew Cody, Dorothy Dalton,

Claire Windsor, Irene Rich, Alice Brady, Pola Negri, Katherine Mac Donald, Dustin Farnum, Creighton Hale, Emory Johnson, Marie Mosquini, Cullen Landis, Jack Gilbert, Leatrice Joy, enz.

Menig Amerikaansch dagblad publiceert, in al de onderdeden, de redenen dier echtscheidingen. Het is wel de moeite waard deze in een artikel te vereeni-gen; we halen hier de voornaamste aan: het zijn de getuigenissen door de belanghebbenden voor den rechter afgelegd, en Waarop deze de scheiding uitsprak-: ziehier:

Jeanne Acker (gescheiden van Rudolph Valentino). «Een maand nadat we gehuwd waren liet hij mij zitten, en sinds dien oogenblik hield hij zich met mij niet meer bezig. Toen we trouwden was hij niets en van zoodra hij « iets » was, verliet hij rrfij. Onze twee bestaans hebben zich ontmoet net zooals twee schepen die elkaar des nachts kruisen« ... Rudolph Valentino verklaarde dat zijne echtgenoote hem verliet na 6 uren huwelijksleven en nooit geen voet meer in huis zette. Nadien is hij hertrouwd met Na-tacha Rambova.

Renée Adorée (gescheiden van Tom Moore). «... Aanhoudend beleedigde hij mij en beschuldigde mij met andere mannen te flirten. Ik verdedigde mij tegen die verdachtmakingen en raadde mij

aan de echtscheiding aan te vragen....

(Tom Moore \yas reeds eene eerste maal gescheiden van Alice Joyce).

Irma-Blue (gescheiden van Monte Blue): « ... Het succes van mijn echtgenoot op het doek was het einde van echtelijk geluk. Toen we trouwden waren we gelukkig: hij was toen nog eenvoudig verzendersbediende te Chicago. In 1921 vertrok hij naar New-York en verbleef er één jaar. Hij wilde niet dat ik hem aldaar kwam vervoegen en toen hij te Chicago weerkeerde dan kwam hij

FILM-REVUE

Slechts naar huis toe om me te zeggen dat hij met mij niet meer wilde leven... » Maë Bush (gescheiden van Francis J. Mc Donald). « ... Hij heeft mij verlaten. Ziehier zijn laatste brief: Lieve Maë, het is het einde. U kunt er zeker van zijn dat vanaf morgen ochtend er tusschen ons beiden niets gemeens meer is. Tracht me niet in het studio op te zoeken, ik zal aan de telefoon niet antwoorden, tot weerziens, Maë... »

Ora Carewe (gescheiden van J. C. Howard, groentenkonservenfabrikant).

« ... Hij heeft mij in een kamer opgesloten en geslagen... »

Dorothy Dalton (gescheiden van Lew Cody). « ... Hij wierp mij eene vaas naar s het hoofd; een stoel volgde, en daarna wierp hij me zijn schoen... En alvorens te vertrekken, 'verscheurde hij mijn kleed!... »

Mildred Harris (gescheiden van Charles Chaplin). «... Hij weigerde mijne huishoudelijke uitgaven te betalen, en vertelde tegen eenieder die het wilde hooren dat ik eene slechte vrouw was. Voor onze genoodigden had hij hoegenaamd geen eerbied. Met Kerstdag weigerde hij mijn kleine Kerstboom te bezien... Hij zegde mij ook ons huwelijk geheim te houden daar dit hem in zijne kunstloopbaan nadeel zou kunnen berokkenen indien men wist dat hij gehuwd was. Hij drong er op aan opdat ik de echtscheiding zou aanvragen... »

Dustin Farnum (gescheiden van Mme Farnum). « ... Zij weigerde met mij naar New-York te gaan ». (Eenige dagen na zijne echtscheiding bekomen te hebben, hertrouwde hij met Winifred Kinston).

Geraldine Farrar (gescheiden van Lou Tellegan). « ... Hij weigerde te arbeiden... »

Lou Tellegan zegde na zijn echtscheiding: «... Deze echtscheiding is mij zeer aangenaam. Ik ben er overtuigd van dat Miss Farrar van mijn gedacht is indien ik beweer dat deze echtscheiding ons beiden bovenmatig gelukkig maakt!... »

. .Elsie Ferguson (gescheiden van Thomas B. Clarke). « ... Hij behandelde mij met eene kwetsende onverschilligheid.. » Allan Forrest (gescheiden van Ann Little). «... Wij hebben te samen juist ééne maand geleefd, en sindsdien heb ik ze niet meer weergezien... »

Pauline Frederick (gescheiden van haar derde echtgenoot C. A. Rutherford). «... Nimmer is er tusschen ons beiden een gedeeltelijk misverstand geweest, het was steeds de totaalste der mogelijke onbegrijpbaarheden, ik weet niet waar Dokter Rutherford zich bevindt, dit is mij gelijk... »

Corinne Griffith (gescheiden van director Webster Campbell). « ... Toen ik nog zeer jong was, verafgoodde ik de aarde waarop ik ging... De totale afwezigheid der geestesverwantschappen die tusschen gehuwde menschen moet bestaan was de oorzaak onzer scheiding; wij hadden twee verschillende karakters. Ik weet niet of ik zal hertrouwen. (Onlangs is Miss Griffith terug in het huwe-lijksschuitje gestapt met Walter Morosco)... »

Mrs. Creighton Hale (gescheiden van Creighton Hale). « ... Hij heeft mij op eene onmenschelijke en wreede wijze behandeld, het is mij onmogelijk de bewoordingen te herhalen die hij bezigde om mij aan te spreken... »

Flo Hart (gescheiden van Kenneth Harlan). «... De vrouwen waren zijn verderf en ruïneerden hem. Allen waren zij dol op Kenneth, dit maakte hem koud ten mijnen opzichte. Tengevolge een kleine twist tusschen ons beide sloeg hij mij... » (Kenneth Harlan is sindsdien gehuwd met Marie Prévost).

Wanda Hawley (gescheiden van Allen Burton). « ... Zijne eenige bezigheid was de echtgenoot te zijn van Wanda Hawley. Hij verweet mij eene gekkin en idiote te zijn en vloekte op mij in de aanwezigheid van andere menschen. Na een « partij » te Hollywood rukte hij mij uit de auto, kwetste mij en wierp me de grofste beleedigingen naar het hoofd... »

Mrs. Ella Johnson (gescheiden van Emory Johnson, dë uitstekende regisseur). «... Voor zijne filmen wierp hij het geld met handsvollen weg maar thuis was het gansch anders... »

Gertrude Robinson (gescheiden van James Kirkwood)... «Hij bracht zijn tijd door in de elegante bars yan Santa Barbara e.n ik wachtte hem op ’t avondmaal tot tien uur toe. Zekeren dag dat ik weigerde met hem te gaan wandelen omdat hij nog dronken was, sloeg hij mij tegen den grond en joeg mij weg...»

FILM.REVUE

Mrs. Leroy Knauff (gescheiden van Georges Melford)... « Hij vertrok naar New York en bij zijn terugkeer wilde hij met mij niet meer leven. Toen de echtscheiding was uitgesproken, zegde de rechter mij: « Mr. Knauff (Georges Melford) zal het een niet ver afgelegen dag betreuren een zóó prachtige vrouw als u zijt, verlaten te hebben... »

Barbara La Marr (die van haar zesde echtgenoot, Jack Daugherty, gaat scheiden): ...«Mijn God, mijn God, mijn God!... »

Mrs. Mignon Landis (gescheiden van Cullen Landis)... «Hij verwaarloosde mij en deed een liefdesverklaring aan een andere vrouw, terwijl hij openlucht-tooneelen aan t draaien was, en deed mij lijden, met mij dit te vertellen.„ »

Roy Harlow (de echtscheiding aanvragende tegen Marie Mosquini)... « Wij trouwden in het geheim en zij wilde niet dat onze vrienden er iets van af wisten. Nooit ontdeed zij zich van haar schmink-sel, alléén om te gaan slapen. Toen bewonderaars haar in perspon kwamen bezoeken, was ik verplicht daar als een nulliteit te blijven staan. Toen bezag hare moeder mij en grijnslachte, duwde haar vuist onder mijn neus en trok leelijke gezichten!... » (Harlow vraagt hiervoor

25.000 dollar schadevergoeding aan zijn schoonmoeder).

Carmel Myers (gescheiden van Isidore Kornblum)... « Tweemaal verliet hij mij. Een jaar en eenige dagen hadden wij te samen gewoond, toen hij mij voor de eerste maal verliet. Wij trachten te herbeginnen, maar het was nutteloos... »

Pola Negri (gescheiden van Eugène Dombski)... «Anderhalf jaar lang ben ik gehuwd geweest. Mijn echtgenoot vroeg mij mijn filmarbeid vaarwel te zeggen om mijn maatschappelijke rang van gravin te bekleeden. Mijn arbeid was werkelijk mijn eerste liefde. Deze arbeid had mij uit de armoede naar den rijkdom gevoerd, en dank hieraan, kon ik aan mijn moeder de gezondheid weergeven die te wenschen overliet. Ik verkies mijn rang in de wereld der kunst die ik lief heb... »

Lottie Pickford (gescheiden van G. Rupp)... «Hij weigerde mij en onze dochter te onderhouden en zegde me, naar Californië te vertrekken... »

Marie Prévost (gescheiden van H. C. Gerke)... « Wij waren juist twee kleine onnoozele kinderen, we gingen vluchten, we trouwden en onmiddellijk nadien verlieten we elkaar... » (Gerke was een zeeman en Marie had hem ontmoet in Oceanside in Californië).

Marguerite Snow (gescheiden van James Cruze)... «Hij sloeg me meermaals. In 1921 ranselde hij mij af in de aanwezigheid van verscheidene vrienden; en om die reden ben ik gescheiden... » (Cruze is nu hertrouwd met Betty Compson).

Anita Stewart (gescheiden van Rudolph Cameron)... « Ik ben te zeer door mijn werk in beslag genomen... »

Marian St. John (gescheiden van Albert St. John)... «Mijn echtgenoot kwam niet naar huis en weigerde mij te zeggen waar hij was geweest, hij vertelde aan vrienden dat ik hem aan zijn lot overliet en meer dan eens was hij dronken... » Constance Talmadge (gescheiden van John Pialoglou, groothandelaar in tabak) ... « Hij was jaloersch en hebzuchtig en wilde mij verhinderen te arbeiden, want mijn arbeid brengt mede dat ik met « leading-men » werk. Hij vernederde mij en maakte het mij lastig. Zijn wreede en onmenschelijke behandelingen brachten mijn zenuwen van streek. Dagen en weken lang sprak hij niet of was hij niet te zien. Toen ik hem het woord wilde toerichten speelde hij de trotsche en weigerde een onderhoud te beginnen...»

Georges Walsh (gescheiden van Seena Owen)...« Zij wierp mij een strijkijzer naar het hoofd. Haar beroep van film-actrice deed haar haar rnoedersplichten vergeten. Zij « vampeerde » mij, opdat ik haar een bontmantel van 9.000 dollar zou koopen en liet mij zitten toen ik in het ziekenhuis was... »

Winifred Westover (gescheiden van William S. Hart)...« Ter oorzake zijner zuster.... » (Winifred’s schoonzuster was voor haar een vreeselijke schoonmoeder).

De zonderlingste dier gevallen is wel zeker dit van Marie Mosquini, de mooie ster der Hal. Roach Comedies, en van haar echtgenoot M. Harlow. Zij huwden den 15 Augustus 1923 te Mission Inn of Riverside. Het is onmogelijk een poë-

FILM-REVUE

tischer landschap te droomen om een huwelijk aan te gaan, en het was voor het jonge paar een gelukkig voorteeken in het huwelijksbootje te stappen in dit ideale natuurschoon... Ongelukkiglijk maakte de on verzoenlijke schoonmoeder het nogal bont. Zij beleedigde de arme Harlow in het fransch, want hij is van fransche afkomst. De jonggehuwde ontdeed zich nooit van haar schminksel en het was niet steeds heel aardig haar te omhelzen. Meer dan eens smeekte Harlow haar met hem alleen te gaan leven en van haar moeder te scheiden, maar zij antwoordde hem rondweg’: «Ik houd van U, Roy, maar alvorens ik mijn moeder verlaat, zullen de appels zóó groot worden als pompoenen en zal er een neger voorzitter der Vereenigde Staten worden... » -En ontgoocheld verliet Harlow zijn vrouw eenige maanden later, daar hij de vreeselijke gezichten, die zijn schoonmoeder tegen hem trok, niet meer kon verdragen!

Te Hollywood dacht men er niet aan dat King en Florence Vidor zekeren dag zouden kunnen scheiden... En nochtans! Van uit hun prilste jeugd waren zij verloofd. King werkte in den Texas, te Lone Star, en ging in den cinema belang stellen. Hij werd zelfs operateur in een kleine cinema der onmetelijke woestenij van Texas, draaide nadien zelfs een film in één deel, die hij naar New York zond; maar die hem een paar dagen nadien terug werd bezorgd. Hij huwt dan Florence en de twee jongelieden besloten hun kans te Hollywood te gaan wagen. Met hun spaarcenten kochten zij zich een oud versleten Ford, en richtten zich, met dagreizen, door bergen en dalen, woestenijen en wouden, naar Hollywood. Des nachts sliepen zij onder dekens, zij hadden mondvoorraad met zich genomen en een oude pan, waarin zij het eten op den grond klaar maakten. Te Hollywood waren zij langen tijd onbekende figuranten in verscheidene studios, daarna werd King assistant-director, nadien kleine regisseur, totdat een goede film hem bekend maakte. Florence werd een groote ster. De geboorte van een dochtertje maakte hun geluk volledig, en nu... nu gaan zij scheiden...

Ruth Rolland,, alhoewel van Mr. Kent gescheiden, bleef voortgaan met hem uitstekende betrekkingen te onderhouden; hij werd haar business-menager en het is dank aan hem en aan zijn stoutmoedige ondernemingen dat Ruth Rolland ten huidigen dage millionnaire is. Ruth en haar ex-echtgenoot, die nog steeds haar zaken behartigt, zijn de beste vrienden der wereld; men zegt dat Ruth er aan denkt te hertrouwen met een autofabrikant... Zal Mr. Kent dan haar business-manager nog blijven?

Dit alles bewijst ons dat de groote filmsterren leven, lief hebben en lijden, zooals wij, andere doodgewone stervelingen! NEMO.

Ki l'IH'l IU II1MIW

Clnemanieiiissies

VEEL MENSCHEN zullen zich alraads afge-vraagd hebben waarom Tom Mix zijn paard mede neemt op zoo n groote re's. De artist-cowboy geeft daarvoor de volgende reden op: Gedurende zijn dienst bij de Texas Rangers, eenige jaren geleden, werd Tom door een dronken cow boy in het been geschoten. De wonde was niet ernstig en alhoewel de kogel er niet uitgehaald was, had hij geen last meer van zijn been. Jaren later, wanneer Tom Mix reeds bij Fox was, en gedurende het dtaaien van een film, de oude wonde begon te ontsteken, was men verpl’cht de kogel uit te halen; Tony’s verdriet was zoo groot, door de afwezigheid van zijn meester, dat hij weigerde te eten. Pat Christman, welke het dier nu vergezelt en het toen ook verzorgdg, ging naar het gasthuis en deelde dit Tom mede. Men schikte het daarop zoo dat Tony bij Tom gebracht werd en

daar zijn voedsel nam; het paard; liet het zich smaken, want sinds eenige dagen had het niets meer genuttigd. Getroffen door deze getrouwheid, zwoer Tom Mix, dat zijn paard overal met hem zou zijn, het is gelijk waar, en daarom maakt het dier de reis rond de wereld mede.

EEN BRAND brak uit in de omgeving waar jack Holt aan het draaien was; dit gaf aanlei1 ding tot het gerucht dat deze achteur deerlijk gekwetst was; het was gelukkig een valsch alarm, maar wel was hij een weinig aan het gelaat verschroeid.

DE a valschaarden » van de film ondergaan, de een i\a den ander, een verandering in het vervullen hunner karakters. Zoo vernemen wij, dat Lew Cody de heldenrol vertolkt in de nieuwe film van'Elinor Glynn, «Man and Maid», en William H. Powell eenzelfde roi in « White Mice ». Zelfs Stuart Holmes heeft nu een sympathieke rol, in de film « The Salvation Hunters ».

FILM-REVUE

naar het boek van Sir Arthur Conan Doyle « The Lost World »

Productie First National-Watterson. R. Rothacker Vlaamsche bewerking van Ed. Neorg

Met speciale toelating van de First National Pictures van New-York. EENIG RECHT VOOR BELGIE

ROLVERDEELING:

Professor G. E. Challenger Edward Malone, journalist Lord John Roxton Professor Summerleo

(4de vervolg)

Wallace Beery Lloyd Hughe« Lewis Stone Arthur Hoyt

Een weinig later zat dk bij Lord Roxton te huis. Zijn woning was versierd met allerlei trofeeën van wapens en tableaux .van wilde dieren en vreemde stammen.

« En nu, mijn jonge vriend' » begon hij, « wat weet gij van dezen professor Challenger? »

« Tot vóór vandaag had ik hem nooit gezien. »

« Zooals ik... Vreemd, wij vertrekken onder gezegeld bevel van een man welke wij niet kennen. Zijn kollega’s schijnen nochtans van hem te houden. Hoe komt het toch dat gij belang in die zaak stelt? »

Ik vertelde hem alles.

« Ik geloof dat hij de waarheid sprak » zegde hij ernstig— « Zuid-Amerika is een wonderbare plaats en ik houd er van. De massa weet er te we nig van en er liggen nog zeer veel gronden te ontdekken. Ik heb het op en af geloopen en bijzonder in mijn strijd tegen de slavendrijvers. Hoe meer ge van dit land weet, beste jongen, hoe meer geheimen er u ontsluierd worden. »

Na meer over Zuid-Amerika gesproken en mij allerlei raad gegeven te hebben, gaf hij mij een prachtig geweer ten geschenke en nam ik van den man, welke voor langen tijd mijn gezel zijn zou, afscheid.

Daarop ging ik naar ons redactiebureel waar • Mc Ardle ongeduldig op mij zat te wachten. Des anderendaags werd ik bij Sir George Beaumont, onzen bestuurder, gébracht welke ten volle akkoord was met deze expeditie; men zou mij een kompleete uitrusting bezorgen, alle kosten zouden voor het blad zijn, op voorwaarde dat ik de minste bijzonderheden naar ons blad zou zenden.

En nu, mijn beste lezers, schrijf ik deze regels in het salon van de « Francisca, welke door de zeeloods zullen medegenomen worden voor Mr Mc Ardle.

Laat mij nog een laatste beschrijving geven, voor wij in Zuid-Amerika aankomen.

Het is èen koude mistige morgen. Drie personen wandelen, gehuld in regenmantels, op de kaai; zij gaan de brug op naar het schip; men brengt verschillende zware koffers achter hen aan. De drie mannen zijn: Professor Summerlee, een lang melancholiek figuur, met sneeuwwitte haren. Lord John Roxton, een krachtig veertigjarig man. En dan ik.

Plots hooren wij de stem van Challenger, welke ons beloofd had ons te komen vaarwel zeggen.

« Nu mijnheeren, luister goed » zegde hij, terwijl hij ons een enveloppe toonde, «Mijn orders staan in dezen gezegelden omslag. Gij zult dit n et eerder openen, dan wanneer gij een stad op de Amazone zult bereikt hebben, welker naam is Manaos, doch, slechts op uur en datum op den omslag vermeld... Wat u betreft, Mr. Malone, ik geef u vanaf heden volle toelating om alles nauwkeurig naar uw blad te seinen. En nu tot weerziens heeren. »

Wij zagen hem vertrekken... De «Francisca» verliet insgelijks de plaats... Wij Tiooren de bel gaan... het schip is ten einde het Kanaal en gaat in zee steken... Die bel verwittigt ons dat wij onze laatste brieven aan den loods kunnen mede geven, daar deze de boot verlaten gaat.

« God zegene allen welke wij achter laten en dat Hij ons veilig moge terug zende. »

Ik zal nu niet alles gaan verteilen van onze weelderige inrichting op de paketboot, noch van ons verblijf te Para, behalve het vriéndelijk onthaal van het bestuur der Pereira da Pinta Mij, weike mede hielp voor onze volledige uitrusting. Ik wil ook kort zijn met onze reis op den stroom, in een boot welke een weinig kleiner was dan diegene welke ons over den Oceaan bracht, tot wij eindelijk de stad Manaos bereikten .

Hier namen wij onzen intrek in het lokale koffiehuis van M. Shortman, en hier wachtten wij den tijd af tot wij gemachtigd waren den brief van professor Challenger te openen.

Alvorens dit gewichtig oogenblik genaderd was, wil ik een korte beschrijving geven van mijn reisgezellen.

De wetenschappelijke wijsheid van professor Summerlee is mij reeds te goed bekend opdat ik hem daarover zou lastig vallen. Hij:s beter uitgerust voor zulke gevaarbjke expedit e dan men op het eerste zicht zou danken. Zijn magere gestalte en dun gelaat is gewapend tegen alle vermoeienissen en zijn droge en meerendeels sarcastische manieren kunnen door niemand van zijn omgeving veranderd worden. Al is hij 66 jaar, ik heb hem nooit hooren klagen over de hardheden van de reis. Ik heb hem steeds aanzien als een last maar zijn uithoudingsvermogen is ons meermaals tot nut geweest.

Van het begin af is hij overt ugd geweest dat Challenger een kwakzalver is, dat wij daar in Zuid-Amerika ons leven gingen wagen voor niemendal en ons voor gansch de wereld gingen belachelijk maken. Zijn eenigste genoegen was, s'nds onze landing, belang te stellen in de vreemde vogels en insekten.

Lord John Roxton is 20 jaren jonger en heeft insgelijks een uithoudingskracht, gepaard met sterke zenuwen. Hij is steeds galant in zijn houding en onberispelijk op zijn kleeding. Zijn kennis van de wereld en bijzonder van Zuid-Amerika, is verrassend. Aangaande het doel onzer reis is hij niet zoo ongeloovig als professor Summerlee. Hij heeft weinig gesproken van zijn eigen expedities in Brazilië en Peru, doch het wasvoor mij een veropenbaring te zien hoe hartelijk hij door de inboorlingen alhier ontvangen werd; zij aanzagen hem als een kampioen en beschermer.

De waarheid was dat Lord John Roxton eenige jaren geleden zich in dit land bevond. De wilde caoutchoucboomen groeiden er weelderig, maar konden niet bewerkt worden bij gebrek aan

FILM-REVUE

Wij keken elkaar verwonderd aan waardoor er een oogenblik stilte kwam, dit werd echter verbroken door een schamperen lach van Summer-' lee.

« Dit is een klare bekentenis! » riep hij uit. « Wat wilt ge nog meer?... Wij hebben nu niets meer te doen dan huiswaats te keeren en hem openlijk als een formidabele leugenaar aan te klagen! »

« Het is m'sschien onzichtbaren inkt », kwam ik tusschen.

« Ik geloof het niet », zegde Lord Roxton, het papier naar het licht houdende. « Neen, mijn jonge vriend, het is onnoodig u zelve gerust te stellen. Er is nooit op d t blad papier een létter geschreven. »

krachten. Eenige ellendige Spanjaarden, tot de tanden gewapend, forceerden de inboorlingen om voor hen te werken en maakten deze ten slotte tot hun slaven. Daar verscheen Lord John Roxton en verklaarde den oorlog aan Pedro Lopez, de leider van de slavendrijvers. Hij verzamelde de weggeloopen slaven, wapende deze en cj ende een campagne waarbij hij zelf den hoofdman doodde en dit onwaardig bedrijf uitroeide.

Dit voor mijn twee gezellen. We hadden voor deze expeditie eenige bedienden aangeworven welke ook een kleine rol te vervullen hadden. De eerste was een reusachtige neger, Zambo genaamd, een zwarte herkuul, gewillig als een paard en zeer verstandig. Wij hadden hem te Para aangenomen, op aanbeveling van de stoombootmaatschappij, op welker schepen hij En-gelsch had leeren spreken.

Te Para engageerden wij Gomez en Manuel, twee half-bloed mannen, welke daar j».*ist » aankwamen met een vracht rood hout, vervoerd langs den stroom. Het waren sterke kerels en vlug als panters. Beiden hadden hun gansche leven doorgebracht aan de bovenwateren van de Amazonestroom, en dit was dan ook de rede waarom Lord John hen aangeworven had. Gomez had het voordeel dat hij -zeer goed de En-gelsche taal kende. Deze mannen waren onze persoonlijke bedienden; zij moesten eten koken, roeien en zich op alle manieren verd'enstelijk maken en dit voor 15 dollars per maand. Nog hadden wij aangenomen drie Mojo Indianen van Bolivia, dewelke zeer ervaren waren in boot-werk en de vischvangst. Het hoofd noemden wij Mojo, naar den naam van zijn stam, en de anderen hun naam was José en Fernando. Drie blanken dus, twee half-bloed, een neger en drie Indianen maakten de expeditie uit, dewelke

wachtte op de bevelen te Manaos.

Ten laatste, na een vervelende week, was de dag en het uur gekomen. Wij zaten in een kamer van het koffiehuis te Manaos. De zon stond hoog aan den hemel en verwekte een zwerm van insekten welke gonzend rond vlogen.

Wij zaten rond de rieten tafel waarop de gezegelde enveloppe lag. Daarop stond te lezen, in het handschrift van professor Challenger:

« Onderrichtingen aan Lord John Roxton en zijn gezelschap. Te openen te Manaos den 15n Juli, om 12 uur middag juist. »

Lord John legde zijn uurwerk op de tafel, vóór hem.

« Nog zeven minuten »; zegde hij. « Mijn oude horlogie gaat zeer juist. »

Professor Summerlee grimlachte, terwijl hij de enveloppe opnam.

« Waarom zullen wij het nu niet openen dan zeven minuten later? » zegde hij. « Dit behoort natuurlijk ook tot dezelfde kwakzalverij, waarvoor dé schrijver dezes beroemd is. »

« Och, laat ons trouw de voorwaarden vervullen », antwoordde Lord John. « Het zou van ons niet fair zijn moesten wij zijn wil niet eerbiedi-gèn! »

« Schoone zaak! » riep de professor bitter. « Ik weet niet wat er in deze enveloppe zit, maar het zal wel niets anders dan onzin zijn. Ik heb in de wereld wel wat', meer te doen dan achter een gek te loopen... Nu, Roxton, het is tijd. »

« Het is tijd, ja... Wij kunnen de enveloppe openen... »

Hij sneed met zijn pennemes den omslag open en nam er een gevouwen blad uit. Hij streek het glad en men zag * niets dan een blanco papier. Hij draaide het om: blanco!

WALLACE BEERY

« Mag ik binnen komen? » donderde er plots een stem van af de veranda.

Die stem! Die reuzenschouders! Wij sprongen recht van verrassing wanneer wij daar Challén-ger zagen.

« Ik vrees », zegde hij, terwijl hij zijn horlogie te voorschijn haalde, « dat dk een paar minuten te laat ben. Wanneer ik u deze enveloppe gaf, mijnheeren, dan was het mijn bedoeling bij de opening er van tegenwoordig te zijn. Mijn te laat komen is te wijten aan dien verwenschten loods en die ongelukkige zandbank. Ik hoop dat dit de gelegenheid aan professor Summerlee zal gegeven hebben om mij te verwenschen. »

« In elk geval, professor, dit moet ik u zeggen, heeft uwe komst ons verlichting gebracht », antwoordde Lord Roxton. « Ook moet ik er bijvoegen dat uw manier van handelen ons wel zonderling is voorgekomen. »

In plaats van te antwoorden kwam Challenger de kamer in, drukte de hand van Lord John en van mij, boog voor Summerlee err liet zich in een leunstoel vallen, dewelke kraakte onder zijn gewicht.

( Wordt voortger.et).

FILM-REVUE

ARJORIE DAW had aan de bekende operazangeres en filmac-trice Geraldine Farrar te danken dat zij haar eerste kans kreeg, om te toonen dat er in haar kwaliteiten staken, om een beroemdheid te worden. Geraldine Farrar draaide « Carmen »; Marjorie was een figurante en staarde de diva met haar groote bruine oogen in bewondering aan. De groote actrice merkte dit op on, groothartig als zij was. zegde zij tot haar regisseur, Cecil de Mille:

— Waarom geeft ge dit meisje daar niet eens een kans? Zij is lief en het ziet er naar uit dat zij wat kan.

Cecil de Mille zag het meisje aan en ging op het voorstel in. Hij liet Marjorie een kontrakt teekenen en de rest ging van zelf.

Marjorie vertelt de geschiedenis van haar vooruitgang in filmland in de volgende woorden:

«In den zomer van 1915 was ik een kind van 14 jaar. Tijdens mijn schoolvakantie speelde ik als een « extra » in Universal films. Daarna deed ik al iets meer en moest de « leading lady » haar kostbaren pels omhangen, de telefoonoproepen beantwoorden en verstandig doen. Het was weinig maar ik was gélukkig en leefde in een droom. Wakende of slapende, voor mijn oogen zag ik steeds filmschoonheden zweven. Ik. was ongetwijfeld de meest enthousiaste filmliefhebster welke de cinema bezocht. Doch, ik vrees dat ik niet loyaal was. Bewondering voor de Stars greep mij aan zooals men door influenza aangetast wordt, maar ik veranderde steeds van held of heldin

Zekeren dag was het voor Geraldine Farrar, maar ik moet er bijvoegen dat ik haar nooit vergat; dan weer was hét Blanche Sweet. Terwijl Blanche Sweet in mijn hart troonde, deed ik mijn haar zooals zij en dacht mij even schoon. Doch, ik verliet spoedig Blanche Sweet voor Mary Pickford. Ik weet wel dat ik niet op Mary Pickford gelijk, doch toen dacht ik het toch, en alles ingezien is dit het liefste in

Beheer en Redaktie Korte Gasthuisstr., 16. Antwerpen

Haar eerste groote rol was in « The Warrens of Virginia », waarin zij de jongere zuster van Blanche Sweet vertolkte.

Daarna had zij een gelijksoortige rol in « The Unafraid », waarin Rita Jolivet de star was. « The Secret Orchard.» met Blanche Sweet als hoofdrol. « The Puppet Crown », met Ina Claire en Carlyle Blackwell. « Out of the Darkness », met Charlotte Walker, en daarna « The Chorus Lady », waarin zij zelve haar eerste groote dramatische rol speelde.

Zij heeft licht bruin haar en bruine oogen. Andere films waarin zij verscheen zijn: « Jeanne d’Arc » (Geraldine Farrar), « Arizona », « Bound in Morocco »,

« Knickerbocker Buckeroo », « His Majesty the American» (Douglas Fairbanks)

« The River’s End », « Don’t Ever Marry », «The Great Redeemer » (House Pe-/* ters),,« Dinty », « Ridin’ Wild », « Pen-rod » (Wesley Barry), « The Lying

Truth » (Path O’Malley), « Bob Hampton of Place » en « Experience ».

Het was wanneer Marjorie in de Lasky Studios speelde dat zij haar cinemanaam kreeg. Haar, ware naam is Marjorie House, maar iemand doopte haar Marjorie Daw.

Nog kind zijnde was zij zeer delikaat, maar bij het opgroeien werd zij een sterk meisje. Zij staat bekend als een knappe tennispeelster en een flinke zwemster.

Marshall Neilan is haar lievelingsregis-seur en Mary Pickford aanziet zij als de grootste vrouw van het stille tooneel. jaar terug naar school. Doch, de zucht naar de cinema bracht haar ditmaal naar de Lasky Studios. Zij kreeg de rol van een jonge dame in « The Jaguar’s Claw», waarin Sessue Hayakawa de starrol had, Daarna deed zij een stap achterwaarts in, ouderdom maar een stap voorwaarts opv de ladder van den cinema: zij speelde een kinderrol, zij was Mary Pickford’s kameraadje in « Rebecca of Sunny brook Farm ».

Douglas Fairbanks vroeg haar als zijn « leading lady », in vervanging van Eileen Percy. Zij vertolkte met hem « The Modern Musketeer », « Mr Fia It », « Say Young Fellow » en « He Comes Up Smiling ».

Miss Daw is geboren te Colorado Springs, Colorado, in 1902, en is dus 23 jaar. Zij is niet groot en weegt niet zwaar.