il

De Muze van Montmartre

GENEVIÈVE FÉLIX

ENEVIEVE Félix, die tot Muze ' van Montmartre werd uitgeroepen 1 door de meest bekende artisten der Butte Sacrée, is niet alleen een cinema-artiste wier toekomst allerschitterendst is, maar insgelijks een uitmuntende pianiste, die, alvorens aan de Stille Kunst te gaan doen, meer dan acht uren daags aan het klavier zat, want, zij bestemde zich voor de muziekale loopbaan en dweepte meer met Beethoven, Liszt, e.a. dan met Mary Pickford of Norma Talmadge.

Zekeren dag zegde haar eens een vriendin: « Kom eens met mij mee; wij gaan cinema spelen en ge zult zien hoe vermakelijk dit is ».

Geneviève Félix, die toen nog maar een klein meisje was, liet zich overhalen en. met eenige andere kameraadjes, figu- reerde ze in een film. Dewelke?... Geneviève herinnert het zich niet meer, en zij bekent dat zij er zelfs nooit de naam van gekend heeft.

Een zóó verstandig uiterlijk, zóó photo-genisch, kon niet langer in een studio verblijven zonder door de filmregisseurs opgemerkt te worden.

Het was G. Champavert die, de eerste, in Geneviève Félix vertrouwen had. Hij liet haar La Phalène bleue, een groot dramatisch tooneel in 4 deelen, draaien. Het was een succes voor de ontwerper en zijne jongste vertolkster, een openbaring voor de pers en het publiek, die, bij algemeenheid, het talent van den regisseur en de bekoorlijkheid zijner jeugdige ster erkende, wier succes immer grooter en grooter werd.

Het komt hier niet ongelegen even te herinneren, dat La Phalène bleue, onder de naam van De Blauwe Vlinder, hier, kort na den wapenstilstand, in Anvers-Palace werd af gerold.

Daarna liet Champavert Geneviève in Le Passé Renait en L’Œil de Saint-Yves optreden. Deze laatste film, bizonderlijk, was het groote succes van Pathé in 1919.

Daarna draaide zij Chimère, van Louis Lehman, film die fel werd opgemerkt, en wij vinden Geneviève Félix terug bij de

Société Cinématographique des Auteurs et Gens de Lettres, met wie zij een overeenkomst teekende die in 1922 eindigde.

Onder de leiding van Jean Kemm, een der beste Fransche filmregisseurs, draaide Geneviève Micheline, Miss Roüel en La Ferme du Choquart.

Daarna was zij, eveneens, slachtoffer der ernstige krisis welke de Fransche ci-nemanijverheid toen doorworstelde.

Gedurende twee jaren draaide Geneviève Félix biter weinig en, zij zegde: « Ik speelde dikwijls meer toen ik nog op school was! »

— Hoe dat was de vraag. j

— Op school, hier vlak naast, — want ik werd op Montmartre groot gebracht — had ik een klein kindertooneel opgericht met al de kleine kleuters van mijn ouderdom. Op 9-jarige ouderdom was ik bestuurster, schrijfster, regisseur, vertolkster, en wat weet ik al!...

Onlangs nog hebben we Geneviève Félix hier gezien in De Dame van Monsoreau en De Brooddraagster. Kortelings zal men haar kunnen bewonderen in Het Raderwerk, waarvan we het geïllustreerd scenario in dit nummer afdrukken.

Geneviève Félix, die te Parijs op 10 Februari 1900 geboren werd, dankt dus hoofdzakelijk haar huidige roem, aan het feit, dat zij tot koningin van het I8de arrondissement te Parijs werd uitgeroepen, zooals dit aldaar een jaarlijksche gewoonte is.

De beste barometer der populariteit ( eener filmster is... hare briefwisseling.

Voor wat Geneviève Félix betreft, willen we hier alleen maar de cijfers laten spreken en die vertellen meer dan dikke folianten.

De maand Juni is de maand waarin de filmsterren de minste briefwisseling ontvangen. Waarom? Het is niet geweten, doch het is een vaststaand feit. In diezelfde maand ontving Geneviève Félix juist 211 brieven: 6 kwamen uit Parijs, 108 uit andere deelen van Frankrijk, 36 uit het buitenland en de koloniën. Deze 36 laatste verdeelden zich als volgt: België 14, Zwitserland 4, Portugal 3, Egypte 2, Turkye 2, Cuba I, Nederlandsch Indië 1, Algerië 7, Saigon 1, Tamatowe I. Die 211 brieven behielden in: 203 vragen om photos, 5 bedankingsbrieven, 3 vragen om inlichtingen. Deelen wij even mede.

« CINEMAWERELD »

en dit heeft zijn belang, dat van 203 brieven welke om een photo vroegen, er 120 geen enkel bedrag inhielden; 33 een postzegel van 0.23; 18 een biljet van 1 fr.; 16 een bedrag van fr. 1.30; 3 een som van

eenigen tijd onze lezers te willen vragen steeds de kosten der gevraagde photo te dekken, verzoek waaraan wij gevolg gaven. Want reken maar eens even mede: de laagst berekende kostprijs eener photo

fr. 2; 4 een som van fr. 2.25; en één een biljet van 5 fr. Deze laatste kwam van een soldaat en het bedrag werd hem teruggezonden met de gevraagde photo.

Geneviève Félix zelve vroeg ons, vóór

is fr. 1.50, en 126 photo’s aan dit tarief maakt fr. 189, zonder de verzendingskosten. En de Fransche filmartisten worden zoo weelderig niet betaald als hun Amerikaansche kollega’s! NEMO.

vwvw

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

Tu ne tueras point

Tôt prive de ses parents, le trappeur français Gaspard a poussé comme un rosier sauvage et dans l’âme de ce sauvageon, deux fleurs sublimes se sont épanouies: l’amour de la Nature et de l’Humanité.

Pour tous les enfants du village, il est « L’Oncle Gaspard ».

Chaque année, pendant la saison hivernale, Qfhspard quitte le pays pour n’y revenir qu’au printemps avec une provision de peaux de bêts, produit de ses chasses et fonds de ses ressources, en attendant qu’une mine d’or qu’il a découverte lui donne, sinon la richesse, du moins l’aisance nécessaire pour épouser celle que son cœur a «moisi.

Or, pendant une absence annuelle, un étranger, Benson, venu dans le pays pour y chercher de Tor, lui vole sa mine et sa fiancée: sa mine, parce que Gaspard avait oublié d’en faire enregistrer le titre de propriété; sa fiancée parce que nul en ce monde ne peut être sûr du cœur d’une femme et que les absents en amour, ont toujours tort. Par cette double perfidie, cette âme droite, belle, pure jusqu’à ce jour, se transforme: la haine s’en empare, elle devient d’une laideur effrayant, e et ne tend plus que vers1 un but: se venger! Pendant sept ans, Gaspard prépare, attend cette vengeance; il ruine Benson, détruit peu à peu l’harmonie de son ménage, et finalement, suscite une querelle entre lui et une brute — querelle en laquelle Ben-son fait usage d’une arme à feu et blesse son adversaire, ce qui le fait condamner à la prison.

La femme de Benson étant morte, le Tribunal confie l’enfant à Gaspard qui se jure de faire payer au pauvre petit être les tortures morales que lui firent subir les parents de ce dernier. Mais devant la con-. fiance, la joliesse du chérubin, la belle âme. du trappeur refleurit à nouveau, et il se prend à chérir comme son propre fils celui dont il voulait faire son souffre-douleur.

Grâce à sa bonne conduite, Benson, est libéré par anticipation. Gaspard l’apprend. Son désespoir est indescriptible. Donc, cet homme qui lui a déjà piis tout ce qu’il aimait au monde, va maintenant lui prendre celui qu’il aime plus que sa vie... Non, cela ne sera pas! Et une idée diabolique germe dans son cerveau: Il capture un loup, l'enferme dans sa cabane dont il a fait un piège, et l’affame en l’espérance que lorsque Benson te-vindra...

Mais ce n'isl pas Benson qui se prend au piège, c’est son petit, son amour.Fon de douleur, il se précipite dans la cabane, sauve l’enfant et reste enfemér avec le carnassier; ce, pendant que Ben-son, qui vient d’arriver, apprend par son fils le terrible drame qui se déroule. Enfin, la porte s’ouvre pour livrer passage à Gaspard. Il a vaincu là bêle, niais celle-ci lui a fait payer chèrement celle victoire.

PROGRAMME DU 28 OCT. AU 1 NOV.

Martha....FlotOW

Ouverture

Le costume féminin et l’Art antiquf

Documentaire

L’Ange gardien....AL Yvain

One step de l’Opérette "Là Haut”

Un Bon à Rien

Comédie en 5 parties interprétée par Charles RAY

Pourquoi hésiter

Valse

Ackermans

Tu ne tueras point!

Grand drame interprété par Lon Chaney, Alan Haie et Stanley Goethals

PROGRAMMA van 28 OCT. tat 1 NOV.

Le sang répandu par Gaspard pour sauver le fils de son ennemi lave la souillure que la haine avait fait;1 au cœur des deux hommes et le divin pardon s’échappe de leurs lèvres.

Martha....FlotOW

Openingstuk

( "'ouwenkleedij en Kunst der Oudheid

Oorkonde

L’Ange Gardien....M. Yvain

One step uit de operette "Là Haut”

Gij zult niet dooden

Een Nietdeug

Tooneeispel in 5 deelen met Charles RAY in den hoofdrol

Pourquoi hésiter....Ackermans

Valse

Gij zult niet dooden!

Groot drama vertolkt door Lon Chaney, Alan Hale en Stanley Goethals

SEMAINE PROCHAINE

Le film sensationnel

PAUVRE MIDINETTE

Grand drame de la vie Moderne

VWW.WV.V

X Gaspard wacht geduldig op de eerste voort-,* il brengscien van een door hem ontdekte goudmijn, J »% want hoopt hij, zoo niet rijk, dan ten minste wel- } J varend genoeg te worden, om een zorgeloos le- f J ven te slijten aan de zijde van zijn hart-uitverko- JJ J rene. ? J

Een vreemdeling is evenwel in ’t land gekomen, f J J« op zoek naar goud, en deze deinst er niet voor i,* terug Gaspard én zijn groeve, én zijn aanstaande i',* »« vrouw Ie stelen. i J

Dubbel getroffen, ondergaat de tot heden toe «

>« gelaten en liefdevoile natuur van Gaspard, een Ji ê algeheele ommekeer. Dien Benson, die hem alles JiV J> roofde wat hem aan het leven verbond, rei' lei - f *J •J> volgt hij thans met zijn haat. Dit lukt em, en,* hij slaagt er in Benson door een gemeen ndividu

Y te laten aanranden; Benson, zich in levensgevaar

«N wanend, gebruikt n vuurwapen tol verdediging, ? jC

** en de man stort neer, doodelijk gewond. Dit be- VjC

Î* teckent voor Benson lange jaren gevangenis. 1SJ

Y Door smart overmand, sterft zijn vrouw, en 1

de rechtbank noemt Gaspard als voogd van hun .* JC

kleinen zoon. In stilte legt deze den eed af dit «L C onschuldig schepsel voor bet door zijn vader «er- s Î* richtte kwaad te doen boeten. Doch zoo ingeno- £ C

Y men schijnt het ventje een nieuwen beschermer £ r ** te hébben gevonden, zoo vertrouwelijk en liefde- J (

vol kijkt het naar Gaspard op, dat de laatste C C Ÿ schijnbaar uitgedoofde liefdevonken weer op-

'•* laaien, en hartstochtelijk bemint nu de trapper t £ ** dien knaap, hem omringend met waarlijk vader- Ç JL '* lijke zorgen. £

Y Na zeven jaren wordt Benson uit de gevangenis %

Y ontslagen. Dan kiemt een duivelsche gedachte in £ Jj

Y Gaspar, dorstig naar wraak. Ji

Hij vangt een wolf, sluit hem op, laat het heest i Ji

Y dagen zonder eten, in de hoop dat Benson terug- Ji

Y keerend... £ 5

Y Doch niet Benson, wel de kleine jongen, heel «

Y zijn liefde en zijn levensrede is in den valstrik gei

Y vallen. Als dol, snelt Gaspard naar het hok, redt f ji

Y hePkind uit de klauwen van het ondier, en sluit i i

Y zich op met den razend geworden wolf. Intus- £ J

Y sehen is Benzon terplaatste gekomen, verneemt fi (B

Y het gebeurde uit monde van zijn zoontje. Nu opent (i J

Y zich eindelijk de deur, en de trapper verschijnt f

Y Den wolf heeft hii neergeveld, doch niet zonder * J

Y n onnoemlijk gevecht. Zoo stortte hii zijn bloed * j

Y om het leven van zijn vijand’s zoon te redden, stil- f,

Y lend de gloeiende haat in de harten van beide f,

Y mannen. En het goddelijk verge vin gs woord komt,,

Y hun op de lippen... ,*

Imprimerie dn Centre.?6. Rempart Kipdorp. Anvers

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOM BEECK

BERCHEM - Tél. 5210

BIERES eu BOUTEILLE» - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Maison BERTHY

106, rue de l’Eglise, 106

vwv

FO U Fin U 1RES

Arrangements — Réparations Conservation de fourrures Prix avantageux — Travail soigné

12, rue Van Ertborn

Tel. 292/ ANVERS Tel. 292

Agence pour la Province d'Anvers du Vrai "FEROOO"

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble’s Polish

La seule maison de la place fournissant aux garages aux prix de gros

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXÉCUTION RAPIDE ET SOIGNEE

Champ Vleminekx.8 ANVERS cnattsuwu». TÉ LÉ PM'9209 =»=«=»»«=“*“

OUVRAGES DE DAMES K

OUVIÎACiES DESSINÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES,

S STORES, BONNETTERIE A LA MAIN,

g! DENTELLES, JUMPERS

% MAISON EMMA

HANDWERKEN

WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIGOED, JUMPERS

Anvers, Rue Vondelstraat, 15, Antwerpen

Autos pour Cérémonies, Mariages, Baptêmes et Fêtes

Garage J & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

'garnitures

POUR

Fumoirs, Salons, Boudoirs Chambres à coucher Verandah Fauteuils - Club

11, Longue rue du Vanneau

(près du parc)

<1 ëiare sträät20

MEUBLES

Les plus grands Magasins en Belgique

9 Longue rue des Claires 9

(près Meir)

î Grand choix de garnitures, 200 salles à manger, \ chambres à coucher, salons, cuisines, verandah’s, î bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc.

MafsoD Américaine

Meilleur marché qu'ailleurs = Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. s. î Magasin fermé

BRODERIES

DESSINS MODERNES

PERLAGES, BOUTONS, POINTSCLAIRS. PLISSAGE

M— RYCKAERT

RUE RUBENS, 17, ANVERS

TRAVAIL SOIGNÉ ET RAPIDE

..EXGELSCH HOEDENMA GA ZIJN.. VONDELSTR., 19 CAUS (nabij St. Jansplaats)

De laatste nieuwigheden in Vilten Hoeden

Rüirrçe lsus

Zïei Etalage

Cl NEW A WERELD »

SCHEIDING VAN BED

Blijspel, naar het werk van PIERRE VÉBER, vertolkt door Diomira Jacobini en A. Collo

Collette was op de kostschool het groot verdriet van al haar meesteressen; thans is zij de vreugde en den troost van haar goede tante, Mevr. Mon-trachet, weduwe Monbissac.

Deze laatste had te Parijs een broeder wonen, die

Twee zaken verbitterden het. leven van M. Mon-trachet: ten eerste, hij was doof als een pot, en ten tweede, hij zocht sinds lang tevergeefs naar een middel om reuklooze meststoffen in den handel te brengen.

handel dreef in kunstmeststoffen voor kamerplanten. Hij en zijn zoon André waren gewoonlijk allebei vroeg te been: wanneer de vader naar zijn wérk ging, kwam de zoon meestal terug van zijne nachte-lijke ondernemingen.

Het zoontje had andere kruisen: vier maitressen, die hem tot over de ooren in de schulden brachten, zoodat hij zich nu genoodzaakt zag aan zijn al te vroolijk leventje een einde te stellen door... t-trouwen.

« CINEMAWERELD »

Deze uitkomst verheugt de vader en de tante. Beiden denken aan Collette. Tante gaat zich met haai’ te Parijs vestigen.

André, zonder iets van al die plannen te vermoeden, had reeds een andere vrouw in ’t zicht; het was zekere Marcelle Bonin, voor den derden keer uit den echt gescheiden. Hij had haar belooft te trouwen.

Op een avondfeestje bij den vader van Andréj

een villa aan de zee. M. Montrachet bewoont met zijr. zoon en schoondochter het gelijkvloers, terwijl Baron Lachambotte en de gescheidene vrouw de eerste verdieping bewonen. Het is nog altijd « scheiding van bed », wat de ongeoorloofste betrekkingen met de geburen van boven en ten laatste, de ontbinding van het huwelijk voor gevolg heeft. Het onverwacht bezoek van tante slaat al de gemaakte plannen in duigen: zij brengt ’s avonds, onnoozel-

CHAMBRE À PART

zou de verloving met Collette plaats grijpen, tot groote teleurstelling van Marcelle, de gescheiden vrcuw, en van Baron Roger Lachambotte, die Collette naar zijn smaak vond.

De eerste maanden van het huwelijk waren de jonggetrouwden oprecht gelukkig, maar bij het ontstaan der eerste moeilijkheden werd de oorlog verklaard, en André reisde met zijn « klikken en klakken » naar het salon: het was « de scheiding van bed ».

Vrienden en vijanden treffen elkander aan op

weg, het jonge paar naar het echtelijk bed.

Van de genomen afspraken, zij met den baron, en hij met de « gescheidene», kwam niets terecht. T» 11 uur zagen zij het licht uitdooven op de slaapkamer en wat bleef er hun anders over, dan elkander te troosten en samen... te trouwen!

FILM DUBOIS

Plantenstraat, 40-42, Brussel

« CINEMAWERELD

VRIJE TRIBUUN

- RONDOM EEN FILM -

OPEN BRIEF aan

de lieer Burgemeester van Antwerpen

Heer Burgemeester,

Laat mij toe enkele woorden tot U, achtbare ste-devader, te richten. U zult misschien glimlachen óf schokschouderen om mijn raadgevingen. Doch, ik verzeker U, het is in naam van duizenden cine-bezoekers, en met de beste bedoeling, dat een nederig meisje, haar misschien nog nederige meaning U toestuurt.

Het betreft, namelijk, het door U uitgevaardigd verbod, om de film « La Garçonne » hier ter stede af te rollen.

Ik neem aan dat U handelde met de beste voornemens, in ’t belang van de orde en goede zeden. Doch vooraleer een dergelijlce maatregel te treffen, is het plicht, meen ik, zelfs van een burgemeester, zich te overtuigen en zich te vergewissen of een dusdanig verbod zich wel opdringt.

In hare vorige artiekels, die U waarschijnlijk niet zult gelezen hebben, heeft een lezeres, die de film in kwestie te Brussel gezien had, er oogenblik-kelijk op gewezen, hoe onzinnig dc maatregel was door U toegepast, daar de film nóch de orde nóch de goede zeden in gevaar bracht.

Dat zij waarheid sprak» bewijst het volgende: Uw achtbaar collega, burgemeester van Verviers, die meende goed te handelen met Uw voorbeeld te volgen, verbood, om de zelfde reden als U, insgelijks de film in een der cinémazalen zijner stad. De cinemauitbater, met medehulp van de « Office général cinématographique », stuurde een klacht naar het Parket van Luik. Dit stelde een onderzoek in: stelde vast dat de film hoegenaamd niet het minste afbreuk deed aan de goede zeden, en zond hierover zijn advies aan de Goeverneur der provintie Luik, die, op zijn beurt, het verbod van de heer Burgemeester van Verviers verbrak. De film wordt nu terug in dezelfde inrichting afgerold, waar hij eerst verboden werd.

Dit is de vreeselijkste afstraffing, de grootste affront, de hardste kaakslag die ooit een 'burgemeester werd toegebracht. En nog voelen wij te veel eerbied voor Ü, achtbare heer Magistraat, opdat wij zouden moeten beleven dat U ooit zoo iets overkwam.

U zijt het slachtoffer van uwe goedgeloovigheid, heer Burgemeester. Sommige menschjes en ’n paar gazetschrijvers uit zekere krantjes, hebben U, — misschien uit politieke berekening of uit haat voorde cinemaindustrie, — slecht ingelicht. Naar hen te luisteren was uw.grootste fout, want ’t zijn juist deze lui die nu de eerste zijn om U te bespotten en in de oogen van ’t publiek belachelijk te maken.' Vandaag verguizen Wat' ze den dag te voren aanbeden hebben, is nu eenmaal de politiek van zekere pènneriddefs:

Nóg ïs liet tijd'Uw vergissing te herstellen, — dwklen is: ménschelijk, — zelfs een burgemeester kan dit overkómen. Van af vandaag, Vrijdag, wordt « La Garçonne » aan den zoom van Uw stad in cinema Géant, te Hoboken afgerold. Duizenden en nog duizenden Uwer stedelingen zullen, aangetrokken, verlekkerd, opgetogen, door de kostelooze reuzen-réklaam welke U er Voor maakte, naar deze gemeente stroomen om de veelbesproken film te gaan bewonderen. Men spreekt zelfs van een speciale tram-dienst die zal ingericht worden. En het oordeel van zoovele stervelingen die o La Garçonne » zullen gezien hebben, zal zijn: een rekisitorium tegen Uw verbod: een bespotting naar uw adres.

Verbreek uw verbod, heer Burgemeester; met een goede bedoeling raad ik het u. Want anders zouden Antwerpsche cinemauitbaters, die uw kas vullen met belastingen en taksen en die nu den kaas van vóór hun neus, döor buren zien wegkaa-pen, wel eens het geval van Verviers als een voorgaande kunnen aanschouwen en insgelijks aan het Parket van Antwerpen rekening vragen. En dan... ohee!....

Met den versehuldigden eerbied,

Een lezeres van « Tooneelwereld ».

’t Schijnt me, alsof er sinds eenige weken een overeenkomst is gesloten om zekere « Starren » on te hemelen.

Deze is de beste, die de mooiste, en dan weei-r-dit de schoonste film tot heden gezien.

Ze doen me onwillekeurig denken aan de aanplak-brieven van sommige kinemas, die week na week op hun programma de prachtigste filmen tot heden vertoond, aankondigen.

Neen, mijn inziens wordt er door menig inzender der «Vrije Tribuun» meerdere, ware kunstenaar, veel onrecht aangedaan. Ik voor mij, voel zoowel bewondering voor de kleinere goed-vertolkte rollen, als voor de groote. Het komt er immers maar op aan een rol uit te beelden zooals het behoort.

Zeker is het. dat de keuzo van het scenario veel bijdraagt tot de waarde van de film, maar, in dit geval, is het de band zelve die men in de eerste plaats dient te roemen.

Zoo heb ik eens bet voorrecht gehad, lang geleden, de film « Edelsteenon » te mogen bewonderen. De inhoud was noch boeiend, noch belangrijk, maar de vertolking (Henny Porten) was iets eenigs, om nooit te vergeten.

Ook onsympathieke rollen zijn meestal miskende genieën. .

En hebben we dan niet onze karakterspelers vergeten als Monroe Salisbury, Severin Mars, Harry Carrey (voor de lustige cow-boy), Bert Lvttle en zoovele anderen?

In één woord, ik ben moer omzichtig in mijne b( weringen en hou er nochtans ook mijne geliefkoosafr" spelers op na, die ik toejuich van uit het hart.

Niet inziende waarom ik me verschuilen moet onder een deknaam, teeken ik

VAN HOUDT, K.

Alhoewel ik nog niet lang lezeres ben van de « Cinemawereld », wil ik toch deze week, ook mijne gedachte over de fihmpelers en speelsters in de « Vrije Tribuun » neerpennen.

Ik ben het volkomen cens met Snobske en kan waarlijk maar niet beseffen, waarom de meesten zóó in Norma Talmadge opgaan.

Zij wordt geklasseerd als koningin van talent en schoonheid, maar komt Alice Terry voor dit laatste dan niet in aanmerking? Bewonder haar dan maar eens in « De Roman van een Koning » en in de « Vier Ruiters van den A pocalypsus ».

Wordt er dan ook nooit een woord gerept over Dorothy Dalton. Mae Murray, Pola Negri en Raquel Meller?

Wat Rudolph Valentino betreft, hij heeft wel mooie oogen, maar toch moet ik met Alice Favor bekennen dat hij als Sheik wel past, maar, wanneer hij als gentleman optreed, komt er van al zijn be-tooverende schoonheid niet veel tot zijn recht. De half-god wordt terug mensch, en valt dan zelfs in de schaduw van William Fainüm.

Dit is het gevoelen van

LISON.

Een paar dagen geleden bevond ik mij in een cinemazaal te Brussel, waar men een Duitsche film vertoonde. Als men nu de film te zien kreeg, verlieten twee personen, die naast mij zaten, de cinemazaal, de eene tot de andere zeggende: « C’est un film boche; ces nlms ne valent rien ». (Het is een Duitsche film; deze filmen zijn niets waard.)

Zulken onzin hooren, te midden honderden toeschouwers, dat is nogal grof, niet waar?

Ik dacht bij me zelven, dat die personen weinig of niets kenden van kunst en talent op cinemagebied, ofwel verlieten zij de zaal alleenlijk omdat het een Duitsche film was, wat ik bespottelijk vind, want de film was prachtig. Er zijn prachtige Duitsche filmen die wij te Brussel te zien kregen, bijvoorbeeld: «Othello», een meesterwerk met E. Jannings en Werner Krause, en ik heb hier onder do oogen lofartikels van dien film, « Het Indisch Graf ». met Olaff Fonss en Conrad Veidt, « La Terre qui Flambe», en nog vele anderen. Mijne meening is dus, dat Duitsche filmen niet moeten afgebroken worden door mensclien die niet eens weten wat kunst is. Dat wil nu niet zeggen, dat ik niet van andere filmen houdt, want ik ben een der grootste bewonderaars van Amerikaansche en Fransche filmen. Maar ik wilde nu toch eens de lezers en lezeressen van «Vrije Tribuun» bekend maken, hoe sommige mensclien over Duitsche filmen oordeelen.

JOHN WEBBS.

’k Ben niet gewoon van bijdragen te schrijven, en misschien zal mijn artiekel voor vele medewerkers der «Vrije Tribuun» slechts als knoeiwerk beschouwd worden, maar, mijn oordeel over «Vrije Tribuun » is, dat het meer op een koffiekransje gelijkt waar ieder over don acteur of de actrice, haar mooi gezicht, kostumen, enz., praten, en als een soort strijd loeren tegen die of gene bewonderaarster). van deze of gene filmstar, dan dat ze wel over kunst spreken, en me dunkt dat dit wel de hoofdzaak is van de «Vrije Tribuun».

’k Heb weinig of niets over de hoedanigheden van een «star» hooren uitwijden, wat kunst betreft, zooals mimiek, houding, spel of schmink, enz. Ik vind het. erg jammer dat de schrijvers(stcrs) van « Vri je Tribuun», maar aldoor in banale kleingeestigheid vervallen, over het al of niet mooi zijn van een(e) «star», of van het al of niet gebruiken van kunstmatige middeltjes om er mooi uit te zien. Er zijn sommige artisten die heel mooi zijn en toch niet uitkomen, er zijn er ook anderen, die juist in het tegenovergestelde geval verkeeren.

Dus schoonheid komt er weinig op aan, trouwens, liet woordje mooi of schoon is zeer rekbaar, tevens verschillen de opinie’s omtrent dit standpunt ontzettend, ’k Beweer natuurlijk niet, dat het leuk is filmen te zien met onaangename gezichten of vormen.

Een ding is sleclifs van waarde, dit is of de artiste) zijn rol goed begrijpt, en tracht in de mate van het mogclijke, de hen toebedeelde rol goed te vertolken, zoo trouw magolijk de gedachten van den persoon of schrijver weer te geven en er tevens goed uit te zien, naar de vereischte van de rol natuurlijk. Verder vind ik het gek, dat men er zich lastig zou om maken en de kop te breken, of ze er in ’t werkelijke leven er wel degelijk zoo uit-zien en wat ze op hun kerfstok hebben. Een ding moet men slechts op liet voorplan stellen, of ze al of niet. goed werk leveren op de film zelve.

Ook vind ik dat de medewerkers der «Vrije Tribuun » nogal veel over dezelfde artist(e) twisten.

Daarom ben ik ten volle ’t akkoord met Snobske, die zegt: « Eere wie eere tockomt » en dat zien er nogal velen over ’t hoofd. Ik heb natuurlijk ook wel

een zwak voor zekere filmen en acteurs(tricen), maa.r niettemin beoordeel ik de andere filmen met evenveel kieschheid en onbevooroordeeld. Ook zijn er sommige sohrijvers(sters), die den bal nogal dikwijls misslaan, en misschien wel heel graag schrijven, maar dan zou ik hen toch den raad geven, om hun proza nog i at meer uit te werken en van hun bijdrage, zooals: « De gevolgen van eene generale repetitie», dat heel leuk is op zichzelf, een aardig anecdootje van te maken en als bijdrage aan een blad, dat ook aan letterkunde doet, te sturen. Stel nu, dat ik een verhaal schrijf van een liefdesavontuur per brief met een filmartist, dat u misschien wel de eei’ste zou zijn om uw schouders op te halen, en te zeggen, wat komt dat hier nu te -pas. U moet dat niet kwalijk nemen, hoor, Leonore! ’k Zeg enkel maar m’n meemng en als ik over iedere bijdrage m’n meening moest schrijven, dan zou « Vrije Tribuun » te klein worden, daarom schei ik er dan ook maar liever uit, en... tot ’n andere maal.

N.-B. — Leonore is het hcusch waar, dat Gina Palerme naar Antwerpen komt? ’k Zou het heel vriendelijk van U vinden, als ik er iets meer van te weten kon komen. Nieuwsgierig, he?... Ik hoop dat U me wilt antwoorden, of bent U misschien ook boos op mij!

SOUVARINE.

Daar gij zoo onomwonden uw gedacht over sommige kinemasterren neerochrijft, zoo zal ik zoo vrij zijn hierop mijne meening uit te drukken. Eerstens vind ik het heel kleingeestig, de aanmerking voor « Pierlala ». Naar mijn meening is ieder toch vrij den deknaam te nemen dien hij verkiest, en ten tweede, wat gij over Agnès Ayres schrijft, getuigt • toch niet van uw goeden smaak. Ik neem aan dat gc uwe favoris hebt, maar dat ge de overige zoo maar gewoonweg als nulliteiten beschouwd, dat vind ik toch wat al te kras.

IOLANDE D'ARDENNE.

Over.een paar weken heb ik een vertooning bijgewoond van de film « Spaansch Bloed», waarin den hoofdrol vertolkt werd door Maria Jacobini. Misschien zijn er onder de trouwe lezers van de « Cinemawereld » weinigen die dien naam gehoord hebben. Tot over een paar weken had ik nog nooit over deze artiste hooren gewagen, en nochtans, bij den eersten aanblik van dat wondersehoone gelaat, kon ik een uitroep van bewondering niet weerhouden.

Welke talentvolle artiste, hoe ze haren rol meesterlijk vertolkte, hare gebaren waren zou duidelijk dat men de woorden niet hoefde te lezen om te weten welke rol ze vertolkte.

Ook heb ik reeds dikwijls Norma Talmadge gaan bewonderen, maar toch vind ik dat Marie Jacobini zooveel lof verdient als zij. Zij bezit evenveel talent en bekwaamheid als de beste artiste, en nochtans wordt er over haar haast niet gesproken, en wat hare schoonheid betreft, die bezit ze in ruime mate. Norma Talmadge verdient allen lof dien men haar toestuurt, maar dat wil niet zeggen dat ze daarom de beste artiste is, er zijn er nog vele die aan haar mogen vergeleken worden en waarvoor men, eilaas, niet het minste woordje van lof voor over heeft. Nochtans verdienen Maria Jacobini, Alla Nazimova en nog vele anderen talentvolle artisten, zooveel lof en roem, als diegenen, waarvan men alle weken schrijft.

Mijn leus is: « Eere wie eere toekomt».

HAGEROOSJE.

Deze film is nog bijna nergens ia Frankrijk afgedraaid en reeds staan al de vakbladen vol over het ongewoon groot Zóózeer gaat zij in haar spel op, dat de tranen, welke op haar wangen in zekere tooneelen biggelen, niet geveinsd,

doch echt zijn.

Een band die bij elke vertooning volle zalen zal trekkentalent waarvan Geneviève Félix in deze film blijk, geeft.

153, NIEUWSTRAAT, 153 - - BRUSSEL

• Cl H EMA WE REt. D » _

HAAR LIEVELING

Scenario van .... Jay Gelzer

Fiimregie van ....A. Charles Brabin

Tommy Tolliver, de jongste zoon.. Charles E. Mack

Essie Hardin .... Elinor Fair

Paw Tolliver, de vader, ....Burr M. Intoeh

Maw Tolliver, de moeder, .... Emily Fitzroy

Lem Tolliver, de oudste zoon .... George Bancroft

Zeke Tolliver .... Ernest Chandler

Zeb Tolliver .... FreiT Koser

John Hardin ....Leslie Stove

In een wild hoekje in het Zuiden der Vereenigde Staten, leefde de familie Tolliver: de vader en zijn drie oudste zonen, ware woestelingen; de moeder en de benjamin, twee milde en zachte wezens.

zen waakt over haar: Tommy. En de liefde kwam...

Door Tommy en hare moeder beschermd, had Essie in hun woning onderkomen gevonden.Ongelukkiglijk werd de wedijver tusschen de twee broeders steeds grooter; als twee doodsvijanden waren zij, zekeren dag, handgemeen geworden en Lem, door zijn twee oudere t broeders en zijn vader aangemoedigd, had Tommy voor driekwaart dood laten liggen, en besloot Essie, eenige dagen later, zelf te huwen.

Vluchten! Maar om te vluchten moet

Zekeren dag zag de oudste, Essie, de dochter van John Hardin, zich in de rivier baden. Een driftige wellust maakte zich van hem meester en zij moest, onder gewéld, zijne omhelzing gedoogen.

Terug thuis gekomen, vertelde zij haar avontuur aan haar vader die er Lem Tolliver rekenschap ging over vragen.

Maar terwijl John Harding Tolliver s huis verliet, werd hij door een geweerschot gedood. Ziedaar nu Essie, wees, en zonder bescherming. Maar een zacht wemen geld hebben. Waar zouden die twee kinderen er gevonden hebben? Het is dan dat de moederliefde zich heldhaftig toonde om haar « kleine » te redden.

Vader Tolliver en zijn drie oudste zonen, hadden in het hart dier wilde streek een geheime stokerij ingericht; sinds langen tijd werden zij verdacht, en de agenten van den fiskus hadden een goed aantal dollars uitgeloofd aan diegenen welke hen zouden helpen.

Bij de dageraad, weinige dagen vóór

< CINEMA WERELD »

het huwelijk, ging de moeder en, in ruil der beloofde belooning, leverde zij de haren over.

Tolliver s gaven zich niet over: een gevecht in regel greep plaats; de drie zoons werden gedood, met het geweer in de vuist. De vader wist langs een geheimen uitgang te ontsnappen en snelde naar zijn hut om er Tommy te dooden, \y vvien hij van het verraad verdacht, uit

haat tot Lem.

Op den drempel van zijn haard, weende de moeder, voor immer alléén nu; zij staarde in de verte, langswaar Tommy en Essie, die onherbergzame bergen vluchtten, naar het geluk, naar de liefde.

Aan het wapen dat de vader, als recht-pleger, in de vuist hield, bood zij hare borst, haar verraad bekennende, het verraad dat den dood van drie harer kinderen had gekost en nu het hare ging kosten, maar dat zij gaarne gaf opdat haar « kleine » gelukkig zou wezen.

Deze film is een bladzijde uit het ruwe cn primitieve leven eener familie der « Blue Ridge Mountains », maar ze is ook af gewisseld door de moederliefde, de levendigste, de subliemste welke tot hiertoe het licht zag. De film is, naar het oordeel der meest bekende filmkritiekers, de eenigste voortbrengst die een zóó hoog peil van realisme en leven genaakt. Het lijden, de angst dier arme moeder, die haar echtgenoot en drie oudste zonen offert om het geluk van haar « /eine », brengen een ontroering waarvan niemand zich kan onttrekken. De tranen komen u in de oogen. Men moet de film meeleven. Men moet hun lijden mede onderstaan.

UNIVERSAL FILM

28, Sf. Michielssfraaf, BRUSSEL

CINEMAWERELD

CINEMABRIEVENBUS

1° Onze Brievenbus Is gratis.

2° Wekelijks worden er drie vragen beantwoord.

Stel uw vragen afzonderlijk en nummer ze.

4° Naam en adres hoeven we niet te kennen: geef een deknaam op.

Lucinana. — 1. Buiten de cinema doet Mary Miles Minter niets.

2. M’n beste, denkt U dan dat Mary Miles Minier een sanatorium voor zenuwlijders open houdt.

3. Mary Miles Minter is nog ongehuwd.

Peggy. — 1. Charles Vanel, adres: 28, Boulevard Pasteur, Paris. (A faire suivre s.v.p.)

2. Pearl White, adres: c/o Hotel Majestic, Paris.

3. Fernand Hermann, adres: Studio’s Gaumont, ruq de la Villette, Paris.

Kniertje. -— Uw jollig schrijven heeft ons voorhoofd en vijftal minuten doen ontrimpelen: we houden van dergelijken trant; voor wat het briefgeheim betreft, daarvoor kunt u gerust zijn: één persoon leest ze en die is de eerste persoon enkelvoud, begrepen?

NeJIie. — 1. William Farnum, adres: Fox Studio’s, 1401, Western Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2. Dorothy Dalton, adres: Paramount Studio’s, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

3. Beide artisten zenden hunne photo gratis en kunnen in de Fransche taal geschreven worden.

Spartacns. — Door onvoorziene omstandigheden is die nog niet kunnen uitgesproken worden.

Gegroet. — U kunt aan Mae Murray in de Fransche taal schrijven; zij is een uiterst lieve brief -wisselaarster; de brief met fr. 0.50 te frankeeren.

Harry Singleton. — 1. James Bennie, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

2. Tully Marshall is geen star; weegt 65 kg., donkere oogen en donker bruin haar; vertolkte inderdaad eenige rollen met Gla'dys Brockwell; adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

3. De naam van den agent uit « Het Rekwisito-rium » is Raymond Nye; adres: Robert Appart-ments, 1042, Sanborn Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

Agnes. — Agnes Ayres, adres: Paramount Pictures, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

Kleine Hamer. — 1. Hoot Gibson, adres: Universal Studio’s, Universal City (Cal. ) U.S.A.

2. George Walsh, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

3. Mary Pickford zendt hare photo gratis.

La Marjolaine. — In Amerika is dit niet uitgesloten, maar in Europa is dit glad onmogelijk.

René V. G. — 1. Gina Relly, adres: 53, rue Caulaincourt, Paris.

2. Léon Mathot, adres: 47, Avenue Félix Faure, Paris.

3. Gina Relly zendt hare photo, Léon Mathot zéndt de zijne in ’t geheel niet.

Hageroosje. — Maria Jacobini kunt u in de Fransche taal schrijven; brief met fr. 0.50 te frankeeren.

Coiffeurke. — 1. De vertolker van den titelrol in Vidocq is René Navarre, adres: rue du Général Foy, 36, Paris.

2. William S. Hart is immer even stroef.

3. Harrv Carey, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

Mostaard. — 1. De rol van Chambertin in « De Twee Straatmeisjes » werd vertolkt door Georges Biscot; zendt zijn photo.

2. De rol van Ginette in diezelfde film was in handen van Sandra Milowanoff.

Kortweg. — 1. Colleen Moore, adres: 7119, South Grand Vieuw, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2. In welke film draaide deze artiste?

3. Marie Roasio, adres: c/o U.C.I., 51, Via Macéra ta, Rome.

Octave Dlumdt. — Denkelijk is die artist in « The. Trifling Woman » Ramon Navarro, zijn ware naam is Ramon Samanyagos; geboren te Buengo (Mexico), op 6 Februari 1899; ongehuwd.

Vergeet-mijmiet. — Zeker rond dit tijdperk bestonden er al vuurwapens, alhoewel deze nog zeer primitief waren; dit tooneel was dus geen anakro-nisme.

Jos. — Mae Murray is gescheiden van James Jay O’Brien, van William Schwenker en is nu voor de derde maal gehuwd met Robert Z. Leonard, die hare filmen bestuurt; zij kan in de Fransche taal ' geschreven worden, adres: Metro Studio’s, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

De Sheik. — 1. Van de drie Talmadge’s is de oudste, Norma, de beroemdste.

2. Mary Pickford heeft licht bruin haar.

3. U kunt hen b.v. zelf persoonlijk schrijven en, zeggen dat u een groot bewonderaar van hun prachtig spel zijt.

John Webbs. — 1. Florence Reed, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal. ) U.S.A.

2. De rol van Hunch Henderson in « Het Heische Gaz » werd vertolkt door Al. Smith; zelfde adres als Florence Reed.

3. Asta Nielsen, adres: 2, Vestergade, Kopenhagen.

Rita. — 1. De hoofdrol van « Hannele’s Hemelvaart » werd vertolkt door Margareth Schlegel; is een Duitsche film.

2. Alhoewel het geen cinema rubriek is, zullen wij u hier er toch maar eens op antwoorden. Renée Page en Gerbert die het vorige seizoen hier in Palladium optraden zijn nu aan het Théâtre Municipal te Lille verbonden.

Fochie. — 1. Jackie Coogan, adres; c/o Metro Studio’s. 1025 Lilian Way. Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2. Ginette Maddie. adres: 41, rue Damremont, Paris.

Marion Davies, adres: Cosmopolitan Productions, 127th Street, 2nd Avenue, New-York City (U.S.A.).

Trollie. — 1. William Farum, adres: Fox Studio’s, 1401, Western Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2. Marie Walcamp, adres: c/o Universal Studio’s, Universal City (Cal.) U.S.A.

3. Dudule (Clyde Cook), zelfde adres als William Farnum.

Monidées. — 1. U kunt Lucy Dorraine in de Duitsche of Vlaamsche taal schrijven, adres:Fo-

< CINEMAWERELD i

reighn Filmgesellschaft Friedrichstrasse, 227, Berlin S. W. 48.

Muguetfte. — 1. Gezusters Lilian en Dorothy Gish, adres: Griffith Studio, Oriente Point, Ma-maroneck, New-York (U.S.A.).

2. Eddie Polo, adres: Dreamland Film Có Ltd, Rennweg, 5, Weenen (Oostenrijk).

3. Lila Lee, adres: Paramount Pictures, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

N.-B. — U kunt ze allen in de Fransche taal schrijven.

fris. — 1. Norma Talmadge, adres: 318, East, 48th Street, New-York (U.S.A.).

2. Rudolph Valentino, adres: 6776, Wedgewood Place, Whitley Heigts, Hollywood (Cal.) U.S.A.

Alice Pavor. — 1. Nogmaals onzen wëïgemeen-den dank voor de photos; zij zijn ons steeds welkom alhoewel wij vreezen dat u er zich mede ontgerieft.

2. Theodore Kossloff, adres: Lasky Studio, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

3. Marcel Pradot, adres: 64, rue Gounod, Saint-Cloud, (Frankrijk).

N.-B. — Beiden zenden hunne photo gratis.

Mepatine. — 1. Mary Pickford zendt nog immer gratis de haar gevraagde photo.

2. Al die opgenoemde filmartisten zenden hunne photo gratis.

Befgica. — 1. Van welke maatschappij was d7e

film?

2. Ruth Roland, adres: 605, South Norton Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

V. V. Steenbrugghe. — 1. Doris Deane, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

2. Marthe Ferrare, adres, 29, rue Descombes, Paris.

3. Léon Mathot, adres: 47, Avenue Félix Faure, Paris.

R. Antwerp F. C. — 1. Louise Lorraine en George Walsh, gelieve ze allebei eens te schrijven aan volgend adres: 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

2. Louise Lovely, adres . 1746, Wilcox Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

Trouwe Lezer. — 1. De film « Hannele’s Hemelvaart » is een duitsche film.

2. De hoofdvertolkster is Margareth Schleger.

Kitty»Jacqui. — Conway Tearle is in 1890 te New-York geboren; was vroeger een gekend too-neelspeler; gehuwd met Adèle Rowland; meet 1.78; donker haar en donkere oogen, adres: Friars Club. New-York City (U.S.A.).

Léon Mathot.—- 1. Ginna Relly heeft zwart haar; in. « De Keizer der Armen » droeg zij een blonde pruik.

2. Nog ongehuwd.

3. Artisten « weenen » op het doek door drieërlei oorzaken: a) ófwel worden de tranen onder vorm van glycerinedruppels met een druppelteller op de wangen gelegd; b) ofwel weenen zij kunstmatig b.v. met een stuk gesneden ajuin onder de oogen te houden; c) ofwel weenen zij oprecht. Dit laatste punt kan echter nog onderverdeeld worden. Zekere artisten weenen natuurlijk, zonder eenig kunstmiddeltje; zoodanig worden zij door hun spel meegesleept; anderen daarentegen kunnen slechts .weenen bij het hooren van een droefgeestige muziek, welke dan hij het draaien van het bewust « tranentooneel » gebezigd wordt.

Mary Pickford for ever. — 1. De Fransche firma

Paramount is het sukkursaal van de Amerikaansche Paramount welks hoofdhuis ie New-York gevestigd is.

2. Monroë Salisbury heeft een sober spel dat bizonder roerend is als hij b.v, de rol van Cana-deesch trapper of iets dergelijks, vertolkt.

3. De Antwerpsche geabonneerden aan Tooneel-wereld ontvangen hun blad thuis Vrijdag’s mor-gends met de eerste post (zeven uur-half acht); echter zijn er vele abonnenten die het « geluk » hebben niet alleen in een huis te wonen: de mede-huurling, de hoofdhuurder of de eigenaar « van beneden », staan de komst van den briefdrager af te wachten, slaan het blad het eerst aan en lezen het alzoo gratis door, Daarna wordt het stikom terug in de brievenbus gestoken net alsof het met een latera post zou gekomen zijn. Maar zij vergeten dikwijls dat verfrommeling of vetvlekken er als hun handteekens op te lezen staan.

V. Houdt K. — 1. Die artiste is niemand anders dan Lilian Gish; adres: Griffith Studio’s, Orienta Point, Mamaroneek, New-York (U.S.A.).

2. Monroë Salisbury draait nog wel maar zeer zeldzaam; hij houdt zich liever onledig met het teelen van oranjeboomen op zijn hoeve in öali-fornië

3. Robin Hoed komt einde November in Anvers-Palace.

De Sheik. — Douglas Fairbanks, nu veertienjarige zoon, is uit het eerste huwelijk van Dou glas met Mias Beth Sully, waarvan hij scheidde.

2. — Mary Pickford is op 8 April 1893 geboren; onder deze naam is zij veel beter bekend dan Onder haar waren naam Gladys Smith of Mrs Doiu-glas Fairbanks.

3. Charlie Chaplin is gescheiden van zijn vrouw Mildred Harris. Kortelings wijden wij een artikel aan de wijze waarop zij in het huwelijk traden.

Clairette Ciné. — 1. Heb geduld, de photo van Conway Tearle komt zander fout als bijlage tijdens het volgend zomerseizoen.

2. Die twee maatschappijen werken nu 'samen; men heeft er uwe photo behouden als dokurnen-tatie en dit is doorgaans een goed teeken, u hoeft er u dus in ’t geheel niet ongerust over te maken.

3. Onze wensch is het insgelijks dat de uwe eens moge verhoord worden.

Sarnia. — 1. Dit is ongetwijfeld maar een gewoon figurant geweest; hunne namen worden zeer zelden medegedeeld; in geen geval echter was het Rudolph Valentino.

2. Weet u van welke maatschappij die film was?

3. De rol van Prinses Nadia in « De Wees » werd vertolkt door Mlle Greyjane.

N.-B. — Maë Murray antwoordt immer; dus niet wanhopen; hoogst aangenaam zou het ons zijn indien u ons eens een bijdrage wildet inzenden over de cinema in Nederlandsch-Indië; neem als maatstaf ons artikel over « De Cinema in Japan », in ons nummer van 28 September 1.1. Volgaarne nemen wij het op.

SussLTinny.Nelly, R. X. Football Club, Molly Blondinette, Polidor, Haydée, Pierlala, A.C., Anita

Georges, bijdragen niet opgenomen daar zij van geen adres voorzien waren.

Ongeduldige, Joris, Peggy, Vandergoten, bijdragen niet opgenomen daar zij ofwel onbelangrijk ofwel te persoonlijk waren.

Nemo.

N.=B. — Vragen ons na Zondag toegekomen wor. den in het volgend nummer beantwoord.

< CtNEMAWERELD »

Onze Ciné-Romans

Levensbeschrijving van Norma, Nathalie en Constance Talmadge

DOOR ED. NEORQ

6de VERVOLG.

Het eenige lid der familie Talmadge, welke met tegenzin Brooklijn verliet, was Nathalie.

Menigmaal is er gezegd geworden dat Nathalie de jongste der meisjes was, maar dit is niet zoo; zij is een jaar ouder dan Constance. Van deze gelegenheid zullen wij dan ook gebruik maken om den ouderdom der gezusters Talmadge op te geven.

Norma is geboren te Niagara Falls op 2 Mei 1897 en is dus op het oogenblik 26 jaar oud.

Nathalie’s geboorteplaats is Brooklijn en aanschouwde het levenslicht op 29 April 1899 en is bijgevolg 24 jaar.

Constance eveneens, is geboren te Brooklijn op 19 April 1900 en heeft alzoo den ouderdom van 23 jaar.

Nathalie was zeer trotsch op beide zusters maar had niet het minste verlangen dezes spoor te volgen. Op moeder’s aandringen, ging zij ook naar Vi-tagraph’s Studio en soms kreeg zij een kleinigheid te doen maar het werk aldaar had niet den minsten invloed op haar.

« Niet noodig, Peg» zegde zij zekeren dag, « het is mijn roeping niet. Twee artisten in de familie is genoeg. Daarbij, ik hen niet zoo lief, heb er geen verstand van....»

« Onzin! » viel Mevrouw Talmadge haar in de rede. « Gij zijt de verstandigste van al mijn dochters. Al wat gij verlangt zult gij kunnen leeren. Doch, indien de cinema u niet bevalt, blijf er dan weg. De groote zaak is: Gelijk wat gij aanpakt, moet gij er u met hart en ziel aan geven. In ieder geval moet gij iets ondernemen opdat gij later u zelf helpen kunt. »

Nathalie deed w'at haar moeder haar aanbeval. Zij studeerde boekhouding, machienschrift en het stenografeeren. Zij leerde wTel tot de familie de reis ondernam naar het Westen.

Nathalie vroeg zich af wat het nieuw leven aldaar haar brengen zou. Zij had niet veel hoop in Californië. Zij was een zeer gedachtvol meisje, vol liefde tot de studie en was een weinig bevreesd van het leven. Zij beminde haar zusters en verheugde zich in hun succes doch zij wist zeer goed dat de Natuur haar niet begiftigd had met dezelfde kwaliteiten als Norma en Connie. Haar eenigste kwaliteit was: zij hield zich te nederig.

De reis naar Californië bracht een groote verandering in het leven der meisjes.

Voor Norma beteekende het, de weg naar roem en fortuin. Zij was alreeds een bekende artiste in de einema-wereld, maar nu werd zij een « filmstar ».

Voor Constance kwam hier de eerste groote kans om Norma te volgen. Zij kreeg een leidingsrol in één der grootste producties tot hiertoe voortgebracht.

En voor' Nathalie een woeliger leven tot de studie waardoor zij kennis maakte met vele nieuwe vriendinnen.

Met deze regelen sluiten wij de eerste phase van de wonderbare loopbaan der zusters Talmadge.

Op het oogenblik is de cinema het meest geliefkoosde volksvermaak. Op zeer korten tijd heeft het in do wereld, als uitspanning, de eerste plaats ingenomen. 15 jaar geleden behoorde het nog maar op het programma eener music-hall, maar nu zijn de music-halls veranderd in cinema-zalen.

Een hoogstaande kritieker verklaarde toen, dat een lief gezichtje op het witte doek van zelf bijval behaalde en als men naar dit gezegde een onderzoek wil instellen, dan vind men dat de man er leelijk nevens sloeg. Een lief gezichtje moest de actrice zeker hebben maar zij moest ook kunnen spelen, anders werd zij niet aangenomen.

De meeste filmsterren waren, alvorens aan het scherm te komen, tooneelartisten, maar niet allen. Norma Talmadge had nooit op het tooneel geweest. Al wat zij kent van spelen, heeft zij in het studio geleerd.

Eens vroeg men aan één harer regisseurs hoe het. kwam dat Norma zoo spoedig «weg» gemaakt had. Zijn antwoord was kort:

« Miss Talmadge heeft hersens. Zij voedt deze met al wat zij ziet. »

Wanneer zij bij de Triangle Co. kwam, kreeg zij niets dan «star-rollen» en de directeuren hebben het hun niet beklaagd. Haar eerste film was: « The Crown Prince’s Double » dewelke een kolossaal succes verwierf.

De groote oorlog brak uit en men maakte een film daarop getiteld: « The Battle Cry of Peace » waarin Norma Talmadge de Amerikaansche Schoonheid vertolkte.

In deze band maakte zij sensatie. De kritiek was een en al enthousiasme en voorspelde haar eene rijke toekomst.

Volgens Mevrouw Talmadge was deze film de eigenlijke oorzaak van haar wonderbare vooruitgang. Van toen af werd zij wereldberoemd.

Norma werkte en studeerde steeds harder en harder. Indien de lezer op het oogenblik naar een Norma Talmadge-film gaat zien en aandachtig volgt, dan zal hij getroffen worden door de minste kleinigheid welke bij deze filmster verzorgd is.

Nu dat zij haar eigen studio heeft en met de hulp van haar echtgenoot, zelf haar filmen voortbrengt, nu kan zij zelf nagaan of alles in de puntjes verzorgd is. Steeds is zij ook bereid, van ieder die het wel meent, goede raad aan te nemen

Als een bewijs van de nauwgezetheid en ernst waarmede zij werkt, kan gezegd worden, dat zij in haar studio een bureel heeft opgericht speciaal om opzoekingen te doen in allerlei dokumenten. Een bijzonder personeel staat ten hare dienste om haar in alles te helpen opdat de te maken film korrekt zij.

CINEMAWERELO »

Er worden vijf tot zeven weken gebruikt eer men aan een film begint. In dien tijd moet de regisseur van alles op de hoogte zijn. Het opzoekingsbureel moet hem dan inlichten. Men gebruikt uren en uren in de bibliotheek om te zien hoe in dien of dien tijd de kostumen van mannen en vrouwen waren; hoe aan het Hof van Bodewijk XIV de menuet gedanst werd, enz., enz.

Het opzoekingsbureel moet alles weten; niet alleen van de kostumen maar ook hoe de zeden en gewoonten waren van alle volkeren. En daarbij moet het spoedig geweten zijn.

Door een gewoon regisseur worden nog al eens deze kleinigheden over het hoofd gezien.

« Wij kunnen geen geld en tijd besteden aan zulke dingen» zeggen zij. « Het spel is hoofdzaak; naar de rest ziet het publiek niet.»

« Het publiek ziet dat wel » verklaart Norma Talmadge. « Zijn deze regisseurs dan blind? Zien zij dan niet hoe in de laatste jaren alles verandert is? De tijd is voorbij dat het publiek zich tevreden stelde met enkel een heldendaad te zien. De domme geschiedenissen voldoen niet meer. De filmindustrie is nu kunst geworden. Het volk vraagt fijne comedies. Dat is dan ook de reden waarom bekende letterkundigen nu met de zaak vertrouwd zijn. Alen ziet tegenwoordig naar de aankleeding van een film; naar meubelen, kostumen, naar alle benoodigheden.

« Maar » vroeg iemand aan Norma, « Zou het publiek naar de cinema gaan voor de « ster» en den inhoud van de film?»

« Natuurlijk » antwoordde zij. « Als gij naar een restaurant gaat om te dineeren, is het dan niet het diner wat gij verlangt? Dit is toch de hoofdzaak... Maar gij verlangt in de eerste plaats dat het goed opgediend wordt, nietwaar? Opgevoed volk verlangt fijne waar, zeker, maar ik maak mijn filmen aantrekkelijk voor iedereen, zoowel voor een werkman als voor een hoogleeraar.»

Norma Talmadge is eene dier artisten welke een karakter kan uitbeelden juist zooals de schrijver het verlangt.

Een bekende tooneelspeler, welke niets om filmen gaf, werd meermaals verzocht eens naar een cinemazaal te gaan. Hij zag Norma Talmadge op de film en was zoo verbaasd dat hij over niets anders meer sprak. Zijn vriend stootte hem aan den arm en zegde:

« Zij is lief, nietwaar? »

« Ik geloof dat ze dit is, maar dit is het niet wat mij in vervoering brengt. Zij is een artiste zooals ik er w’einig gezien heb.»

« Norma gij zijt nu een «star», dat is prachtig, dat is heerlijk, ik ben er zoo gelukkig om. Maar...»

Constance zweeg en van haar armstoel, waarin zij lag, zag zij fier op naar haar beroemde zuster. Zij warén nu in Californië en begonnen al een weinig aan hun nieuw leven te gewennen.

De jongs te zuster kon moeilijk een dag laten voorbij gaan zonder één van de familie voor ’t lapje te houden of ze te plagen.

« Wat bedoelt ge met « maar?» vroeg Norma. Constance zette een plechtig gezicht.

« Gij zijt nu een «star» en voortaan zullen wij u eerbiedig groeten, geknield, met onze armen gekruist op de borst, en u nastaren terwijl gij gaat

van triomf tot triomf.... Dat zal heerlijk zijn, waar? »

Norma Jachtte.

« Gek meisje » zegde zij. « Spoedig zult gij ook wel een «star» worden.

« Neen, neen!... Zoek geen valsche hoop in mijn jonge boezem binnen te smokkelen. Mijn loopbaan wordt gedompeld in het niet. In de «Vitagraph had ik kans, een kleine kans, maar hier....»

« Vandaag vroeg M. Griffith naar u. »

Constance was recht gesprongen, de spot was verdwenen, haar oogen glansden.

« Ja. Connie, hij verlangt u morgen te zien. Hij brengt een prachtige nieuwe film te voorschijn. De grootste welke ooit zal vertoond zijn. Hij is getiteld: « Intolerance ». Hij denkt er voor u een rol in te hebben. »

« Oh! » riep Constance in de handen klappende. « Wat een man! Hoe verstandig! Ik heb altijd gezegd dat M. Griffith iets was! Maar... is het werkelijk een rol? »

« Ik geloof het toch. Doch, morgen zult gij er meer over weten. »

Connie bezag haar zuster met wantrouwen.

« Wel neen zusje lief. Meermaals heb ik hem gezegd u een kans te geven en nu heeft hij eindelijk in deze film iets bijzonders voor u. Hij is er mede is de wolken. Hij zegde mij dat hij door uw lief aangezicht en door um aanminning figuurtje getroffen was. »

« Oh, lieve God! » Jachtte Connie met een komische beweging. « In ieder geval, dit is glorierijk nieuws! Verschooning, zuster, dit moet ik spoedig Peg gaan vertellen! »

De volgende dag zag zij M. Griffith en Connie werd door hem uitgekozen om“in « Intolerance » het «Bergmeisje» te vertolken.

In het deel van deze wonderbare productie gewijd aan de Babylonische periode, had Constance de leidings-rol. Het was een buitengewoon iets voor zoo’n jong meisje, maar ieder wie deze film gezien heeft, zal getuigen hoe goed zij er in was.

Doch zij moest er hard in werken... In dit deel van de film moest zij in een karretje rijden; op de repetitiën moest zij dit meermaals herhalen hetgeen van haar zenuwen eene bijzondere spanning vergde. Het duurde een tijdje eer zij zich goed kon staande houden in dit zwaaiende wagentje, daar het getrokken werd door drieste paarden rond de arena. Weken lang kwam zij naar huis met gekwetste knieën. Maar eindelijk behield zij haar evenwicht zoodat men op de film haar kon bewonderen om haar gracieus figuurtje.

Met deze film alléén maakte Constance Talmadge naam en van dien dag af wérd zij insgelijks « Star ».

«Scandal»; «The Honeymoon»; «A Pair of Blue Stockings»; «Mrs Loffingwell’s Boots »; «Romance and Arabella»; «Two Weeks»; «In Stearch of a Sinner»; «The Perfect Woman» zijn eenige van haar filmen welke door haar bewonderaars wel zullen herinnerd worden.

[Wordt voortgezet.)

( CTNEMAWERELD

Onze Ciné-Romans

Levensbeschrijving van Norma, Nathalie en Constance Talmadge

DOOR ED. NEORG

6de VERVOLG.

Het fcenige lid der familie Talmadge, welke met tegenzin Brooklijn verliet, was Nathalie.

Menigmaal is er gezegd geworden dat Nathalie de jongste der meisjes was, maar dit is niet zoo; zij is een jaar ouder dan Constance. Van deze gelegenheid zullen wij dan ook gebruik maken om den ouderdom der gezusters Talmadge op te geven.

fc>rma is geboren te Niagara Falls op 2 Mei 1897 en is dus op het »ogenblik 26 jaar oud.

Nathalie’s geboorteplaats is Brooklijn en aanschouwde het levenslicht op 29 April 1899 en is bijgevolg 24 jaar.

Constance eveneens, is gehörende Brooklijn op 19 April 1900 en heeft alzoo den ouderdom van 23 jaar.

Nathalie was zeer trotsch op beide zusters maar had niet het minste verlangen dezes spoor te volgen. Op moeder’s aandringen, ging zij ook naar Vi-tagraph’s Studio en soms kreeg zij een kleinigheid te doen maar het werk aldaar had niet den minsten invloed op haar.

« Niet noodig, Peg» zegde zij zekeren dag, « het is mijn roeping niet. Twéé artisten in de familie is genoeg. Daarbij, ik ben niet zoo lief, heb er geen verstand van....»

« Onzin! » viel Mevrouw Talmadge haar in de rede. « Gij zijt de verstandigste van al mijn dochters. Al wat gij verlangt zult gij kunnen leeren. Doch, indien de cinema u niet bevalt, blijf er dan weg. De groote zaak is: Gelijk wat gij aanpakt, moet gij er u met hart en ziel aan geven. In ieder geval moet gij iets ondernemen opdat gij later u zelf helpen kunt. »

Nathalie deed wat haar moeder haar aanbeval. Zij studeerde boekhouding, machienschrift en het stenografeeren. Zij leerde wel tot de familie de reis ondernam naar het Westen.

Nathalie vroeg zich af wat het nieuw leven aldaar haar brengen zou. Zij had niet veel hoop in Californie. Zij was een zeer gedachtvol meisje, vol liefde tot de studie en was een weinig bevreesd van het leven. Zij beminde haar zusters en verheugde zich in hun succes doch zij wist zeer goed dat de Natuur haar niet begiftigd had met dezelfde kwaliteiten als Norma en Connie. Haar eenigste kwaliteit was: zij hield zich te nederig.

De reis naar Californie bracht een groote verandering in het leven der meisjes.

Voor Norma beteekende het., de weg naar roem en fortuin. Zij was alreeds een bekende artiste in de einema-wereld, maar nu werd zij een « filmstar ».

Voor Constance kwam hier de eerste groote kans om Norma te volgen. Zij kreeg een leidingsrol in één der grootste producties tot hiertoe voortgebracht.

En voor Nathalie een woeliger leven tot de studie waardoor zij kennis maakte met vele nieuwe vriendinnen.

Met deze regelen sluiten wij de eerste phase van de wonderbare loopbaan der zusters Talmadge.

Op het »ogenblik is de cinema het meest geliefkoosde volksvermaak. Op zeer korten tijd heeft het iu de wereld, als uitspanning, de eerste plaats ingenomen. 15 jaar geleden behoorde het nog maar op het programma eener music-hall, maar nu zijn de music-halls veranderd in cinema-zalen.

Een hoogstaande kritieker verklaarde toen, dat een lief gezichtje op het witte doek van zelf bijval behaalde en als men naar dit gezegde een onderzoek wil instellen, dan vind men dat de man er leelijk nevens sloeg. Een lief gezichtje moest de actrice zeker hebben maar zij moest ook kunnen spelen, anders werd zij niet aangenomen.

De meeste filmsterren waren, alvorens aan het scherm te komen, tooneelartisten, maar niet allen. Norma Talmadge had nooit op het tooneel geweest. Al wat zij kent van spelen, heeft zij in het studio geleerd.

Eens vroeg men aan één barer regisseurs hoe het. kwam dat Norma zoo spoedig «weg» gemaakt had. Zijn antwoord was korf,:

« Miss Talmadge heeft hersens. Zij voedt deze met al wat zij ziet. »

Wanneer zij bij de Triangle Co. kwam, kreeg zij niets dan «star-rollen» en de directeuren hebben het hun niet beklaagd. Haar eerste film was: « The Crown Prince's Double » dewelke een kolossaal succes verwierf.

De groote oorlog brak uit en men maakte een film daarop getiteld: « The Battle Cry of Peace » waarin Norma Talmadge de Amerikaansche Schoonheid vertolkte.

In deze band maakte zij sensatie. De kritiek was een en al enthousiasme en voorspelde haar eene rijke toekomst.

Volgens Mevrouw Talmadge was deze film de eigenlijke oorzaak van haar wonderbare vooruitgang. Van toen af werd zij wereldberoemd.

Norma wérkte en studeerde steeds harder en harder. Indien de lezer op het oogenblik naar een Norma Talmadge-film gaat zien en aandaichtig volgt, dan zal hij getroffen worden door de minste kleinigheid welke bij deze filmster verzorgd is.

Nu dat zij haar eigen studio heeft en met de hulp van haar echtgenoot, zelf haar filmen voortbrengt. nu kan zij zelf nagaan of alles in de puntjes verzorgd is. Steeds is zij ook bereid, van ieder die het wel meent, goede raad aan te nemen

Als een bewijs van de nauwgezetheid en ernst waarmede zij werkt, kan gezegd worden, dat zij in haar studio een bureel heeft opgericht speciaal om opzoekingen te doen in allerlei dokumenten. Een bijzonder personeel staat ten hare dienste om haar in alles te helpen opdat de te maken film korrekt zij.

CtNEMAWERELD »

Er worden vijf tot zeven weken gebruikt eer men aan een film begint. In dien tijd moet de regisseur van alles op de hoogte zijn. Het opzoekingsbureel moet hem dan inlichten. Men gebruikt uren en uren in de bibliotheek om te zien hoe in dien of dien tijd de kostumen van mannen en vrouwen waren; hoe aan het Hof van Lodewijk XIV de menuet gedanst werd, enz., enz.

Het opzoekingsbureel moet alles weten; niet alleen van de kostumen maar ook hoe de zeden en gewoonten waren van alle volkeren. En daarbij moet het spoedig geweten zijn.

Door een gewoon regisseur worden nog al eens deze kleinigheden over het hoofd gezien.

« Wij kunnen geen geld en tijd besteden aan zulke dingen» zeggen zij. « Het spel is hoofdzaak; naar de rest ziet het publiek niet.»

« Het publiek ziet dat wel » verklaart Norma Talmadge. « Zijn deze regisseurs dan blind? Zien zij dan niet boe in de laatste jaren alles verandert is? De tijd is voorbij dat het publiek zich tevreden stelde met enkel een heldendaad te zien. De domme geschiedenissen voldoen niet meer. De filmindustrie is nu kunst geworden. Het volk vraagt fijne comedies. Dat is dan ook de reden waarom bekende letterkundigen nu met de zaak vertrouwd zijn. Men ziet tegenwoordig naar de aankleeding van een film; naar meubelen, kostumen, naar alle benoodigheden.

« Maar » vroeg iemand aan Norma, « Zou het publiek naar de cinema gaan voor de « ster » en den inhoud van de film?»

« Natuurlijk » antwoordde zij. « Als gij naar een restaurant gaat om te dïneeren, is het dan niet liet diner wat gij verlangt? Dit is toch de hoofdzaak... Maar gij verlangt in de eerste plaats dat het goed opgediend wordt, nietwaar? Opgevoed volk verlangt fijne waar, zeker, maar ik maak mijn filmen aantrekkelijk voor iedereen, zoowel voor een werkman als voor een hoogleeraar.»

Norma Talmadge is eene dier artisten welke een karakter ka-n uitbeelden juist zooals de schrijver het verlangt.

Een bekende toorieelspeler, welke niets om filmen gaf, werd meermaals verzocht eens naar een cinemazaal te gaan. Hij zag Norma Talmadge op de film en was zoo verbaasd dat hij over niets anders meer sprak. Zijn vriend stootte hem aan den arm en zegde:

« Zij is lief, nietwaar? »

« Ik geloof dat ze dit is, maar dit is het niet wat mij in vervoering brengt. Zij is een artiste zooals ik er weinig gezien heb.»

« Norma gij zijt nu een «star», dat is prachtig, dat is heerlijk, ik ben er zoo gelukkig om. Maar...»

Constance zweeg en van haar armstoel, waarin zij lag, zag zij fier op naar haar beroemde zuster. Zij warén nu in Californie en begonnen al een weinig aan hun nieuw leven te gewennen.

De jongste zuster kon moeilijk een dag laten voorbij gaan zonder één van de familie voor ’t lapje te houden of ze te plagen.

« Wat bedoelt ge met « maar?» vroeg Norma. Constance zette een plechtig gezicht.

« Gij zijt nu een «star» en voortaan zullen wij u eerbiedig groeten, geknield, met onze armen gekruist op de borst, en u nastaren terwijl gij gaat

van triomf tot triomf.... Dat zal heerlijk zijn, nietwaar? »

Norma lachtte.

« Gek meisje » zegde zij. « Spoedig zult gij ook wel een «star» worden.

« Neen, neen!... Zoek geen valsche hoop in mijn jonge boezem binnen te smokkelen. Mijn loopbaan wordt gedompeld in het niet. In de «Vitagraph had ik kans, een kleine kans, maar hier....»

« Vandaag vroeg M. Griffith naar u. »

Constance was recht gesprongen, de spot was verdwenen, haar oogen glansden.

« Ja, Connie, hij verlangt n morgen te zien. Hij brengt een prachtige nieuwe film te voorschijn. De grootste welke ooit zal vertoond zijn. Hij is getiteld: « Intolerance ». Hij denkt er voor n een rol in te hebben. »

« Oh! » riep Constance in de handen klappende.

« Wat een man! Hoe verstandig! Ik heb altijd gezegd dat M. Griffith iets was! Maar... is het werkelijk een rol? »

« Ik geloof het toch. Doch, morgen zult gij er meer over weten. »

Connie bezag haar zuster met wantrouwen.

« Wel neen, zusje lief. Meermaals heb ik hem gezegd u een kans te geven en nu heeft hij eindelijk in deze film iets bijzonders voor u. Hij is er mede is de wolken. Hij zegde mij dat hij door uw lief aangezicht en door nm aanminning figuurtje getroffen was. »

« Oh, lieve God! » lachtte Connie met een komische beweging. « In ieder geval, dit is glorierijk nieuws! Verschooning, zuster, dit moet ik spoedig Peg gaan vertellen! »

De volgende dag zag zij M. Griffith en Connie werd door hem uitgekozen onfin « Intolerance » het «Bergmeisje» te vertolken.

In het deel van deze wonderbare productie gewijd aan de Babylonische periode, had Constance de leidings-rol. Het was een buitengewoon iets voor zoo’n jong meisje, maar ieder wie deze film gezien heeft-, zal getuigen hoe goed zij er in was.

Doch zij moest er hard in werken... In dit deel van de film moest zij in een karretje rijden; op de repetitiën moest zij dit meermaals herhalen hetgeen van haar zenuwen eene bijzondere spanning vergde. Het duurde een tijdje eer zij zich goed kon staande houden in dit zwaaiende wagentje, daar het getrokken werd door drieste paarden rond de arena. Weken lang kwam zij naar huis met gekwetste knieën. Maar eindelijk behield zij haar evenwicht zoodat men op de film haar kon bewonderen om haar gracieus figuurtje.

Niet deze film alléén maakte Constance Talmadge Haam en van dien dag af wérd zij insgelijks «Star ».

«Scandal»; «The Honeymoon»; «A Pair of Blue Stockings»; «Mrs Loffingwell’s Boots »; «Romance and Arabella»; «Two Weeks»; «In Stearch of a Sinner»; «The Perfect Woman» zijn eenige van haai’ filmen welke door haar bewonderaars wel zullen herinnerd worden.

{Wordt voortgezet.)

FABRIKANTEN EN WINKELIERS Plaatst uwe aankondigingen in

Gineroa- en Tooneelinereld

Officieel Orgaan van het Nationaal Verbond der Vlaamsche Tooneelmaatschappijen van België

Het best en meestgelezen Famiüeweekblad

Wanneer een Kinema in Uw woonplaats

een

H AOKIN

Karthuizersstraat, 9A. — BRUSSEL

film I

geeft, dan is het de schoonste in Uw woonplaats vertoond,

Harry Carey

in een buitengewone serie van vijf films

mm HAÏAKAWA

in zes buitengewone films

DruVk.«Neptune», Steenhouwersvest. 28, Antw.